Podstawy matematyki ubezpieczeń
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 1000-M1PMU |
Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0541) Matematyka
|
Nazwa przedmiotu: | Podstawy matematyki ubezpieczeń |
Jednostka: | Wydział Matematyki i Informatyki |
Grupy: |
Mat, spec. MEF, I st, stacjonarne, 3 rok, przedmioty specjalizacyjne Mat, spec. MEF, II st, stacjonarne, przedmioty specjalistyczne Mat. ogólna, I st., stacjonarne, 3 rok, przedmioty do wyboru (matematyczne) Mat., sp. nauczycielskie, II st., stacjonarne, przedmioty do wyboru + uzup. stand. kszt. Mat., sp. zastosowania, II st., stac., przedmioty do wyboru + uzup. stand. kszt. |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
Wykład poświęcony jest podstawowym zagadnieniom matematyki ubezpieczeniowej. Główna uwaga zwrócona zostanie na ubezpieczenia na życie. W efekcie program wykładu obejmuje większość materiału dotyczącego ubezpieczeń na życie wymaganego podczas państwowych egzaminów aktuarialnych. Informacyjnie omówione zostaną inne rodzaje ubezpieczeń. Wymagania wstępne: rachunek prawdopodobieństwa (1000-RPRl). |
Pełny opis: |
1. Modele czasu dalszego trwania życia (ciągłe, dyskretne). 2. Tablice trwania życia. 3. Przykładowe ubezpieczenia na życie (płatne w chwili śmierci, płatne na koniec roku śmierci, terminowe, bezterminowe, na życie i dożycie itp.). 4. Składki netto dla przykładowych ubezpieczeń na życie. 5. Rezerwy netto (modele ciągłe i dyskretne). 6. Funkcje użyteczności. Twierdzenie Arrowa o polisie optymalnej. 7. Informacja na temat innych rodzajów ubezpieczeń (majątkowych, szpitalnych, komunikacyjnych itp.). |
Literatura: |
Literatura podstawowa 1. B. Błaszczyszyn, T. Rolski, ,,Podstawy matematyki ubezpieczeń na życie", WNT 2004. 2. N. L. Bowers i inni, ,,Actuarial Mathematics", The Society of Actuaries, Itasca, Illinois 1986. 3. M. Skałba, ,,Ubezpieczenia na życie", WNT 1999. Literatura uzupełniająca 1. H. U. Gerber, ,,Life insurence mathematics", Springer-Verlag, Berlin 1997. 2. E. Straub, ,,Non-Life Insurence Mathematics", Springer-Verlag, Berlin 1988. |
Efekty uczenia się: |
Po ukończeniu kursu student: - klasyfikuje ubezpieczenia na życie oraz przedstawia ich definicje i podstawowe cechy, - wylicza składki netto i rezerwy netto dla przykładowych ubezpieczeń na życie, - formułuje podstawowe definicje i fakty dotyczące teorii użyteczności, - podaje przykłady zastosowania rozkładów prawdopodobieństwa do modelowania różnorodnych szkód. |
Metody i kryteria oceniania: |
Wykład kończy się egzaminem ustnym (w zależności od liczby studentów może być przeprowadzany również egzamin pisemny). Ćwiczenia kończą się zaliczeniem na ocenę (ocenę wystawia się na podstawie śródsemestralnych kolokwiów, krótkich sprawdzianów i aktywności studentów). |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.