Performanse i media 2555-s1KUL3Z-PIM
Konwersatorium (KON) Semestr letni 2024/25

Auslander, Philip. A Dialogue About Liveness. W: D. van den Berg, S. van den Kerhof, M. Rauterberg (red.), The Future of Live, 9–18. Cham: Springer, 2019.

Auslander, Philip. „Na żywo czy…?” Przeł. M. Borowski, M. Sugiera. Didaskalia 2012, nr 107.

Carlson, Marvin. Performans. Przeł. E. Kubikowska. Warszawa: WUW, 2007.

Carlson, Marvin. Performance: A Critical Introduction. 3rd ed. London–New York: Routledge, 2018.

Causey, Matthew. „Postdigital Performance.” Theatre Journal 68, no. 4 (2016): 681–695.

Cossette, Marie-Aude, i Chris Salter. „Performing AI: Labor and Complexity on the Contemporary Stage.” TDR: The Drama Review 68, no. 1 (2024): 70–86.

Dale, Gillian, i Stephen Green. „Video Games and Cognitive Performance.” W: A. J. C. C. Hamilton, R. M. Kattenbelt (red.), Performance and Cognition: Theatre Studies and the Cognitive Turn, 163–179. New York: Routledge, 2015.

Frydrysiak, S. Taniec w sprzężeniu nauk i technologii. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2017.

Machon, Josephine. Immersive Theatres: Intimacy and Immediacy in Contemporary Performance. London–New York: Palgrave Macmillan, 2013.

McKenzie, Jon. Performuj albo…?. Przeł. T. Kubikowski. Kraków: Korporacja Ha!art, 2011.

Parker-Starbuck, Jennifer. Cyborg Theater: Corporeal/Technological Intersections in Multimedia Performance. London–New York: Palgrave Macmillan, 2014.

Phelan, Peggy. „Ontologia performansu. Reprezentacja bez reprodukcji.” Przeł. A. Kowalczyk. W: Przyjdźcie, pokażemy Wam, co robimy. O improwizacji tańca. Łódź: Fundacja Ciało/Umysł, 2013.

Pizzo, Antonella. „Performing/Watching Artificial Intelligence On Stage.” Skenè. Journal of Theatre and Drama Studies 7, no. 1 (2021): 1–20.

Schechner, Richard. Performance Studies: An Introduction. 4th ed. London–New York: Routledge, 2020.

Schechner, Richard. Performatyka. Wstęp. Przeł. T. Kubikowski. Wrocław: Instytut im. Jerzego Grotowskiego, 2006.

Sugiera, Małgorzata. „Nażywość.” W: Performatyka: terytoria, red. M. Sugiera. Kraków: Universitas, 2017.

Zielinski, Siegfried. Archeologia mediów. Przeł. K. Krzemieniowa. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2010.

Student posiada pogłębioną wiedzę na temat współczesnych form performansu i ich relacji z mediami, technologią oraz przemianami kultury wizualnej oraz cyfrowej.

Student potrafi analizować i interpretować performatywne zjawiska medialne, łączyć podejścia teoretyczne z analizą przypadków oraz posługiwać się odpowiednim językiem krytycznym i metodologicznym.

Student potrafi samodzielnie i w zespole ocenić kulturową i społeczną wartość performatywnych praktyk medialnych, uwzględniając ich złożoność i kontekst współczesnych przemian technologicznych.

Obecność – dopuszczalne maksymalnie 3 nieobecności.

Aktywność na zajęciach – znajomość lektur, udział w dyskusji.

Kolokwium końcowe – pytania otwarte i testowe na podstawie tematów z zagadnień kursu. Analiza wybranych fragmentów tekstów.

1. Wprowadzenie: performans i media – Richard Schechner: podstawy performatyki, pojęcia „jako” i „jest” performansem, mediatyzacja i społeczne mechanizmy widowiska

2. Cytaty, ślady, ciała – Marvin Carlson: performans jako powracający ślad, intermedialność teatru, technologia jako rozszerzenie ciała

3. Performans jako test i audyt – Jon McKenzie: performatywność w społeczeństwie kontroli, neoliberalizm, wartościowanie przez działania

4. Performans a niewidzialność – Peggy Phelan: efemeryczność, nie-reprezentacja, performans jako opór wobec reżimów widzialności

5. Nażywość i jej rewizja – Philip Auslander: krytyka Phelan, performans jako kategoria medialna, transmisja i reprodukcja

6. Postcyfrowość i redefinicja obecności – Nowe ujęcia „nażywości” w kontekście VR, interaktywności i cyfrowych performansów

7. Teatr automatów i robotów – Mechaniczne aktorstwo, dolina niesamowitości, relacja widz–maszyna

8. AI jako performer i medium – Algorytmy w strukturze performansu, chatboty, sztuczna inteligencja jako współtwórca

9. Cyborgi, bioart i transhumanizm – Rozszerzone ciało, biotechnologia w sztuce performansu, redefinicja granic ludzkiego

10. Gry wideo jako performans – Gracz jako performer, Let's Play, przestrzeń gier jako scena, interaktywność i ekspresja

11. Archeologia relacji performansu i mediów – XIX-wieczne widowiska technologiczne, optyczne media, długie trwanie i przeszłość performatywna

12. Przestrzenie performatywne w nowych mediach – VR/AR, immersja, redefinicja przestrzeni scenicznej, interaktywność jako warunek performansu

13. Ciało i taniec w postmediach – Motion capture, cyfrowa choreografia, ciało jako interfejs, twórcy digital dance

14. Performans postinternetowy – TikTok, livestreaming, deepfake, memy, performatywność sieci i kolektywnej tożsamości

Wykład konwersatoryjny

Pokaz i analiza materiałów wizualnych i audiowizualnych

Klasyczna metoda problemowa

Studium przypadku

Metoda stolików eksperckich / metoda panelowa