Historia Japonii

Kurs ma formę 30 godzin wykładu wraz z prezentacją multimedialną. Obejmuje okres historii Japonii od czasów najdawniejszych do końca okresu Nambokuchō

Historia Japonii I (od najstarszych dziejów do końca okresu Nambokuchō )

1. najstarsze dzieje Japonii (okres: 1) kultury przedceramicznej, zw. mudoki-bunka-jidai, który trwał do 12 000 p.n.e., 2) kultury neolitycznej, zw. jōmon-bunka, do ok. 300 p.n.e., 3) yayoi, w którym podstawą bytu patriarchalnego społeczeństwa było już rolnictwo, III w. p.n.e.–III w. n.e., 4) okres kofun, III–VIII w. n.e.)

2. okres Yamato (od nazwy ośrodka władzy rodu cesarskiego na pólwyspu Kii w rejonie obecnej Nary; pocz. V w. i supremacja jednego klanu, nazwanego cesarskim)

3. wprowadzenie w 552 r. buddyzmu z Korei (znaczenie rodu Soga; książę regent Shōtoku - badacz i propagator buddyzmu, a także chińskiej teorii politycznej)

4. okres Taika [‘wielka reforma’], który trwał do 702, czyli do wprowadzenia kodeksu Taihō (Japonia państwem opartym na normach prawnych; struktura administracji wzorowana na modelu chińskim)

5. 710 r. i przeniesienie dworu cesarskiego do pierwszej stałej stolicy Heijō-kyō (Nara) okres Nara (710-794) - sinizacja kultury japońskiej

6. okres Heian (794-1192) - prymat kultury dworskiej, a zwłaszcza po zerwaniu 894 stosunków z Chinami; hegemonia rodu Fujiwara; sekkan-seiji ('rządy regentów i kanclerzy')

7. cesarz Gosanjō (1068-1072) i nowa forma rządów insei ('rządy eks-cesarzy')

8. prywatyzacja ziemi; zmniejszenie się posiadłości państwowych i pauperyzacja domu cesarskiego

9. upadek władzy cesarskiej - wzrost potęgi rodów Taira i Minamoto; odsunięcie od władzy rodu Fujiwara; pokonanie Tairów przez ród Minamoto; 1192 r. Minamoto Yoritomo pierwszym shōgunem, czyli naczelnym wodzem rządów wojskowych z siedzibą w Kamakurze

10. okres Kamakura (1192–1338) - Yoritomo i bakufu [‘rządy z namiotu’]; przywództwo rodu Hōjō; instytucja shikken ['ten, który dzierży władzę']

11. 1274 i 1281 - najazdy Mongołów; 1281 r. klęska mongolskiej floty i kamikaze [‘boski wiatr’]

12. utrata władzy przez ród Hōjō; Odnowa Kenmu - próba restauracji władzy cesarskiej przez cesarza Godaigo i zniszczenie bakufu Kamakura; koniec okresu Kamakura.

13. Bunt Ashikaga Takaujiego, wypędzenie Godaigo i ucieczka cesarza do Yoshino. Osadzenie na tronie w Kioto marionetkowego cesarza - początek okresu Nanbokuchō (dworu południowego i północnego); tytuł shōguna dla Takaujiego - początek drugiego bakufu Muromachi

14. Rywalizacja lojalistów zwiazanych z dworem południowym oraz popleczników dworu północnego oraz bakufu, zakończona kapitulacją dworu południowego.

J. Tubielewicz, "Historia Japonii", Ossolineum, Wrocław 1984

J. W. Hall, "Japonia od czasów najdawniejszych do dzisiaj", PIW, Warszawa 1979

C. Totman, "Historia Japonii", Wydawnictwo UJ, Kraków 2009

Literatura uzupełniająca:

D. M. Brown (ed.), "The Cambridge History of Japan" t. 1 (Ancient Japan), Cambridge University Press, Cambridge 1993

D. H. Shively, W. H. McCullough (ed.), "The Cambridge History of Japan" t. 2 (Heian), Cambridge University Press, Cambridge 1999

K. Yamamura (ed.), "The Cambridge History of Japan" t. 3 (Medieval Japan), Cambridge University Press, Cambridge 1990

L. Frederic,"Życie codzienne w Japonii w epoce samurajów (1185-1603)", PIW Warszawa 1971

Podstawą do wystawienia oceny jest egzamin pisemny.

Kurs ma formę 30 godzin wykładu wraz z prezentacją multimedialną. Obejmuje okres historii Japonii od czasów najdawniejszych do końca okresu Nambokuchō

Historia Japonii I (od najstarszych dziejów do końca okresu Nambokuchō )

1. najstarsze dzieje Japonii (okres: 1) kultury przedceramicznej, zw. mudoki-bunka-jidai, który trwał do 12 000 p.n.e., 2) kultury neolitycznej, zw. jōmon-bunka, do ok. 300 p.n.e., 3) yayoi, w którym podstawą bytu patriarchalnego społeczeństwa było już rolnictwo, III w. p.n.e.–III w. n.e., 4) okres kofun, III–VIII w. n.e.)

2. okres Yamato (od nazwy ośrodka władzy rodu cesarskiego na pólwyspu Kii w rejonie obecnej Nary; pocz. V w. i supremacja jednego klanu, nazwanego cesarskim)

3. wprowadzenie w 552 r. buddyzmu z Korei (znaczenie rodu Soga; książę regent Shōtoku - badacz i propagator buddyzmu, a także chińskiej teorii politycznej)

4. okres Taika [‘wielka reforma’], który trwał do 702, czyli do wprowadzenia kodeksu Taihō (Japonia państwem opartym na normach prawnych; struktura administracji wzorowana na modelu chińskim)

5. 710 r. i przeniesienie dworu cesarskiego do pierwszej stałej stolicy Heijō-kyō (Nara) okres Nara (710-794) - sinizacja kultury japońskiej

6. okres Heian (794-1192) - prymat kultury dworskiej, a zwłaszcza po zerwaniu 894 stosunków z Chinami; hegemonia rodu Fujiwara; sekkan-seiji ('rządy regentów i kanclerzy')

7. cesarz Gosanjō (1068-1072) i nowa forma rządów insei ('rządy eks-cesarzy')

8. prywatyzacja ziemi; zmniejszenie się posiadłości państwowych i pauperyzacja domu cesarskiego

9. upadek władzy cesarskiej - wzrost potęgi rodów Taira i Minamoto; odsunięcie od władzy rodu Fujiwara; pokonanie Tairów przez ród Minamoto; 1192 r. Minamoto Yoritomo pierwszym shōgunem, czyli naczelnym wodzem rządów wojskowych z siedzibą w Kamakurze

10. okres Kamakura (1192–1338) - Yoritomo i bakufu [‘rządy z namiotu’]; przywództwo rodu Hōjō; instytucja shikken ['ten, który dzierży władzę']

11. 1274 i 1281 - najazdy Mongołów; 1281 r. klęska mongolskiej floty i kamikaze [‘boski wiatr’]

12. utrata władzy przez ród Hōjō; Odnowa Kenmu - próba restauracji władzy cesarskiej przez cesarza Godaigo i zniszczenie bakufu Kamakura; koniec okresu Kamakura.

13. Bunt Ashikaga Takaujiego, wypędzenie Godaigo i ucieczka cesarza do Yoshino. Osadzenie na tronie w Kioto marionetkowego cesarza - początek okresu Nanbokuchō (dworu południowego i północnego); tytuł shōguna dla Takaujiego - początek drugiego bakufu Muromachi

14. Rywalizacja lojalistów zwiazanych z dworem południowym oraz popleczników dworu północnego oraz bakufu, zakończona kapitulacją dworu południowego.

J. Tubielewicz, "Historia Japonii", Ossolineum, Wrocław 1984

J. W. Hall, "Japonia od czasów najdawniejszych do dzisiaj", PIW, Warszawa 1979

C. Totman, "Historia Japonii", Wydawnictwo UJ, Kraków 2009

Literatura uzupełniająca:

D. M. Brown (ed.), "The Cambridge History of Japan" t. 1 (Ancient Japan), Cambridge University Press, Cambridge 1993

D. H. Shively, W. H. McCullough (ed.), "The Cambridge History of Japan" t. 2 (Heian), Cambridge University Press, Cambridge 1999

K. Yamamura (ed.), "The Cambridge History of Japan" t. 3 (Medieval Japan), Cambridge University Press, Cambridge 1990

L. Frederic,"Życie codzienne w Japonii w epoce samurajów (1185-1603)", PIW Warszawa 1971

Podstawą do wystawienia oceny jest egzamin pisemny.

Kurs ma formę 30 godzin wykładu wraz z prezentacją multimedialną. Obejmuje okres historii Japonii od czasów najdawniejszych do końca okresu Nambokuchō

Historia Japonii I (od najstarszych dziejów do końca okresu Nambokuchō )

1. najstarsze dzieje Japonii (okres: 1) kultury przedceramicznej, zw. mudoki-bunka-jidai, który trwał do 12 000 p.n.e., 2) kultury neolitycznej, zw. jōmon-bunka, do ok. 300 p.n.e., 3) yayoi, w którym podstawą bytu patriarchalnego społeczeństwa było już rolnictwo, III w. p.n.e.–III w. n.e., 4) okres kofun, III–VIII w. n.e.)

2. okres Yamato (od nazwy ośrodka władzy rodu cesarskiego na pólwyspu Kii w rejonie obecnej Nary; pocz. V w. i supremacja jednego klanu, nazwanego cesarskim)

3. wprowadzenie w 552 r. buddyzmu z Korei (znaczenie rodu Soga; książę regent Shōtoku - badacz i propagator buddyzmu, a także chińskiej teorii politycznej)

4. okres Taika [‘wielka reforma’], który trwał do 702, czyli do wprowadzenia kodeksu Taihō (Japonia państwem opartym na normach prawnych; struktura administracji wzorowana na modelu chińskim)

5. 710 r. i przeniesienie dworu cesarskiego do pierwszej stałej stolicy Heijō-kyō (Nara) okres Nara (710-794) - sinizacja kultury japońskiej

6. okres Heian (794-1192) - prymat kultury dworskiej, a zwłaszcza po zerwaniu 894 stosunków z Chinami; hegemonia rodu Fujiwara; sekkan-seiji ('rządy regentów i kanclerzy')

7. cesarz Gosanjō (1068-1072) i nowa forma rządów insei ('rządy eks-cesarzy')

8. prywatyzacja ziemi; zmniejszenie się posiadłości państwowych i pauperyzacja domu cesarskiego

9. upadek władzy cesarskiej - wzrost potęgi rodów Taira i Minamoto; odsunięcie od władzy rodu Fujiwara; pokonanie Tairów przez ród Minamoto; 1192 r. Minamoto Yoritomo pierwszym shōgunem, czyli naczelnym wodzem rządów wojskowych z siedzibą w Kamakurze

10. okres Kamakura (1192–1338) - Yoritomo i bakufu [‘rządy z namiotu’]; przywództwo rodu Hōjō; instytucja shikken ['ten, który dzierży władzę']

11. 1274 i 1281 - najazdy Mongołów; 1281 r. klęska mongolskiej floty i kamikaze [‘boski wiatr’]

12. utrata władzy przez ród Hōjō; Odnowa Kenmu - próba restauracji władzy cesarskiej przez cesarza Godaigo i zniszczenie bakufu Kamakura; koniec okresu Kamakura.

13. Bunt Ashikaga Takaujiego, wypędzenie Godaigo i ucieczka cesarza do Yoshino. Osadzenie na tronie w Kioto marionetkowego cesarza - początek okresu Nanbokuchō (dworu południowego i północnego); tytuł shōguna dla Takaujiego - początek drugiego bakufu Muromachi

14. Rywalizacja lojalistów zwiazanych z dworem południowym oraz popleczników dworu północnego oraz bakufu, zakończona kapitulacją dworu południowego.

J. Tubielewicz, "Historia Japonii", Ossolineum, Wrocław 1984

J. W. Hall, "Japonia od czasów najdawniejszych do dzisiaj", PIW, Warszawa 1979

C. Totman, "Historia Japonii", Wydawnictwo UJ, Kraków 2009

Literatura uzupełniająca:

D. M. Brown (ed.), "The Cambridge History of Japan" t. 1 (Ancient Japan), Cambridge University Press, Cambridge 1993

D. H. Shively, W. H. McCullough (ed.), "The Cambridge History of Japan" t. 2 (Heian), Cambridge University Press, Cambridge 1999

K. Yamamura (ed.), "The Cambridge History of Japan" t. 3 (Medieval Japan), Cambridge University Press, Cambridge 1990

L. Frederic,"Życie codzienne w Japonii w epoce samurajów (1185-1603)", PIW Warszawa 1971

Podstawą do wystawienia oceny jest egzamin pisemny.

Do podejścia do egzaminu wymagana jest obecność przynajmniej na 10 wykładach (z wyjątkiem uzasadnionych przypadków).

Skala ocen:

ndst - poniżej 70%

dst - 70-74%

dst+ - 75-79%

db - 80-84%

db+ - 85-89%

bdb - powyżej 90%