Gramatyka kontrastywna języka czeskiego i polskiego

Znajomość terminologii językoznawczej oraz znajomość języka czeskiego na poziomie średniozaawansowanym.

Godziny realizowane z udziałem nauczycieli ( godz.):

- udział w konwersatorium – 15

Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta ( godz.):

- analiza materiałów zajęciowych - 18

- przygotowanie do kolokwium zaliczeniowego - 12

- konsultacje i praca z nauczycielem akademickim - 5

Łącznie: 50 godz. (2 ECTS)

K_W03: ma zaawansowaną wiedzę z zakresu językoznawstwa

K_W11: ma zaawansowaną wiedzę o wybranych zagadnieniach językowych w aspekcie porównawczym, kontrastywnym i międzykulturowym ze szczególnym uwzględnieniem kontaktów danego obszaru kulturowego z Polską

K_U04: potrafi rozpoznać różne rejestry i odmiany dwóch wybranych języków (rosyjskiego, francuskiego lub włoskiego – z koszyka I oraz czeskiego lub hiszpańskiego - z koszyka II)

K_U05: potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych kanałów i technik komunikacyjnych na tematy z zakresu studiowanej dyscypliny w języku polskim i dwóch wybranych językach (rosyjskim, francuskim lub włoskim – z koszyka I oraz czeskim lub hiszpańskim - z koszyka II)

K_K01: ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i rozwoju

- pokaz

- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- wykład problemowy

- ćwiczeniowa
- giełda pomysłów
- projektu
- sytuacyjna

- gry i symulacje
- metody integracyjne
- metody odnoszące się do autentycznych lub fikcyjnych sytuacji
- metody rozwijające refleksyjne myślenie
- metody służące prezentacji treści
- metody wymiany i dyskusji

Celem zajęć jest wskazanie podobieństw, różnic oraz ekwiwalencji między językiem polskim a czeskim na poziomie fonetyki, słowotwórstwa, morfologii i składni. Ważnym zagadnieniem podejmowanym w ramach zajęć jest problem interferencji językowej.

Przedmiot obejmuje następujące zagadnienia:

1. Poszukiwanie podobieństw i różnic lub ekwiwalencji jako główny cel analizy konfrontatywnej. Wykorzystanie wyników analizy konfrontatywnej (leksykologia, przekład).

2. Problem interferencji językowej i błędy interferencyjne

w języku czeskim i polskim.

3. Czesko-polskie analogie językowe: feminativa.

4. „Fałszywi przyjaciele tłumacza”.

5. Multiwerbizacja i uniwerbizacja w języku czeskim i polskim.

6. Czeska i polska frazeologia.

7. Poszukiwania w zakresie ekwiwalencji między wybranymi jednostkami leksykalnymi (również wielowyrazowymi) czeskimi a polskimi.

8. Korpus językowy INTERCORP i problemy ekwiwalencji przekładowej.

Literatura podstawowa:

Pianka W., Tokarz E., Gramatyka konfrontatywna języków słowiańskich, Katowice 2000.

Dalewska-Greń H., Języki słowiańskie, Warszawa 1997.

Lotko E., Polština a čeština z hlediska typologického, Olomouc 1981.

Lotko E., Zrádná slova v polštině a češtině, Olomouc 1987.

Lotko E., Synchronní konfrontace češtiny a polštiny, Olomouc 1997.

Mietła J., Multiwerbizacja w języku czeskim i polskim, Toruń 1998.

Orłoś T. Z., Studia bohemistyczne, cz. II, Kraków 1992.

Orłoś T. Z., Czesko-polska pozorna ekwiwalencja językowa, Kraków 2004.

Orłoś T. Z., Studia z frazeologii czeskiej i polskiej, Kraków 2005.

Orłoś T. Z. (red.), Czesko-polski słownik zdradliwych wyrazów i pułapek frazeologicznych, Kraków 2006.

Pravdová M., Svobodová I. (eds.), Akademická příručka českého jazyka, Praha 2014.

Siatkowski S., Strukturalne i uzualno-stylistyczne właściwości odpowiedników międzyjęzykowych, „Slavia Orientalis”, 1978, nr 3.

Szczepańska E., Uniwerbizacja w języku czeskim i polskim, Kraków 1994.

Wróbel H., Gramatyka języka polskiego, Kraków 2001.

Literatura uzupełniająca:

Orłoś T., Tysiąc lat czesko-polskich związków językowych. Tisíc let česko-polských jazykových vztahů, Kraków 1993.

Mrhačová, E., Balowski, M. Česko-polský frazeologický slovník, Ostrava, 2009.

Zaliczenie ustne, realizujące następujące efekty uczenia się: K_W03, K_W11, K_U04, K_U05, K_K01