Historia sztuki nowożytnej
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 1402-HSN-2Z-SJ |
Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0220) Nauki humanistyczne
|
Nazwa przedmiotu: | Historia sztuki nowożytnej |
Jednostka: | Instytut Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa |
Grupy: |
Przedmioty obowiązkowe - 2 rok, sem. zimowy - grafika warsztatowa (dm) Przedmioty obowiązkowe - 2 rok, sem. zimowy - Konserwacja i restauracja malarstwa (sj) Przedmioty obowiązkowe - 2 rok, sem. zimowy - Konserwacja i restauracja papieru i skóry (sj) Przedmioty obowiązkowe - 2 rok, sem. zimowy - Konserwacja i restauracja rzeźby kamiennej (sj) Przedmioty obowiązkowe - 2 rok, sem. zimowy - malarstwo (dm)- Malarstwo sztalugowe Przedmioty obowiązkowe - 2 rok, sem. zimowy - projektowanie graficzne (dm) Przedmioty obowiązkowe-2 rok sem. zimowy. malarstwo (dm)-Malarstwo w architekturze |
Punkty ECTS i inne: |
3.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Wymagania wstępne: | brak |
Całkowity nakład pracy studenta: | - udział w wykładach 45 h - 1,5 pkt ECTS - czytanie literatury 30 h - 0,5 ECTS - przygotowanie do egzaminu 15 h - 1 ECTS Łącznie 90 godzin (3 pkt ECTS) |
Efekty uczenia się - wiedza: | K_W01 ma szczegółową wiedzę w zakresie dotyczącym obszarów sztuki i nauki niezbędną do formułowania i rozwiązywania złożonych zagadnień artystycznych właściwych dla studiowanego kierunku rzeźby K_W08 dysponuje rozszerzoną wiedzą na temat kontekstu historycznego i kulturowego sztuk plastycznych i ich związków z innymi dziedzinami współczesnego życia oraz samodzielnie rozwija tę wiedzę w sposób odpowiadający studiowanemu kierunkowi rzeźby K_W09 posiada wiedzę z historii sztuki ze szczególnym uwzględnieniem historii sztuki rzeźby K_W13 rozpoznaje i rozumie złożoność zagadnień stylistycznych w obrębie tradycji rzeźbiarskiej - ma podstawową wiedzę o miejscu i znaczeniu nauk humanistycznych w systemie nauk oraz ich specyfice przedmiotowej i metodologicznej (K_W01) H1A_W01 - zna podstawową terminologię sztuk plastycznych (w tym także: technika i technologia sztuk plastycznych, typologia, ornamentyka, ikonografia) (K_W02) H1A_W02 A1_W10 - ma gruntowną uporządkowaną wiedzę z zakresu dziejów europejskiej sztuki nowożytnej (w ujęciu chronologicznym i tematycznym) (K_W03) H1A_W03 H1A_W04 - zna na poziomie podstawowym dzieje i rozwój historii sztuki, rozumie jego uwarunkowania (K_W04), H1A_KW03 - ma uporządkowaną wiedzę w zakresie powiązań i wzajemnych uwarunkowań pomiędzy architekturą i sztukami plastycznymi (K_W08), H1A_W03 A1_W12 - ma elementarną wiedzę o powiązaniach pomiędzy dyscyplinami humanistycznymi, wynikających ze specyfiki ochrony dóbr kultury (K_W10), H1A_W05 - rozumie interdyscyplinarny charakter interpretacji dzieła sztuki w różnych aspektach (z uwzględnieniem historii, filozofii, teologii, technik i technologii sztuk plastycznych itd.) (K_W11) H1A_W05 A1_W10 A1_W13 - zna i rozumie podstawowe metody analizy i interpretacji dzieł sztuki (K_W14), H1A_W07 - ma świadomość złożoności i historycznej zmienności języka, ze szczególnym uwzględnieniem języka specjalistycznego w ramach studiowanego kierunku (K_W19), H1A_W09 - ma podstawową wiedzę o współczesnym życiu artystycznymi działaniu instytucji kultury i sztuki (muzea, galerie itp.) (K_W2), H1A_W10 |
Efekty uczenia się - umiejętności: | K_U07 potrafi rozpoznawać i odwzorować tradycyjne style rzeźbiarskie K_U14 posiada umiejętności wykorzystywania wzorców leżących u podstaw kreacji artystycznej, umożliwiających swobodę i niezależność wypowiedzi artystycznej Kompetencje społeczne K_K01 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób K_K02 jest zdolny do samodzielnego integrowania nabytej wiedzy oraz podejmowania w zorganizowany sposób nowych i kompleksowych działań, także w warunkach ograniczonego dostępu do potrzebnych informacji K_K03 potrafi korzystać z wiedzy różnych dyscyplin naukowych poprzez możliwość korzystania z szerokiego wachlarza przedmiotów oferowanych przez uniwersytet |
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne: | K1: Znając zakres posiadanej przez siebie wiedzy i posiadanych umiejętności, ma świadomość potrzeby ciągłego dokształcania się i rozwoju zawodowego K2: Posiada umiejętność rzetelnego ukazania punktów widzenia, warunkowane światem wartości i postawami ludzi w różnych okresach i kontekstach historyczno-kulturowych, wykazując jednocześnie niezależność i samodzielność własnej myśli. |
Metody dydaktyczne: | Wykład informacyjny (konwencjonalny) |
Metody dydaktyczne podające: | - wykład informacyjny (konwencjonalny) |
Skrócony opis: |
Wykład ma na celu zaznajomienie studentów z pełnym spektrum zjawisk zachodzących w sztuce nowożytnej obejmującej malarstwo, rzeźbę, architekturę i rzemiosło artystyczne z uwzględnieniem tła historycznego i kulturowego Europy. |
Pełny opis: |
Celem wykładu jest zaznajomienie studentów z wybranymi zagadnieniami z historii sztuki powszechnej nowożytnej i na ich przykładzie wskazanie na cele i zadania sztuki w danym okresie lub środowisku, stosowane środki artystyczne, bogactwo i źródła inwencji twórczej a dzięki temu wzbogacenie nie tylko wiedzy studentów z dziedziny historii sztuki ale też ich własnej inwencji. Na wykładach omawiane są wybrane zagadnienia z historii sztuki powszechnej nowożytnej dotyczące historii architektury, malarstwa, rzeźby oraz rysunku. Prezentacje przeprowadzane są w układzie chronologicznym i potraktowane jako monografie artystów lub szkół artystycznych oraz problemowym. Wybór zagadnień i sposób prezentacji ma na celu wskazanie na zastosowane środki artystyczne (np. linia, plama barwna), analizę dzieł sztuki (kompozycja, przestrzeń, ruch i dynamika, ekspresja, światło), treści ideowe, wskazanie na źródła inspiracji oraz w miarę możliwości na sposób kształtowania się koncepcji treściowej i formalnej dzieła (np. nagrobek Juliusza II dłuta Michała Anioła). Prezentowany materiał ukształtowany został pod kątem przedstawiania inwencji dawnych mistrzów oraz wzbogacenia inwencji kształcących się artystów, kwestie formy artystycznej oraz treści dzieł z uwzględnieniem takich zagadnień jak realizm i symbolika, analiza czasu przedstawionego w obrazie, znaczenie refleksów świetlnych i luster, przebicie lica obrazu; style i szkoły malarstwa włoskiego w wieku XV i XVI z uwzględnieniem specyfiki szkoły florencko-rzymskiej oraz weneckiej; tradycje antyczne w sztuce europejskiej; manieryzm – charakterystyczne formy, twórczość wybranych artystów; rzeźba włoska XV i XVI wieku; zagadnienia kształtowania przestrzeni w obrazie i rodzaje perspektyw, urządzenia pomocnicze i metoda Albertiego, traktat Albertiego O malarstwie i jego rola w kształtowaniu programu nowożytnego malarstwa; kwestie teoretyczne włączane przy okazji omawiania konkretnych dzieł, takie jak doktryna ut pictura poesis, storia, disegno, motyw wyboru jako sięgająca antyku metoda korygowania braków natury (Sokrates, Arystoteles), idea w umyśle artysty. Następnie omówiona zostaje działalność największych twórców doby baroku we wszystkich krajach europejskich z uwzględnieniem jej historycznego kontekstu. Wiedza przekazywana jest w formie wykładu ilustrowanego prezentacjami multimedialnymi zawierającymi bogaty materiał obrazowy (całości i liczne detale) oraz komentarze słowne zawierające podstawowe dane dotyczące prezentowanych dzieł a także plansze z biografiami artystów. Taki sposób prezentacji treści ułatwia jej odbiór oraz uwzględnia różne możliwości percepcyjne słuchaczy. |
Literatura: |
Literatura podstawowa: Sztuka europejska: Jan Białostocki, Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa 1982 A. Bochnak, Historia sztuki nowożytnej, T.1 i T. 2, Warszawa 1980. R. Genaille, Sztuka flamandzka i belgijska, z francuskiego przełożyła Halina Andrzejewska, Warszawa 1976 P. Murray, Architektura włoskiego renesansu, Toruń 1999. M. Levy, Wczesny renesans, Warszawa 1972. M. Levy, Dojrzały renesans, Warszawa 1980 N. Pevsner, Historia architektury europejskiej, Warszawa 2000 M. Rzepińska Malarstwo Cinquecenta, Warszawa 1989. M. Rzepińska Siedem wieków malarstwa europejskiego, Wrocław 1980 J. Sherman, Manieryzm, Warszawa 1970 K. Secomska, Malarstwo francuskie XVII w., Warszawa 1985 M. Skubiszewska, Malarstwo Italii w latach 1250- 1400, Warszawa 1980, s. 80-130. Sztuka świata, t. 5-7, 2001. Renesans w sztuce włoskiej. Architektura-rzeźba-malarstwo, red. R. Toman, 2007. Sztuka Baroku. Architektura. Rzeźba. Malarstwo (red. R. Toman), Koningswinter 2004. Z. Waźbiński, Malarstwo Quattrocenta, Warszawa 1989. R. Wittkower, Art and Architecture in Italy 1600-1700, London 1982. J. Wrabec, Dintzenhoferowie na Śląsku, Wrocław 1000 M. Wyrzykowska, Escorial jako wzorzec ideowy i architektoniczny założeń klasztornych na terenie monarchii habsburskiej, w: "Dzieła i interpretacje", T. IV, 2000. Jan Białostocki, Refleksje i syntezy ze świata sztuki, Warszawa 1978 Erwin Panofsky, Studia z historii sztuki, Warszawa 1971 Antoni Ziemba, Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580-1660, wydanie II, Warszawa 2007 Władysław Tomkiewicz, Piękno wielorakie. Sztuka baroku, Warszawa 1971 Urszula M. Mazurczakowa, Próba analizy czasu przedstawionego w obrazie, Rocznik Historii Sztuki, t. XV, 1985, s. 5-52 Krystyna Secomska, Mistrzowie i książęta, Warszawa 1984 Literatura uzupełniająca: A. Blunt., Art and Architecture in France: 1500–1700, „The Pelican History of Art” 1977. P. Burke, Kultura i społeczeństwo w renesansowych Włoszech, Warszawa 1991. A. Chastel, Sztuka włoska, t. 1–2, Warszawa 1978. M. Levy, Painting and Sculpture in France in the 18th Century, „The Pelican History of Art” 1995. A. Székely, Malarstwo hiszpańskie, Warszawa 1977. R. Wittkower R., Art and Architecture in Italy 1600–1750, „The Pelican History of Art” 1982. Ziemba A., Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580-1660, Warszawa 2005. |
Metody i kryteria oceniania: |
Egzamin z zakresu historii sztuki nowożytnej, obejmujący architekturę, malarstwo i rzeźbę wszystkich państw europejskich. Student rozpoznaje i charakteryzuje przy użyciu fachowej terminologii epoki, style, kierunki w sztuce K_U08, H1A_U05 Potrafi charakteryzować twórczość najważniejszych twórców (wzgl. ośrodków, szkół artystycznych itd.)w dziedzinie malarstwa, rzeźby i architektury K_U09, H1A_U05 Umie rozpoznać i datować najważniejsze dzieła sztuki K_U10, H1A_U05 Jest zdolny opisać formę i zanalizować dzieła: architektury, rzeźby, malarstwa (o różnej klasie artystycznej i różnym poziomie wartości), wiążąc je z poszczególnymi okresami w sztuce K_U11, H1A_U05 Potrafi rozpoznać najważniejsze dzieła, typy ikonograficzne i tematy, na poziomie podstawowym określając treści dzieł sztuki K_U13, H1A_U05 A1_U21 Identyfikując dzieła identyfikuje także podstawowe materiały plastyczne występujące w zabytkach, na podstawie analizy wizualnej określa techniki sztuk plastycznych K_U14, H1A_U05 A1_U16 A1_U21 Kryteria oceniania: Wykład: na ocenę na podstawie egzaminu pisemnego trwającego 2 h ndst - 1 pkt (50%) dst- 2 pkt (60%) dst plus- 3 pkt (70%) db- 4 pkt (80%) db plus- 5 pkt (90%) |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2021/22" (zakończony)
Okres: | 2021-10-01 - 2022-02-20 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT WYK
|
Typ zajęć: |
Wykład, 45 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Piotr Birecki | |
Prowadzący grup: | Piotr Birecki | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Egzamin
Wykład - Egzamin |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2022/23" (zakończony)
Okres: | 2022-10-01 - 2023-02-19 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT WYK
|
Typ zajęć: |
Wykład, 45 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Piotr Birecki | |
Prowadzący grup: | Piotr Birecki | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Egzamin
Wykład - Egzamin |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2023/24" (zakończony)
Okres: | 2023-10-01 - 2024-02-19 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT WYK
|
Typ zajęć: |
Wykład, 45 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Piotr Birecki | |
Prowadzący grup: | Piotr Birecki | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Egzamin
Wykład - Egzamin |
|
Skrócony opis: |
Wykład ma na celu zaznajomienie studentów z pełnym spektrum zjawisk zachodzących w sztuce nowożytnej obejmującej malarstwo, rzeźbę, architekturę i rzemiosło artystyczne z uwzględnieniem tła historycznego i kulturowego Europy. |
|
Pełny opis: |
Celem wykładu jest zaznajomienie studentów z wybranymi zagadnieniami z historii sztuki powszechnej nowożytnej i na ich przykładzie wskazanie na cele i zadania sztuki w danym okresie lub środowisku, stosowane środki artystyczne, bogactwo i źródła inwencji twórczej a dzięki temu wzbogacenie nie tylko wiedzy studentów z dziedziny historii sztuki ale też ich własnej inwencji. Na wykładach omawiane są wybrane zagadnienia z historii sztuki powszechnej nowożytnej dotyczące historii architektury, malarstwa, rzeźby oraz rysunku. Prezentacje przeprowadzane są w układzie chronologicznym i potraktowane jako monografie artystów lub szkół artystycznych oraz problemowym. Wybór zagadnień i sposób prezentacji ma na celu wskazanie na zastosowane środki artystyczne (np. linia, plama barwna), analizę dzieł sztuki (kompozycja, przestrzeń, ruch i dynamika, ekspresja, światło), treści ideowe, wskazanie na źródła inspiracji oraz w miarę możliwości na sposób kształtowania się koncepcji treściowej i formalnej dzieła (np. nagrobek Juliusza II dłuta Michała Anioła). Prezentowany materiał ukształtowany został pod kątem przedstawiania inwencji dawnych mistrzów oraz wzbogacenia inwencji kształcących się artystów, kwestie formy artystycznej oraz treści dzieł z uwzględnieniem takich zagadnień jak realizm i symbolika, analiza czasu przedstawionego w obrazie, znaczenie refleksów świetlnych i luster, przebicie lica obrazu; style i szkoły malarstwa włoskiego w wieku XV i XVI z uwzględnieniem specyfiki szkoły florencko-rzymskiej oraz weneckiej; tradycje antyczne w sztuce europejskiej; manieryzm – charakterystyczne formy, twórczość wybranych artystów; rzeźba włoska XV i XVI wieku; zagadnienia kształtowania przestrzeni w obrazie i rodzaje perspektyw, urządzenia pomocnicze i metoda Albertiego, traktat Albertiego O malarstwie i jego rola w kształtowaniu programu nowożytnego malarstwa; kwestie teoretyczne włączane przy okazji omawiania konkretnych dzieł, takie jak doktryna ut pictura poesis, storia, disegno, motyw wyboru jako sięgająca antyku metoda korygowania braków natury (Sokrates, Arystoteles), idea w umyśle artysty. Następnie omówiona zostaje działalność największych twórców doby baroku we wszystkich krajach europejskich z uwzględnieniem jej historycznego kontekstu. Wiedza przekazywana jest w formie wykładu ilustrowanego prezentacjami multimedialnymi zawierającymi bogaty materiał obrazowy (całości i liczne detale) oraz komentarze słowne zawierające podstawowe dane dotyczące prezentowanych dzieł a także plansze z biografiami artystów. Taki sposób prezentacji treści ułatwia jej odbiór oraz uwzględnia różne możliwości percepcyjne słuchaczy. |
|
Literatura: |
Literatura podstawowa: Sztuka europejska: Jan Białostocki, Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa 1982 A. Bochnak, Historia sztuki nowożytnej, T.1 i T. 2, Warszawa 1980. R. Genaille, Sztuka flamandzka i belgijska, z francuskiego przełożyła Halina Andrzejewska, Warszawa 1976 P. Murray, Architektura włoskiego renesansu, Toruń 1999. M. Levy, Wczesny renesans, Warszawa 1972. M. Levy, Dojrzały renesans, Warszawa 1980 N. Pevsner, Historia architektury europejskiej, Warszawa 2000 M. Rzepińska Malarstwo Cinquecenta, Warszawa 1989. M. Rzepińska Siedem wieków malarstwa europejskiego, Wrocław 1980 J. Sherman, Manieryzm, Warszawa 1970 K. Secomska, Malarstwo francuskie XVII w., Warszawa 1985 M. Skubiszewska, Malarstwo Italii w latach 1250- 1400, Warszawa 1980, s. 80-130. Sztuka świata, t. 5-7, 2001. Renesans w sztuce włoskiej. Architektura-rzeźba-malarstwo, red. R. Toman, 2007. Sztuka Baroku. Architektura. Rzeźba. Malarstwo (red. R. Toman), Koningswinter 2004. Z. Waźbiński, Malarstwo Quattrocenta, Warszawa 1989. R. Wittkower, Art and Architecture in Italy 1600-1700, London 1982. J. Wrabec, Dintzenhoferowie na Śląsku, Wrocław 1000 M. Wyrzykowska, Escorial jako wzorzec ideowy i architektoniczny założeń klasztornych na terenie monarchii habsburskiej, w: "Dzieła i interpretacje", T. IV, 2000. Jan Białostocki, Refleksje i syntezy ze świata sztuki, Warszawa 1978 Erwin Panofsky, Studia z historii sztuki, Warszawa 1971 Antoni Ziemba, Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580-1660, wydanie II, Warszawa 2007 Władysław Tomkiewicz, Piękno wielorakie. Sztuka baroku, Warszawa 1971 Urszula M. Mazurczakowa, Próba analizy czasu przedstawionego w obrazie, Rocznik Historii Sztuki, t. XV, 1985, s. 5-52 Krystyna Secomska, Mistrzowie i książęta, Warszawa 1984 Literatura uzupełniająca: A. Blunt., Art and Architecture in France: 1500–1700, „The Pelican History of Art” 1977. P. Burke, Kultura i społeczeństwo w renesansowych Włoszech, Warszawa 1991. A. Chastel, Sztuka włoska, t. 1–2, Warszawa 1978. M. Levy, Painting and Sculpture in France in the 18th Century, „The Pelican History of Art” 1995. A. Székely, Malarstwo hiszpańskie, Warszawa 1977. R. Wittkower R., Art and Architecture in Italy 1600–1750, „The Pelican History of Art” 1982. Ziemba A., Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580-1660, Warszawa 2005. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.