Kwalifikowana pierwsza pomoc

Student rozpoczynający kształcenie z przedmiotu pierwsza pomoc powinien posiadać wiedzę z zakresu fizjologii w odniesieniu do układu krążenia, układu oddechowego oraz centralnego układu nerwowego (zakres szkoły średniej)

Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi

- udział w wykładach: 5 godzin

- udział w ćwiczeniach: 10 godzin

- konsultacje: 1 godzina

- przeprowadzenie zaliczenia praktycznego i teoretycznego: 2 godziny

Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi 17 godzin, co odpowiada

0,6 punktu ECTS

Bilans nakładu indywidualnej pracy studenta:

- udział w wykładach: 5 godzin

- udział w ćwiczeniach: 10 godzin

- przygotowanie do ćwiczeń: 5 godzin

- konsultacje: 1 godzina

- przygotowanie do zaliczenia + zaliczenie: 7 + 2 = 9 godzin

Łączny nakład pracy studenta wynosi 30 godzin, co odpowiada

1 punktowi ECTS

Czas wymagany do przygotowania się i do uczestnictwa w procesie oceniania:

- przygotowanie do zaliczenia + zaliczenie: 7 + 2 = 9 godzin

Bilans nakładu pracy studenta o charakterze praktycznym:

- udział w ćwiczeniach: 10 godzin

Łączny nakład pracy studenta o charakterze praktycznym wynosi

10 godzin, co odpowiada 0,3 punktu ECTS

Czas wymagany do odbycia obowiązkowej praktyki:

nie dotyczy

W1:Opisuje uwarunkowania prawne ratowania zdrowia i życia w stanach zagrożenia zdrowia lub życia (K_W17)

W2: Charakteryzuje przyczyny nagłego zatrzymania krążenia (K_W11)

W3: Odtwarza algorytm wykonywania podstawowych zabiegów resuscytacyjnych u osób w różnym wieku w stanach zagrożenia zdrowia lub życia (K_W17)

W4: Omawia zagrożenia dla ratującego w czasie udzielania pierwszej pomocy (K_W11)

W5: Wskazuje zasady udzielania pierwszej pomocy w przypadku wystąpienia różnych stanów zagrożenia zdrowotnego (K_W17)

W6: Określa zasady postępowania ratunkowego w wypadkach komunikacyjnych (K_W17)

U1: Zapewnia bezpieczeństwo sobie i osobie ratowanej (K_U17)

U2: Zabezpiecza miejsce wypadku komunikacyjnego (K_U17)

U3: Diagnozuje zagrożenie zdrowia w warunkach przedszpitalnych oraz czynniki ryzyka (K_U11)

U4: Prawidłowo rozpoznaje objawy świadczące o zagrożeniu życia (K_U11)

U5: Prawidłowo wykonuje podstawowe zabiegi resuscytacyjne u osób w różnym wieku w stanach zagrożenia zdrowotnego zgodnie z algorytmem (K_U17)

U6: Stosuje pierwszą pomoc w przypadku wystąpienia różnych stanów zagrożenia zdrowotnego pochodzenia wewnętrznego (K_U17)

U7: Stosuje pierwszą pomoc w przypadku wystąpienia różnych stanów zagrożenia zdrowotnego pochodzenia urazowego (K_U17)

U8: Stosuje pierwszą pomoc w przypadku wystąpienia różnych stanów zagrożenia zdrowotnego pochodzenia środowiskowego (K_U17)

U1: Zapewnia bezpieczeństwo sobie i osobie ratowanej (K_U17)

U2: Zabezpiecza miejsce wypadku komunikacyjnego (K_U17)

U3: Diagnozuje zagrożenie zdrowia w warunkach przedszpitalnych oraz czynniki ryzyka (K_U11)

U4: Prawidłowo rozpoznaje objawy świadczące o zagrożeniu życia (K_U11)

U5: Prawidłowo wykonuje podstawowe zabiegi resuscytacyjne u osób w różnym wieku w stanach zagrożenia zdrowotnego zgodnie z algorytmem (K_U17)

U6: Stosuje pierwszą pomoc w przypadku wystąpienia różnych stanów zagrożenia zdrowotnego pochodzenia wewnętrznego (K_U17)

U7: Stosuje pierwszą pomoc w przypadku wystąpienia różnych stanów zagrożenia zdrowotnego pochodzenia urazowego (K_U17)

U8: Stosuje pierwszą pomoc w przypadku wystąpienia różnych stanów zagrożenia zdrowotnego pochodzenia środowiskowego (K_U17)

wykład informacyjny

• wykład problemowy

• wykład konwersatoryjny

• debata

• dyskusja dydaktyczna

• analiza przypadków

• drzewo decyzyjne

• metody symulacyjne (studium przypadku; pacjent symulowany)

• uczenie wspomagane komputerem

• metody eksponujące: film, pokaz

- symulacyjna (gier symulacyjnych)

- wykład konwersatoryjny

- obserwacji
- panelowa
- referatu
- studium przypadku

Przedmiot pierwsza pomoc ma na celu naukę zespołu czynności ratunkowych wykonywanych wyniku wystąpienia stanu zagrożenia zdrowotnego bez użycia przyrządów oraz zminimalizowania niekorzystnych następstw, zanim możliwe będzie udzielenie specjalistycznej pomocy medycznej. Student rozpoczynający kształcenie z wyżej wymienionego przedmiotu powinien posiadać wiedzę z zakresu fizjologii w odniesieniu do układu krążenia, układu oddechowego oraz centralnego układu nerwowego.

Wykład ma za zadanie zdobycie i utrwalenie wiedzy z zakresu udzielania pierwszej pomocy: przyswojenie podstawowej wiedzy z zakresu postępowania w różnych stanach zagrożenia zdrowia lub życia oraz nabycie i usystematyzowanie wiedzy z zakresu podstawowych czynności resuscytacyjnych.

Ćwiczenia poświęcone są nabyciu umiejętności praktycznych z zakresu postępowania w różnych stanach zagrożenia zdrowotnego oraz nabycie umiejętności z zakresu podstawowych czynności resuscytacyjnych bez użycia przyrządów. Dodatkowo ćwiczenia są poświęcone kształtowaniu poczucia odpowiedzialności za jakość udzielonej pierwszej pomocy.

Tematy wykładów:

1. Rozpoznanie stanu zagrożenia życia.

2. Uruchomienie „łańcucha przeżycia”.

3. Bezprzyrządowa resuscytacja krążeniowo – oddechowa dorosłych.

4. Bezprzyrządowa resuscytacja krążeniowo – oddechowa dzieci.

5. Zasady resuscytacji poszkodowanych w urazach.

Tematy ćwiczeń:

1. Bezprzyrządowa resuscytacja krążeniowo – oddechowa dorosłych.

2. Bezprzyrządowa resuscytacja krążeniowo – oddechowa dzieci.

3. Urazy głowy, tułowia oraz urazy kończyn.

4. Zasady resuscytacji poszkodowanych w urazach. Unieruchomienie kończyn po urazie.

5. Rany powierzchowne i ich zaopatrywanie.

6. Tamowanie krwotoku zewnętrznego.

7. Nagłe zachorowania.

8. Zatrucia.

9. Porażenia prądem i piorunem. Oparzenia i uraz cieplny. Podtopienie. Wychłodzenie i odmrożenia.

10. Pierwsza pomoc w wypadkach komunikacyjnych.

Literatura obowiązkowa:

1. Chrząszczewska A.: Bandażowanie, PZWL 2002.

2. Driscol i inni ABC postępowania w urazach, Górnicki 2003 ,pod red.J.Jakubaszki.

3. Eibl – Eibesfeldt K., pod red. E. Sobolewskiej: Opatrunki, Urban&Partner 1999.

4. Jakubaszko J.: ABC resuscytacji. II wydanie. Górnicki, Wrocław 2006

5. Jakubaszko J.: Ratownik medyczny, Wydawnictwo Górnicki 2003.

6. Jakubaszko J.: Resuscytacja oddechowo – krążeniowa w świetle zaleceń międzynarodowych. Biblioteka Polskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej, Wrocław 2006.

7. Polska Rada Resuscytacji: Resuscytacja krążeniowo-oddechowa i automatyczna defibrylacja zewnętrzna - podręcznik do kursu. Wydanie wg Wytycznych ERC 2010.

8. Sobolewska E.: Opatrunki. Urban&Partner, Wrocław 1999.

Literatura uzupełniająca:

1. Buchfelder M., Buchfelder A.: Podręcznik pierwszej pomocy. PZWL 2003.

2. Chapleau W.: Ratownictwo medyczne. Poradnik kieszonkowy. Górnicki, Wrocław 2004.

3. Cline D. M., O. John. Ma, J. Tintinalli, Gabor, D. Kellen, J. Stephan Stapczyński: Medycyna ratunkowa Urban&Partner 2003,wydanie polskie pod red.J.Jakubaszki

4. Grześkowiak M., Żaba Z., Turowska – Kóska A., Podlewski R.: Stany zagrożenia życia. Postępowanie bezprzyrządowe. FU G. Słomczyński, Kraków 2002.

5. Plantz Scott H., Jonatan N. Adler, pod red. J. Jakubaszki: Medycyna ratunkowa, Urban&Partner 2000. .

6. Sefrin P., Schua R. – wydanie polski pod redakcja Zbigniewa Rybickiego: Postępowanie w nagłych przypadkach, Urban&Partner 2002.

Bieżące

1. Wykłady:

• Ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność)

2. Ćwiczenia:

• Ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność)

• Śródsemestralne sprawdziany ustne i pisemne

• Śródsemestralne sprawdziany praktyczne

Końcowe

Wykłady i ćwiczenia:

1. Uzyskanie, co najmniej dostatecznej oceny ze wszystkich sprawdzianów.

2. Uzyskanie, co najmniej dostatecznej oceny z kolokwium końcowego:

• Kolokwium składa się z części praktycznej oraz teoretycznej o charakterze pisemnym. Każda część jest punktowana i o końcowej ocenie decyduje liczba punktów.

• Do zaliczenia kolokwium wymagane jest otrzymanie oceny co najmniej dostatecznej.

Metody dydaktyczne:

1. wykład informacyjny

2. wykład problemowy

3. wykład konwersatoryjny

4. dyskusja dydaktyczna

5. warsztaty dydaktyczne

6. analiza przypadków

7. metody symulacyjne

8. inscenizacje

9. uczenie wspomagane komputerem

10. uczenie wspomagane symulatorami

11. metody eksponujące: film, pokaz