Zjawiska kultury popularnej i masowej

Brak wymagań wstępnych.

Student w trakcie realizacji przedmiotu uzyskuje 6 punktów ECTS w następującym układzie:

1) uczestnictwo w zajęciach - 60 godzin (30 w każdym z dwóch semestrów) (2,4 ECTS);

2) bezpośredni kontakt z prowadzącym w ramach konsultacji (osobiście lub za pomocą platformy MOODLE) - 10 godzin (5 w każdym z dwóch semestrów) (0,4 ECTS);

3) samodzielne przygotowanie się do poszczególnych zajęć, opracowanie prac domowych oraz powtórzenie materiału przed egzaminem - 80 godzin (30 w pierwszym i 50 w drugim) (3,2 ECTS).

ŁĄCZNIE 150 godzin = 3 + 3 ECTS

Po zakończeniu kursu student:

1. W1: ma podstawową, zorientowana praktycznie wiedzę związaną z historią kultury i literatury, językoznawstwem i nowymi mediami, a także ze specjalizacjami, które realizuje – K_W01

2. W2: ma wiedzę na temat różnych teorii dotyczących kultury popularnej oraz potrafi samodzielnie ocenić ich przydatność w praktyce – K_W04,

Po zakończeniu kursu student:

1. U1: umie korzystać z różnego typu źródeł (w wersji tradycyjnej oraz elektronicznej) w celu wyszukiwania, selekcjonowania i użytkowania informacji – K_U01.

2. U2: potrafi samodzielnie planować i realizować typowe projekty związane z wybraną sferą działalności kulturalnej, medialnej, promocyjno-reklamowej – K_U03.

Po zakończeniu kursu student:

1. K1: ma świadomość odpowiedzialności za zachowanie dziedzictwa kulturowego regionu, kraju, Europy – K_K05.

Metody podające:

- opowiadanie

- wykład konwersatoryjny

Metody aktywizujące:

- metoda oxfordzka

- analizy przypadku

- panelowa

Tematem zajęć będzie prezentacja fenomenu kultury popularnej/masowej oraz jej związków z życiem codziennym (kategoria czasu wolnego) w kontekście zjawisk globalizacji, amerykanizacji, konsumeryzmu i przemysłu kulturowego. Prezentacji podlegać więc będą, obok refleksji teoretycznej dotyczącej kultury współczesnej, wybrane zjawiska popkultury: literatura, muzyka rozrywkowa (na przykładzie rocka), komiks, film, reklama, wybrane zasoby Internetu, prasa kolorowa, gra RPG i gra komputerowa. Celem zajęć jest zapoznanie studentów z różnymi metodami badawczymi wybranych zjawisk kultury masowej (strukturalizm, semiotyka, postmodernizm, psychoanaliza, postkolonializm) ze szczególnym uwzględnieniem ich relacji do tradycji kultury polskiej i europejskiej. Słuchacze doskonalą warsztat analityczny, systematyzują wiedzę na temat kultury popularnej, budują swój warsztat krytyczny.

W ramach zajęć „Zjawiska kultury popularnej i masowej” student zdobywa wiedzę na temat istoty kultury popularnej/masowej w odniesieniu do przemian kulturowych i cywilizacyjnych. Poznaje jej zasadnicze cechy, wyróżniające kulturę popularną/masową spośród zjawisk zaliczanych do kultury elitarnej i folkloru. W ramach przedmiotu rozpatrywane będą różne propozycje rozumienia i oceniania kultury popularnej w perspektywie diachronicznej i synchronicznej: J. Huizingi, T. Adorno, D. Macdonalda, M. McLuhana, W. Benjamina, M. Horkheimera, A. Kłoskowskiej, J. Storeya, W. J. Burszty, R. Sulimy i innych. Rozważana będzie przydatność rozróżnienia terminologicznego „kultura popularna” – „kultura masowa”. Problematyka oceny i wartościowania kultury popularnej stanowi istotny element dyskusji wokół jej znaczenia i funkcji. Kultura popularna nie jest zjawiskiem jednorodnym i spójnym, w różnym stopniu wpływa na kulturę wysokoartystyczną: muzykę, literaturę, film, sztuki wizualne. Kultura popularna obecnie podlega skomplikowaniu i wchodzi w interakcję z kulturą elitarną na różnych poziomach, poczynając od tematu, kończąc na strukturze. Przedmiotem refleksji na zajęciach „Zjawiska kultury popularnej i masowej” będą obszary z zakresu literatury, muzyki, komiksu, gry RPR i komputerowej oraz przekazów monomedialnych i multimedialnych funkcjonujących w Internecie (portale społecznościowe, hipertekst, portale rozrywkowe i informacyjne). Kultura popularna, poza funkcją rozrywkową i kompensacyjną, wykorzystywana jest w ramach edukacji jako swoiste medium, za pomocą którego artykułuje się określone treści, na przykład występujące w literaturze wysokoartystycznej czy w nauce. Przedmiotem rozważań na zajęciach będzie zatem proces banalizacji sensów związanych z problemami moralno-etycznymi czy należącymi do sfery naukowej. Studenci poddawać będą analizie wybrane teksty reprezentujące kulturę popularną, stosując określone metody badawcze: strukturalizm, semiotykę, psychoanalizę, postmodernizm, postkolonializm. Postępowanie takie ma na celu, po pierwsze, ugruntowanie wiedzy studentów na temat form istnienia i form obiegu kultury popularnej, po drugie zaś, ma służyć kształtowaniu postawy krytycznej wobec zabiegów manipulacji stosowanej w tekstach kultury popularnej.

1. Barańczak A., „Słowo w piosence”, Wrocław 1983.

2. Beylin P., „Fenomenologia kiczu”, [w:] Tenże, „Ideał i praktyka”, Warszawa 1966.

3. Błahut T., Ewangelizacja w stylu „pop”, [w:] Edukacyjne konteksty kultury popularnej, red. W. Jakubowski, E. Zierkiewicz, Kraków 2002.

4. Burszta W.J., W. Kuligowski, Dlaczego kościotrup nie wstaje. Ponowoczesne pejzaże kultury, Warszawa 1999.

5. Caillois R., Odpowiedzialność i styl. Eseje, wyb. M. Żurowski, wstęp J. Błoński, Warszawa 1967.

6. Dobroczyński B., III Rzesza Popkultury i inne stany, Znak, Kraków 2004.

7. Dunin J., Papierowy bandyta. Książka kramarska i brukowa w Polsce, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1974.

8. Eco U., Superman w literaturze masowej. Powieść popularna między retoryką a ideologią, przeł. J. Ugniewska, Warszawa 1996.

9. Edukacyjne konteksty kultury popularnej, red. W. Jakubowski, E. Zierkiewicz, Kraków 2002.

10. Godzic W., Oglądanie i inne przyjemności kultury popularnej, Kraków 1996.

11. Hopfinger M., Kultura audiowizualna u progu XXI wieku, Warszawa 1997.

12. Jarzębski J., Czas relaksu. O literaturze masowej i jej okolicach, Wrocław-Warszawa-Kraków 1982.

13. Kłoskowska A., Kultura masowa, Warszawa 1980.

14. Kowalski P., Parterowy Olimp. Rzecz o polskiej kulturze masowej lat siedemdziesiątych, Wrocław 1988.

15. Krajewski M., Kultury kultury popularnej, Wydawnictwo UAM, Poznań 2003.

16. Martuszewska A., „Ta trzecia”. Problemy literatury popularnej, Gdańsk 1997.

17. Martuszewska A., Pyszny J., Romanse z różnych sfer, Wrocław 2003.

18. Netlor. Wiedza cyfrowych tubylców, red. P. Grochowski, Toruń 2013.

19. Carroll N., Filozofia sztuki masowej, M. Przylipiak, Gdańsk 2011.

20. Ong W.J., Oralność i piśmienność. Słowo poddane technologii, przeł. J. Japola, Lublin 1992.

21. Pogranicza audiowizualności. Parateksty kina, telewizji i nowych mediów, red. A. Gwóźdź, Kraków 2010.

22. Słownik literatury popularnej, red. T. Żabski, Wrocław 1999.

23. Słowo w kulturze mediów, red. Z. Suszczyński, Białystok 1999.

24. Storey J., Studia kulturowe i badania kultury popularnej, przeł. J. Barański, Kraków 2003.

25. Strinati D., Wprowadzenie do kultury popularnej, przeł. W.J. Burszta, Poznań 1988.

26. Szczęsna E., Poetyka reklamy, Warszawa 2003.

27. Sznajderman M., Współczesna Biblia pauperum. Szkice o wideo i kulturze popularnej, Kraków 1998.

28. Szyłak J., Komiks, Kraków 2000.

29. Wróblewska V., Z zagadnień kultury popularnej, Warszawa 2007.

30. Wydmuch M., Gra ze strachem. Fantastyka grozy, Warszawa 1975.

31. Z problemów aksjologii literatury i kultury popularnej, red. S. Uliasz, Rzeszów 1996.

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uczestnictwo w zajęciach (co najmniej 70%) oraz albo pozytywny wynik testu, albo zaliczenie eseju lub przedstawienie do oceny innej formy pracy (np. prezentacja)

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z istotą kultury masowej i popularnej oraz jej przykładami.

W ramach przedmiotu student zdobywa wiedzę w zakresie różnych ujęć i definicji kultury popularnej i masowej, potrafi odróżnić zjawiska kultury popularnej od wysokiej. Zna różne przykłady kultury popularnej i potrafi je opisać w perspektywie ich struktury i zaprogramowanych w nich wartości.

Jak w części głównej przedmiotu.

Brak.

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z istotą kultury masowej i popularnej oraz jej przykładami.

W ramach przedmiotu student zdobywa wiedzę w zakresie różnych ujęć i definicji kultury popularnej i masowej, potrafi odróżnić zjawiska kultury popularnej od wysokiej. Zna różne przykłady kultury popularnej i potrafi je opisać w perspektywie ich struktury i zaprogramowanych w nich wartości.

Jak w części głównej przedmiotu.

Brak.

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z istotą kultury masowej i popularnej oraz jej przykładami.

W ramach przedmiotu student zdobywa wiedzę w zakresie różnych ujęć i definicji kultury popularnej i masowej, potrafi odróżnić zjawiska kultury popularnej od wysokiej. Zna różne przykłady kultury popularnej i potrafi je opisać w perspektywie ich struktury i zaprogramowanych w nich wartości.

Jak w części głównej przedmiotu.

Brak.

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z istotą kultury masowej i popularnej oraz jej przykładami.

W ramach przedmiotu student zdobywa wiedzę w zakresie różnych ujęć i definicji kultury popularnej i masowej, potrafi odróżnić zjawiska kultury popularnej od wysokiej. Zna różne przykłady kultury popularnej i potrafi je opisać w perspektywie ich struktury i zaprogramowanych w nich wartości.

Jak w części głównej przedmiotu.

Brak.

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z istotą kultury masowej i popularnej oraz jej przykładami.

W ramach przedmiotu student zdobywa wiedzę w zakresie różnych ujęć i definicji kultury popularnej i masowej, potrafi odróżnić zjawiska kultury popularnej od wysokiej. Zna różne przykłady kultury popularnej i potrafi je opisać w perspektywie ich struktury i zaprogramowanych w nich wartości.

Jak w części głównej przedmiotu.

Brak.

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z istotą kultury masowej i popularnej oraz jej przykładami.

W ramach przedmiotu student zdobywa wiedzę w zakresie różnych ujęć i definicji kultury popularnej i masowej, potrafi odróżnić zjawiska kultury popularnej od wysokiej. Zna różne przykłady kultury popularnej i potrafi je opisać w perspektywie ich struktury i zaprogramowanych w nich wartości.

Jak w części głównej przedmiotu.

Brak.