Historia sztuki nowożytnej polskiej 1402-NŻPL-2Z-S1
Ćwiczenia (CW) Semestr zimowy 2018/19

LITERATURA PODSTAWOWA:

J. Chrościcki, Pompa funebris, Warszawa 1974.

T. Dobrowolski, Sztuka polska od czasów najdawniejszych do ostatnich, Kraków 1974.

M. Gębarowicz, Studia nad dziejami kultury artystycznej późnego renesansu w Polsce, Toruń 1962.

M. Gębarowicz, Portret XVI-XVIII wieku we Lwowie, Wrocław 1969.

M. Gębarowicz, Początki malarstwa historycznego w Polsce, Wrocław 1981.

Historia sztuki polskiej w zarysie, pod red. T. Dobrowolskiego i Wł. Tatarkiewicza, t. 2, Sztuka nowożytna, Kraków 1962.

M. Karpowicz, Barok w Polsce, Warszawa 1988.

M. Karpowicz, Sztuka polska XVII wieku, Warszawa 1983.

M. Karpowicz, Sztuka polska XVIII wieku, Warszawa 1985.

M. Karpowicz, Sztuki polskiej drogi dziwne, Bydgoszcz 1994 (zwłaszcza: Cezury i przełomy w polskiej sztuce nowożytnej, s. 7-19).

J. Kębłowski, Dzieje sztuki polskiej, Warszawa 1987 (s.86-164).

H. i S. Kozakiewiczowie, Renesans w Polsce, Warszawa 1976 (2 wyd., 1984).

H. Kozakiewiczowa, Renesans i manieryzm w Polsce, Warszawa 1978.

H. Kozakiewiczowa, Rzeźba XVI wieku w Polsce, Warszawa 1984.

T. Mańkowski, Genealogia sarmatyzmu, Warszawa 1946 (i nast. wyd.).

A. Miłobędzki, Zarys dziejów architektury w Polsce, Warszawa 1963 (1988 wyd. 4).

A. Miłobędzki, Architektura polska XVII wieku, Warszawa 1980.

Studia nad renesansem w Wielkopolsce, pr. zbior., Poznań 1970.

W. Tatarkiewicz, O sztuce polskiej XVII i XVIII wieku. Architektura i rzeźba, Warszawa 1966 (zwłaszcza: Daty przełomowe w nowożytnej architekturze polskiej, s. 9-11).

M. Walicki, Malarstwo polskie. Gotyk - renesans - wczesny manieryzm, WAiF Warszawa 1961.

M. Walicki, Wł. Tomkiewicz, A. Ryszkiewicz, Malarstwo polskie. Manieryzm- -barok, WAiF Warszawa 1971.

_____________________________________________________________

Opracowania UZUPEŁNIAJĄCE o charakterze szczegółowym

WAWEL NOWOŻYTNY

__________________

T. Mańkowski, Dzieje wnętrz wawelskich, Warszawa 1957.

A. Misiąg-Bocheńska, Głowy wawelskie, Warszawa 1953.

M. Morka, Sztuka dworu Zygmunta I Starego. Treści polityczne i propagandowe, Warszawa 2006.

KAPLICA ZYGMUNTOWSKA

_______________________

J. Białostocki, Nereidy w Kaplicy Zygmuntowskiej, [w:] tegoż, Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa 1982, s. 187-199.

L. Kalinowski, Treści artystyczne i ideowe Kaplicy Zygmuntowskiej, [w:] tegoż, Speculum artis. Treści dzieła sztuki średniowiecza i renesansu, Warszawa 1989, s. 414-538. (wcześniej w: Studia do dziejów Wawelu, t.2, 1960, s. 1-129).

S. Mossakowski, Proweniencja artystyczna Bartłomieja Berrecciego w świetle dekoracji Kaplicy Zygmuntowskiej, „BHS”, R. 47: 1986, nr 2-4, s. 165-190.

S. Mossakowski, Kaplica Zygmuntowska (1515-1533). Problematyka artystyczna i ideowa mauzoleum Króla Zygmunta I, Warszawa 2007.

K. Targosz, Kaplica Zygmuntowska jako neoplatoński model świata, „BHS”, R. 47:1986, nr 2-4, s. 131-161.

ARCHITEKTURA NOWOŻYTNA W POLSCE

__________________________________

T. Jakimowicz, Dwór murowany w Polsce w XVI wieku, Warszawa-Poznań 1979.

E. Kręglewska-Foksowicz, E. Linette, J. Powidzki, A. Sławska, Sztuka baroku w Wielkopolsce, „BHS”, R. 20:1958.

M. Kwiatkowski, Architektura czasów saskich, [w:] Sztuka Warszawy, Warszawa 1986, s. 141-161.

J. Lepiarczyk, Architekt Franciszek Placidi, około 1710-1782, „Rocznik Krakowski”, 37: 1963.

S. Lorentz, Jan Krzysztof Glaubitz, architekt wileński XVIII wieku, [w:] Prace Komisji Historii Sztuki Warszawskiego Towarzystwa Naukowego, Warszawa 1937, t. 3.

J. Z. Łoziński, Grobowe kaplice kopułowe w Polsce, 1520-1620, Warszawa 1973.

A. Miłobędzki, Główne nurty i zjawiska w architekturze polskiej 1 ćw. XVIII wieku, [w:] Sztuka 1 połowy XVIII wieku, Warszawa 1981, s. 61-66.

A. Miłobędzki, Ze studiów nad urbanistyką Zamościa, „BHS”, R. 15: 1953, s. 68-87.

S. Mossakowski, Tylman z Gameren, Warszawa 1973.

J. Paszenda, Problem stylu w architekturze jezuickiej, „BHS”, R. 29: 1967, nr 2.

T. Zarębska, Zamość - miasto idealne i jego realizacja, [w:] Zamość miasto idealne, Lublin 1980, s. 7-77.

RZEŹBA NOWOŻYTNA

__________________

A. Fischinger, Santi Gucci, architekt i rzeźbiarz królewski XVI wieku, Kraków 1969.

M. Gębarowicz, Prolegomena do dziejów lwowskiej rzeźby rokokowej, „Artium Quaestiones”, Poznań 1986, t. 3, s. 5-42.

Z. Hornung, Majster Pinsel snycerz. Karta z dziejów polskiej rzeźby rokokowej, Wrocław 1976.

J. Kaczmarzyk, Warszawski ośrodek rzeźbiarski czasów saskich, [w:] Warszawa XVIII wieku, Warszawa 1975, s. 129-149.

H. i S. Kozakiewiczowie, Polskie nagrobki renesansowe. Stan, problemy i postulaty badań, „BHS”, R. 14: 1952, s. 62-132 oraz „BHS”, R. 15: 1953, s. 3-57.

H. Kozakiewiczowa, Renesansowe nagrobki piętrowe w Polsce, „BHS”, R. 17: 1955, s. 3-47.

M. Kołakowska, Renesansowe nagrobki dziecięce w Polsce z XVI i pierwszej połowy XVII wieku, [w:] „Studia Renesansowe”, Wrocław 1956, t. 1, s. 231-256.

H. Kozakiewiczowa, Spółka architektoniczno-rzeźbiarska Bernardina de Gianotis i Jan Cini, „BHS”, R. 21: 1959, s. 151-174.

E. Kozłowska-Tomczyk, Jan Michałowicz z Urzędowa, Warszawa 1967.

T. Mańkowski, Lwowska rzeźba rokokowa, Lwów 1937.

J. Pokora, Sztuka w służbie reformacji. Śląskie ambony 1550-1650, Warszawa 1982.

W. Tatarkiewicz, Nagrobki z postaciami klęczącymi, [w:] tegoż, O sztuce polskiej XVII i XVIII wieku, s. 400-436.

Teatr i mistyka: rzeźba barokowa pomiędzy Zachodem a Wschodem: katalog [wystawy], Muzeum Narodowe w Poznaniu, czerwiec-sierpień 1993, red. K. Kalinowski, Poznań 1993.

W. Tomkiewicz, Lament Opatowski (Próba interpretacji treści), „BHS”, R. 22: 1960, s. 351-364.

MALARSTWO POLSKIE XVI-XVII WIEKU

_________________________________

J. A. Chrościcki, Sztuka i polityka. Funkcje propagandowe sztuki w epoce Wazów 1587-1668, Warszawa 1983.

T. Dobrowolski, Cztery style w malarstwie portretowym polskim, XVI-XVIII w., „Zeszyty Naukowe UJ”, I, 1961.

T. Dobrowolski, Polskie malarstwo portretowe. Ze studiów nad epoką sarmatyzmu, Kraków 1948.

J. Dziubkowa, Vanitas. Portret trumienny na tle sarmackich obyczajów pogrzebowych, Poznań 1997 (kat. wyst.).

J. Gajewski, O kilku portretach Jana Kazimierza. Przyczynek do twórczości Daniela Schultza i ikonografii króla, „BHS”, R. 15: 1977, nr 1, s. 47-62.

M. Gębarowicz, Portret XVI-XVIII wieku we Lwowie, Wrocław 1969.

M. Karpowicz, Malarstwo i rzeźba czasów saskich, [w:] Sztuka Warszawy, Warszawa 1986, s. 162-185.

B. Miodońska, Renesansowe portrety biskupów krakowskich w klasztorze franciszkanów w Krakowie, „Rocznik Krakowski”, XXXV, 1961, s. 1-38.

J. Orańska, Szymon Czechowicz 1689-1775, Poznań 1948.

A. Ryszkiewicz, Polski portret zbiorowy, Wrocław 1961.

W. Tomkiewicz, Pędzlem rozmaitym. Malarstwo okresu Wazów w Polsce, Warszawa 1970.

SZTUKA GDAŃSKA PRZEŁOMU XVI I XVII WIEKU

________________________________________

Aurea Porta Rzeczypospolitej. Sztuka Gdańska od połowy XV do końca XVIII wieku. Eseje, pod red. T. Grzybkowskiej, t. 1, Gdańsk-Warszawa 1997.

T. Grzybkowska, Andrzej Stech, malarz gdański, Warszawa 1979.

L. Krzyżanowski, Plastyka nagrobna Wilhelma van den Blocke, BHS, R. 20: 1958, s. 270-298.

J. St. Pasierb, Malarz gdański Herman Han, Warszawa 1974.

Identyczne jak w cz. A.

Ćwiczenia kończą się kolokwium pisemnym. Do zaliczenia wymagane jest uzyskanie 50% punków. Ponadto studenci przygotowują referaty i prezentacje na zajęcia wg indywidualnych wskazówek prowadzącego.

Tematy realizowane na ćwiczeniach:

- sztuka epoki Zygmunta I Starego,

- rzeźba XVI w. w Rzeczpospolitej,

- portret polski XVI-XVII w.,

- sztuka Gdańska przełomu XVI i XVII w.,

- malarstwo epoki Wazów.

W ramach ćwiczeń studenci zapoznają się ze szczegółową literaturą dotyczącą wybranych zagadnień, dyskutowaną następnie na zajęciach, oraz przygotowują prace własne (referat, prezentacja).