Rewalidacja indywidualna dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną

Student analizuje i rozważa wiedzę teoretyczna oraz wdraża ją do umiejętności praktycznych na zajęciach warsztatowych

W zakresie wiedzy:

W1: Student charakteryzuje, omawia i rozróżnia pojęcie rewalidacji, niepełnosprawności

W2: Student omawia i tłumaczy organizację zajęć rewalidacyjnych, rewalidacyjno- wychowawczych, wczesnego wspomagania rozwoju.

W3: Student omawia metody terapii indywidualnej

W4: Student wymienia i krótko opisuje metody stosowane w rewalidacji upośledzonych umysłowo.

W zakresie umiejętności:

U1: Student analizuje i ocenia krytycznie wychowanie i rewalidację dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną

U2: Student porządkuje i konfrontuje wiedzę teoretyczną z praktycznymi działaniami warsztatowymi

U3: Student konstruuje programy rewalidacyjne dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną

W zakresie kompetencji społecznych:

P1: Student kształtuje umiejętności wejścia w teren placówek wychowawczo-rewalidacyjnych

metoda pogadanki

metoda ćwiczeń praktycznych

metoda analizy tekstu

metody aktywizujące

- drama
- inscenizacja
- pokaz

- opowiadanie
- pogadanka
- wykład problemowy

- ćwiczeniowa
- doświadczeń
- obserwacji
- sytuacyjna

Przedmiot poświęcony został problematyce rewalidacji dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną

1. Zajęcia organizacyjne: omówienie struktury zajęć, planowanie zajęć praktycznych; zasady oceniania i zaliczenie przedmiotu. Rewalidacja: definicja pojęcia, rodzaje i kierunki oddziaływań.

2. Rewalidacja indywidualna w świetle prawa oświatowego

3. Zasady, trudności i możliwości w pracy rewalidacyjnej

4. Zajęcia warsztatowe: usprawnianie percepcji wzrokowej (doskonalenie analizy i syntezy wzrokowej, ćwiczenie koordynacji wzrokowo-ruchowej, orientacja przestrzenna)

5. Zajęcia warsztatowe: rozwijanie sprawności manualnej (usprawnianie motoryki małej i sprawności grafomotorycznej)

6. Zajęcia warsztatowe: stymulacja polisensoryczna (wzrokowa, słuchowa, dotykowa, smakowa)

7. Zajęcia warsztatowe: doskonalenie kompetencji społecznych (rozwijanie umiejętności komunikacyjnych; rozwijanie zdolności rozumienia siebie, ludzi, sytuacji i norm społecznych)

8. Zajęcia warsztatowe: rozwijanie umiejętności szkolnych (czytanie, pisanie, umiejętności matematyczne)

9. Zasady konstruowanie programu rewalidacji oraz scenariusza zajęć rewalidacyjnych

10. Podsumowanie zajęć

Błaszczyk T. (2001). Jak wspomagać rozwój dzieci niepełnosprawnych intelektualnie w stopniu głębokim, Kalisz.

Dykcik W. (1998). Pedagogika specjalna, UAM, Poznań.

Dymara B. red. (2009). Dziecko w świecie zabawy, Impuls, Kraków.

Janiszewska – Nieścioruk Z. red. (2003), Człowiek z niepełnosprawnością intelektualną, t. 1 i 2. Impuls, Kraków.

Kielin J.( red.) (2014). Rozwój daje radość. Terapia dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim, GWP, Sopot.

Klaczak M, Majewicz P.( red.) (2006). Diagnoza i rewalidacja indywidualna dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, Wydawnictwo Naukowe AP, Kraków.

Miosga L. (2006). Pomóż mi być. Komunikacja i stymulacja zmysłowa osób ze znaczną i głęboką niepełnosprawnością umysłową, Impuls, Kraków.

Morcinek U. (2003). Postępy w czytaniu uczniów objętych rewalidacją indywidualną, US, Szczecin.

Pawlak- Kindler A. (red.), (2016), Podmiotowe traktowanie osób z niepełnosprawnością intelektualną, Wydawnictwo UMCS, Lublin

Piszczek M. (2006). Dziecko, którego rozwój emocjonalno- poznawczy nie przekracza pierwszego roku życia. Diagnoza, zasady terapii i ocena efektów zajęć. CMPPP, Warszawa.

Wiśniewska M. (2010). Wspomaganie rozwoju dziecka z niepełnosprawnością intelektualną. Wyd. Impuls, Kraków.

Zabłocki K.J.( 1996), Wprowadzenie do rewalidacji. W-wa.

Zakrzewska-Manterys E. (2010). Upośledzeni umysłowo. Poza granicami człowieczeństwa, Wydawnictwo UW, Warszawa.

"Co by było, gdybyśmy wiedzieli, że nasze dzieci będą miały zespół Downa? To nieuprawniony eksperyment logiczny" E.Wołkanowska-Kołodziej, wywiad z A i E. Suchcickimi dla weekend.gazeta.pl.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 sierpnia 2017 r. w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju dzieci (Dz.U. 2017 poz. 1635)

Rozporządzenie MEN z dnia 7 maja 2013 r w sprawie zasad organizowania zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (Dz.U. 2017 poz. 1578).

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej (Dz.U. 2017 poz. 356).

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego dzieci i indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży (Dz.U. 2017 poz. 1616).

Na ocenę podsumowująca przedmiotu składają się:

- aktywność na zajęciach

- ocena z przygotowanych i poprowadzonych zajęć warsztatowych

- ocena za przygotowany scenariusz zajęć rewalidacji indywidualnej