Od retoryki do hipertekstu

Brak wymagań

Student w trakcie realizacji przedmiotu uzyskuje 3 punkty ECTS w następującym układzie:

1) uczestnictwo w zajęciach – 30 godzin (1,2 ECTS);

2) bezpośredni kontakt z prowadzącym w ramach konsultacji (0,2 ECTS);

3) samodzielne przygotowanie się do poszczególnych zajęć, powtórzenie materiału przed zaliczeniem końcowym – 40 godzin (1,6 ECTS).

ŁĄCZNIE 75 godzin = 3 ECTS.

Po zakończeniu kursu student/ka:

- W1: ma podstawową wiedzę o sztuce przekonywania: jej medialnych przemianach, społecznych uwarunkowaniach, wielorakich funkcjach, technologicznych kontekstach – K_W05

- W2: ma podstawową, zorientowaną praktycznie wiedzę związaną z historią kultury medialnej – K_W01

- W3: ma podstawową wiedzę o etycznym wymiarze sztuki przekonywania (erystyka, manipulacja) – K_W02

- W4: rozumie konieczność kierowania się zasadami i normami etycznymi w propagandzie politycznej oraz w reklamie i promocji – K_W10.

Po zakończeniu kursu student/ka:

- U1: umie korzystać z różnego typu źródeł (w wersji tradycyjnej oraz elektronicznej) w celu wyszukiwania, selekcjonowania i uzyskiwania informacji – K_U01

- U2: umie analizować, oceniać i wartościować wielorakie formy sztuki przekonywania (szczególnie ich „technologie”) – K_U02

- U3: potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności, korzystając z różnych źródeł (w języku rodzimym i obcym) i nowoczesnych technologii (ICT) – K_U03

- U4: posiada podstawowe umiejętności związane z oceną i wartościowaniem działań perswazyjnych (w tym z zakresu propagandy politycznej i działalności reklamowo – promocyjnej) – K_U07

- U5: potrafi ocenić stosowane w praktyce metody, procedury i działania perswazyjne (w tym z zakresu propagandy politycznej i działalności reklamowo–promocyjnej), a następnie wskazać te, które są adekwatne do przyjmowanych celów – K_U10.

Po zakończeniu kursu student/ka:

- U1: ma świadomość poziomu swojej wiedzy oraz umiejętności w zakresie sztuki przekonywania, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji perswazyjnych i doskonali owe perswazyjne umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia – K_K01

- U3: ma przekonanie o znaczeniu profesjonalizmu w działaniach perswazyjnych, jest zdolny do refleksji nad ich etycznością, przestrzega zasad etyki ludzi mediów – K_K04

- U4: dostrzega i formułuje problemy moralne oraz dylematy etyczne związane z własnymi oraz cudzymi działaniami, poszukuje optymalnych rozwiązań (np. jak pogodzić etykę działalności propagandowej oraz reklamowo-promocyjnej z jej efektywnością?; hiperteksty byłyby tryumfem Technologii nad Kulturą?), sam postępuje zgodnie z zasadami etyki – K_K05.

Metody podające:

- wykład konwersatoryjny

- pogadanka.

Metody aktywizujące:

- analizy różnych form wypowiedzi.

Przedmiotem wykładu są dwa podstawowe zagadnienia zawarte w jego nazwie oraz problemy przez nie implikowane. Zagadnieniem pierwszym jest retoryka. Zostaną omówione jej klasyczne definicje i rozumienia, rozwój oraz stan aktualny, a także pojęcie manipulacji z retoryką często wiązane. Zagadnieniem drugim jest hipertekst w ramach wykładu pojęty jako punkt dojścia. Żeby bowiem odpowiednio zrozumieć sens tego pojęcia, należy się cofnąć do samych początków kultury, w której panowała oralność i przejść drogę od oralności do piśmienności oraz drukowalności. Hipertektualność zostanie omówiona podczas około czterech wykładów, podczas których zaproponowane zostaną definicje i teorie oraz przykłady najbardziej znanych i znaczących powieści hipertekstowych. Zamknięciem wykładu będzie omówienie literackich form poza-hipertekstowych.

Od retoryki do hipertekstu, czyli od „sztuki dobrego mówienia” do sztuki pisania, dla której elementem konstytutywnym nie jest już linearność druku. Taką drogę przejdziemy w ciągu tego semestru. Będzie to droga, podczas której spotkamy również pojęcia i problemy z retoryką i hipertekstem związane, a więc przede wszystkim „ciemną stronę” retoryki, czyli manipulację, głównie w mediach społecznościowych; pojęcia oralności, piśmienności i drukowalności oraz pojęcie liberatury – na różne sposoby poprzedzające hipertekstualność. Sama hipertekstualność zostanie zaprezentowana zarówno w wymiarze teoretycznym, jak i interpretacyjnym: w ciągu około czterech wykładów zapoznamy się z głównymi koncepcjami hipertekstualności (nie tylko literackiej), ale i z głównymi powieściami hipertekstowymi, a więc „Końcem świata według Emeryka” R. Nowakowskiego i „popołudniem. Pewną historią” M. Joyce’a. Podczas wykładów końcowych pojawią się formy, które następują po hipertekście, a więc literatura naklejkowa, pisanie kolegialne, narracje dystrybutywne.

Jay David Bolter, „Przestrzeń pisma. Komputery, hipertekst i remediacja druku”, przeł. A. Małecka i M. Tabaczyński, Kraków – Bydgoszcz 2014 (tu rozdz. „Hipertekst i remediacja druku”)

Albert B. Lord, „Pieśniarz i jego opowieść”, przeł. P. Majewski, Warszawa 2010.

M. Joyce, „popołudnie, pewna historia”, przeł. R. Nowakowski, M. Pisarski, Kraków 2011 (płyta CD).

Krzysztof Grzegorzewski, „Judenfrage”. Retoryczny obraz propagandy antysemickiej w III Rzeszy (na przykładzie publicznych wypowiedzi Adolfa Hitlera i innych polityków NSDAP w latach 1933–1945)", „Folia Litteraria Polonica

Irena Kamińska-Szmaj, Propaganda, perswazja, manipulacja – próba uporządkowania pojęć, w: Manipulacja w języku, red. P. Krzyżanowski, P. Nowak, Lublin 2004

M. Korolko, "Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny", Warszawa 1990; 1998 (fragmenty).

A. Mencwel, Antropologia słowa i historia kultury, w: tenże, Wyobraźnia antropologiczna.

N. Montfort, „Nowe maszyny powieściowe: >Nanowatt< i >Zegar światowy<”, przeł. A. Małecka, „ha! Art.” 2014, nr 46.

N. Montfort, „Rondo”, przeł. A. Małecka, „ha! art” 2014, nr 46.

N. Montfort, „Zegar światowy”, przeł. P. Marecki, „ha! art” 2014, nr 46.

R. Nowakowski, „Koniec świata według Emeryka”, http://www.liberatorium.com/emeryk/koniec.html

W. J. Ong, „Osoba, świadomość, komunikacja. Antologia”, red. J. Japola, Warszawa 2009 (tu rozdziały: „Pismo a ewolucja świadomości”, „Pismo – technologia przekształcająca świadomość”).

M. Pisarski, „Czy chcesz o tym usłyszeć… Czytając Michaela Joyce’a, w: „Hiperteksty literackie, literatura i nowe media”, Kraków 2011.

A. Przybyszewska, „Na marginesie hipertekstowej powieści Radosława Nowakowskiego”, w: „Hiperteksty literackie, literatura i nowe media”, Kraków 2011.

Hanna Stypa, "Meine deutschen Volksgenossen. O języku przemówień Adolfa Hitlera", „Prace Komisji Językoznawczej BTN” nr XX – 2010.

J. Ziomek, „Retoryka opisowa” (fragmenty całości), Wrocław 1990.

„Z Providence do Implementation. Wywiad Piotra Mareckiego z Nickiem Monfortem i Scottem Rettbergiem”, przeł. H. Pieńczykowska „ha! Art” 2014, nr 46.

Egzamin pisemny w formie sprawdzianu.

Brak