Historia urbanistyki
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 1402-HUr-2Z-S1 |
Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0228) Interdyscyplinarne programy i kwalifikacje związane z naukami humanistycznymi
|
Nazwa przedmiotu: | Historia urbanistyki |
Jednostka: | Instytut Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa |
Grupy: |
Przedmioty obowiązkowe - 2 rok, sem. zimowy - Ochrona dóbr kultury, historia i zabytkoznawstwo (s1) Przedmioty obowiązkowe - 2 rok, sem. zimowy - Ochrona dóbr kultury, konserwatorstwo (s1) |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Wymagania wstępne: | Wstęp do historii sztuki, Historia sztuki starożytnej, średniowiecznej. |
Rodzaj przedmiotu: | przedmiot obowiązkowy |
Całkowity nakład pracy studenta: | Godziny realizowane z udziałem nauczycieli ( godz.): - udział w wykładach - 30 Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta ( godz.): np. - czytanie literatury - 15 - przygotowanie do egzaminu - 15 Łącznie: 60 godz. (2 ECTS) |
Efekty uczenia się - wiedza: | Student: W1 Wymienia cechy charakterystyczne etapów rozwoju urbanistyki od starożytności do 1 poł. XX w. wraz z identyfikacją poszczególnych przykładów miast na podstawie źródeł ikonograficznych i kartograficznych oraz identyfikuje czynniki miastotwórcze wpływające na charakter założeń miejskich i wiejskich (K_W02) W2 Zna fachową terminologię z zakresu urbanistyki, ruralistyki i architektury obronnej (K_W04) W3 Objaśnia metody analizy historycznej struktury miejskiej (K_W05) W4 Wskazuje zależności pomiędzy historią architektury i urbanistyki oraz innymi aspektami z zakresu historii, filozofii i techniki (K_W03) |
Efekty uczenia się - umiejętności: | Student: U1 Potrafi przeprowadzić kwerendę merytoryczną dotyczącą historii układu przestrzennego wybranego miasta w oparciu o różne źródła oraz dokonać ich krytycznej analizy (K_U04; K_U05). U2 Analizuje historyczny układ urbanistyczny i ruralistyczny na podstawie źródeł ikonograficznych i kartograficznych, identyfikuje jego typologię, chronologię oraz dokonuje opisu za pomocą fachowej terminologii (K_U02; K_U03; K_U04; K_U05). |
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne: | Student: K1 Ma świadomość konieczności pogłębiania swojej wiedzy z zakresu historii i analizy zabytkowych układów urbanistycznych i ruralistycznych, jako niezbędnych elementów warsztatu naukowego konserwatora zabytkoznawcy (K_K02). K2 Ma świadomość wagi ochrony dziedzictwa urbanistycznego i ruralistycznego (K_K06). K3 Jest przygotowany do kierowania się zasadami rzetelności i etyki zawodowej w realizacji zadań z zakresu dokumentowania dziedzictwa urbanistycznego i ruralistycznego (dokumentacja historyczna i identyfikacja zabytkowego układu) (K_K04; K_K06). |
Metody dydaktyczne: | wykład informacyjny, konwersatoryjny, problemowy, studium przypadku, analiza materiałów ilustracyjnych 2 zajęcia możliwe są do przeprowadzenia zdalnie w formie synchronicznej, na platformie MSTeams. Termin zajęć zostanie uzgodniony z grupą oraz zostanie przesłany link do zespołu. W przypadku zmiany przepisów ze względu na pandemię i obligatoryjnego wprowadzenia zajęć zdalnych, będą odbywać się w formie online lub częściowo offline (z komentarzami i pytaniami dla studentów, udostępnieniem materiałów i omówieniem ich w formule on-line (synchronicznej). |
Metody dydaktyczne podające: | - wykład informacyjny (konwencjonalny) |
Metody dydaktyczne poszukujące: | - studium przypadku |
Skrócony opis: |
W ramach wykładów studenci są zapoznani z rozwojem ośrodków miejskich w Europie od starożytności do pierwszej połowy XX w., wraz z charakterystyką historyczno-gospodarczą poszczególnych okresów oraz głównymi czynnikami miastotwórczymi. Zaprezentowane są również podstawowe zwroty terminologiczne i systemy architektury obronnej jako ważny element rozwoju miasta. Student potrafi identyfikować typ układu i rozpoznaje najważniejsze ośrodki miejskie oraz elementy architektury obronnej w danych okresach historycznych na podstawie źródeł ikonograficznych i kartograficznych. Zapoznanie studentów z podstawową umiejętnością analizy miejskich układów przestrzennych stanowi wiedzę rozwijaną w dalszej kolejności na zajęciach: Ochrona wartości kulturowych miejskich układów przestrzennych. |
Pełny opis: |
W ramach wykładów studenci są zapoznani z rozwojem ośrodków miejskich w Europie od starożytności do pierwszej połowy XX w., wraz z charakterystyką historyczno-gospodarczą poszczególnych okresów oraz głównymi czynnikami miastotwórczymi. Zaprezentowane są również podstawowe zwroty terminologiczne i systemy architektury obronnej jako ważny element rozwoju miasta. Student potrafi identyfikować typ układu i rozpoznaje najważniejsze ośrodki miejskie oraz elementy architektury obronnej w danych okresach historycznych na podstawie źródeł ikonograficznych i kartograficznych. Zapoznanie studentów z podstawową umiejętnością analizy miejskich układów przestrzennych stanowi wiedzę rozwijaną w dalszej kolejności na zajęciach: Ochrona wartości kulturowych miejskich układów przestrzennych. 1. Wprowadzenie do przedmiotu, czynniki miastotwórcze, oddziaływanie architektury na urbanistykę i urbanistyki na architekturę 2.Miasta najstarszych cywilizacji: Mezopotamia i Egipt 3. Miasta cywilizacji egejskich, starożytnej Grecji 4. Miasta starożytnego Rzymu 5-6. Ośrodki średniowieczne 7. Fortyfikacje średniowieczne i nowożytne 8-9. Planowanie i rozbudowa miast w okresie renesansu 10-11. Ośrodki miejskie od 2 poł. XVII w.do końca XVIII w. 12-13. Miasta XIX – pocz. XX w. 14. Miasta I poł. XX w. 15. Ruralistyka |
Literatura: |
Literatura obowiązkowa (wybrane fragmenty): Benevolo L., Miasto w dziejach Europy, Warszawa 1995. Bogdanowski J., Architektura obronna w krajobrazie Polski, Warszawa-Kraków 2002. Ostrowski W., Wprowadzenie do historii budowy miast. Ludzie i środowisko, Warszawa 2001. Pawłowski K., Urbanistyka „à la française”. Tysiąc lat doświadczeń i europejskich innowacji. Dopełnienie obrazu, tom I: W poszukiwaniu źródeł urbanistyki europejskiej. Modele średniowiecznej organizacji przestrzeni południowej Francji, Kraków 2016; tom II: Francja nowożytna. Od narodzin absolutyzmu do epoki oświecenia, Kraków 2017. Słodczyk J., Historia planowania i budowy miast, Opole 2012. Tołwiński W., Urbanistyka, t.1-2, Warszawa 1947-1948. Wiśniewski M., Wiśniewska W., Urbanistyka "a la francaise". Tysiąc lat doświadczeń i europejskich innowacji. Dopełnienie obrazu, tom III: Od Wielkiej Rewolucji po nowe tysiąclecie. Wiek XIX, epoka pragmatyzmu. Wiek XX, laboratorium urbanistyki nowoczesnej, Kraków 2018. Wróbel T., Zarys historii budowy miast, Wrocław 1971. Literatura uzupełniająca: Kalinowski W., Rozwój miast w Polsce, [w:] Zabytki architektury i urbanistyki w Polsce, Odbudowa i konserwacja, t. 1, Warszawa 1986, str. 16-47. Kalinowski W., Zarys historii budowy miast w Polsce do połowy XIX wieku, Toruń 1966. Książek M., Materiały pomocnicze do studiów w zakresie historii urbanistyki, Kraków 1994. Nowakowski M., Sto lat planowania przestrzeni polskich miast (1910-2010), Warszaw 2013. Sawczuk H., Historia budowy miast. Materiały pomocnicze, Białystok 1991. Seria: Atlas historyczny miast polskich Zimna-Kawecka K., Kuśnierz-Krupa D., Krupa M., Heritage of (non-)existing cities – on the Polish examples of medieval Świecie and Renaissance Krasiczyn, „Muzeológia a kultúrne dedičstvo”, vol. 9 (2021), No 3, p. 65-92. https://drive.google.com/file/d/1cdKd_QeMuvD4morU0fEekdurGmmwJxnX/view?usp=sharing |
Metody i kryteria oceniania: |
Metody oceniania: - egzamin pisemny- np. W1-W4, U1-U2, K1 - aktywność – U2, K1-K3 Kryteria oceniania: np. Wykład: egzamin pisemny w formie testu z pytaniami otwartymi, identyfikacja i analiza materiału ikonograficznego ndst - 20,5 pkt (50 %) dst-20,75-24,5 pkt (51-59%) dst plus-24,75-28 pkt (60-68%) db- 28,25-32,5 pkt (69-79%) db plus-32,75-36,5 pkt (80-89%) bdb-36,75-41 pkt (90%-100%) |
Praktyki zawodowe: |
Brak |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.