Seminarium magisterskie

Ukończenie studiów I stopnia z zakresu nauk humanistycznych, w dyscyplinie wiodącej historia sztuki, nauki o sztuce, archeologia, historia.

przedmiot obowiązkowy

1. Godziny realizowane z udziałem nauczyciela (godziny kontaktowe seminarium przewidziane w programie): 30 godz. na semestr = 120 godz. / 4 pkt. / w module dwuletnim

2. Konsultacje z prowadzącym podczas dyżuru, korekty pracy pisemnej (godziny kontaktowe): 120 godz. / 4 pkt. / w module dwuletnim

3. Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta: kwerendy biblioteczne i archiwalne (krajowe i zagraniczne – jeśli są konieczne), zebranie bibliografii do opracowywanego tematu, praca z materiałami źródłowymi – 180 godz. /6 pkt.

4. Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta: kwerendy terenowe krajowe i zagraniczne – jeśli temat tego wymaga; praca przy obiekcie lub obiektach będącym przedmiotem opracowania in situ, badania zabytkoznawcze, dokonanie pomiarów, wykonanie dokumentacji fotograficznej: 180 godz. / 6 pkt.

5. Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta: przeprowadzenie analiz szczegółowych i porównawczych wynikających z przyjętej w pracy metodologii, opracowanie dokumentacyjne – jeśli temat tego wymaga (wykonanie rysunków inwentaryzacyjnych i projektowych, wykonanie schematów), obróbka zdjęć i opracowanie dokumentacji fotograficznej: 240 godz. / 8 pkt.

6. Napisanie pracy magisterskiej, wprowadzanie korekt, czas poświęcony na opracowanie edytorskie i graficzne: 150 godz./ 5 pkt.

Łączna liczba pkt. ECTS = 33 w module dwuletnim – w tym godzin kontaktowych 240 za 8 pkt.

łączna szacunkowa ilość godzin: 990 godz.

Student:

W1: zna i rozumie specyfikę badań humanistycznych, w tym – interpretację dziedzictwa kulturowego w aspekcie różnych ujęć, także – interdyscyplinarnych (K_W01, K_W02, K_W03);

W2: zna i rozumie interdyscyplinarność badań nad zabytkiem / dziełem sztuki w aspekcie ochrony dóbr kultury (K_W062, K_W05);

W3: uzyskuje pogłębioną świadomość warsztatu naukowego, problemów badawczych i zastosowania metod danej dziedziny nauk o sztuce muzeologia, historia sztuki, zabytkoznawstwo) (K_W01, K_W04);

W4: ma szczegółową orientację na obszarze wybranego zakresu chronologicznego, dotyczącą materiału zabytkowego, problemów badawczych i metodologicznych oraz literatury przedmiotu (K_W04);

W5: posiada szczegółową, specjalistyczną, uporządkowaną wiedzę w zakresie opracowywanego zagadnienia (K_W04, K_W05).

Student jest przygotowany do podejmowania badań szczegółowych i prac analitycznych w praktyce zawodowej:

U1: w sposób krytyczny czyta, analizuje i zestawia literaturę przedmiotu (K_U01);

U2: potrafi przeprowadzić ukierunkowaną kwerendę bibliograficzną / archiwalna / ICT i wyprowadzić z niej kwestionariusz badawczy (K_U01);

U3: posługuje się metodami badawczymi, wskazanymi przez prowadzącego, twórczo integrując wiedzę z różnych dyscyplin (K_U03, K_U04);

U4: swobodnie stosuje pełen aparat naukowy, fachowy język i terminologię, charakterystyczną dla badań nad sztuką i dziedzictwem kulturowym (K_U02, K_U04);

U5: potrafi przeprowadzić samodzielne analizy, zaproponować i uargumentować sposoby interpretacji oraz w sposób spójny i uporządkowany zawrzeć je w formie pracy pisemnej o charakterze naukowym, dającej podstawy do nadania tytułu zawodowego magistra (K_U01, K_U05, K_U07).

K1: ma świadomość poziomu swojej wiedzy i rozumie potrzebę ciągłego doskonalenia umiejętności badawczych (K_K02)

K2: potrafi wykorzystać wiedzę historyczną (z zakresu muzeologii, sztuki) i zabytkoznawczą dla właściwego rozpoznania i wartościowania dziedzictwa duchowego i materialnego (K_K03, K_K04, K_K05, K_K06).

metoda seminaryjna, dyskusyjno-problemowa

- klasyczna metoda problemowa
- referatu
- seminaryjna

Celem zajęć jest przygotowanie studenta do prowadzenia samodzielnych badań w wybranej dziedzinie ochrony dóbr kultury w oparciu o nowoczesny warsztat badawczy, charakterystyczny dla dyscypliny. Obejmują pracę grupową, konsultacje indywidualne oraz pracę własną studenta, zwieńczoną napisaniem pracy pisemnej zgodnej ze specyfiką kierunku ochrona dóbr kultury (problemy ze specjalnościowego zakresu konserwatorstwa, muzealnictwa lub krytyki artystycznej / lub historii sztuki zintegrowanej z naukami o sztuce – z elementami zabytkoznawstwa, konserwatorstwa itd.). Głównym efektem seminarium jest naukowe opracowanie wybranego problemu, o dużym stopniu samodzielności w procesie pisania, możliwie pionierskie w zakresie merytorycznym, dające podstawę do uzyskania tytułu zawodowego magistra.

Przedmiot obejmuje następujące elementy:

Wprowadzenie do problematyki badawczej, związanej z daną dyscypliną / epoką dziejów sztuki / zagadnieniem problemowym – ukierunkowanie studenta na wybór tematu o charakterze monograficznym / problemowym / przekrojowym.

Kwerenda biblioteczna i archiwalna– wyselekcjonowanie i uporządkowanie materiału, charakterystyka krytyczna.

Wybór metody badawczej pod kierunkiem promotora i próba samodzielnego sformułowania kwestionariusza badawczego przez studenta.

Kwerenda terenowa – badania zabytkoznawcze i autopsja przedmiotu badań prowadzone przez studenta przy obiekcie / obiektach, samodzielne analizy.

Przygotowanie koncepcji pracy i szczegółowego konspektu według metody, proponowanej przez promotora.

Próba interpretacji i samodzielnego rozwiązania zagadnień z kwestionariusza badawczego

Sformułowanie wyników oraz zredagowanie pisemnej pracy.

Różna, różnorodna, w zależności od tematu pracy.

Warunkiem zaliczenia jest uczestnictwo w zajęciach, systematyczne referowanie postępów pracy oraz przedstawienie do oceny pracy końcowej w formie pisemnej.

Oceniane jest zaangażowanie studenta podczas zajęć seminaryjnych, umiejętność samodzielnego zdobywania wiedzy i stawiania problemów badawczych, postępy w doskonaleniu warsztatu oraz praca pisemna, stanowiąca podstawę procedury o nadanie tytułu zawodowego magistra.

W przypadku samej pracy, ocenie (zgodnie z systemem APD) podlega oryginalność ujęcia problemu, rzetelność i zakres przeprowadzonych kwerend oraz dobór źródeł, samodzielność wnioskowania i umiejętność logicznego argumentowania, struktura pracy, poprawność strony formalnej (język, staranność zastosowanego aparatu naukowego).

Nie dotyczy.