Uzupełnianie ubytków w zabytkach kamiennych

Zajęcia mają na celu jest zapoznanie studentów z problematyką uzupełniania ubytków w obiektach zabytkowych wykonanych z kamieni sztucznych i naturalnych (porowatych i nieporowatych) wraz z przedstawieniem metod i środków stosowanych do uzupełnienia i rekonstrukcji formy w kamiennych obiektach zabytkowych, a następnie praktyczne zapoznanie się z wybranymi problemami występującymi przy uzupełnianiu ubytków. Zwrócenie uwagi na naturalne materiały kamienne, zaprawy mineralne i organiczne, które są wykorzystywane do uzupełniania ubytków w kamiennych obiektach zabytkowych. Omówienie zasad, metod i środków stosowanych w przeszłości i obecnie do uzupełniania kamieni.

Zajęcia zapoznają studentów z problematyką uzupełniania i rekonstrukcji ubytków w zabytkach wykonanych z kamieni sztucznych i naturalnych (porowatych i nieporowatych), takich jak piaskowiec, wapień, wapień zbity, marmur, gips, zaprawy mineralne. Zajęcia rozpoczynają się od przedstawienia zasad, metod i środków stosowanych w przeszłości i obecnie do uzupełnienia oraz rekonstrukcji formy w kamiennych obiektach zabytkowych. Omawiane są zaprawy do uzupełniania ubytków oparte na bazie spoiw nieorganicznych i organicznych oraz wybranych gotowych produktów handlowych wykorzystanych do sporządzania zapraw. Podawane są podstawowe wiadomości z zakresu budowy spoiw, ich otrzymywania, warunków wiązania i twardnienia oraz sezonowania zapraw. Określany jest wpływ poszczególnych składników zapraw na ich parametry fizyczne i mechaniczne oraz odporność poszczególnych zapraw na czynniki niszczące. Omawiane zaprawy i gotowe produkty porównywane są z naturalnymi i sztucznymi materiałami kamiennymi stosowanymi przy uzupełnianiu ubytków. Zagadnienia teoretyczne uzupełniane są przykładami z praktycznych realizacji konserwatorskich. W ramach ćwiczeń laboratoryjnych studenci samodzielnie przygotowują zaprawy w oparciu o podane receptury i badają podstawowe właściwości fizyczne i mechaniczne zapraw. Zdobyte wiadomości teoretyczne (wykład) i praktyczne (ćwiczenia) są wykorzystywane w pracach konserwatorskich podczas uzupełniania ubytków w obiektach zabytkowych wykonanych z kamienia naturalnego i sztucznego.

L. Czarnecki, T. Broniewski, O. Henning, Chemia w budownictwie, Arkady, Warszawa 1996; J. Ciabach, Żywice i tworzywa sztuczne stosowane w konserwacji zabytków, Wyd. UMK, Toruń, 1998; W. Domasłowski, Badania nad technologią materiałów do kitowania i rekonstrukcji kamiennych rzeźb i detali architektonicznych, Zeszyty Naukowe UMK, Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo 2, 1966, s. 75; W. Domasłowski, Technologią zapraw epoksydowych wiążących w niskich temperaturach i w atmosferze o wysokiej wilgotności, AUNC UMK, Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo XV, 1990, s. 32; W. Domasłowski, M. Kęsy-Lewandowska, J.W. Łukaszewicz, Badania nad konserwacją murów ceglanych, Wyd. UMK, Toruń, 1998; W. Domasłowski, R. Mirowski, D. Sobkowiak, Badania nad przydatnością zapraw Mineros do uzupełniania ubytków w kamieniach, AUNC UMK, Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo XVIII, 1991, s. 83; W. Domasłowski, A. Młyński, R. Mirowski, D. Sobkowiak, H. Gołkowski, W. Majewski, Badania nad technologią zapraw cementowych przeznaczonych do uzupełniania obiektów zabytkowych, Ośrodek Informacji PP PKZ, 1977, s. 1; J.W. Łukaszewicz, Badanie możliwości uzupełniania ubytków w kamiennych obiektach zabytkowych zaprawami o spoiwie krzemoorganicznym, [w:] Naukowe podstawy ochrony i konserwacji dzieł sztuki oraz zabytków kultury materialnej, Wyd. UMK, Toruń, 1993, s. 155-165; P. Niemcewicz, Konserwacja wapienia dębnickiego, Wyd. UMK, Toruń, 2005, rozdz. II, 2, s. 23-26, rozdz. VI i VII s. 133-185; M. Obajtek, K. Lisek, Badania nad możliwością zastosowania cementu glinowego w konserwacji kamiennych obiektów zabytkowych, [w:] Naukowe podstawy ochrony i konserwacji dzieł sztuki oraz zabytków kultury materialnej, Wyd. UMK, Toruń, 1993, s. 247-249; B. Penkala, Konserwacja kamienia w budownictwie, PWN, 1966; Z. Przedpełski, Konserwacja kamienia w architekturze, Wyd. Budownictwo i Architektura, Warszawa, 1957; D. Sobkowiak, Badania nad zastosowaniem żywic silikonowych typu Adhesil K-1 do sporządzania kitów oraz imitacji kamieni naturalnych, [w:] Naukowe podstawy ochrony i konserwacji dzieł sztuki oraz zabytków kultury materialnej, Wyd. UMK, Toruń, 1993, s. 166-173; Zabytki kamienne i metalowe, ich niszczenie i konserwacja profilaktyczna, praca pod redakcją Wiesława Domasłowskiego, Wydawnictwo UMK, Toruń 2011; W. Żenczykowski, Budownictwo ogólne, tom I, Materiały i wyroby budowlane, Wyd. Budownictwo i Architektura, Warszawa, 1956

-

Zajęcia mają na celu jest zapoznanie studentów z problematyką uzupełniania ubytków w obiektach zabytkowych wykonanych z kamieni sztucznych i naturalnych (porowatych i nieporowatych) wraz z przedstawieniem metod i środków stosowanych do uzupełnienia i rekonstrukcji formy w kamiennych obiektach zabytkowych, a następnie praktyczne zapoznanie się z wybranymi problemami występującymi przy uzupełnianiu ubytków. Zwrócenie uwagi na naturalne materiały kamienne, zaprawy mineralne i organiczne, które są wykorzystywane do uzupełniania ubytków w kamiennych obiektach zabytkowych. Omówienie zasad, metod i środków stosowanych w przeszłości i obecnie do uzupełniania kamieni.

Zajęcia zapoznają studentów z problematyką uzupełniania i rekonstrukcji ubytków w zabytkach wykonanych z kamieni sztucznych i naturalnych (porowatych i nieporowatych), takich jak piaskowiec, wapień, wapień zbity, marmur, gips, zaprawy mineralne. Zajęcia rozpoczynają się od przedstawienia zasad, metod i środków stosowanych w przeszłości i obecnie do uzupełnienia oraz rekonstrukcji formy w kamiennych obiektach zabytkowych. Omawiane są zaprawy do uzupełniania ubytków oparte na bazie spoiw nieorganicznych i organicznych oraz wybranych gotowych produktów handlowych wykorzystanych do sporządzania zapraw. Podawane są podstawowe wiadomości z zakresu budowy spoiw, ich otrzymywania, warunków wiązania i twardnienia oraz sezonowania zapraw. Określany jest wpływ poszczególnych składników zapraw na ich parametry fizyczne i mechaniczne oraz odporność poszczególnych zapraw na czynniki niszczące. Omawiane zaprawy i gotowe produkty porównywane są z naturalnymi i sztucznymi materiałami kamiennymi stosowanymi przy uzupełnianiu ubytków. Zagadnienia teoretyczne uzupełniane są przykładami z praktycznych realizacji konserwatorskich. W ramach ćwiczeń laboratoryjnych studenci samodzielnie przygotowują zaprawy w oparciu o podane receptury i badają podstawowe właściwości fizyczne i mechaniczne zapraw. Zdobyte wiadomości teoretyczne (wykład) i praktyczne (ćwiczenia) są wykorzystywane w pracach konserwatorskich podczas uzupełniania ubytków w obiektach zabytkowych wykonanych z kamienia naturalnego i sztucznego.

L. Czarnecki, T. Broniewski, O. Henning, Chemia w budownictwie, Arkady, Warszawa 1996; J. Ciabach, Żywice i tworzywa sztuczne stosowane w konserwacji zabytków, Wyd. UMK, Toruń, 1998; W. Domasłowski, Badania nad technologią materiałów do kitowania i rekonstrukcji kamiennych rzeźb i detali architektonicznych, Zeszyty Naukowe UMK, Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo 2, 1966, s. 75; W. Domasłowski, Technologią zapraw epoksydowych wiążących w niskich temperaturach i w atmosferze o wysokiej wilgotności, AUNC UMK, Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo XV, 1990, s. 32; W. Domasłowski, M. Kęsy-Lewandowska, J.W. Łukaszewicz, Badania nad konserwacją murów ceglanych, Wyd. UMK, Toruń, 1998; W. Domasłowski, R. Mirowski, D. Sobkowiak, Badania nad przydatnością zapraw Mineros do uzupełniania ubytków w kamieniach, AUNC UMK, Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo XVIII, 1991, s. 83; W. Domasłowski, A. Młyński, R. Mirowski, D. Sobkowiak, H. Gołkowski, W. Majewski, Badania nad technologią zapraw cementowych przeznaczonych do uzupełniania obiektów zabytkowych, Ośrodek Informacji PP PKZ, 1977, s. 1; J.W. Łukaszewicz, Badanie możliwości uzupełniania ubytków w kamiennych obiektach zabytkowych zaprawami o spoiwie krzemoorganicznym, [w:] Naukowe podstawy ochrony i konserwacji dzieł sztuki oraz zabytków kultury materialnej, Wyd. UMK, Toruń, 1993, s. 155-165; P. Niemcewicz, Konserwacja wapienia dębnickiego, Wyd. UMK, Toruń, 2005, rozdz. II, 2, s. 23-26, rozdz. VI i VII s. 133-185; M. Obajtek, K. Lisek, Badania nad możliwością zastosowania cementu glinowego w konserwacji kamiennych obiektów zabytkowych, [w:] Naukowe podstawy ochrony i konserwacji dzieł sztuki oraz zabytków kultury materialnej, Wyd. UMK, Toruń, 1993, s. 247-249; B. Penkala, Konserwacja kamienia w budownictwie, PWN, 1966; Z. Przedpełski, Konserwacja kamienia w architekturze, Wyd. Budownictwo i Architektura, Warszawa, 1957; D. Sobkowiak, Badania nad zastosowaniem żywic silikonowych typu Adhesil K-1 do sporządzania kitów oraz imitacji kamieni naturalnych, [w:] Naukowe podstawy ochrony i konserwacji dzieł sztuki oraz zabytków kultury materialnej, Wyd. UMK, Toruń, 1993, s. 166-173; Zabytki kamienne i metalowe, ich niszczenie i konserwacja profilaktyczna, praca pod redakcją Wiesława Domasłowskiego, Wydawnictwo UMK, Toruń 2011; W. Żenczykowski, Budownictwo ogólne, tom I, Materiały i wyroby budowlane, Wyd. Budownictwo i Architektura, Warszawa, 1956

-

Zajęcia mają na celu jest zapoznanie studentów z problematyką uzupełniania ubytków w obiektach zabytkowych wykonanych z kamieni sztucznych i naturalnych (porowatych i nieporowatych) wraz z przedstawieniem metod i środków stosowanych do uzupełnienia i rekonstrukcji formy w kamiennych obiektach zabytkowych, a następnie praktyczne zapoznanie się z wybranymi problemami występującymi przy uzupełnianiu ubytków. Zwrócenie uwagi na naturalne materiały kamienne, zaprawy mineralne i organiczne, które są wykorzystywane do uzupełniania ubytków w kamiennych obiektach zabytkowych. Omówienie zasad, metod i środków stosowanych w przeszłości i obecnie do uzupełniania kamieni.

Zajęcia zapoznają studentów z problematyką uzupełniania i rekonstrukcji ubytków w zabytkach wykonanych z kamieni sztucznych i naturalnych (porowatych i nieporowatych), takich jak piaskowiec, wapień, wapień zbity, marmur, gips, zaprawy mineralne. Zajęcia rozpoczynają się od przedstawienia zasad, metod i środków stosowanych w przeszłości i obecnie do uzupełnienia oraz rekonstrukcji formy w kamiennych obiektach zabytkowych. Omawiane są zaprawy do uzupełniania ubytków oparte na bazie spoiw nieorganicznych i organicznych oraz wybranych gotowych produktów handlowych wykorzystanych do sporządzania zapraw. Podawane są podstawowe wiadomości z zakresu budowy spoiw, ich otrzymywania, warunków wiązania i twardnienia oraz sezonowania zapraw. Określany jest wpływ poszczególnych składników zapraw na ich parametry fizyczne i mechaniczne oraz odporność poszczególnych zapraw na czynniki niszczące. Omawiane zaprawy i gotowe produkty porównywane są z naturalnymi i sztucznymi materiałami kamiennymi stosowanymi przy uzupełnianiu ubytków. Zagadnienia teoretyczne uzupełniane są przykładami z praktycznych realizacji konserwatorskich. W ramach ćwiczeń laboratoryjnych studenci samodzielnie przygotowują zaprawy w oparciu o podane receptury i badają podstawowe właściwości fizyczne i mechaniczne zapraw. Zdobyte wiadomości teoretyczne (wykład) i praktyczne (ćwiczenia) są wykorzystywane w pracach konserwatorskich podczas uzupełniania ubytków w obiektach zabytkowych wykonanych z kamienia naturalnego i sztucznego.

L. Czarnecki, T. Broniewski, O. Henning, Chemia w budownictwie, Arkady, Warszawa 1996; J. Ciabach, Żywice i tworzywa sztuczne stosowane w konserwacji zabytków, Wyd. UMK, Toruń, 1998; W. Domasłowski, Badania nad technologią materiałów do kitowania i rekonstrukcji kamiennych rzeźb i detali architektonicznych, Zeszyty Naukowe UMK, Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo 2, 1966, s. 75; W. Domasłowski, Technologią zapraw epoksydowych wiążących w niskich temperaturach i w atmosferze o wysokiej wilgotności, AUNC UMK, Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo XV, 1990, s. 32; W. Domasłowski, M. Kęsy-Lewandowska, J.W. Łukaszewicz, Badania nad konserwacją murów ceglanych, Wyd. UMK, Toruń, 1998; W. Domasłowski, R. Mirowski, D. Sobkowiak, Badania nad przydatnością zapraw Mineros do uzupełniania ubytków w kamieniach, AUNC UMK, Zabytkoznawstwo i Konserwatorstwo XVIII, 1991, s. 83; W. Domasłowski, A. Młyński, R. Mirowski, D. Sobkowiak, H. Gołkowski, W. Majewski, Badania nad technologią zapraw cementowych przeznaczonych do uzupełniania obiektów zabytkowych, Ośrodek Informacji PP PKZ, 1977, s. 1; J.W. Łukaszewicz, Badanie możliwości uzupełniania ubytków w kamiennych obiektach zabytkowych zaprawami o spoiwie krzemoorganicznym, [w:] Naukowe podstawy ochrony i konserwacji dzieł sztuki oraz zabytków kultury materialnej, Wyd. UMK, Toruń, 1993, s. 155-165; P. Niemcewicz, Konserwacja wapienia dębnickiego, Wyd. UMK, Toruń, 2005, rozdz. II, 2, s. 23-26, rozdz. VI i VII s. 133-185; M. Obajtek, K. Lisek, Badania nad możliwością zastosowania cementu glinowego w konserwacji kamiennych obiektów zabytkowych, [w:] Naukowe podstawy ochrony i konserwacji dzieł sztuki oraz zabytków kultury materialnej, Wyd. UMK, Toruń, 1993, s. 247-249; B. Penkala, Konserwacja kamienia w budownictwie, PWN, 1966; Z. Przedpełski, Konserwacja kamienia w architekturze, Wyd. Budownictwo i Architektura, Warszawa, 1957; D. Sobkowiak, Badania nad zastosowaniem żywic silikonowych typu Adhesil K-1 do sporządzania kitów oraz imitacji kamieni naturalnych, [w:] Naukowe podstawy ochrony i konserwacji dzieł sztuki oraz zabytków kultury materialnej, Wyd. UMK, Toruń, 1993, s. 166-173; Zabytki kamienne i metalowe, ich niszczenie i konserwacja profilaktyczna, praca pod redakcją Wiesława Domasłowskiego, Wydawnictwo UMK, Toruń 2011; W. Żenczykowski, Budownictwo ogólne, tom I, Materiały i wyroby budowlane, Wyd. Budownictwo i Architektura, Warszawa, 1956

-