Teologia fundamentalna I
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 1500-TFUN-I-DM |
Kod Erasmus / ISCED: |
08.2
|
Nazwa przedmiotu: | Teologia fundamentalna I |
Jednostka: | Wydział Teologiczny |
Grupy: |
Przedmioty obowiązkowe dla V semestru III roku Teologii, sp. kapłańska |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Wymagania wstępne: | brak |
Rodzaj przedmiotu: | przedmiot obowiązkowy |
Całkowity nakład pracy studenta: | • udział w wykładach = 30 godz., • przygotowanie (w domu) komentarza do zadanego i tekstu, będącego ilustracją wykładów = 15 godz., • przeczytanie lektury obowiązkowej (literatura obowiązkowa pkt 1, 5-6) = 30 godz. • zapoznanie się z lekturą obowiązkową (literatura obowiązkowa pkt 2-4) = 15 godz. • przygotowanie do testu końcowego z zakresu treści wykładów i lektury obowiązkowej = 30 godz. Łączny nakład pracy to 120 godz. |
Efekty uczenia się - wiedza: | W1: Definiuje podstawowe pojęcia i dokonuje odpowiednich klasyfikacji i podziałów: Objawienie, wiara, świadomość mesjańska Jezusa, sukcesja apostolska, prymat Piotrowy. (K_W13). W2: Potrafi dokonać analizy epistemologicznej aktu wiary oraz wykazać jej charakter eklezjalny. Rozróżnia najważniejsze typy współczesnego ateizmu. (K_W13). W3: Wymienia i klasyfikuje poszczególne etapy badań nad życiem Jezusa od oświecenia po współczesność (tzw. Leben Jesu Forschung). (K_W14). |
Efekty uczenia się - umiejętności: | U1: Szczegółowo opisuje świadectwa historyczne o Jezusie Chrystusie, dokonuje rozróżnień wiarygodności źródeł (apokryfy, ewangelie). (K_U01). U2: Stosuje w praktyce różne sposoby argumentowania w teologii, rozróżnia modele apologetyczne XX wieku. (K_U07). |
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne: | K1: potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebielub innych zadania i potrafi przewidywać wielokierunkowe skutki swojej działalności (K_K04) |
Skrócony opis: |
Teologia fundamentalna jest dyscypliną naukową zajmującą się badaniem wiarygodności chrześcijańskiego Objawienia i sposobów jego przyjęcia w wierze, nie tyle pod kątem treściowym (czego podejmuje się teologia dogmatyczna), ile formalnym jako podstawowej rzeczywistości teologicznej. Chodzi o przedstawienie chrześcijańskiego orędzia w kontekście motywów, które uzasadniają postawę wiary w Objawienie, osobę i nauczanie Jezusa Chrystusa, którego wiarygodnie i autentycznie głosi Kościół. |
Pełny opis: |
1. Źródła historycznego poznania osoby Jezusa 2. Próby redukcji Jezusa do mitu 3. Kryteria autentyczności historycznej a tzw. demitologizacja 4. Starożytne źródła niechrześcijańskie o Jezusie Chrystusie 5. Źródła archeologiczne o Jezusie Chrystusie 6. Świadomość mesjańska Jezusa Chrystusa (tytuły chrystologiczne, autorytet Jezusa) 7. Historyczne aspekty śmierci Chrystusa 8. Świadectwa NT o zmartwychwstaniu (zwł. Credo korynckie) 9. Znaki zmartwychwstania: chrystofanie i pusty grób 10. Czy zmartwychwstanie jest historyczne? 11. Nowożytne „interpretacje” prawdy o zmartwychwstaniu 12. Kiedy został założony Kościół? 13. Relacja Kościoła Powszechnego do Kościołów partykularnych 14. Idea kolegialności w Kościele 15. Sukcesja apostolska 16. Rozumienie prymatu papieskiego: Pismo Św., świadectwa historyczne. 17. Znamiona Kościoła (notae Ecclesiae) |
Literatura: |
Podręcznik: 1. H. Seweryniak, Świadectwo i sens. Teologia fundamentalna, Płock 2001. 2. J. Ratzinger, Formalne zasady chrześcijaństwa. Szkice do teologii fundamentalnej, Poznań 2009. Lektura uzupełniająca: 2. H. Waldenfels, O Bogu, Jezusie Chrystusie i Kościele dzisiaj. Teologia fundamentalna w kontekście czasów obecnych, Katowice 1993 3. M. Rusecki, Leksykon teologii fundamentalnej, Lublin-Kraków 2002 4. J. Ratzinger, Wprowadzenie w chrześcijaństwo, tłum. Z. Włodkowa, Kraków 2006 (rozdz. 1 o wierze we współczesnym świecie) 5. R. Guardini, O istocie chrześcijaństwa, Kraków 2000 6. F. Dreyfus, Czy Jezus wiedział, że był Bogiem? Poznań 1995 7. Scheffczyk L., Zmartwychwstanie, Pax, Warszawa 1984 |
Efekty uczenia się: |
- umiejętność analizy tekstów teologicznych - znajomość najnowszych publikacji z zakresu apologetyki chrześcijańskiej, świadomość jej rozwoju i kierunków nowych poszukiwań - zdolność do rzeczowego argumentowania i dowodzenia teologicznego - analiza etapów drogi dochodzenia do wiary ("preparatio fidei") na przykładzie klasycznych i współczesnych świadectw konwertytów - zapoznanie się i dialog z argumentacjami nurtów ateistycznych (zwł. New Atheism) i poszukiwanie właściwej apologetyki |
Metody i kryteria oceniania: |
Metody oceniania: 1. Pisemne kolokwium: W1, W2. 2. Egzamin ustny: W3, U1, 3. Bieżąca obserwacja zaangażowania studentów w wykonywanie zadań w czasie ćwiczeń: U2. Student zalicza przedmiot, gdy: 1. Otrzyma pozytywną ocenę z pisemnego kolokwium, z którego uzyska min. 50 punktów (max. 80 punktów). Ocenia się wiedzę faktograficzną oraz umiejętność argumentacji teologiczno-fundamentalnej. Na tej podstawie zalicza się pierwszy semestr, ale ocena z kolokwium na znaczenie (30%) dla oceny końcowej po zaliczeniu egzaminu ustnego (ocena z egzaminu to 70%). Kryteria ocenia – kolokwium pisemne: bdb: 80 – 78 pkt db plus: 74 – 77 db: 69 – 73 dst plus: 60 – 68 dst: 50 – 59 ndst: 49 i mniej Egzamin końcowy jest ustny, na podstawie wcześniej otrzymanych zagadnień, stanowiących zakres wykładów. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.