7.2. Dermatologia, wenerologia

znajomość budowy, funkcji i właściwości skóry oraz wykwitów skóry

przedmiot obowiązkowy

Bilans nakładu pracy studenta:

- udział w wykładach: 14 godzin

- udział w ćwiczeniach: 36 godziny

- konsultacje: 2 godzina

- przygotowanie do ćwiczeń (w tym czytanie wskazanej literatury): 16 godzin

- przygotowanie do zaliczenia i zaliczenie: 14 godzin + 1 godzina = 15 godzin

Łączny nakład pracy studenta wynosi 83 godziny, co stanowi 3.3 punktu ECTS

Nakład pracy związany z prowadzonymi badaniami naukowymi:

- czytanie wskazanej literatury naukowej: 20 godzin

- udział w wykładach (z uwzględnieniem wyników badań oraz opracowań naukowych z zakresu dermatologii i wenerologii): 4 godziny

- udział w ćwiczeniach (z uwzględnieniem wyników opracowań naukowych

z zakresu dermatologii i wenerologii): 4 godziny

- przygotowanie do zaliczenia (z uwzględnieniem opracowań naukowych

z zakresu dermatologii i wenerologii): 2 godziny

- konsultacje (z uwzględnieniem opracowań naukowych z zakresu dermatologii

i wenerologii): 10 godzin

Łączny nakład pracy studenta związany z prowadzonymi badaniami naukowymi wynosi 40 godzin, co odpowiada 1.6 punktu ECTS

Czas wymagany do przygotowania się i do uczestnictwa w procesie oceniania:

- przygotowanie do zaliczenia i zaliczenie: 8 godzin + 1 godzina = 9 godzin,

co odpowiada 0.3 punktu ECTS

Bilans nakładu pracy studenta o charakterze praktycznym:

- udział w ćwiczeniach (egzamin praktyczny): 36 godzin

Łączny nakład pracy studenta o charakterze praktycznym wynosi 36 godzin,

co odpowiada 1.4 punktu ECTS

W1: Zna podstawowe cechy, uwarunkowania środowiskowe i epidemiologiczne najczęstszych chorób skóry człowieka (E K_W33)

W2: Zna i rozumie przyczyny, objawy, zasady diagnozowania i postępowania terapeutycznego w najczęstszych chorobach przenoszonych drogą płciową

(E K_W34)

W3: Zna mianownictwo anatomiczne, histologiczne i embriologiczne w języku polskim i angielskim (A K_W01)

U1: Powiązuje obrazy uszkodzeń tkankowych i narządowych z objawami klinicznymi choroby, wywiadem i wynikami oznaczeń laboratoryjnych

(C K_U11)

U2: Interpretuje badania laboratoryjne i identyfikuje przyczyny odchyleń

(E K_U24)

U3: Posługuje się w mowie i piśmie mianownictwem anatomicznym, histologicznym oraz embriologicznym (A.U5.)

K1: Potrafi nawiązać i utrzymać głęboki i pełen szacunku kontakt z chorym (K_K03)

K2: Kieruje się dobrem chorego, stawiając je na pierwszym miejscu (K_K04)

K3: Okazuje szacunek wobec Pacjenta i zrozumienie dla różnic światopoglądowych, oraz kulturowych (K_K05)

K4: Przestrzega tajemnicy lekarskiej i wszelkich praw pacjenta m.in. prawa do informacji, do intymności (K_K06)

K5: Posiada nawyk i umiejętności stałego dokształcania się (K_K08)

Wykłady:

- wykład podający wspomagany technikami multimedialnymi

- wykład informacyjny

- wykład problemowy

Ćwiczenia:

- analiza przypadków

- ćwiczenia kliniczne

- analiza i interpretacja wyników badań diagnostycznych

- dyskusja dydaktyczna i praca z atlasem dermatologicznym

- pokaz z instruktażem

- asystowanie lekarzowi podczas procesu diagnostycznego i leczniczego

- pokaz

- opis
- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- wykład problemowy

- ćwiczeniowa
- klasyczna metoda problemowa
- obserwacji
- punktowana

- metody służące prezentacji treści
- metody wymiany i dyskusji

Dermatologia z wenerologią jest jedną z podstawowych lekarskich specjalności.

Dermatologia zajmuje się diagnostyką i leczeniem zmian skórnych i jej przydatków (włosów, paznokci) oraz niektórymi chorobami ogólnoustrojowymi, ujawniającymi się przede wszystkim na skórze (np. łagodne i złośliwe nowotwory jak czerniak złośliwy lub rumień guzowaty).

Wenerologia to dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem

i leczeniem chorób przenoszonych drogą płciową.

Wykłady mają za celu przedstawienie aktualnej wiedzy z zakresu: budowy, fizjologii i patologii skóry, podstaw symptomatologii dermatologicznej; zakażeń bakteryjnych i grzybiczych, chorób wirusowych i pasożytniczych; dermatoz rumieniowych i reakcji polekowych; chorób alergicznych skóry; łuszczycy; liszaja płaskiego; chorób pęcherzowych; chorób tkanki łącznej; chorób naczyniowych skóry; chorób ziarniniakowych i zmian odczynowych; stanów przedrakowych i raków skóry; chłoniaków skóry; zaburzeń barwnikowych; chorób włosów, paznokci, gruczołów łojowych i potowych, fotodermatoz; światłolecznictwa; leczenia zabiegowego niektórych zmian skórnych.

Z zakresu chorób wenerycznych student zapoznaje się z następującą tematyką: choroby przenoszone drogą płciową: kiła, rzeżączka, zapalenie cewki moczowej [zapalenie rzeżączkowe (swoiste) i nierzeżączkowe (nieswoiste) – NGU], zespół nabytego braku odporności AIDS (choroba wywołana zakażeniem wirusem HIV).

Ćwiczenia realizowane są w Klinice, zarówno przy łóżku chorego jak i na podstawie analizy przypadków i dyskusji dydaktycznej. W trakcie trwania ćwiczeń student nabywa umiejętności w zakresie praktycznego rozpoznawania podstawowych wykwitów skórnych (pierwotnych i wtórnych), zapoznaje się z etiopatogenezą i objawami klinicznymi wybranych schorzeń dermatologicznych, a także chorób przenoszonych drogą płciową. Uczy się diagnostyki różnicowej oraz leczenia najczęstszych chorób skóry i chorób wenerycznych. Nabywa umiejętności badania dermatologicznego polegającego na zebraniu ukierunkowanego wywiadu i właściwym opisie zmian skórnych. W ramach zajęć przedstawiane są zasady obowiązujące w diagnostyce i leczeniu chorób skórnych i wenerycznych uwzględniające badanie podmiotowe, przedmiotowe, interpretację wyników badań diagnostycznych prowadzące do postawienia właściwego rozpoznania ostatecznego i leczenia.

Ćwiczenia są również realizowane w ramach zajęć komplementarnych.

Podręcznik wiodący (1 podręcznik):

1. Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową. Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski. Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Warszawa 2018.

(znajomość zagadnień w nim zawartych gwarantuje uzyskanie oceny co najmniej dostatecznej)

Podręczniki uzupełniające (3 pozycje):

1. DERMATOLOGIA Braun-Falco., W.H.C. Burgdorf, G. Plewig, H.H. Wolff, M. Landthaler // Redakcja naukowa wydania polskiego: Wiesław Gliński oraz M. Czarnecka-Operacz, D. Krasowska, A. Serwin, H. Wolska., Wydawnictwo Czelej. Lublin 2016.

2. Choroby przenoszone drogą płciową dla studentów i lekarzy. Tomasz F. Mroczkowski. Wydawnictwo Czelej. Lublin 2015.

3. Wykwity skórne w diagnostyce dermatologicznej. Maria Juszkiewicz-Borowiec. Wydawnictwo Czelej. Lublin 2016.

(Podręcznik jest swoistym alfabetem dermatologii. Przedstawia cechy zmian skórnych, które są podstawą diagnostyki różnicowej. Tekst wzbogacono wieloma rycinami i barwnymi zdjęciami wysokiej jakości).

Student może również samodzielnie uzupełniać wiadomości o najnowsze informacje dotyczące osiągnięć w dziedzinie dermatologii i wenerologii z wykorzystaniem aktualnych publikacji dostępnych w bibliotekach i w Internecie.

Sposób zaliczenia przedmiotu:

- uczestnictwo w wykładach (kolokwium z materiału wykładowego)

- obecność na ćwiczeniach (kolokwium wejściowe, egzamin praktyczny)

- egzamin praktyczny z przedmiotu „dermatologia, wenerologia” studenci zdają bezpośrednio po bloku zajęciowym.

Nauczyciel akademicki na ćwiczeniach ocenia:

aktywność, wiedzę, wybrane umiejętności: W1 – W3, U1 – U3

i przedłużoną obserwację kompetencji społecznych z kryteriami oceny (0-10 punktów; >50%): K1 – K5

Na egzaminie praktycznym oceniane są główne wymagane efekty kształcenia: wiedza i wybrane umiejętności: W1 – W3, U1 – U3 i K1 – K5

Podstawą zaliczenia egzaminu praktycznego jest udzielenie minimum 60% prawidłowych odpowiedzi.

Wynik z egzaminu praktycznego doliczany jest do wyniku części teoretycznej egzaminu z modułu.

Minimalny próg procentowy dla uzyskania oceny dostatecznej wynosi 60% na podstawie Zarządzenia nr 7 Dziekana WL CM UMK z dnia 30.09.2020 ws Regulaminu dydaktycznego na Wydziale Lekarskim – zmiana skali ocen od roku akademickiego 2021/2022.

Jednolite kryteria mają zastosowanie do wszystkich egzaminów końcowych lub zaliczeń, w tym do powtórek.

nie dotyczy