Problemy formy wizualnej

Niezbędna jest wiedza z przedmiotu „Psychologiczne uwarunkowania odbioru informacji wizualnej”, w tym znajomość i rozumienie podstawowych jakości wizualnych takich jak: barwa, światło, linia, przestrzeń, ruch, faktura, bryła, układ. Niniejsze zajęcia stanowić będą kontynuację wykładu poszerzając zagadnienia formy plastycznej o podstawy z zakresu terminologii i metodologii badawczej.

przedmiot obligatoryjny

Godziny realizowane z udziałem nauczycieli (godz.):

30 godz. i 1,5 pkt ECTS – godziny kontaktowe, ćwiczenia, konsultacje indywidualne;

Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta ( godz.):

5 godz. i 0,5 pkt ECTS – czas na indywidualną pracę studenta, wykonanie zadań śródsemstralnych, przygotowanie się do zajęć, przygotowanie się do zaliczeń – zadania semestralnego.

- metody ewaluacyjne

- metody służące prezentacji treści

- metody wymiany i dyskusji

- pokaz

- pogadanka
- wykład konwersatoryjny
- wykład problemowy

- ćwiczeniowa
- giełda pomysłów
- klasyczna metoda problemowa
- obserwacji

- metody rozwijające refleksyjne myślenie
- metody służące prezentacji treści
- metody wymiany i dyskusji

Zajęcia ćwiczeniowe uzupełnione o elementy wykładowe i konwersatoryjne mające na celu zdobycie umiejętności analizowania dzieł malarskich oraz innych tekstów kultury wizualnej.

Zajęcia podzielone zostaną na trzy bloki tematyczne:

I. Wprowadzenie do specyfiki zajęć oraz wykazanie zależności między właściwościami danej kultury a formą plastyczną.

II. Analiza wybranych problemów związanych z funkcjonowaniem obrazu w kulturze zachodniej, m.in.:

1. pojęcie kultury,

2. pojęcie dzieła sztuki,

3. czasy nowoczesne (modernizm), a czasy ponowoczesne (postmodernizm),

4. metody badań obrazów.

III. Powtórzenie zagadnień z zakresu wiedzy o formie plastycznej i organizacji obrazu w kontekście analizy dzieła sztuki. Zajęcia ćwiczeniowe mające na celu przeprowadzenie analizy formalnej wybranego dzieła.

Alberti, L.B. (1963). O malarstwie, Wrocław: Ossolineum

Arnheim, R.(2004). Sztuka i percepcja wzrokowa. Psychologia twórczego oka, Gdańsk: Słowo/obraz terytoria

Barthes, R., Retoryka obrazu, przeł. Z. Kruszyński, "Pamiętnik Literacki" 1985, nr 3.

Belting, H. (2007). Antropologia obrazu. Szkice do nauki o obrazie, przeł. M. Bryl, Kraków.

Cennino Cennini (1933), Rzecz o malarstwie. Florencja: Floreńska Oficyna Tyszkiewiczów

Francuz, P. (2013). IMAGIA. W kierunku neurokognitywnej teorii obrazu, Lublin: Wydawnictwo KUL

Gombrich, E.H. (1981). Sztuka i złudzenie, Warszawa: PIW

Hopfinger, M. (2003). Doświadczenia audiowizualne. O mediach w kulturze współczesnej, Warszawa: Wydawnictwo Sic!

Ingarden, R. (1945). Obraz, Kraków.

Kandyński, W. (1989). Punkt linia a płaszczyzna. Przyczynek do analizy elementów malarskich, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy

Kandyński W. (1996). O duchowości w sztuce. (tłum. S. Fijałkowski), Łódź: Państwowa Galeria Sztuki w Łodzi

Kluszczyński, R. (2010). Sztuka interaktywna. Od dzieła - instrumentu do interaktywnego spektaklu, Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne

Kościelecki, S. (1972). Współczesna koncepcja wychowania plastycznego, Warszawa: PWN

Marciniak, T. (2004). Struktura obrazów (W:) W. Limont (red.): Z teorii i praktyki artystycznej, (27-46), Toruń: Wydawnictwo UMK

Malewicz, K. (2006). Świat bezprzedmiotowy. Biblioteka Bauhausu, Gdańsk: Słowo/obraz terytoria

Ruskin, J. (2011). Niewinne oko. Szkice o sztuce, Gdańsk: Słowo/obraz terytoria

Strzemiński, W. (1974). Teoria widzenia, Kraków: Wydawnictwo Literackie

Tatarkiewicz W. (1988), Dzieje sześciu pojęć, Warszawa: PWN, s. 257 - 288

Wiesing L. (2008), Widzialność obrazu. Historia i perspektywy estetyki formalnej, Warszawa: Oficyna Naukowa, (wybrane fragmenty)

Wölfflin, H. (2006). Podstawowe pojęcia historii sztuki. Problem rozwoju stylu w sztuce nowożytnej, Gdańsk: Słowo/obraz terytoria

Teofila Kapłana (1880), Teofila Kapłana i zakonnika. O sztukach rozmaitych ksiąg troje. Kraków

Vinci da, L. (2006). Traktat o malarstwie, Gdańsk: słowo/obraz terytoria

Na ocenę składa się:

• obecność na zajęciach – uczestnictwo w zajęciach stacjonarnych. Możliwe są dwie nieobecności nieusprawiedliwione w semestrze. Każda kolejna nieusprawiedliwiona obecność skutkuje obniżeniem oceny o 0,5 stopnia (3 nieusprawiedliwione nieobecności - ocena obniżona o 0,5 stopnia, 4 nieusprawiedliwone nieobecności - ocena obniżona o 1 stopień itd.). Więcej niż 50% nieobecności na zajęciach stacjonarnych skutkuje brakiem możliwości zaliczenia przedmiotu w danym roku akademickim.

• aktywność na zajęciach

• praca zaliczeniowa:

1. analiza formalna wybranego dzieła malarskiego w formie prezentacji;

2. stworzenie pracy graficznej w formacie nie mniejszym niż 50x70 cm inspirowanej jedną z omawianych metod badania obrazu.