Drogi świętości w chrześcijaństwie pierwszego tysiąclecia
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 1500-OG-DS |
Kod Erasmus / ISCED: |
08.2
|
Nazwa przedmiotu: | Drogi świętości w chrześcijaństwie pierwszego tysiąclecia |
Jednostka: | Wydział Teologiczny |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Skrócony opis: |
Przybliżenie wycinka historiografii chrześcijańskiej, zajmującej się historią życia i dziejami kultu świętych. |
Pełny opis: |
Spojrzenie na historyczny rozwój idei świętości w chrześcijaństwie, na jej teologiczną, literacką, symboliczną i psychologiczną treść. Zagadnienia dziejów kultu i poszczególnych form przejawów czci świętych, m.in. oficjalnej, liturgicznej i ludowej. Literatura hagiograficzna rozwijająca się od II wieku wraz z kultem świętych w Kościele wschodnim i zachodnim. Specyfika dzieł hagiograficznych jako źródła literackiego. Podziały i klasyfikacje hagiografii oraz znaczenie historyczne żywotów świętych |
Literatura: |
H. Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych, t. 6, Kraków 2007; E. Wipszycka, R. Wiśniewski, „Hagiografia późnoantyczna” [w:], Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu, t. 3, Źródłoznawstwo czasów późnego antyku, praca zbiorowa pod red. E. Wipszyckiej, Warszawa 1999, s. 221-333; P. Nehring, „Historia i retoryka w Vita Sancti Pauli Primi Eremitae św. Hieronima”, Acta Universitatis Nicolai Copernici, Historia XXIX, Nauki Humanistyczno-Społeczne, z. 309, Toruń 1996, s. 107-119; R. Kosiński, , Konstantynopolitańscy święci mężowie i władza w V wieku po Chr., Warszawa 2006, s. 22-26; J. Marecki, L. Rotter, Jak czytać wizerunki świętych? Leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych, Kraków 2009; Encyklopedia Katolicka, Lublin 1973 – (wskazane hasła). |
Efekty uczenia się: |
Efekty uczenia się – wiedza W1: Student ma wiedzę o głównych kierunkach rozwoju hagiografii, jej różnorodnej tematyki i ikonografii. W2: Opisuje perspektywy doktrynalne, kulturowe i społeczne dotyczące ideału świętości chrześcijańskiej na przestrzeni pierwszego tysiąclecia. W3: Ma rozszerzoną wiedzę o metodach analizy i interpretacji dzieł oraz przekazów hagiograficznych. Efekty uczenia się – umiejętności U1: Potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje w zakresie hagiografii z wykorzystaniem różnych źródeł i metod. U2: Umie wykazać znaczenie nurtów duchowości, ascezy i instytucji chrześcijańskich. Efekty uczenia się – kompetencje społeczne K1: Ma świadomość ponadczasowej wartości dziedzictwa tradycji ideału świętości i wkładu duchowości chrześcijańskiej w kształtowaniu się cywilizacji ogólnoświatowej. K2: Potrafi wykorzystać wiedzę z zakresu historii hagiografii dla potrzeb humanistyki, kultury i historii sztuki. K3: Uczestniczy w działaniach na rzecz zachowania dziedzictwa hagiografii, sztuki i kultury chrześcijańskiej. |
Metody i kryteria oceniania: |
Metody oceniania: - kolokwium pisemne – W2-3, U2, K2, K3. - obecność na zajęciach, W1, U1, K1. Kryteria oceniania: Wykład: Zaliczenie na ocenę na podstawie obecności na zajęciach i kwestionariusza końcowego. (50%) i pisemnego kolokwium w formie kwestionariusza z pytaniami otwartymi (50%) ndst - 49 pkt (49 %) dst- 64-50 pkt (64-50 %) dst plus- 79-65 pkt (79-65 %) db- 80-88 pkt (80-88 %) db plus- 89-94 pkt (89-94 %) bdb- 100-95 pkt (95-100%) |
Praktyki zawodowe: |
nie dotyczy |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.