Dziedzictwo przemysłu i techniki- kultura materialna regionu

Godziny realizowane z udziałem nauczycieli ( godz.): łącznie 35 godz.

w tym:

- udział w zajęciach – 30 godz.

- konsultacje - 5 godz.

Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta ( godz.): łącznie 25 godz.

w tym:

- przygotowanie do wykładu – 5 godz.

- przygotowanie do kolokwium – 20 godz.

W1 - ma poszerzoną wiedzę na temat dziedzictwa techniki (jego elementów, specyfiki i waloryzacji), którą jest w stanie rozwijać i twórczo stosować w działalności profesjonalnej (K_W01)

W2 - zna fachową terminologię z zakresu przemysłu oraz techniki i technologii produkcji (K_W04)

W3 - zna metody analizy zakładów przemysłowych, pojedynczych obiektów techniki i ciągów technologicznych (K_W04)

W4 - zna na poziomie pogłębionym współczesne dylematy związane z problematyką ochrony dziedzictwa techniki w jego różnych aspektach (K_W06)

U1 – posiada umiejętność analizy problemów i formułowania hipotez w obszarze ochrony dziedzictwa techniki, posługując się odpowiednimi pojęciami i narzędziami badawczymi (K_U02)

U2 - potrafi w sposób spójny i fachowy komunikować się na tematy z zakresu dziedzictwa techniki (K_U04)

U3 - posiada umiejętność samodzielnego przygotowania dokumentacji konserwatorskiej zabytków techniki: karty ewidencyjnej zabytków ruchomych techniki i nieruchomych techniki (K_U05)

U4 - potrafi przeprowadzić merytoryczną dyskusję – stosując spójną argumentację, wykorzystując poglądy własne i innych – na temat zagadnień związanych z ochroną zabytków techniki (K_U07)

K1 – ma świadomość poziomu swojej wiedzy, podejmuje autonomiczne działania, które zmierzają w kierunku jego rozwoju naukowego (K_K02)

K2 – jest wrażliwy na problematykę zabytkoznawczą dziedzictwa techniki, potrafi dostrzec oraz ocenić dobre i złe praktyki w tym zakresie (K_K04)

K3 – identyfikuje i rozstrzyga dylematy, które związane są z ochroną dziedzictwa techniki, jest również świadomy swej odpowiedzialności decyzyjnej w zakresie posiadanych kompetencji; w podejmowanych działaniach kieruje się zasadami etyki zawodowej (K_K05)

Metody dydaktyczne eksponujące:

- pokaz z prezentacją multimedialną

Metody dydaktyczne podające:

- wykład

Głównym celem wykładu jest przybliżenie studentom obszaru dziedzictwa, do którego przynależą zabytki techniki – w ujęciu teoretycznym i na przykładach z terenu województwa kujawsko-pomorskiego i nie tylko. Kurs obejmuje wyjaśnienie, czym jest dziedzictwo techniki (z uwzględnieniem różnych koncepcji i metod badawczych), przekazanie wiedzy na temat wybranych elementów tego typu dziedzictwa (ich genezy, cech architektonicznych, układów przestrzennych) oraz zaznajomienie ze specjalistyczną terminologią pomagającą w prawidłowej identyfikacji i opisie podstawowych składników dziedzictwa techniki jako szczególnie wartościowych elementów kultury materialnej naszego regionu.

Zagadnienia poruszane na zajęciach:

 czym jest dziedzictwo techniki i zagadnienia wstępne, podstawowe słownictwo;

 ogólna historia techniki; znaczenie rewolucji przemysłowej etc.

 dziedzictwo przemysłowe i inżynierii– realizacje.

Przedmiot jest prowadzony po raz pierwszy i jego program może ulegać modyfikacji w trakcie semestru.

LITERATURA PODSTAWOWA/LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

Affelt Waldemar, Dziedzictwo techniki, jego różnorodność i wartości, „Kurier Konserwatorski” 2009, z. 5.

Affelt Waldemar, TECHNITAS. Konteksty dziedzictwa kulturowego techniki, Zabrze 2015.

Augustyn Agata, Dawny zakład przemysłowy jako muzeum – od idei do realizacji. Wybrane zagadnienia z ochrony dziedzictwa przemysłowego w Polsce, „Muzealnictwo” 2017, nr 58.

Kaczmarska Anna, Tereny przemysłowe i zurbanizowane jako czynniki rozwoju turystyki miejskiej, „Studia Ekonomiczne” 2013, nr 147.

Katalog zabytków budownictwa przemysłowego w Polsce, red. Pazdur Jan, t. I 1958, t. II 1958––1970, t. III 1961–1971, t. IV 1967–1974, t. V 1973–1974, t. VI 1979.

Lewicka Maria, Psychologia miejsca, Warszawa 2012.

Papis Wojciech, Zabytki techniki – problem definicyjny i kumulatywnej ochrony, [w:] Zabytki techniki nie tylko z perspektywy prawników, red. Gredka-Ligarska Iwona, Rogacka-Łukasik Anna, Rozmus Dariusz, Sosnowiec 2018.

Rosińska Krystyna, Zabytki techniki istotnym świadectwem kultury materialnej narodu i przedmiotem zainteresowania nauki, „Ochrona Zabytków” 1982, t. 35, nr 3–4.

Rosińska Krystyna, Ewidencja zabytków techniki, „Ochrona Zabytków” 1988, t. 41, nr 4.

Szpociński Andrzej, Nośniki pamięci, miejsca pamięci, „Sensus Historiae” 2014, t. XVII , z. 4.

Święch Jan, Wiatraki: młynarstwo wietrzne na Kujawach, Włocławek 2001.

Walczak Bartosz, Czy zabytki techniki i inżynierii to w Polsce wciąż dziedzictwo „drugiej kategorii”? Rys historyczny oraz aktualne problemy, [w:] Klasyfikacja i kategoryzacja w systemie ochrony zabytków. Ochrona dziedzictwa kulturowego, red. Szmygin Bogusław, Warszawa 2016.

Wilke Zbigniew, Dzieje młynarstwa, Szreniawa 2007.

Ocena końcowa wystawiana na podstawie:

- oceny z pisemnego kolokwium: (aktywność na zajęciach może być premiowana podniesieniem ostatecznej oceny o 0,5 stopnia).

Obecność: dopuszczalne 2 nieusprawiedliwione nieobecności;

przy przekroczeniu: prezentacja;

nieusprawiedliwione powyżej połowy – brak zaliczenia.

Kryteria oceniania:

ndst – 0% - 50%

dst- 51 - 61%

dst plus - 62 - 69%

db - 70 - 81%

db plus - 82 -89%

bdb - 90% - 100%