Fizykochemia koloidów 0600-S2-ChK-FK
Laboratorium (LAB) Semestr letni 2023/24

1. J. Ceynowa, M. Litowska, R. Nowakowski, J. Ostrowska-Czubenko, Podręcznik do ćwiczeń laboratoryjnych z chemii fizycznej, Wyd. UMK, Toruń, 1999.

2. H. Szeląg, E. Sadecka, P. Szumała, Wybrane układy zdysper-gowane: budowa i właściwości: ćwiczenia laboratoryjne, Wyd. Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 2010.

3. I. Putiłowa, Ćwiczenia laboratoryjne z chemii koloidów, PWN, Warszawa 1955.

4. S. Bucak, D. Rende, Colloid and Surface Chemistry. A Laboratory Guide for Exploration of the Nano World, CRC Press, Boca Raton, 2014.

oraz literatura do wykładów.

W1: posiada rozszerzoną wiedzę z zakresu podstawowych działów chemii, jej rozwoju i znaczenia dla postępu nauk ścisłych i przyrodniczych oraz poznania świata i rozwoju ludzkości.

W2: ma pogłębioną wiedzę w dziedzinie fizykochemii koloidów.

U1: potrafi korzystać z rozszerzonej wiedzy z podstawowych działów chemii oraz twórczo wykorzystać w zakresie swojej specjalności.

U2: umie samodzielnie zaprojektować i przeprowadzić eksperyment oraz krytycznie przeanalizować wyniki; potrafi zastosować przykładowy pakiet programów do statystycznej analizy eksperymentu

K1: zna ograniczenia własnej wiedzy i rozumie potrzebę dalszego uczenia się przez całe życie; potrafi samodzielnie podjąć działania w celu poszerzania i pogłębiania wiedzy chemicznej.

K2: potrafi współdziałać w zespole (przyjmując w nim różne role) i kreatywnie rozwiązywać problemy dotyczące badań naukowych oraz syntezy chemicznej.

K3: ma świadomość profesjonalizmu, doceniania uczciwości intelektualnej i przestrzegania etyki zawodowej, zarówno w działaniach własnych, jak i innych osób.

Zaliczenie na podstawie wykonanych ćwiczeń laboratoryjnych i opracowań oraz wyników kolokwiów – W1, W2, U1, U2, ocena ciągła studenta w czasie zajęć – K1, K2, K3.

Koagulacja zoli pod wpływem elektrolitów. Wyznaczanie wartości koagulacyjnej, wyznaczanie krytycznego stężenia micelarnego z pomiarów konduktancji. Charakterystyka koloidów asocjacyjnych. Oznaczanie stężenia zolu metodą nefelometryczną. Kinetyka pęcznienia żelu. Stabilność piany. Sedymentacja suspensji w wodzie.

Wykonywanie doświadczeń w parach pod nadzorem osoby prowadzącej zajęcia, samodzielne wykonywanie obliczeń numerycznych, dyskusja wyników.