Tłumaczenie tekstów specjalistycznych

Warunkiem uczestnictwa w przedmiocie jest zaliczenie poprzedniego semestru (semestrów) w ramach tego kursu.

3 punkty ECTS*:

• 30 godzin = zajęcia z udziałem prowadzącego - seminarium (godziny kontaktowe) [1 ECTS]

• 40 godzin = praca własna (czytanie zaleconych lektur, przygotowanie pracy licencjackiej) [1,5 ECTS]

• 15 godzin = konsultacje z wykładowcą [0,5 ECTS]

* 1 ECTS = 25-30 godzin pracy studenta/słuchacza/uczestnika kursu

Student/ka po zakończeniu zajęć:

– zna zasady przekładoznawstwa w stopniu poszerzonym (K_W03)

– ma pogłębioną wiedzę z zakresu języków specjalistycznych (K_W04)

– ma pogłębioną wiedzę o wybranych zagadnieniach językowych w aspekcie porównawczym, kontrastywnym i międzykulturowym (K_W13)

– potrafi tłumaczyć teksty o zaawansowanym stopniu trudności z języka japońskiego na język polski (K_U03)

– potrafi tłumaczyć teksty o zaawansowanym stopniu trudności z języka polskiego na język japoński (K_U04)

– potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych kanałów i technik komunikacyjnych ze specjalistami różnych dyscyplin humanistycznych w języku rodzimym i obcym, a także popularyzować wiedzę z zakresu japonistyki (K_U05)

– ma umiejętności językowe zgodnie z wymogami poziomu B2+ w ramach języka japońskiego (K_U15)

– ma rozwinięte w stopniu zaawansowanym umiejętności tłumaczeniowe w zakresie przekładu pisemnego (K_U17)

– potrafi zastosować różne rejestry i odmiany języka japońskiego (K_U18)

Student/ka po zakończeniu zajęć:

– identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu filologa-japonisty/ specjalisty od spraw japońskich/ tłumacza języka japońskiego (K_K04)

– zna i potrafi stosować etyczne i profesjonalne normy postępowania tłumacza wobec tekstu, autora, klienta i odbiorcy (K_K07)

– dzięki kompetencjom językowym jest przygotowany do sprawnego poruszania się w japońskim obszarze kulturowym (K_K08)

- opis

- ćwiczeniowa
- giełda pomysłów
- klasyczna metoda problemowa
- projektu
- stolików eksperckich

Kurs ma zapoznać studenta z zasadami i technikami przekładu japońskich tekstów specjalistycznych z różnych dziedzin życia (np. nauki, reklamy, sztuki).

W trakcie zajęć student będzie miał styczność z różnorodnymi tekstami specjalistycznymi – głównie technicznymi i naukowymi, ale także z zakresu sztuki, mediów czy szeroko rozumianych nauk społecznych. W ramach rozwijania kompetencji tłumaczenia tekstu naukowego, student będzie miał okazję zapoznać się z japońskimi tekstami z różnych dziedzin m. in. nauk technicznych (motoryzacja, elektronika, informatyzacja, architektura etc.), nauk medycznych, nauk ścisłych (biotechnologia, genetyka, fizyka etc.). Wykorzystywane podczas ćwiczeń teksty w języku japońskim będą pochodzić zarówno z gotowych publikacji źródłowych (ksiązki, broszury, ulotki), a także z zasobów internetowych. Student będzie również zaznajomiony z przekładem japońskich reklam. Podczas zajęć student pozna funkcje reklamy (apelatywna, referencyjna, estetyczna), które będze musiał umieć później zachować w przekładzie. W tym wypadku szczególny nacisk będzie kładziony na na naturalne, idiomatyczne użycie języka docelowego, przekładające się na postrzeganą atrakcyjność oferty. Równie ważna będzie praktyka w zakresie tłumaczenia różnego rodzaju ulotek i instrukcji obsługi w języku japońskim. W trakcie wykonywania ćwiczeń prowadzący będzie zwracał uwagę na różne kwestie sprawiające problemy w tłumaczeniu: różnice w sposobach adresowania odbiorcy, problem dostosowania tekstu do profilu odbiorcy, metody radzenia sobie z niejasnym bądź niewłaściwie skonstruowanym tekstem źródłowym, ograniczenia związane z formatem tekstu docelowego (maksymalną długością tekstu, obecnością ilustracji, segmentacją tekstu prezentowanego online) etc.

1. Literatura tematu:

A. Jabłoński, Homeostaza tekstu. Tłumaczenie i komunikacja międzykulturowa w perspektywie polsko-japońskiej, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2013.

Z. Kozłowska, O przekładzie tekstu naukowego (na przykładzie tekstów językoznawczych),Wydawnictwa UW, Warszawa 2007.

J. Pieńkos, Podstawy przekładoznawstwa. Od teorii do praktyki, Zakamycze, Kraków 2003.

A. Voellnagel, Jak nie tłumaczyć tekstów technicznych, Wydawnictwo Tepis, Warszawa 1998.

A. Wolański, Edycja tekstów. Praktyczny poradnik, PWN, Warszawa 2008.

2. Źródła leksykograficzne:

słowniki jedno- i dwu- i wielojęzyczne ogólne i specjalistyczne m. in.:

M. Berger, T. Jaworska, Słownik naukowo-techniczny polsko-angielski, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2010.

Ilustrowany leksykon architektoniczno-budowlany, pod red. W. Skowrońskiego, Arkady, Warszawa, 2008.

Mały ilustrowany słownik budowlany. Terminologia budownictwa, pod red. T. Dzięgielewskiego, Arkady, Warszawa, 1971.

Słownik naukowo-techniczny angielsko-polski, pr. zbior., Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2013.

Słownik terminologii medialnej, pod red. W. Pisarek, Universitas, Kraków 2006.

The Oxford-Duden Pictorial Japanese and English Dictionary, Oxford University Press, New York-Melbourne 1997.

星野和弘『和英建築用語表現辞典』彰国社, Tokio 1988.

『自動車用語辞典』グランプリ出版, Tokio 1992.

『空気調和・衛生用語辞典』空気調和衛生工学会, Tokio 2006.

升田政和『英和和英 機関用語辞典』成山堂書店, Tokio 1974.

永野為武『英和和英 生物学用語辞典』Sankyō Shuppan, Tokio 1972.

茂木晃『電気電子用語事典』オーム社, Tokio 1991.

『ステッドマン医学大辞典』Stedman’s Medical Dictionary, Japanese to English and English to Japanese, Medical View, Tokio 2002.

3. Materiały wskazane przez wykładowcę.

Przygotowanie do zajęć i aktywność na zajęciach (ćwiczenia, zadania domowe etc.) oraz pisemne zaliczenie w formie zadania semestralnego

nie dotyczy