Historia Sztuki Nowożytnej

brak

kanon

- udział w wykładach 30 h - 0,75 pkt ECTS

- konsultacje z nauczycielem akademickim 15 h - 0,25 ECTS

- czytanie literatury 30 h - 0,50 ECTS

- przygotowanie do egzaminu 15 h - 0,5 ECTS

Łącznie 2 pkt ECTS

W 1

Student/ka ma ugruntowaną wiedzę o miejscu i znaczeniu nauk humanistycznych w systemie nauk oraz ich specyfice przedmiotowej i

metodologicznej w odniesieniu do szeroko pojętej sztuki europejskiej (K_W01)

W 2

Student/ka ma uporządkowaną wiedzę ogólną na poziomie podstawowym z zakresu nowożytnej historii sztuki europejskiej

(K_W03)

W 3

Student/ka ma uporządkowaną szczegółową wiedzę w zakresie europejskiej sztuki nowożytnej (K_W04)

W 4

Student/ka ma zaawansowaną wiedzę o stylach epokach europejskiej sztuki nowożytnej oraz ich współczesnych interpretacjach

(K_W05)

W5

Ma zaawansowaną wiedzę na temat artystycznego nowożytnego dziedzictwa ludzkości oraz międzydyscyplinarnych, kulturowych

aspektów dialogu między cywilizacjami świata (K_W07).

U 1

Student/ka umie samodzielnie zdobywać wiedzę na temat europejskiej sztuki nowożytnej oraz rozwijać umiejętności badawcze

korzystając z tradycyjnych i nowoczesnych źródeł wiedzy, dokonywać ich oceny, krytycznej analizy i syntezy tych informacji, potrafi

samodzielnie planować i realizować własne uczenie się przez całe życie; potrafi planować i organizować pracę indywidualną (K_U03)

U 2

Student/ka na poziomie podstawowym rozpoznaje dzieło sztuki pod kątem materiału i techniki, datowania, określenia stylu i środowiska

artystycznego, ze szczególnym uwzględnieniem sztuki nowożytnej w Europie (K_U05)

U 3

Student/ka na poziomie podstawowym prowadzi wstępną analizę ikonograficzną oraz określa symboliczne treści i kulturowy kontekst

dzieła sztuki, zwłaszcza sztuki nowożytnej (K_U06)

K 1

Student/ka ma świadomość poziomu swej wiedzy, kompetencji i niedostatków, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju naukowego i

zawodowego oraz poznawania europejskiej nowożytności (K_K01).

K 2

Student/ka potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji, określonego przez siebie lub innych zadania badawczego

dotyczącego np. malarstwa lub rzeźby nowożytnej w Polsce lub Europie (K_K03).

K 3

Student/ka posiada świadomość wartości, które do współczesności wnosi światowe dziedzictwo kultury, obejmujące sztukę i kulturę

artystyczną Europy nowożytnej i mniejszości religijnych (kalwinizm i luteranizm) (K_K07).

Wykład z wykorzystaniem materiału ilustracyjnego (tradycyjny lub online m.in. na platformie MSTeams ).

- pokaz

- wykład informacyjny (konwencjonalny)

- klasyczna metoda problemowa

W trakcie zajęć zaprezentowane zostaną podstawowe zagadnienia z zakresu europejskiej architektury, malarstwa i rzeźby oraz myśli teoretycznej w odniesieniu do epoki nowożytnej w układzie chronologicznym. Cykl wykładów obejmuje również nakreślenie tła historycznego i religijnego epoki. Ponadto omówienie niektórych aspektów ówczesnych teorii artystycznych oraz pojęć odnoszących się do sztuki tego czasu.

Celem wykładu jest zaznajomienie studentów z wybranymi zagadnieniami z historii sztuki powszechnej nowożytnej i na ich przykładzie wskazanie na cele i zadania sztuki w danym okresie lub środowisku, stosowane środki artystyczne, bogactwo i źródła inwencji twórczej a dzięki temu wzbogacenie nie tylko wiedzy studentów z dziedziny historii sztuki ale też ich własnej inwencji.

Na wykładach omawiane są wybrane zagadnienia z historii sztuki powszechnej nowożytnej dotyczące historii architektury, malarstwa, rzeźby oraz rysunku. Prezentacje przeprowadzane są w układzie chronologicznym i potraktowane jako monografie artystów lub szkół artystycznych oraz problemowym. Wybór zagadnień i sposób prezentacji ma na celu wskazanie na zastosowane środki artystyczne (np. linia, plama barwna), analizę dzieł sztuki (kompozycja, przestrzeń, ruch i dynamika, ekspresja, światło), treści ideowe, wskazanie na źródła inspiracji oraz w miarę możliwości na sposób kształtowania się koncepcji treściowej i formalnej dzieła (np. nagrobek Juliusza II dłuta Michała Anioła). Prezentowany materiał ukształtowany został pod kątem przedstawiania inwencji dawnych mistrzów oraz wzbogacenia inwencji kształcących się artystów, kwestie formy artystycznej oraz treści dzieł z uwzględnieniem takich zagadnień jak realizm i symbolika, analiza czasu przedstawionego w obrazie, znaczenie refleksów świetlnych i luster, przebicie lica obrazu; style i szkoły malarstwa włoskiego w wieku XV i XVI z uwzględnieniem specyfiki szkoły florencko-rzymskiej oraz weneckiej; tradycje antyczne w sztuce europejskiej; manieryzm – charakterystyczne formy, twórczość wybranych artystów; rzeźba włoska XV i XVI wieku; zagadnienia kształtowania przestrzeni w obrazie i rodzaje perspektyw, urządzenia pomocnicze i metoda Albertiego, traktat Albertiego O malarstwie i jego rola w kształtowaniu programu nowożytnego malarstwa; kwestie teoretyczne włączane przy okazji omawiania konkretnych dzieł, takie jak doktryna ut pictura poesis, storia, disegno, motyw wyboru jako sięgająca antyku metoda korygowania braków natury (Sokrates, Arystoteles), idea w umyśle artysty. Następnie omówiona zostaje działalność największych twórców doby baroku we wszystkich krajach europejskich z uwzględnieniem jej historycznego kontekstu.

Wiedza przekazywana jest w formie wykładu ilustrowanego prezentacjami multimedialnymi zawierającymi bogaty materiał obrazowy (całości i liczne detale) oraz komentarze słowne zawierające podstawowe dane dotyczące prezentowanych dzieł a także plansze z biografiami artystów. Taki sposób prezentacji treści ułatwia jej odbiór oraz uwzględnia różne możliwości percepcyjne słuchaczy.

Literatura obowiązkowa (w wybranych fragmentach):

Sztuka europejska:

A. Bochnak, Historia sztuki nowożytnej, T.1 i T. 2, Warszawa 1980.

P. Murray, Architektura włoskiego renesansu, Toruń 1999.

M. Levy, Wczesny renesans, Warszawa 1972.

M. Levy, Dojrzały renesans, Warszawa 1980

N. Pevsner, Historia architektury europejskiej, Warszawa 2000

M. Rzepińska Malarstwo Cinquecenta, Warszawa 1989.

M. Rzepińska Siedem wieków malarstwa europejskiego, Wrocław 1980

J. Sherman, Manieryzm, Warszawa 1970

K. Secomska, Malarstwo francuskie XVII w., Warszawa 1985

M. Skubiszewska, Malarstwo Italii w latach 1250- 1400, Warszawa 1980, s. 80-130.

Sztuka świata, t. 5-7, 2001.

Renesans w sztuce włoskiej. Architektura-rzeźba-malarstwo, red. R. Toman, 2007.

Sztuka Baroku. Architektura. Rzeźba. Malarstwo (red. R. Toman), Koningswinter 2004.

Z. Waźbiński, Malarstwo Quatrocenta, Warszawa 1989.

R. Wittkower, Art and Architecture in Italy 1600-1700, London 1982.

J. Wrabec, Dintzenhoferowie na Śląsku, Wrocław 1000

M. Wyrzykowska, Escorial jako wzorzec ideowy i architektoniczny założeń klasztornych na terenie monarchii habsburskiej, w: "Dzieła i

interpretacje", T. IV, 2000.

Literatura uzupełniająca (w wybranych fragmentach):

A. Blunt., Art and Architecture in France: 1500–1700, „The Pelican History of Art” 1977.

P. Burke, Kultura i społeczeństwo w renesansowych Włoszech, Warszawa 1991.

A. Chastel, Sztuka włoska, t. 1–2, Warszawa 1978.

M. Levy, Painting and Sculpture in France in the 18th Century, „The Pelican History of Art” 1995.

A. Székely, Malarstwo hiszpańskie, Warszawa 1977.

R. Wittkower R., Art and Architecture in Italy 1600–1750, „The Pelican History of Art” 1982

Ziemba A., Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580-1660, Warszawa 2005.

Egzamin ustny lub pisemny. Student powinien wykazać się znajomością poruszanych w trakcie wykładu wybranych problemów z zakresu malarstwa,

architektury i budownictwa oraz rzeźby oraz problematyką zaprezentowaną w zaleconej literaturze przedmiotu. Powinien posiadać uporządkowaną wiedzę szczegółową z zakresu sztuki europejskiej w zakresie sztuki nowożytnej oraz wiedzę o stylach artystycznych i epokach sztuki nowożytnej oraz ich współczesnych interpretacji Kryteria oceniania (W 2, W 3, W 4, W 5, U 2, U 3, K 3)

Wykład: na ocenę na podstawie egzaminu ustnego (online MsTeams) lub pisemnego.

ndst - 1 pkt (50%)

dst- 2 pkt (60%)

dst plus- 3 pkt (70%)

db- 4 pkt (80%)

db plus- 5 pkt (90%)

bdb- 6 pkt (100%)