Warsztat tłumacza języka japońskiego

brak

3 punkty ECTS*:

• 30 godzin = zajęcia z udziałem prowadzącego - seminarium (godziny kontaktowe) [1 ECTS]

• 40 godzin = praca własna (zadania domowe, prygotowanie do zajęć) [1,5 ECTS]

• 15 godzin = konsultacje z wykładowcą [0,5 ECTS]

* 1 ECTS = 25-30 godzin pracy studenta/słuchacza/uczestnika kursu

Student/ka po zakończeniu zajęć:

– zna zasady przekładoznawstwa w stopniu poszerzonym (K_W03)

– ma pogłębioną wiedzę z zakresu języków specjalistycznych (K_W04)

– ma pogłębioną wiedzę o szeroko pojętej kulturze japońskiej (K_W11)

– ma pogłębioną wiedzę o wybranych zagadnieniach językowych w aspekcie porównawczym, kontrastywnym i międzykulturowym (K_W13)

Student/ka po zakończeniu zajęć:

– potrafi czytać ze zrozumieniem teksty o zaawansowanym stopniu trudności w języku japońskim (K_U02)

– potrafi tłumaczyć teksty o zaawansowanym stopniu trudności z języka japońskiego na język polski (K_U03)

– potrafi tłumaczyć teksty o zaawansowanym stopniu trudności z języka polskiego na język japoński (K_U04)

– potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych kanałów i technik komunikacyjnych ze specjalistami różnych dyscyplin humanistycznych w języku rodzimym i obcym, a także popularyzować wiedzę z zakresu japonistyki (K_U05)

– posiada pogłębioną umiejętność tworzenia prac pisemnych w języku polskim i/lub w języku japońskim o z wykorzystaniem podstawowych ujęć teoretycznych i rożnych źródeł (K_U11)

– ma umiejętności językowe zgodnie z wymogami poziomu B2+ w ramach języka japońskiego (K_U15)

– potrafi samodzielnie przekładać teks ty użytkowe, specjalistyczne i literackie z języka źródłowego na język docelowy, zarówno w kanale ustnym jak i pisemnym, przy wykorzystaniu specjalistycznych narzędzi pracy tłumacza (K_U16)

– ma rozwinięte w stopniu zaawansowanym umiejętności tłumaczeniowe w zakresie przekładu ustnego i pisemnego (K_U17)

– potrafi zastosować różne rejestry i odmiany języka/języków danego obszaru kulturowego (K_U18)

Student/ka po zakończeniu zajęć:

– identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu filologa-japonisty/ specjalisty od spraw japońskich/ tłumacza języka japońskiego (K_K04)

– zna i potrafi stosować etyczne i profesjonalne normy postępowania tłumacza wobec tekstu, autora, klienta i odbiorcy (K_K07)

– dzięki kompetencjom językowym jest przygotowany do sprawnego poruszania się w japońskim obszarze kulturowym (K_K08)

- opis

- ćwiczeniowa
- giełda pomysłów
- stolików eksperckich

Kurs ma na celu zaznajomienie studenta ze specyfiką tłumaczenia języka japońskiego i rozwijanie jego kompetencji w zakresie budowania własnego warsztatu tłumaczenia pisemnego. Student poznaje się z przykładami różnych rodzajów tekstów, dzięki przedstawionym strategiom translatorskim student będzie mógł sprawnie tłumaczyć teksty z japońskiego na polski i z polskiego na japoński.

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów ze specyfiką pracy tłumacza języka japońskiego. Podczas zajęć student będzie analizował charakterystyczne dla języka japońskiego problemy tłumaczeniowe, obejmujące zagadnienia językowe (między innymi heterografii) jak i pozajęzykowe (kulturowe i społeczne).

Student będzie tłumaczył teksty z różnych dziedzin, o zróżnicowanym stopniu trudności. Główny nacisk kładzie się na rozumieniu tekstu w konkretnej sytuacji komunikacyjnej oraz istotnych aspektach warsztatowych pracy tłumacza (umiejętność wyszukiwania informacji czy korzystania z dostępnych źródeł), co pozwoli studentowi na budowanie warsztatu tłumacza języka japońskiego w przyszłej pracy zawodowej. Realizacja materiału polega na tłumaczeniu tekstów w grupach (lub indywidualnie), wspólnej pracy na zajęciach oraz omawianiu tłumaczeń wykonanych samodzielnie przez studentów.

1. Literatura tematu:

A. Gillies, Sztuka notowania. Poradnik dla tłumaczy konferencyjnych, Tertium, Kraków 2007.

F. Grucza, Tłumaczenie, teoria tłumaczeń, translatoryka, w: Problemy translatoryki i dydaktyki translatorycznej, Wydawnictwa UW, Warszawa 1986.

S. Grucza, Adaptacja tekstów specjalistycznych w dydaktyce przekładu, w: Język a komunikacja 8, pod red. M. Piotrowskiej, Tertium, Kraków 2004.

A. Jabłoński, Homeostaza tekstu. Tłumaczenie i komunikacja międzykulturowa w perspektywie polsko-japońskiej, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2013.

B. Kielar, O tłumaczeniu tekstów specjalistycznych, w: Problemy komunikacji międzykulturowej: lingwistyka, translatoryka, glottodydaktyka, ILS, Warszawa 2000.

B. Kielar, Zarys translatoryki, Wydawnictwa UW, Warszawa, 2003.

A. Ludskanow, Tłumaczy człowiek i maszyna cyfrowa, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1973.

2. Źródła leksykograficzne:

Słownik dla uczestników konferencji międzynarodowych, Warszawa 1991.

słowniki jedno- i dwujęzyczne ogólne i specjalistyczne

3. Materiały pochodzące z Internetu bądź z prasy opracowane przez wykładowcę.

przygotowanie do zajęć i aktywność na zajęciach (obecność, ćwiczenia, zadania domowe etc.) oraz pisemne zaliczenie w formie końcowego testu

nie dotyczy