Konwersatorium specjalistyczne z zabytkoznawstwa

Znajomość podstawowych zagadnień historii sztuki (w tym rzemiosła artystycznego) oraz ogólna wiedza na temat metod analizy zabytkoznawczej. Uczestnictwo w zajęciach prowadzonych w semestrze zimowym.

przedmiot obligatoryjny

Godziny realizowane z udziałem nauczyciela (30 h):

udział w zajęciach - 30 h

Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta (90 h):

przygotowanie do zajęć - 5 h

konsultacje z prowadzącym - 10 h

zapoznanie się z literaturą - 45 h

przygotowanie prac zaliczeniowych - 30 h

Łącznie: 120 h (4 ECTS)

W1: Ma pogłębioną wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej oraz dynamice rozwojowej historii sztuki i zabytkoznawstwa, którą jest w stanie twórczo rozwijać w działalności naukowej i zawodowej oraz integrować z metodami innych dyscyplin (K_W01).

W2: Zna podstawy metodologiczne badań naukowych w dyscyplinie nauki o sztuce, z uwzględnieniem metodologii rozwijanej w ramach ścieżki specjalnościowej zabytkoznawstwa i muzealnictwo (K_W02).

W3: Ma szczegółową orientację na obszarze zakresu problemowego, wybranego w ramach ścieżki specjalnościowej (K_W04).

U1: Odpowiednio dobierając źródła i selekcjonując informacje, potrafi przeprowadzić ukierunkowaną kwerendę merytoryczną, sformułować krytyczny stan badań i opracować pełny kwestionariusz badawczy do problemów z zakresu nauk o sztuce, który twórczo rozwiązuje i prezentuje z wykorzystaniem różnych form i mediów (K_U01).

U2: Potrafi w sposób spójny i fachowy komunikować się na tematy z zakresu nauk o sztuce (K_U04).

U3: Ma pogłębioną umiejętność samodzielnego przygotowania różnych prac naukowych oraz dokumentacyjnych w oparciu o warsztat badawczy z zakresu zabytkoznawstwa, z wykorzystaniem metod zależnych od charakteru tematu (K_U05).

K1: Podejmuje autonomiczne działania, zmierzające do kierowania swym stałym rozwojem naukowym i karierą zawodową (K_K02).

K2: Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie zadania, a w podejściu do dóbr kultury kieruje się fachową wiedzą i samokrytycyzmem (K_K03).

- pokaz

- opis
- pogadanka
- wykład konwersatoryjny
- wykład problemowy

- ćwiczeniowa
- giełda pomysłów
- klasyczna metoda problemowa
- referatu
- studium przypadku

Zajęcia konwersatoryjne poświęcone metodyce badań nad zabytkami ze szczególnym uwzględnieniem obiektów rzemiosła artystycznego od starożytności po czasy współczesne.

W ramach zajęć prowadzonych w semestrze zimowym i letnim omawiana jest istotna rola badań proweniencyjnych, z uwzględnieniem definicji pojęcia proweniencji, historii tego rodzaju badań, celów i prawnych aspektów, w tym dotyczących rewindykacji dóbr kultury. Omawiane są metody pracy z różnego rodzaju źródłami oraz literaturą ze szczególnym uwzględnieniem interdyscyplinarnego charakteru badań proweniencyjnych, a także formułowania kwestionariusza badawczego w ramach kwerendy naukowej. Poruszane problemy analizowane są metodą studium przypadku. Analiza poszczególnych przypadków służy również ćwiczeniu umiejętności formułowania tezy badawczej, określania problemów związanych z danym obiektem, sposobu prowadzenia argumentacji oraz formułowania wniosków. Prowadzona jest również krytyczna analiza stanu badań w kontekście historycznych uwarunkowań polityczno-społecznych. W ramach zajęć zostanie poruszony również problem falsyfikatów – zakres znaczeniowy tego terminu w kontekście pojęcia oryginału, kopii, repliki czy reprodukcji.

W ramach zaliczenia studenci przeprowadzają analizę zabytkoznawczą i sporządzają opracowania do wybranych obiektów (karty naukowe, noty do katalogów muzealnych i aukcyjnych), prezentując je na zajęciach w formie ustnej oraz przygotowując je w formie pisemnej; uczestniczą także w dyskusji na zajęciach.

Literatura podstawowa:

Frank Arnau, Sztuka fałszerzy, fałszerze sztuki. Trzydzieści wieków antykwarskich mistyfikacji, tłum. Franciszek Buhl, Warszawa 1966 lub 1988.

Ekspert kontra dzieło sztuki. Rozpoznawanie falsyfikatów oraz fałszywych atrybucji w sztukach plastycznych, red. Ronald D. Spencer, tłum. Magdalena Iwińska, Warszawa 2009.

Falsyfikaty dzieł sztuki w zbiorach polskich. Materiały międzynarodowej konferencji naukowej zorganizowanej 21-22 maja 1999 roku przez Instytut Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, Oddział Warszawski Stowarzyszenia Historyków Sztuki i Zamek Królewski w Warszawie, red. Jerzy Miziołek, Mieczysław Morka, Warszawa [ca. 1999].

Anna Lewandowska, Karolina Zalewska, Katarzyna Zielińska, ABC Podstawy prowadzenia badań proweniencyjnych (Szkolenia Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów 9), Warszawa 2015.

Maria Romanowska-Zadrożna, Badania proweniencyjne w Europie i Stanach Zjednoczonych, Muzealnictwo 56, 2015, s. 224-238.

Maria Romanowska-Zadrożna, Badania proweniencyjne w Polsce (część 1.), Muzealnictwo 57, 2016, s. 136-148.

Maria Romanowska-Zadrożna, Badania proweniencyjne w Polsce (część 2.), Muzealnictwo 58, 2017, s. 47-59.

Bożena Steinborn, Katalogi, których nam brak, Muzealnictwo 49, 2008, s. 389-399.

Nancy H. Yeide, Konstantin Akinsha, Amy L. Waish, The AAM Guide to Provenance Research, American Association of Museums, Washington 2001.

Literatura rozszerzona

Dobrana indywidualnie do opracowywanego obiektu.

Prace pisemne (karty naukowe, noty do katalogów muzealnych i aukcyjnych), zaprezentowane na zajęciach; aktywność, obecność na zajęciach (max 2 nieobecności).

nie dotyczy