Konwersatorium z metodologii historii sztuki
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 1402-KzMHS-3Z-N1 |
Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0228) Interdyscyplinarne programy i kwalifikacje związane z naukami humanistycznymi
|
Nazwa przedmiotu: | Konwersatorium z metodologii historii sztuki |
Jednostka: | Instytut Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa |
Grupy: |
Przedmioty obowiązkowe - 3 rok, sem. zimowy - Ochrona dóbr kultury, konserwatorstwo (n1) |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
Zajęcia są jedynie pkt.wyjścia do poznania teorii stosowanych w dawnych naukach o sztuce i teorii stosowanych we współczesnej historii sztuki. Celem zajęć jest wskazanie rózorodnych metod badawczych począwszy od pierwszych prac dostrczających pewną wiedzę o dziełach sztuki poprzez prace i nowożytne do współ. metod badawczych. Podczas zajęć dąży się do pokazania zarówno syntezy rózorakich metod, ale też pełniejszego przedstawienie polemik, kontrowersji i wykluczajacych się niekiedy pkt widzenia. Z. nie obejmują całościowych dziejów h.sz., ani też nie objaśniają wszystkich teorii dotyczących tej dz. wiedzy. Odwołują się natomiast do licznych nawiązan między historią sztuki i t. krytyczną. Omówienie każdej z teorii zaczyna się od przedstawienia jej ogólnych założen, zwłaszczagdy nie wywodzi się ona bezpośrednio od h.sz., następnie omowione zostają poglądy badaczy, ktorzy pierwsi wykorzystali ją do analizy dzieł sztuki Każde z. kończą się podsumowaniem omówionych wiadomości i wnioskamii. |
Pełny opis: |
Zajęcia wprowadzające wprowadzają pojęcie teorii i wyjąśniają dlaczego teoria jest tak istotna dla uprawiania historiii sztuki. Główną część zajęć stanowi omówienie różnorodnych teoretycznie podstawy badań nad sztuką. Każde zajęcia poświęcone są powiązanym ze sobą teorią. Tak więc w układzie chronologicznym przedstawione są i omawiane prace z epoki straożytnej takie jak: Historia naturalna Pliniusza, Pauzanisza "Wędrówki po Helladzie. Na olimpijskiej biezni i w boju, traktat Witruwiusza. Dalej przedstawione zostanie podejście znawców sztuki z okresu renesansu: Vasariego, Celliniego, Albertiego. Podczas kolejnego spotkania przedstawiona zostanie teoria formy i stylu Heinricha Woelfflina oraz sposób analizy dzieła w oparciu o koncepcję ikonografia i ikonologia E. Panofskyego i jej zastosowanie do badań nad wieloma kulturami i okresami w dziejach sztuki (prace Fritza Saxsala, Rudolfa Wittkowera, Ernsta Gombricha, Richarda Krautheimera , Jana Bialostockiego). Następnie rozwazaniom poddane zostanie pojęcie semiotyki od de Saussurea i Peircei wykorzystanie jich przez Umberto Eco. Kolejne spotkania dotyczyć będą kontekstom sztuki. Kazðez zajęc poświęcony będzie kilku powiązanym ze soba teoriom np. marksistowskiej, materialistycznej, feministycznej , queer i poskolonialnej. |
Literatura: |
Anne D'Alleva, Metody i teorie historii sztukikraków 2008. R. Arnheim, Sztuka i percepcja wzrokowa, Gdańsk 2005 R. Barthes, Mitologie, Warszawa 2000. J. Białostocki, Historia sztuki wśród nauk humanistycznych, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1980. U. Eco, Pejzaż semiotyczny, Warszaw 1977. E. H. Gombrich, Sztuka i złudzenie. O psychologii przedstawienia obrazowego, Warszawa 1981. A. Jakubowska, Kobieta wobec seksualności- porządkowana, uwikłana czy wyzwolona? O kilku aspektach twórczości Natalii LL z perspektywy psychoanalizy Lacanowskiej,"Artium Quaestiones" VIII, Poznań 1997, s.113-134. E. Panofsky, Studia z historii sztuki, Warszawa 1971 Semiotyks kultury , wybór i opracowanie E. Janus i M. Mayenowa, Warszawa 1977. M. Wallis, Sztuki i znaki. Pisma semiotyczne, Warszawa 1983 H. Woelfflin, Podstawowe pojęcia historii sztuki. Problem rozwoju stylu w sztuce nowożytnej, Gdańsk 2006. |
Metody i kryteria oceniania: |
Student oceniany jest za całokształt swojej indywidualnej pracy w trakcie zajęć, tzn. za przygotowanie i uczestnictwo w zajęciach. Każdy ze studentów zobligowany jest bowiem do aktywnego uczestnictwa poprzez przygotowanie mini referatów i aktywnego uczestnicywa w trakcie dyskusji. Aktywne uczestnictwo w każdych zajęciach wykaże czy student każdorazowo był do zajęc przygotowany i zapoznał się z zaleconą na poprzednich zajęciach lekturą. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.