Historia sztuki nowoczesnej (etap 1)
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 1402-22-HSNC-S1 |
Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0222) Historia i archeologia
|
Nazwa przedmiotu: | Historia sztuki nowoczesnej (etap 1) |
Jednostka: | Wydział Sztuk Pięknych |
Grupy: |
Przedmioty obowiązkowe 2 rok sem. letni Historia sztuki (s1) |
Punkty ECTS i inne: |
3.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Wymagania wstępne: | Ogólna wiedza o historii sztuki nowoczesnej (1790-1900). |
Rodzaj przedmiotu: | przedmiot obowiązkowy |
Całkowity nakład pracy studenta: | Godziny realizowane z udziałem nauczycieli: - udział w wykładach – 30 godz. (1 ECTS) Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta: - zapoznanie się ze specjalistyczną literaturą dotyczącą tematyki wykładu - 30 godz. (1 ECTS) - utrwalenie w pamięci materiału wizualnego prezentowanego podczas wykładu w celu przygotowania się do zaliczenia przedmiotu – 15 godz. (0,5 ECTS) - przygotowanie eseju na zadany przez prowadzącą zajęcia temat - 15 godz. (0,5 ECTS) Punkty ECTS - 3 Nauczanie zdalne: wykłady odbywają się na platformie Google Meet. |
Efekty uczenia się - wiedza: | Student/tka W 1 Ma wiedzę na temat artystycznych zjawisk na przełomie XVIII i XIX w. (K_W01) W 2 Charakteryzuje symboliczną kulminację ok. 1800 (K_W01) W 3 Charakteryzuje wyróżniki neoklasycystycznego stylu w malarstwie i rzeźbie (K_W01) W 4 Ma wiedzę na temat estetycznych norm akademickiego obrazowania (K_W05) W 5 Charakteryzuje przeobrażenia w ramach akademickiego nauczania i praktyki artystycznej (K_W01) W 6 Ma wiedzę na temat filozoficznych i religijnych uwarunkowań wczesnego romantyzmu (K_W01) W 7 Charakteryzuje niemiecki pejzaż wczesnoromantyczny (K_W01) W 8 Opisuje pierwiastki realizmu i elementy nastrojowości w pejzażowym malarstwie angielskim I poł. XIX w. (K_W01) W 9 Charakteryzuje pierwiastki narodowe w obrazowaniu pejzażowym (K_W05) W 10 Charakteryzuje malarstwo pejzażowe Barbizończyków (K_W01) W 11 Charakteryzuje moralizatorsko-dydaktyczne cele Nazareńczyków i Prerafaelitów (K_W01) W 12 Charakteryzuje społeczne zaangażowanie przejawiające się w malarstwie Davida (K_W01) W 13 Ma wiedzę na temat wieloaspektowości malarskiej twórczości Ingresa (K_W01) W 14 Ma wiedzę na temat estetycznych priorytetów i tematycznych zainteresowań francuskich romantyków (K_W05) W 15 Charakteryzuje realizację postulatu przedstawiania historii współczesnej w sztuce francuskiego romantyzmu (K_W01) W 16 Ma wiedzę na temat rozwoju grafiki i karykatury w nurcie francuskiego romantyzmu (K_W01) W 17 Ma wiedzę na temat realistycznego przełomu w malarstwie Courbeta (K_W01) W 2 Opisuje elementy nowoczesnego obrazowania w twórczości Maneta (K_W01) W 18 Charakteryzuje para-naukowe aspiracje i technologiczne innowacje francuskich impresjonistów (K_W01) W 19 Charakteryzuje oddziaływanie japońskiego drzeworytu na obrazowanie impresjonistów (K_W01) W 20 Ma wiedzę na temat dróg wyjścia z mimetycznego impasu we francuskim postimpresjonizmie (K_W01) W 21 Ma wiedzę na temat nowatorstwa estetycznych koncepcji Cézanne’a (K_W01) W 22 Ma wiedzę na temat „muzyczności” dekoratywnego malarstwa Gauguina (K_W01) W 23 Ma wiedzę na temat ekspresyjnego aspektu twórczości Van Gogha (K_W01) W 24 Ma wiedzę na temat paranaukowych aspiracji neoimpresjonistów (K_W01) W 25 Charakteryzuje różnice między neoimpresjonizmem a impresjonizmem (K_W01) W 26 Charakteryzuje europejski japonizm (K_W01) W 27 Ma wiedzę na temat antenatów europejskiego symbolizmu (K_W01) W 28 Ma wiedzę na temat różnych definicji i chronologii symbolizmu (K_W05) W 29 Ma wiedzę na temat różnorodności symbolistycznego nurtu (K_W01) W 30 Charakteryzuje symbolizm „literacki” (K_W01) W 31 Opisuje estetyczne wyróżniki symbolistycznego dzieła wg definicji Auriera (K_W01) W 32 Ma wiedzę na temat estetyzmu Whistlera (K_W01) W 33 Ma wiedzę na temat postulatu „sztuka dla sztuki” (K_W05) W 34 Ma wiedzę na temat koncepcji dzieła totalnego i jej realizacji (K_W05) W 35 Charakteryzuje pozycję Rodina w dziejach dziewiętnastowiecznej rzeźby (K_W01) |
Efekty uczenia się - umiejętności: | U 1 Wyjaśnia procesy kształtowania się i rozwoju takich nurtów artystycznych jak neoklasycyzm, romantyzm, realizm, impresjonizm, postimpresjonizm, symbolizm (K_U05) U 2 Analizuje twórczość i poszczególne dzieła takich artystów jak Goya, Blake, Füssli, Runge, Friedrich, Gainsborough, Constable, Turner, David, Ingres, Gericault, Delacroix, Daumier, Corot, Millet, Courbet, Daumier, Manet, Monet, Sisley, Pissarro, Renoir, Degas, Seurat, Signac, Cézanne, Van Gogh, Gauguin, Denis, Serusier, Vallotton, Moreau, De Chavannes, Toulouse-Lautrec, Beardsley, Böcklin, Klinger, Von Stuck, Munch, Strindberg, Ensor, Klimt, Schiele, Kokoschka, Whistler, Rodin, Maillol, Bourdelle, Barlach, Minne, Lehmbruck. (K_U05) U 3 Analizuje dzieło sztuk plastycznych w wymiarze semantycznym i morfologicznym (K_05) |
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne: | Student/tka K 1 Posiada umiejętność odczytywania i interpretowania różnych tekstów kulturowych (K_K02) K 2 Ma świadomość złożoności geokulturowej mapy europejskiego kontynentu (K_K02) K 3 Ma świadomość procesów akulturacji i glokalizacji w Europie (K_K02) K 4 Ma świadomość kulturowej odrębności narodowów, grup etnicznych i religijnych (K_K02, K_K03) K 6 Posiada umiejętność określenia pozycji kobiet artystek w sztuce (K_K02) |
Metody dydaktyczne: | Metoda dydaktyczna eksponująca: pokaz Metoda podająca: wykład informacyjny (konwencjonalny) Metoda poszukująca: klasyczna metoda problemowa Metoda kształcenia online: rozwijająca refleksyjne myślenie, służąca prezentacji treści Prowadząca zajęcia utrzymuje ciągły kontakt ze studentami za pomocą poczty USOS oraz platformy Microsoft Teams (w wyznaczonych terminach). |
Metody dydaktyczne eksponujące: | - pokaz |
Metody dydaktyczne podające: | - wykład informacyjny (konwencjonalny) |
Metody dydaktyczne poszukujące: | - klasyczna metoda problemowa |
Metody dydaktyczne w kształceniu online: | - metody rozwijające refleksyjne myślenie |
Skrócony opis: |
Dwuczęściowy wykład dotyczy kształtowania się i rozwoju różnych idiomów nowoczesności w sztukach plastycznych postrzeganych w kontekście ewoluującej w ciągu XIX i XX w. refleksji o sztuce. Ramy chronologiczne tej prezentacji wyznacza z jednej strony schyłek wieku XVIII, z drugiej zaś kultura artystyczna lat 30. XX w. Narrację na temat przełomu „wieku rozumu” i „wieku nieustającej rewolucji” otwiera problem symbolicznej kulminacji ok. 1800. Dyskurs ukazuje wypieranie neoklasycystycznych wartości etycznych i konwencji przedstawieniowych przez priorytety ideowe i morfologiczne rodzącego się romantyzmu. Kanoniczna sztuka akademicka zderzona zostanie zarówno z dojrzałym romantyzmem jak i z realistycznym przełomem w połowie stulecia. Sztuka zaangażowana w sprawy społeczne, polityczne i narodowe omawiana będzie równolegle ze zmieniającymi się w XIX w. koncepcjami malarstwa pejzażowego i portretowego. XIX w. zamykać będzie nurt symbolizmu traktowany jako syndrom duchowej kulminacji ok. 1900. |
Pełny opis: |
Audiowizualny wykład prezentujący faktografię, bogaty materiał wizualny oraz kilka metod badawczych – historyczną, post-strukturalistyczną, i intertekstualną. Wykład dotyczy kształtowania się i rozwoju różnych idiomów nowoczesności w sztukach plastycznych (malarstwie, rzeźbie, grafice i rysunku) postrzeganych w kontekście ewoluującej w ciągu XIX i XX w. refleksji o sztuce. Ramy chronologiczne tej prezentacji wyznacza z jednej strony schyłek wieku XVIII, z drugiej zaś kultura artystyczna lat 30. XX w. Wykład ma charakter dwuczęściowy: część pierwsza poświęcona jest dziewiętnastemu stuleciu; część druga – dwudziestemu. Narrację na temat przełomu „wieku rozumu” i „wieku nieustającej rewolucji” otwiera problem symbolicznej kulminacji ok. 1800, egzemplifikowanej twórczością Goi, Füssliego, Blake’a i Rungego. Dyskurs ukazuje wypieranie neoklasycystycznych wartości etycznych i konwencji przedstawieniowych przez priorytety ideowe i morfologiczne rodzącego się romantyzmu rozumianego jako postawa światopoglądowa i twórcza. Akademicka hierarchia tematów i akademicki kanon przedstawieniowy zderzone zostaną zarówno z dojrzałym romantyzmem jak z realistycznym przełomem w połowie stulecia i jego konsekwencją, jaką był nowy sposób utrwalania optycznych wrażeń przez pierwsze pokolenie impresjonistów. Twórczość niemieckich nazareńczyków i angielskich prerafaelitów zaświadczać będzie z kolei o dydaktyczno-moralnych i religijnych funkcjach przypisanych sztuce. Sztuka zaangażowana w sprawy społeczne, polityczne i narodowe omawiana będzie równolegle ze zmieniającymi się w XIX w. koncepcjami malarstwa pejzażowego. Prezentację sztuki XIX stulecia zamykać będzie szeroki i wewnętrznie zróżnicowany nurt symbolizmu traktowany jako syndrom duchowej kulminacji ok. 1900. • Symboliczna kulminacja 1800 (Goya, Blake, Füssli, Runge) • Romantyzm a neoklasycyzm: konfrontacja czy współzależność filozoficznych światopoglądów i artystycznych postaw • Przywiązanie do antycznych ideałów etycznych i estetycznych kanonów (Rzym, Paryż) • Neoklasycyzm a kształtowanie się hierarchii akademickich gatunków, przedstawieniowych norm i stylistycznych konwencji • Preromantyczny sentymentalizm a panteistyczna postawa wobec natury (niemiecki pejzaż romantyczny) • Priorytety artystyczne romantyków francuskich: geniusz, wyzwolona wyobraźnia, emocjonalizm, subiektywizm, kolorystyczna wrażliwość i dynamika kompozycyjna • Nowa tematyka: historia współczesna, przejawy tożsamości narodowej, fascynacja Orientem, ludowe baśnie i średniowieczne legendy Egzemplifikacja: Malarstwo: Anglia (Cozens; Gainsborough, Constable, Turner); Niemcy (Runge, Friedrich); Francja (Greuze, David, Gros, Ingres, Géricault, Delacriox, Daumier, Millet, Corot) Rzeźba: od klasycznego kanonu po romantyczne “rozwichrzenie” (Houdon, Canova, Préault, Barye, Carpeaux) • Moralne posłannictwo sztuki: nazareńczycy i prerafaelici • Realizm: kontestacja Salonów, społeczna ideologizacja, obalenie tematycznych ograniczeń, estetyka brzydoty • Naturalizm i impresjonizm: rewizja tradycyjnych konwencji przedstawieniowych, para-naukowe postrzeganie otaczającej rzeczywistości, oddziaływanie japońskiej estetyki Egzemplifikacja: Malarstwo: Francja (Barbizończycy, Courbet, Manet, Monet i impresjoniści, Renoir, Degas); Rzeźba: Rodin w kontekście rzeźby XIX w. (jego antenaci, uczniowie i naśladowcy) • Narodziny modernizmu: postimpresjonizm – symbolizm – protoekspresjonizm – japonizm Egzemplifikacja: Malarstwo: idiomy postimpresjonizmu (Gauguin, Van Gogh, Cézanne, Seurat); antenaci symbolizmu, symboliści przełomu wieków i grupa Nabis; plakat i ilustracja a erotyczna perwersja (Toulouse-Lautrec, Beardsley); proto-ekspresjonizm (Ensor, Munch, Strindberg, Schiele, Kokoschka); japonizm (Monet, Van Gogh, Klimt); estetyzm (Whistler) Rzeźba: nowe pojmowanie bryły rzeźbiarskiej - otwieranie rzeźby na otaczającą przestrzeń (Matisse) początki nowego klasycyzmu i ekspresjonizmu (Maillol, Bourdelle, Barlach, Minne, Lehmbruck) • Idea syntezy sztuk (Klinger) i Gesamtkunstwek (dom artysty: Von Stuck, Denis) |
Literatura: |
Opracowania ogólne J. Cassou, Encyklopedia symbolizmu, Warszawa 1992 F. Claudon, Encyklopedia romantyzmu, Warszawa 1992 G. H. Hamilton, Painting and Sculpture in Europe 1880-1940 (The Pelican History of Art), London 1990 (kolejne wyd.) Kotula A., Krakowski P., Sztuka abstrakcyjna, Warszawa 1973 Kotula A., Krakowski P., Rzeźba XIX w., Kraków 1980 Kotula A., Krakowski P., Malarstwo, rzeźba, architektura. Wybrane zagadnienia plastyki współczesnej, Warszawa 1981 Kotula A., Krakowski P., Rzeźba współczesna, Warszawa 1985 F. Novotny, Painting and Sculpture in Europe: 1780-1880, London 1978 (kolejne wyd.) M. Porębski, Dzieje sztuki w zarysie. Wiek XIX i XX, Warszawa 1988 M. Sérullaz, Encyklopedia impresjonizmu, Warszawa 1991 Słownik sztuki XX wieku, Warszawa: Arkady, 1998 P. Szubert, P. Trzeciak (red.), Leksykon malarstwa, Warszawa 1992 Sztuka świata, t. 8, 9, 10, Warszawa: Arkady, 1994-1996 Literatura podstawowa Ch. Baumbarth, Futuryzm, Warszawa 1987 U. Czartoryska, Od pop-artu do sztuki konceptualnej, Warszawa 1973 H. H. Hofstätter, Symbolizm, Warszawa 1987 H. Honour, Neoklasycyzm, Warszawa 1972 M. Hussakowska, Minimalizm, Kraków 2003 K. Janicka, Surrealizm, Warszawa 1985 K. Janicka, Światopogląd surrealizmu, Warszawa 1985 W. Juszczak, Postimpresjoniści, Warszawa 1985 Z. Kępiński, Impresjonizm, Warszawa 1986 A. Konopacki, Prerafaelici, Warszawa 1989 B. Kowalska, Od impresjonizmu do konceptualizmu. Odkrycia sztuki, Warszawa 1989 P. Krakowski, Sztuka Trzeciej Rzeszy, Kraków 1994 E. Kuryluk, Hipperrealizm – Nowy realizm, Warszawa 1979 J. Leymarie, Fowizm, Warszawa 1993 L. Nochlin, Realism, Londyn 1971; przekład polski W. Łuszczaka i T. Przestępskiego, Warszawa 1974 P. Overy, De Stijl, Warszawa 1979 T. Pawłowski, Happening, Warszawa, WAiF, 1982 M. Porębski, Granica współczesności, Warszawa 1989 M. Porębski, Kubizm, Warszawa 1986 M. Poprzęcka, Akademizm, Warszawa 1989 J. Rewald, Historia impresjonizmu, Warszawa 1985 T. Richardson, N. Stangos, Kierunki i tendencje sztuki nowoczesnej, Warszawa 1980 H. Richter, Dadaizm, Warszawa 1986 M. Rzepińska, Historia koloru w dziejach malarstwa europejskiego, t. II, Warszawa 1989 S. Tschudi Madsen, Art Nouveau, Warszawa 1987 A. Turowski, W kręgu konstruktywizmu, Warszawa 1979 A. Turowski, Wielka utopia awangardy. Artystyczne i społeczne utopie w sztuce rosyjskiej 1910-1930, Warszawa 1999 J. Willet, Ekspresjonizm, Warszawa 1976 P. Wittlich, Secesja. Sztuka i życie, Warszawa 1987 M. Wallis, Secesja, Warszawa 1984 Literatura uzupełniająca B. Fer, D. Batchelor, P. Wood, Realism, Rationalism, Surrealism. Art Between the Wars, New Haven & London 1993 S. Guilbaut, Jak Nowy Jork ukradł ideę sztuki nowoczesnej, Warszawa 1992 J. Guze, Impresjoniści, Warszawa 1986 W. Jaworska, W kręgu Gauguina. Malarze szkoły Pont-Aven, Warszawa, 1969 Z. Kępiński, Impresjoniści u źródeł swoich obrazów, Wrocław 1976. P. Krakowski, O sztuce nowej i najnowszej, Warszawa 1981 E. Kuryluk, Wiedeńska apokalipsa, Kraków 1974 A. Langer, Paul Gauguin, przekład J. Ruszczyc, Warszawa-Lipsk 1963 M. Niemojowska, Zapisy zmierzchu. Symboliści angielscy i ich romantyczny rodowód, Warszawa 1977 R. Rosenblum, Międzynarodowy styl około roku 1800. Studium linearnej abstrakcji, Toruń 2001 S. Sontag, O fotografii, Warszawa 1986 J. Starzyński, Ludzie i obrazy. Od Davida do Picassa, Warszawa 1958 J. Starzyński, O romantycznej syntezie sztuk. Delacroix, Chopin, Baudelaire, Warszawa 1965 J. Starzyński, Romantyzm i narodziny nowoczesności, Warszawa 1972 T. Żuchowski, Patriotyczne mity i toposy. Malarstwo niemieckie 1800-1840, Poznań 1991 M. Żuławski, Od Hogartha do Bacona, Warszawa 1973 Architektura Opracowania ogólne: R. Banham, Rewolucja w architekturze, Warszawa 1979 T. Broniewski, Architektura ostatnich dwóch stuleci, Wrocław 1967 S. Giedion, Przestrzeń, czas, architektura: narodziny nowej tradycji, Warszawa 1968 P. Gössel, Architektura XX wieku, Koln 2006 H.-R. Hitchcock, Architecture: Nineteenth and Twentieth Centuries (The Pelican History of Art), London 1987 (kolejne wyd.) Ch. Jencks, Architektura postmodernistyczna, Warszawa 1987 Ch. Jencks, Architektura późnego modernizmu i inne eseje, Warszawa 1989 P. Krakowski, Teoretyczne podstawy architektury XIX w., Kraków 1979 N. Pevsner, Pionierzy współczesności. Od Wiliama Morrisa do Waltera Gropiusa, Warszawa 1978 N. Pevsner, Historia architektury europejskiej, t. 2, Warszawa 1980 N. Pevsner, J. Fleming, H. Honour, Encyklopedia architektury, Warszawa 1992 J. Tietz, Historia architektury XX wieku, Köln 2001 Z. Tołłoczko, Sen architekta, czyli o historii i historyzmie architektury XIX i XX wieku, Kraków 2002 D. Watkin, Historia architektury zachodniej, Warszawa 2006 T. Wróbel, Zarys historii budowy miast, Wrocław 1971 J. Wujek, Mity i utopie architektury XX wieku, Warszawa 1986 Literatura uzupełniająca P. Blade, Mies van der Rohe: architektura i struktura, Warszawa 1991 T. Copplestone, Frank Lloyd Wright: przegląd retrospektywny, Warszawa 1998 M. Costantino, Secesja, Kraków 1989 A. Czyżewski, Trzewia Lewiatana: antropologiczna interpretacja utopii miasta-ogrodu, Kraków 2001 A. Czyżewski, Trzewia Lewiatana: miasta-ogrody i narodziny przedmieścia kulturalnego, Warszawa 2009 J. Ilkosz (red.), Erich Mendelsohn – dynamika i funkcja: zrealizowane wizje kosmopolitycznego architekta, Wrocław 2001 W. Jackiewicz, Architektura organiczna a modernizm, Wrocław 2004 Ch. Jencks, Le Corbusier: tragizm współczesnej architektury, Warszawa 1982 M. Książek, Materiały pomocnicze do studiów w zakresie historii urbanistyki, Kraków 1994 W. Niebrzydowski, Beton i żelbet a formy architektoniczne XX wieku, Białystok 2008 A. Niezabitowski, Architektura organiczna Hugona Häringa: doktryna, oddziaływania, analogie, Gliwice 1991 W. Ostrowski, Wprowadzenie do historii budowy miast: ludzie i środowisko, Warszawa 1996 M. Pal, Richard Neutra, Warszawa 1978 T. Pękała, Secesja: konkretyzacje i interpretacje, Lublin 1999 M. Piprek, Alvar Aalto (1898-1976), Warszawa 1987 G. Preisich, Walter Gropius, Warszawa 1981 E. Supińska-Polit, Dom Arts and Crafts: geneza i idea, Warszawa 2004 Z. Tołłoczko, W kręgu architektury Art Deco, Kraków 1997 Z. Tołłoczko, Architektura perennis: szkice z historii nieawangardowej architektury nowoczesnej pierwszej połowy XX wieku (ekspresjonizm - Art Deco - neoklasycyzm), Kraków 1999 Z. Tołłoczko, W kręgu architektury konstruktywistycznej, neokonstruktywistycznej i dekonstruktywistycznej, Kraków 1999 Z. Tołłoczko, Architektura i społeczeństwo: przegląd zagadnień budownictwa i urbanistyki w Niemczech od około roku 1850 do około roku 2000, od późnoromantycznego historyzmu do późnego socmodemizmu, Kraków 2005 |
Metody i kryteria oceniania: |
Metoda oceniania Na zakończenie semestru letniego: krótki esej na temat preferowanego twórcy, zjawiska bądź nurtu artystycznego Na zakończenie kolejnego semestru - zimowego: dwuczęściowy egzamin zaliczający oba semestry: część I wizualno-testowa, obejmująca identyfikację 20 slajdów (tytuł dzieła, autor, datacja, przynależność do nurtu artystycznego, zwięzła charakterystyka sylwetki twórcy); część II: ustna, sprawdzająca sposób opanowania materiału prezentowanego podczas wykładu i zawartego w lekturach oraz umiejętność charakteryzowania podstawowych zjawisk i nurtów artystycznych. Kryteria oceniania (K_W01, K_W05: K_U05; K_K02, K_K03) wymagany próg na ocenę dostateczną - 40 %; dostateczny plus – 50%; dobry - 60%; dobry plus - 70%; bardzo dobry - 80%. |
Praktyki zawodowe: |
nie dotyczy |
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2021/22" (zakończony)
Okres: | 2022-02-21 - 2022-09-30 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR WYK
CZ PT |
Typ zajęć: |
Wykład, 30 godzin, 10 miejsc
|
|
Koordynatorzy: | Irena Dżurkowa-Kossowska | |
Prowadzący grup: | Irena Dżurkowa-Kossowska | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Egzamin
Wykład - Zaliczenie na ocenę |
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2022/23" (zakończony)
Okres: | 2023-02-20 - 2023-09-30 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ WYK
PT |
Typ zajęć: |
Wykład, 30 godzin, 10 miejsc
|
|
Koordynatorzy: | Irena Dżurkowa-Kossowska | |
Prowadzący grup: | Irena Dżurkowa-Kossowska | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Egzamin
Wykład - Zaliczenie na ocenę |
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2023/24" (w trakcie)
Okres: | 2024-02-20 - 2024-09-30 |
Przejdź do planu
PN WYK
WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Wykład, 30 godzin, 10 miejsc
|
|
Koordynatorzy: | Irena Dżurkowa-Kossowska | |
Prowadzący grup: | Małgorzata Geron | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Egzamin
Wykład - Zaliczenie na ocenę |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.