Historia i teoria wystawiennictwa

Znajomość podstawowej problematyki historii sztuki powszechnej oraz podstaw muzeologii i dziejów kolekcjonerstwa i muzeów.

przedmiot obligatoryjny

1. Godziny realizowane z udziałem nauczycieli: godziny kontaktowe: 30

2. Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta, potrzebny do pomyślnego zaliczenia przedmiotu, tj. przygotowanie do dyskusji na zajęcia (zebranie materiałów, zapoznanie się z literaturą), stałe, bieżące przyswajanie i powtarzanie materiału z zajęć, zbieranie materiałów do referatu lub prezentacji: 60

3. Czas wymagany do przygotowania się i do uczestnictwa w procesie oceniania (zal. z oceną – przygotowanie i przedstawienie referatu / prezentacji, powtórzenie materiału do kolokwium końcowego):30

4. Czas na konsultacje: 5

Łącznie 125 godzin

W 01: ma pogłębioną wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej nauk humanistycznych w zakresie teorii i historii wystawiennictwa, którą jest w stanie twórczo rozwijać w działalności

profesjonalnej.

W 03: zna na poziomie poszerzonym i szczegółowym dzieje, teorie, doktryny wystawiennicze;rozumie ich uwarunkowania

W 06, 07, 08: ma pogłębioną wiedzę o powiązaniach pomiędzy dyscyplinami humanistycznymi, wynikających ze specyfiki wystawiennictwa i rozumie jego interdyscyplinarny charakter, posiadając szczegółową wiedzę w zakresie współczesnych kierunków badań

W 11: zna i rozumie na poziomie pogłębionym metody analizy, interpretacji wystaw muzealnych

W 16: ma podstawową wiedzęo współczesnym życiu artystycznymi działaniu instytucji kultury i sztuki (muzea, galerie itp.)

U 01, 02, 05: posiada umiejętność odczytania i interpretacji ekspozycji artystycznej jako specyficznego kodu informacyjnego (uwarunkowanego technicznie, przestrzennie, semantycznie);

U 03, 04, 05, 14: posiada umiejętność analizy ekspozycji jako dzieła o charakterze estetycznym osadzonego w ramach procesu historycznego.

K 01: posiada samodzielność i niezależność myślenia, ma świadomość poziomu swojej wiedzy – swych kompetencji i niedostatków, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju naukowego i zawodowego,którego kierunki sam wyznacza

K 03, 04, 05: posiada świadomość wagi dziedzictwa kultury i złożoności jego rozumienia,

K 06: posiada świadomość znaczenia wizualno-przestrzennych form komunikacji we współczesnej rzeczywistości kulturalno-artystycznej.

Wykład problemowy naświetlający zagadnienia wystawiennictwa w sposób ogólny wraz z Case study – analizą wybranych realizacji ekspozycyjnych

- pokaz

- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- wykład konwersatoryjny
- wykład problemowy

- metody służące prezentacji treści
- metody wymiany i dyskusji

Celem zajęć jest przekazanie podstaw wiedzy na temat specyfiki komunikowania treści poprzez ekspozycję obiektów materialnych (dzieł sztuki) i jej uwarunkowań przedmiotowych, przestrzennych oraz estetycznych; rozwoju kompozycji przestrzennej ekspozycji w układzie historycznym; historii instytucji wystawienniczych i wystaw (muzealnych oraz czasowych).

Zagadnienia wstępne: problematyka ekspozycji, jako kodu komunikacyjnego dysponującego specyficznymi znakami, narzucającymi określone możliwości i ograniczenia w komunikowaniu; wystawa jako źródło do badań nad kulturą artystyczną (na podstawie analizy wybranych przykładów); zagadnienia publiczności wystaw artystycznych; sygnalizacja naczelnych typów wystaw 6 godz.

Historia wystaw artystycznych oraz instytucji wystawienniczych (XVI/XVII-XIX w.).

Charakterystyka wystaw typu „period room” i „white cube” 2 godz.

Analiza nowoczesnych ekspozycji jako dzieła autorskiego (wystawy – dzieło historyka/ muzeografa; wystawa – instalacja/ dzieło artysty; wystawa – dzieło kuratora).

Omówienie i analiza najistotniejszych wydarzeń wystawienniczych XX w.

Specyficzne koncepcje wystawiennicze XX i XXI w.: m.in. idea „niematerialności” Yvesa Kleina, wystawa-katalog Setha Siegelauba, wystawy sztuki konceptualnej, ekspozycja-ewenement, ekspozycja-manifest.

Display. Strategie wystawiennictwa, red. M. Hussakowska, E.M. Tatar, Kraków 2012.

GLICENSTEIN, Jérôme, L’art : une histoire d’expositions. Presses Universitaires de France, Paris, 2009.

OBRIST, Hans Ulrich, Krótka historia kuratorstwa, Kraków 2016

GUZEK ŁUKASZ, Sztuka instalacji, Neriton, Warszawa 2007 (gł. rozdział Wystawiennictwo).

Thinking about Exhibition, red. GREENBERG Reesa, FERGUSON Bruce W., NAIRINE Sandy, Routledge, London – New York 1996.

O’DOHERTY Brian, Biały sześcian od wewnątrz. Ideologia przestrzeni galerii, Gdańsk 2015.

HASKELL Francis, Le musée éphemère, Gallimard, Paris 2002 (jest też wersja angielksa)

Muzeum Sztuki. Od Luwru do Bilbao, red. Maria Popczyk, Muzeum Śląskie, Katowice 2006 (gł. cz. Artyści i kuratorzy).

CRIMP Douglas On the Museum’s Ruins, MIT Press, Cambridge-London 2000 (gł. cz. Postmodern History, rozdział The Art of Exhibition)

STANISZEWSKI Mary Ann, The Power of Display: A History of Exhibition Installations at the Museum Of Modern Art, MIT, Cambridge 1999

POPCZYK Maria, Estetyczne przestrzenie ekspozycji muzealnych, Universitas, Kraków 2008.

Muzeum Sztuki. Antologia, red. Maria POPCZYK, Universitas, Krakow 2005 (gł. cz. Przestrzeń ekspozycji).

POINSOT, Jean-Marc, Quand l’œuvre a lieu : l’art exposé et ses récits autorisés. Institut d’Art Contemporain, Villeurbanne, 1999.

ŻYGULSKI Zdzisław jn., Muzea na świecie, PWN Warszawa 1982 (rozdział Ekspozycja; nieco przestarzałe – zalecane podejście krytyczne).

Problemy wystawiennictwa w Polsce

NADER Luiza, Konceptualizm w PRL, Fundacja Galerii Foksal, Warszawa 2009.

LACHOWSKI Marcin, Awangarda wobec instytucji. O sposobach prezentacji sztuki w PRL-u, Tow. Nauk. KUL. Lublin 2006

Weryfikacja stopnia osiągnięcia przez studentów założonych efektów kształcenia w postaci egzaminu. Podstawą zdania egzaminu jest posiadanie co najmniej w stopniu dostatecznym powyższej wiedzy.

Zagadnienia egzaminacyjne:

1. Z zakresu historii wystawiennictwa (np. Salon paryski, działalność wystawiennicza Bauhausu, wystawy surrealistyczne, wystawy konceptualne)

2. Z zakresu teorii wystawiennictwa (np. koncepcja „white cube”, "period room", niekonwencjonalne propozycje wystawiennicze)

3. Twórcy wystaw: kuratorzy, scenografowie, autorzy koncepcji itd.

4. Przełomowe / znaczące wystawy XX wieku

nie dotyczy