7.7. Medycyna regeneracyjna dróg moczowych

Student(ka) rozpoczynający/a kształcenie z przedmiotu medycyna regeneracyjna powinien/a posiadać wiedzę z zakresu histologii oraz urologii.

przedmiot obowiązkowy

1. Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi:

- udział w ćwiczeniach: 4 godziny

- udział w seminariach: 2 godziny

- konsultacje: 0,5 godziny

- przeprowadzenie zaliczenia: 0,5 godziny

Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi

7 godzin, co odpowiada 0,23 punktu ECTS

2. Bilans nakładu pracy studenta:

- udział w ćwiczeniach: 4 godziny

- udział w seminariach: 2 godziny

- konsultacje: 0,5 godzina

- przygotowanie do ćwiczeń (w tym czytanie wskazanej literatury): 1 godzina

- przygotowanie do zaliczenia i zaliczenie: 2 + 0,5 = 2,5 godziny

Łączny nakład pracy studenta wynosi 10 godzin, co odpowiada

0,33 punktu ECTS

3. Nakład pracy związany z prowadzonymi badaniami naukowymi:

- czytanie wskazanej literatury naukowej: 2 godziny

- udział w seminariach (z uwzględnieniem wyników badań oraz opracowań naukowych z zakresu medycyny regeneracyjnej w urologii): 1 godzina

- udział w ćwiczeniach (z uwzględnieniem wyników badań oraz opracowań naukowych z zakresu medycyny regeneracyjnej w urologii): 2 godziny

- przygotowanie do zaliczenia (z uwzględnieniem opracowań naukowych z zakresu medycyny regeneracyjnej): 1,5 godziny

- konsultacje z uwzględnieniem opracowań naukowych z zakresu medycyny regeneracyjnej): 0,5 godziny

Łączny nakład pracy studenta związany z prowadzonymi badaniami naukowymi wynosi 7 godzin, co odpowiada

0,23 punktu ECTS

4. Czas wymagany do przygotowania się i do uczestnictwa w procesie oceniania:

- przygotowanie do zaliczenia: 2 + 0,5 = 2,5 godziny

(0,08 punktu ECTS)

5. Bilans nakładu pracy studenta o charakterze praktycznym:

- sporządzanie raportów: 2 godziny

- przygotowanie do zaliczenia i zaliczenie: 2 + 0,5 = 2,5 godziny

Łączny nakład pracy studenta o charakterze praktycznym wynosi

4,5 godzin, co odpowiada 0,15 punktu ECTS

6. Czas wymagany do odbycia obowiązkowej praktyki:

nie dotyczy

W1: Zna typy komórek wykorzystywane w regeneracji

dróg układu moczowego (B.W19)

W2: Posiada wiedzę na temat zastosowania terapii

komórkowych w leczeniu dróg układu moczowego

(B.W19); (C.W42).

W3: Odtwarza wiedzę na temat zastosowania wytworzonych

in vitro tkanek i narządów w leczeniu dróg układu moczowego

(B.W19); (C.W42).

W4: Opisuje zasady prowadzenia badań doświadczalnych in

vitro i in vivo z zakresu inżynierii tkankowej i medycyny

regeneracyjnej służących rozwojowi urologii

(B.W19).

U1: Korzysta z baz badań klinicznych (B.U11).

U2: Rozpoznaje własne ograniczenia, dokonuje samooceny

deficytów i potrzeb edukacyjnych w zakresie medycyny

regeneracyjnej (B.U11).

U3: Krytycznie analizuje piśmiennictwo medyczne oraz

wyciąga wnioski w oparciu o literaturę (B.U11).

K1: Posiada świadomość własnych ograniczeń i potrzeby

stałego dokształcania się (K.K1).

K2: Posiada nawyk i umiejętność stałego dokształcania się

(K.K8).

K3: Posiada świadomość potrzeby współpracy z

przedstawicielami innych zawodów w zakresie ochrony

zdrowia zwłaszcza kierunku biotechnologia medyczna

(K.K.7).

Seminaria:

• dyskusja dydaktyczna

Ćwiczenia:

• analiza przypadków

• projektowanie i analiza badań naukowych

Celem nauczania jest zapoznanie studentów z dotychczasowymi osiągnięciami, bieżącymi trendami oraz perspektywami wykorzystania metod inżynierii tkankowej w regeneracji dróg moczowych. Szczególny nacisk położono na zagadnienia kliniczne, jakimi zajmuje się medycyna regeneracyjna w urologii. Porównane zostaną metody i wyniki leczenia układu moczowego technikami inżynierii tkankowej z konwencjonalnymi metodami leczenia na podstawie dostępnych baz danych, badań randomizowanych oraz danych EBM.

Seminaria z przedmiotu medycyna regeneracja dróg moczowych pozwolą na przybliżenie definicji inżynierii tkankowej i medycyny regeneracyjnej w urologii. Omówione zostaną możliwości regeneracji elementów układu moczowego za pomocą technik hodowli in vitro. Typy komórek oraz materiały odpowiednie do regeneracji tych struktur również zostaną omówione. Na ćwiczeniach z przedmiotu omówione zostaną szczegółowo możliwości regeneracji poszczególnych elementów układu moczowego. Przedstawione zostaną dotychczasowe próby regeneracji pęcherza moczowego, cewki moczowej, nerki oraz leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu. Szczególny nacisk położono na omówienie badań klinicznych, jednakże badania eksperymentalne również zostaną przeanalizowane. Celem przedmiotu jest ocena możliwości wykorzystania metod inżynierii tkankowej w urologii klinicznej jak również poznanie ograniczeń tych metod.

Literatura podstawowa:

1. Wybrane Zagadnienia z Medycyny Regeneracyjnej i Inżynierii Tkankowej, red. Tomasz Drewa, Bydgoszcz 2007.

2. Principles of Regenerative Medicine. 3rd edition. Podręcznik. red. A Atala. Academic Press, 2019.

Realizacja zadania: prezentacja ustna, multimedialna (0 – 40 pkt.) W1-W4; U1-U3

Zaliczenie na podstawie odpowiedniej liczby punktów (0 – 40 pkt. >60%).

Dyskusja dydaktyczna (0 – 20 pkt.) W1-W4

Zaliczenie na podstawie odpowiedniej liczby punktów (0 – 20 pkt. >60%).

Przedłużona obserwacja (0 – 10 punktów; > 50%): K1 – K3

Student(ka) otrzyma zaliczenie przedmiotu uzyskując pozytywne wyniki z testu oraz pozytywnej oceny w zakresie kompetencji społecznych, co jest warunkiem przystąpienia do testu końcowego

W ramach przedmiotu nie są prowadzone praktyki zawodowe.