Pracownia konserwacji i restauracji rzeźby polichromowanej

Ukończony I i II rok studiów jednolitych konserwacji i restauracji dzieł sztuki.

przedmiot obligatoryjny

Godziny realizowane z udziałem nauczycieli:

- udział w zajęciach: 45 godz. (godziny kontaktowe)

- konsultacje z nauczyciem akademickim 5 godz

Łącznie godziny realizowane z udziałem nauczycieli 50 ( 2CTS)

Czas poświęcony na pacę indywidualną studenta:

-wykonanie dokumentacji konserwatorskiej z przeprowadzonych prac - 25 godzin

Łącznie czas poświęcony na pracę indywidualną studenta 25 (1ECTS)

Łącznie: 75 godz. (3 pkt ECTS)

W1: pogłębia wiedzę teoretyczną i przede wszystkim praktyczną z metodyki działań przy zabytkowej, drewnianej rzeźbie polichromowanej

(K_W03),

W2: w praktyce, z pomocą prowadzącego, poznaje mechanizmy oddziaływania fizycznych, chemicznych i biologicznych czynników

środowiskowych na materię dzieł sztuki tej grupy (K_W04),

W3: wykorzystuje w praktyce i poszerza wiedzę w zakresie materiałoznawstwa substancji zabytkowej i współczesnych materiałów

konserwatorskich (K_W05),

W4: wykorzystuje w praktyce, z pomocą prowadzącego, wiedzę z podstaw fotografii i technik dokumentacji dzieł sztuki, badań i procesów

konserwatorsko-restauratorskich (K_W12).

U1: umie przeprowadzić rozpoznanie stanu zachowania zabytku,określić przyczyny zniszczeń i sformułować program prac badawczych

oraz konserwatorskich i restauratorskich (K_U01),

U2: potrafi określić, rozpoznać i opisać budowę techniczną zabytkowej rzeźby drewnianej polichromowanej z uwzględnianiem oryginału i

warstw wtórnych (K_U02),

U3: potrafi określić główne i szczegółowe cele służące realizacji zadania konserwatorskiego z uwzględnieniem kontekstu kulturowego

dzieła sztuki/zabytku (K_U03),

U4: z pomocą prowadzącego pogłębia umiejętność wykonania szeregu zabiegów konserwatorskich i restauratorskich ( K_U05);

U5: posiada umiejętność opracowania kompleksowego dokumentacji konserwatorskiej (K_U09),

U6: z pomocą prowadzącego potrafi wykorzystywać umiejętności i wiedzę na temat dawnych i współczesnych technologii i technik sztuk

plastycznych w pracach konserwatorsko-restauratorskich i artystycznych ( K_U13)

U7: umie podejmować samodzielnie decyzje odnośnie projektowania i realizacji prac konserwatorskich (K_U16).

KS1: ma świadomość znaczenia wartości (artystycznej, historycznej, emocjonalnej itd.) zabytkowych rzeźb drewnianych

polichromowanych, ich nieodtwarzalności i obowiązku ich respektowania w procesie konserwacji-restauracji ( K_K01),

KS2: ma świadomość znaczenia profesjonalizmu i konieczność przestrzegania zasad etyki zawodowej ( K_K02),

KS3: ma świadomość i rozumie konieczność uwzględniania kontekstu kulturowego dzieła sztuki lub zabytku w decyzjach

konserwatorskich

KS4: zna ograniczenia własnej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę dalszego kształcenia (K_ K05 ),

KS5: potrafi pracować samodzielnie i w zespole, poznaje ciężar odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania (K_K06).

Praktyczne ćwiczenia na obiektach zabytkowych, a także, gdy jest to niezbędne, badania konserwatorskie, w tym budowy obiektu.

Obiekty dobierane są tak aby studentom grupy ćwiczeniowej pokazać jak największe spektrum problemów i koniecznych działań.

Zasadniczo poszczególne obiekty powierzane są poszczególnym osobom, ale w ramach grupy ćwiczeniowej studenci zapoznają się z

problematyką wszystkich, uczestnicząc w prowadzonych przy nich pracach wymiennie - tak, aby zróżnicowanie czynności, które każdy

miał okazję wykonać było maksymalnie duże.

- pokaz

- opowiadanie
- pogadanka

- ćwiczeniowa
- klasyczna metoda problemowa
- obserwacji
- projektu
- studium przypadku

Zajęcia mają na celu praktyczne zapoznanie studentów z przyczynami i objawami zniszczeń drewna, warstw zapraw, polichromii i złoceń,

stanowiących integralne składniki rzeźby drewnianej, polichromowanej. Zajęcia prowadzone są na obiektach zabytkowych, dla których

indywidualnie opracowywane są programy prac konserwatorsko-restauratorskich, realizowane następnie w trakcie zajęć. Wszystkie etapy

działań są dokumentowane fotograficznie i opisowo.

Student poszerza umiejętności związane z rozpoznaniem budowy obiektu, stanu jego zachowania, określeniem przyczyn zniszczeń,

sformułowaniem programu prac konserwatorskich i restauratorskich, sporządzeniem dokumentacji konserwatorskiej. Wskazywana jest mu

również konieczność nieustannego poszukiwania - poszerzania wiedzy, współpracy ze specjalistami z innych dziedzin oraz poszanowania

wartości zabytkowego dzieła sztuki i przestrzegania zasad etyki zawodowej.

Zajęcia praktyczne obejmujące zagadnienia konserwacji i restauracji rzeźby drewnianej polichromowanej prowadzone są na obiektach

zabytkowych. Rzeźby reprezentują dużą różnorodność opracowań oryginalnych, zróżnicowany jest też rodzaj i stopień występujących

zniszczeń, zarówno podłoża jak i warstw opracowań malarskich i pozłotniczych. Student uczy się stawiania diagnozy konserwatorskiej –

określania przyczyn powstałych zniszczeń. Na tym etapie określany jest również zakres niezbędnych badań budowy zabytku, które

następnie są wykonywane. Dla każdego obiektu indywidualnie opracowywany jest program prac konserwatorskich, dobierane są

optymalne środki i metody wykonywania zabiegów. Wielokrotnie proponowany zakres działań konsultowany jest z właścicielem obiektu.

Katedra współpracuje bowiem zarówno z muzeami, jak i z parafiami, co również, wraz ze stanem zachowania, wpływa na zakres prac.

Obiekty muzealne częściej pozwalają na przeprowadzenie jedynie prac konserwatorskich, obiekty kultu wymagają wielokrotnie również

prac restauratorskich, prowadzonych zawsze z najwyższym poszanowaniem oryginału. Różnorodność ta wprowadza studenta w

zagadnienia z którymi przyjdzie mu spotykać się w życiu zawodowym.

W trakcie wykonywania zabiegów student zapoznaje się z wachlarzem dostępnych materiałów, poznaje ich właściwości i możliwości

zastosowania.

Praktycznie wykonywane są zabiegi konserwatorskie i restauratorskie z zakresu zabezpieczania polichromii i złoceń, dezynfekcji i

dezynsekcji, oczyszczania powierzchni i usuwania wtórnych nawarstwień, impregnacji wzmacniającej, uzupełniania i rekonstrukcji formy

rzeźbiarskiej, wymiany drewna w przypadku rzeźb silnie zniszczonych, uzupełniania ubytków zapraw polichromii i złoceń. Dla poszerzenia

wiedzy studentów z zakresu technik pozłotniczych, wykorzystujących materiały dawne i współczesne, poznania zakresu ich stosowania w

obiektach zabytkowych, dla chętnych wykonywane są próby na podłożach przygotowanych dodatkowo przez studentów

Wszystkie prace prowadzone są pod ścisłą opieką prowadzących. Wykonywana jest też ich pełna dokumentacja fotograficzna i opisowa.

Zróżnicowana problematyka technologiczno-konserwatorska, zakres zniszczeń i rozmiary obiektów, a także ograniczona liczba godzin

zajęć wielokrotnie uniemożliwiają wykonanie prac przy danym obiekcie w pełnym zakresie. Dla zrealizowania przyjętych tu założeń

studenci w trakcie cyklu dydaktycznego pracują przy różnych obiektach na różnym etapie zaawansowania prac.

Brachert T., Die Techniken der polychromierten Holzskulptur. Teil I. [w:] Maltechnik /Restauro. Callwey Verlag München, nr 3, 1972 r. ss.

153-178.

Brachert T., Die Techniken der polychromierten Holzskulptur. Teil II. [w:] Maltechnik /Restauro. Callwey Verlag München, nr 4, 1972 r. ss.

237-264.

Brochwicz Z.: Folie pozłacarskie w zabytkowych obiektach, ich charakterystyka i metody identyfikacji. Materiały Zachodniopomorskie, tom

XVII, Szczecin 1971 r., ss. 623 – 681.

Ciabach J., Właściwości żywic sztucznych stosowanych w konserwacji zabytków, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Skrypt i teksty

pomocnicze, Wydanie drugie poprawione i uzupełnione, Toruń 1997.

Doerner M., Materiały malarskie i ich zastosowanie, Nowe opracowanie, Toni Rith i Rihcard Jacobi, Arkady Warszawa 1975.

Hopliński J., Farby i spoiwa malarskie, Drugie wydanie, Wrocław - Kraków 1990.

Paciorek M., Badania wybranych tworzyw termoplastycznych stosowanych do impregnacji drewna, Studia i materiały Wydziału

Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, tom III, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1993.

Rouba B.: Proces ochrony dóbr kultury – pojęcia, terminologia. Międzynarodowa Konferencja Naukowa Poświęcona Pamięci Profesora

Zbigniewa Brochwicza „Ars Longa – Vita Brewis Tradycyjne i nowoczesne metody badania dzieł sztuki” Toruń 18-19 października 2002 r.

Sadziak T.: Kejowe i olejne prace pozłotnicze. Ośrodek Dokumentacji Zabytków Ministerstwa Kultury i Sztuki, Generalny Konserwator

Zabytków. Biuletyn. Biblioteka muzealnictwa i ochrony zabytków. Seria B. Tom LXIX. Warszawa 1981 r.

Slansky B., Technika malarstwa. Materiały do malarstwa i konserwacji, Tom I, tłumaczenie: Stanisław Gawłowski, Wydawnictwo Arkady,

Warszawa 1960.

Slansky B., Technika malarstwa. Badanie i konserwowanie obrazów, Tom II. Tłumaczenie: Franciszek Aleksandrowicz, Stanisław

Stachera J., Badanie skuteczności zabezpieczania powłokami lakierów powierzchni srebrzonych w środowisku H2S, Acta Universitatis

Nicolai Copernici, Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo, XXXIV, 2005, s. 121 – 130.

Stachera J., Materiały stosowane do uzupełniania powierzchni srebrzonych. [w:] Badania Technologii i technik Malarskich, Konserwacja

Dzieł Sztuki, Kopia, Księga pamiątkowa z okazji jubileuszu 50-lecia pracy dedykowana prof. dr art. kons. Józefowi Flikowi pod redakcją

Justyny Olszewskiej-Świetlik, UMK Toruń 2007, s. 203-221.

Stachera J., Werniksy i lakiery barwne do ochrony powierzchni posrebrzonych, Biuletyn Informacyjny Konserwatorów Dzieł Sztuki, nr 3 –

4, 2004, s. 18 – 25.

Ślesiński W.: Konserwacja zabytków sztuki. Rzeźba. Tom 2, Warszawa 1995.

Tylewicz A., Sztuka pozłotnictwa i inne techniki zdobienia, Poznań 2007 r.

Zakłada się, że student zna i w razie potrzeby odwoła się do literatury podanej na potrzeby wykładu omawiającego, będące przedmiotem

ćwiczeń zagadnienia i wprowadzających je zajęć z metodyki konserwacji malarstwa i rzeźby polichromowanej.

Przedmiot zaliczany jest na ocenę na koniec każdego z trzech semestrów cyklu dydaktycznego.

Student oceniany jest na podstawie zaangażowania w realizowane prace, jakości ich wykonania, umiejętności stawiania i rozwiązywania

napotkanych problemów konserwatorskich i restauratorskich, proponowania metod i środków, wreszcie wykazywanego poczucia

odpowiedzialności za powierzony mu obiekt. Ważną składową jest również ocena dokumentacji prac, w zakresie wykonywanym przez

poszczególne osoby ( U1-5, KS1-5).

Warunkiem uzyskania zaliczenia jest obecność na zajęciach.

Kryteria oceniania:

do 50% = 2 (ndst)

51 - 60% = 3 (dst)

61 - 70% = 3,5 (dst plus)

71 - 80% = 4 (db)

81 - 90% = 4,5 (db plus)

91 - 100% = 5 (bdb)

Nie dotyczy