Kultura wypowiedzi 2506-s1POL3L-KUW
Konwersatorium (KON) Semestr letni 2024/25

Literatura podstawowa:

J. Apresjan, Semantyka leksykalna. Synonimiczne środki języka,

Warszawa 2000.

Formy i normy, czyli praktyczna polszczyzna w praktyce, red. K. Kłosińska, Warszawa 2004.

H. Jadacka, A. Markowski, D. Zdunkiewicz-Jedynak, Poprawna polszczyzna. Hasła problemowe, Warszawa 2008.

A. Markowski, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, Warszawa 2008.

Student

W1: zna podstawowe błędy semantyczne - K_W13;

W2: stosuje typologię błędów semantycznych do analizy faktów pozanormatywnych - K_W16;

W3: rozumie konieczność kierowania się zasadami i normami etycznymi w komunikacji językowej - K_W23;

U1: formułuje w mowie i na piśmie opinie na temat poprawności językowej tekstów języka, korzystając z kompendiów poprawnościowych oraz opublikowanych wyników badań - K_U10;

U2: trafnie rozpoznaje wypowiedzi wartościujące i potrafi się przed mini bronić - K_U19;

K1: potrafi nawiązać kontakt z rozmówcą w mowie i w piśmie poprzez poprawnie sformułowane komunikaty językowe - K_K13.

Warunki uzyskania zaliczenia:

1. Obecność na zajęciach: w ciągu semestru dopuszczalne są 2 nieobecności; jeżeli student przekroczy podany limit, jest zobowiązany do zaliczenia wszystkich nieobecności (sposób zaliczenia ustalany jest indywidualnie z prowadzącym).

2) Praca na zajęciach (zapoznawanie się z lekturą, udział w dyskusjach, przygotowanie i zreferowanie zagadnienia wyznaczonego przez prowadzącego itp.) - 40% oceny końcowej.

3) Zaliczenie pisemnego sprawdzianu pod koniec semestru (60% oceny końcowej)

Zakładane efekty kształcenia weryfikowane są przez ocenę pracy studenta na zajęciach oraz pisemnym sprawdzianem pod koniec semestru.

Poszczególne zajęcia poświęcone są następującym zagadnieniom:

1. Organizacja zajęć, program, wymagania – podstawowe informacje. Przedmiot i zakres kultury wypowiedzi.

2. Sprzeczność i redundancja treści wypowiedzi (pleonazmy, tautologie).

3. Adekwatność wyboru synonimów (synonimia a tzw. bliskoznaczność).

4. Polisemia i nieznajomość znaczeń jako źródła błędów (amfibolia, ekwiwokacja, paronimia).

5. Moda w języku (wyrazy i wyrażenia modne, szablonowość wypowiedzi).

6. Neosemantyzacja i zapożyczenia (funkcje, typy, ocena normatywna).

7. Poprawność frazeologiczna – przekształcenia związków frazeologicznych (innowacje a błędy frzeologiczne).

8. Wybrane problemy poprawności słowotwórczej.

9. Wypowiedzi figuratywne (błąd językowy a metafora, metafora w tekście użytkowym).

10. Poprawne budowanie argumentacji, przykłady argumentacji nierzeczowyc

Prowadzący wykorzystuje w trakcie zajęć różne metody podające, eksponujące i poszukujące.