Tłumaczenie pisemne (język czeski)

Wiedza i umiejętności nabyte podczas zajęć z PNJCz , Teorii przekładu i Kulturowych aspektów przekładu oraz Stylistyki.

przedmiot obowiązkowy

Godziny realizowane z udziałem nauczycieli (32 godz.):

- udział w ćwiczeniach - 30

- konsultacje i praca z nauczycielem akademickim - 2

Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta (18 godz.):

- przygotowanie do ćwiczeń - 17

- przygotowanie do kolokwiów - 1

Łącznie: 50 godz. (2 ECTS)

- ma podstawową wiedzę o języku czeskim (K_W01),

- ma wiedzę o podstawowej terminologii i metodologii badań w dziedzinie filologii (K_W07),

- zna podstawowe zasady przekładoznawstwa (K_W10),

- ma podstawową wiedzę z zakresu języków specjalistycznych (K_W11),

- ma podstawową wiedzę o wybranych zagadnieniach językowych w aspekcie porównawczym, kontrastywnym i międzykulturowym (K_W13).

- student, korzystając z różnych źródeł, potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać i selekcjonować informacje oraz pracować według wskazówek prowadzącego (K_U01, K_U07),

- potrafi czytać ze zrozumieniem czeskojęzyczne teksty o zaawansowanym stopniu trudności (K_U02),

- potrafi tłumaczyć z języka czeskiego na język polski i odwrotnie (K_U03, K_U04),

- student umie samodzielnie zdobywać i pogłębiać wiedzę oraz poszerzać swoje umiejętności badawcze (K_U08),

- potrafi rozpoznawać i analizować różnego rodzaju teksty (K_U12; K_U13),

- posiada umiejętność przygotowania wystąpień ustnych w języku polskim i czeskim z wykorzystaniem podstawowych ujęć teoretycznych i rożnych źródeł (K_U15),

- potrafi rozpoznać różne rejestry i odmiany języka polskiego i czeskiego (K_U21).

- jest w stanie ocenić poziom swojej wiedzy i umiejętności, ma świadomość potrzeby ciągłego dokształcania się i rozwoju (K_K01),

- umie pracować w grupie, określać cele realizowanego zadania, zarządzać czasem (K_K02, K_K03),

- identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu (K_K04),

- mając na uwadze kompetencje językowe jest przygotowany do sprawnego poruszania się w rosyjskim oraz czeskojęzycznym obszarze kulturowym (K_K08).

Metody podające: pogadanka, wykład konwersatoryjny

Metody poszukujące: ćwiczeniowa, referatu, giełda pomysłów, studium przypadku, projektu.

Celem zajęć jest ukazanie specyfiki tłumaczenia różnego typu tekstów (literackie, publicystyczne, użytkowe, specjalistyczne).

Celem kształcenia w ramach przedmiotu Tłumaczenie pisemne (język czeski) jest zapoznanie studenta z problematyką tłumaczenia pisemnego. Ukazana zostaje specyfika przekładu różnego typu tekstów (literackie, użytkowe, specjalistyczne). Punktem wyjścia jest ich charakterystyka stylistyczna (na materiale polskim i czeskim). Ponadto uwagą zwrócona jest na kulturowe aspekty przekładu, problematykę nieprzekładalności, rodzaje ekwiwalencji, różnice w systemach językowych jako problem translatoryczny. Omawiane są również narzędzia w pracy tłumacza. Zajęcia teoretyczne są uzupełniane przez ćwiczenia praktyczne obejmujące tłumaczenie i omawianie przekładów krótkich tekstów o różnym charakterze.

Będkowski M. i in., Nowe formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, Warszawa 2014 (wybrane zagadnienia).

Bednarczyk A., Kulturowe aspekty przekładu literackiego, Katowice 2002 (wybrane zagadnienia).

Dzierżanowska H., Tłumaczenie tekstów nieliterackich: założenia teoretyczne i wskazówki metodyczne, Warszawa 1977.

Gajda S., Podstawy badań stylistycznych nad językiem naukowym, Warszawa, 1982 (wybrane zagadnienia).

Hejwowski K., Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu, Warszawa 2006 (wybrane zagadnienia).

Kielar B.Z., Tłumaczenie i koncepcje translatoryczne, Wrocław 1988.

Kierzkowska D., Kodeks tłumacza przysięgłego z komentarzem, Warszawa 2011.

Kozłowska Z., O przekładzie tekstu naukowego (na materiale tekstów językoznawczych), Warszawa 1995.

Kozłowska Z., Szczęsny A., Tłumaczenie pisemne na język polski. Kompendium, Warszawa 2018.

Lipiński K., Vademecum tłumacza, Kraków 2000 (fragmenty).

Lipiński K., Mity przekładoznawstwa, Kraków 2004, (fragmenty).

Maliszewski J. [red], Wybrane aspekty przekładu literackiego i specjalistycznego, Częstochowa 2003.

Pęzik P., NKJP w warsztacie tłumacza, [w:] Narodowy Korpus Języka Polskiego, red. A. Przepiórkowski et al., Warszawa 2012.

Voellnagel, A., Jak nie tłumaczyć tekstów technicznych, Warszawa, 1998.

Zdunkiewicz-Jedynak D. Wykłady ze stylistyki, Warszawa 2008.

Wybrane artykuły z zakresu omawianych tematów.

Metody oceniania:

zaliczenie na ocenę na podstawie:

1. aktywności na zajęciach, świadczącej o znajomości literatury przedmiotu i bieżącym przygotowaniu do zajęć;

2. prac do przygotowania w domu;

3. przygotowania referatu;

4. zaliczenia kartkówek;

5. na wyższą ocenę - przygotowanie przekładu tekstu.

Poszczególne metody weryfikują następujące efekty kształcenia:

- kartkówki - (K_W07), (K_W10), (K_W11), (K_W13), (K_U01), (K_U03), (K_U04), (K_U12), (K_U21), (K_K01).

- referat - (K_W01), (K_W03), (K_W07), (K_W10), (K_W11), (K_W12), (K_W13), (K_U01), (K_U02), (K_U03), (K_U04), (K_U07), (K_U08), (K_U12), (K_U13), (K_U15), (K_U21), (K_K01).

- aktywność na zajęciach - (K_W01), (K_U02), (K_W03), (K_W07), (K_W10), (K_W11), (K_W12), (K_W13), (K_U01), (K_U03), (K_U04), (K_U07), (K_U12), (K_U13), (K_U21), (K_K01), (K_K02), (K_K03), (K_K04), (K_K08).

Kryteria oceniania:

Przy zaliczeniu kartkówek wymagany próg na ocenę dostateczną - 60%, 70% - dostateczny plus, 75% - dobry, 85% - dobry plus, 90% - bardzo dobry.

Nie dotyczy.