Kierunkowe seminarium teoretyczne

1. Godziny realizowane z udziałem nauczyciela (godziny kontaktowe seminarium promotorskiego): 60

2. Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta, konieczny do wstępnego opracowania tematu (zestawienie i pozyskanie bibliografii, materiałów ikonograficznych, archiwalnych; czytanie literatury; ewentualne sporządzenie dokumentacji fot. lub pomiarowej do omawianego obiektu; wyprowadzenie kwestionariusza badawczego itd.): 90

3. Czas poświęcony na napisanie i edycję pracy seminaryjnej pod opieką prowadzącego: 90

Łącznie w roku akademickim 240 godzin

Student:

 uzyskuje podstawową świadomość warsztatu naukowego

i problemów badawczych nauk humanistycznych (KW_12);

 ma pogłębioną wiedzę o budowaniu i stosowaniu tzw. aparatu naukowego prac pisemnych (KW_12);

 ma podstawową wiedzę o metodach nauk humanistycznych, zwłaszcza z zakresu historii sztuki i nauk o sztuce (m. in. metoda styloznawcza, ikonograficzna, zabytkoznawcza i in.) (KW_12);

 ma ogólną orientację na obszarze wybranego zakresu chronologicznego, dotyczącą materiału zabytkowego (architektura i wystroje), problemów badawczych, literatury przedmiotu (KW_04);

 posiada uporządkowaną wiedzę w zakresie opracowywanego zagadnienia (KW_04).

Student uzyskuje umiejętności w trakcie rocznej pracy na seminarium pod kierunkiem prowadzącego:

 jest na podstawowym poziomie przygotowany do podejmowania teoretycznych opracowań, związanych z zabytkami architektury i wystrojów wnętrz (K_U07);

 ma podstawowe umiejętności w zakresie podejścia do literatury przedmiotu (K_U01, K_U07);

 potrafi przeprowadzić kwerendę bibliograficzną i wyprowadzić z niej kwestionariusz badawczy (K_U01);

 posługuje się metodami badawczymi nauk humanistycznych (historia sztuki / nauki o sztuce), wskazanymi przez prowadzącego (K_U02);

 potrafi sporządzić pełen aparat naukowy do przygotowywanej pracy pisemnej (K_U07).

Student:

 ma świadomość poziomu swojej wiedzy teoretycznej i warsztatu językowego – swych kompetencji i niedostatków w tym zakresie, rozumie potrzebę stałego doskonalenia swojego poziomu naukowego (K_K01);

 w ramach opracowywanego tematu uzyskuje pogłębioną świadomość doniosłości dziedzictwa kultury materialnej (K_K05).

Student:

 ma świadomość poziomu swojej wiedzy teoretycznej i warsztatu językowego – swych kompetencji i niedostatków w tym zakresie, rozumie potrzebę stałego doskonalenia swojego poziomu naukowego (K_K01);

 w ramach opracowywanego tematu uzyskuje pogłębioną świadomość doniosłości dziedzictwa kultury materialnej (K_K05).

Metoda seminaryjna.

Studenci spotykają się z promotorem na zajęciach, na których podejmują dyskusję dotyczącą studiowanych zagadnień oraz konsultują z promotorem przyjęte metody i postępy pracy.

- seminaryjna

Seminarium, zwieńczone wykonaniem pracy pisemnej na zadany temat, ma przygotować do pisania prac z wykorzystaniem podstawowych metod naukowych humanistyki, właściwych dla dyscyplin związanych ze sztuką oraz z zastosowaniem pełnego aparatu naukowego.

Celem seminarium jest wypracowanie u uczestników podstawowych umiejętności naukowego opracowania problemu badawczego (o różnej skali i zakresie). Poruszany temat nie musi stanowić podstawy do nowatorskiego opracowania naukowego (może dotyczyć zagadnień / obiektów znanych i w literaturze rozpoznanych).

Przedmiot obejmuje takie elementy warsztatu naukowego, jak: kwerenda bibliograficzna / archiwalna; opis / inwentaryzacja; stan badań dostosowany do tematu (chronologiczny, problemowy, krytyczny); wyprowadzenie kwestionariusza badawczego; analiza (dostosowana do specyfiki tematu lub obiektu); wyprowadzenie wniosków. Wypracowuje u studentów podstawowe umiejętności w zakresie aparatu naukowego: cytowania, odsyłacze i przypisy, budowanie spisów, indeksów, aneksów.

Temat pracy określa prowadzący, uwzględniając efekty przedmiotowe oraz efekty kierunkowe „Architektury Wnętrz”. Ideą przewodnią jest powiązanie

opracowywanej problematyki z przyszłą pracą architekta wnętrz - tematy dotyczą historycznej i nowoczesnej architektury, wystrojów wnętrz i ich elementów, kreacji designerskiej w kontekście inspiracji historycznych, adaptacji wnętrz zabytkowych itd. Wybór seminarium winien być zgodny z preferencjami studenta, dotyczącymi epoki dziejów sztuki / metodologii opracowań.

Literatura podstawowa:

Zalecane pozycje maja charakter przygotowawczy do podjęcia pracy na seminarium – dotyczą podstawowej metodologii historii sztuki. Szerszy wybór literatury podstawowej oraz dobór lektur uzupełniających, wynikających z ogólnego tematu seminarium i tematu pracy indywidualnej, określają osoby prowadzące poszczególne grupy seminaryjne.

 BIAŁOSTOCKI J., „Historia sztuki wśród nauk humanistycznych”, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk 1980.

 BIAŁOSTOCKI J., „Metoda ikonologiczna w badaniach nad sztuką”, [w:] tegoż, „Pięć wieków myśli o sztuce”, Warszawa 1976, s. 249–274.

 D'ALLEVA A., „Metody i teorie historii sztuki”, Kraków 2008.

 PANOFSKY E., „Ikonografia i ikonologia”, [w:] IDEM, „Studia z historii sztuki”, Warszawa 1971, s. 11–32.

 WÖLFFLIN H., „Podstawowe pojęcia historii sztuki”, Gdańsk 2006 (lub wcześniejsze edycje).

Warunkiem zaliczenia jest regularne uczestnictwo w zajęciach seminaryjnych, systematyczne referowanie postępów pracy oraz przedstawienie do oceny pisemnej pracy końcowej.

Przy ocenie pracy końcowej liczą się następujące kryteria: zgodność wywodu z postawionym tematem i umiejętne sformułowanie kwestionariusza badawczego w oparciu o stan badań, wyczerpująca argumentacja merytoryczna, opanowanie aparatu naukowego, zakres wykorzystanych źródeł i opracowań, język narracji, szata edytorska.

nie dotyczy