13. Moduł: Duchowość w medycynie
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 1600-LekM5DMEDY-J |
Kod Erasmus / ISCED: |
12.1
|
Nazwa przedmiotu: | 13. Moduł: Duchowość w medycynie |
Jednostka: | Katedra Opieki Paliatywnej |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Wymagania wstępne: | Znajomość elementów nowego podejścia do holistycznej opieki me-dycznej nad chorym. Poznanie potrzeb duchowych. Wiedza o współ-czuciu i praktykowanie tej umiejętności w opiece nad osobą cierpiącą |
Rodzaj przedmiotu: | przedmiot obowiązkowy |
Całkowity nakład pracy studenta: | 1.Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi: - udział w seminariach: 4 godziny - udział w ćwiczeniach: 8 godzin - konsultacje: 0,5 godziny Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi 12,5 godziny 2. Bilans nakładu pracy studenta: - udział w seminariach: 4 godziny - udział w ćwiczeniach: 8 godzin - konsultacje: 0,5 godziny - przygotowanie do ćwiczeń (w tym czytanie wskazanej literatury): 2 godziny - przygotowanie do zaliczenia i zaliczenie: 0,5+0,5=1 godzina Łączny nakład pracy studenta wynosi 15,5 godzin 3. Nakład pracy związany z prowadzonymi badaniami naukowymi: - nie dotyczy 4. Czas wymagany do przygotowania się i do uczestnictwa w procesie oceniania: - przygotowanie do zaliczenia i zaliczenie: 0,5+0,5=1 godzina 5. Bilans nakładu pracy studenta o charakterze praktycznym: - udział w ćwiczeniach 8 godzin 6. Czas wymagany do odbycia obowiązkowej praktyki: nie dotyczy |
Efekty uczenia się - wiedza: | W1: Omawia społeczny wymiar zdrowia i choroby, wpływ środowiska społecznego (rodziny, sieci relacji społecznych) i nierówności społecznych oraz społeczno-kulturowych różnic na stan zdrowia, a także rolę stresu społecznego w zachowaniach zdrowotnych i autodestrukcyjnych (D.W1.) W2: Określa społeczne czynniki wpływające na zachowania w zdrowiu i w chorobie, szczególnie w chorobie przewlekłej (D.W2.) W3: Charakteryzuje formy przemocy, modele wyjaśniające przemoc w rodzinie i przemoc w wybranych instytucjach, społeczne uwarunkowania różnych form przemocy oraz rolę lekarza w jej rozpoznawaniu (D.W3.) W4: Opisuje postawy społeczne wobec znaczenia zdrowia, choroby, niepełnosprawności i starości, konsekwencje społeczne choroby i niepełnosprawności oraz bariery społeczno-kulturowe, a także koncepcję jakości życia uwarunkowaną stanem zdrowia (D.W4.) W5: Wyjaśnia zasady i metody komunikacji z pacjentem (doświadczającym cierpienia duchowego) i jego rodziną, które służą budowaniu empatycznej, opartej na zaufaniu relacji (D.W5.) W6: Omawia znaczenie komunikacji werbalnej i niewerbalnej w procesie komunikowania się z pacjentem oraz pojęcie zaufania w interakcji z pacjentem (D.W6.) W7: Określa psychospołeczne konsekwencje hospitalizacji i choroby przewlekłej (D.W7.) W8: Opisuje funkcjonowanie podmiotów systemu ochrony zdrowia i społeczną rolę lekarza (D.W8.) W9: Rozpoznaje podstawowe psychologiczne mechanizmy funkcjonowania człowieka w sytuacji cierpienia duchowego (D.W9.) W10: Określa rolę rodziny pacjenta w procesie leczenia (D.W10.) W11: Podejmuje problematykę adaptacji pacjenta i jego rodziny do choroby jako sytuacji trudnej oraz do związanych z nią wydarzeń, w tym umierania i procesu żałoby rodziny (D.W11.) W12: Stosuje zasady motywowania pacjenta do prozdrowotnych zachowań i informowania o niepomyślnym rokowaniu (D.W15.) W13: Odtwarza główne pojęcia, teorie, zasady etyczne służące jako ogólne ramy właściwego interpretowania i analizowania zagadnień moralno-medycznych (D.W16.) W14: Opisuje prawa pacjenta (D.W17.) W15: Wyjaśnia zasady pracy w zespole (D.W18.) W16: Określa kulturowe, etniczne i narodowe uwarunkowania zachowań ludzkich (D.W19.) |
Efekty uczenia się - umiejętności: | U1: Rozpoznaje stany, w których czas dalszego trwania życia, stan funkcjonalny lub preferencje pacjenta ograniczają postępowanie zgodne z wytycznymi określonymi dla danej choroby (E.U21.) U2: Prawidłowo ocenia i opisuje stan somatyczny oraz psychiczny pacjenta cierpiącego duchowo (E.U13.) U3: Stosuje komunikowanie się ze współpracownikami oraz udzielanie informacji zwrotnej i wsparcia duchowego (D.U12.) U4: Zaleca przestrzeganie wzorców etycznych w działaniach zawodowych (D.U13.) |
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne: | K1: Wykazuje świadomość własnych ograniczeń i umiejętności stałego dokształcania się (K.K1.) K2: Wykazuje umiejętność działania w warunkach niepewności, a czasem i stresu (K.K2.) K3. Stosuje umiejętności nawiązania i utrzymania głębokiego i pełnego szacunku kontaktu z chorym (K.K3.) K4. Wykorzystuje umiejętność kierowania się dobrem chorego, stawiając je na pierwszym miejscu (K.K4.) K5. Posiada zdolność do okazania szacunku wobec pacjenta i zrozumienia dla różnic światopoglądowych oraz kulturowych (K.K5.) K6. Wykazuje umiejętność przestrzegania tajemnicy lekarskiej i wszelkich praw pacjenta (m.in. prawa do informacji, do intymności, do świadomej decyzji i do godnej śmierci) (K.K6.) K7. Nabywa umiejętność współpracy z przedstawicielami innych zawodów w zakresie ochrony zdrowia (K.K7.) K8. Posiada nawyk i umiejętności stałego dokształcania się (K.K8.) |
Metody dydaktyczne: | Seminaria: • Mini - wykład informacyjny z wykorzystaniem techniki i narzędzi edukacyjnych w zakresie zdalnego kształcenia • Mini - wykład problemowy z wykorzystaniem techniki i narzędzi edukacyjnych w zakresie zdalnego kształcenia • Mini - wykład konwersatoryjny z wykorzystaniem techniki i narzędzi edukacyjnych w zakresie zdalnego kształcenia • Analiza przypadków z wykorzystaniem techniki i narzędzi edukacyjnych w zakresie zdalnego kształcenia Ćwiczenia: • Dyskusja dydaktyczna • Ćwiczenia kliniczne • Analiza przypadków • Uczenie wspomagane komputerem |
Metody dydaktyczne eksponujące: | - inscenizacja |
Metody dydaktyczne podające: | - wykład informacyjny (konwencjonalny) |
Metody dydaktyczne poszukujące: | - ćwiczeniowa |
Skrócony opis: |
Poznanie potrzeb duchowych pacjenta i ich uwzględnienie w procesie terapeutycznym. Współczująca opieka nad pacjentem cierpiącym jako główny cel relacji lekarz-pacjent. |
Pełny opis: |
Proponowane studentom zajęcia z duchowości w medycynie obejmują zagadnienia umiejętności udzielania wsparcia i rozmowy z pacjentem doświadczającym cierpienia duchowego. Poniższe treści są poruszane zarówno na seminariach i ćwiczeniach z wykorzystaniem różnych form pracy i metod dydaktycznych. Wśród najważniejszych należy wyróżnić następujące: - Wzmacnianie chorego, jego poczucia, że jest „niepowtarzalny”. - Otwartość lekarza na pomoc w poszukiwaniu sensu cierpienia duchowego. - Prowadzenie dialogu nastawionego na znalezienie niezaspokojonych potrzeb duchowych chorego. - Rozpoznawanie kryzysu duchowego pacjenta i umiejętność wsparcia. - Interwencje w zakresie: „wewnętrznego uzdrawiania” w procesie umierania w aspekcie duchowym - rola przebaczenia, dziękowania, ujawniania miłości, pożegnania. - Korzystanie z metod interwencji i wsparcia: „Porozumienia bez przemocy”, Terapii wzmacniającej godność, budowania nadziei i innych. |
Literatura: |
Literatura podstawowa: • M. Krajnik: Holistyczna opieka nad chorym – nadzieja dla współczesnej medycyny? Med. Prakt. 2017 • B. Brożek, M. Łabuś-Centek, I. Damps-Konstańska, E. Jassem, M. Krajnik: Terapia wzmacniająca godność jako narzędzie odnajdywania nadziei i poczucia sensu u kresu życia chorych. Med. Prakt., 2018; 3: 122–124 • M. Łabuś-Centek, M. Krajnik: Dlaczego chory prosi o przyspieszenie swojej śmierci. Med. Prakt., 2019; 2: 128–133 • E. Johnston Taylor: Co powiedzieć? Jak rozmawiać z chorymi o duchowości. Wyd. WAM, 2008 Literatura uzupełniająca: • Ch.M. Puchalski: Uwzględnienie duchowości w opiece nad chorym – niezbędny element opieki zorientowanej na pacjenta. Med. Prakt., 2016; 5: 116–124. • Z. Płużek: Psychologia pastoralna. Wyd. ITKM, 2002 • M. B. Rosenberg: Porozumienie bez przemocy. O języku życia. Wyd. Czarna Owca, 2017 |
Metody i kryteria oceniania: |
Zaliczenie pisemne obejmujące treści prezentowane podczas seminariów i ćwiczeń. |
Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2021/22" (zakończony)
Okres: | 2021-10-01 - 2022-09-30 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Wykład
|
|
Koordynatorzy: | Małgorzata Krajnik | |
Prowadzący grup: | (brak danych) | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Zaliczenie | |
Skrócony opis: |
Poznanie potrzeb duchowych pacjenta i ich uwzględnienie w procesie terapeutycznym. Współczująca opieka nad pacjentem cierpiącym jako główny cel relacji lekarz-pacjent. |
|
Pełny opis: |
Proponowane studentom zajęcia z duchowości w medycynie obejmują zagadnienia umiejętności udzielania wsparcia i rozmowy z pacjentem doświadczającym cierpienia duchowego. Poniższe treści są poruszane zarówno na seminariach i ćwiczeniach z wykorzystaniem różnych form pracy i metod dydaktycznych. Wśród najważniejszych należy wyróżnić następujące: - Wzmacnianie chorego, jego poczucia, że jest „niepowtarzalny”. - Otwartość lekarza na pomoc w poszukiwaniu sensu cierpienia duchowego. - Prowadzenie dialogu nastawionego na znalezienie niezaspokojonych potrzeb duchowych chorego. - Rozpoznawanie kryzysu duchowego pacjenta i umiejętność wsparcia. - Interwencje w zakresie: „wewnętrznego uzdrawiania” w procesie umierania w aspekcie duchowym - rola przebaczenia, dziękowania, ujawniania miłości, pożegnania. - Korzystanie z metod interwencji i wsparcia: „Porozumienia bez przemocy”, Terapii wzmacniającej godność, budowania nadziei i innych. |
|
Literatura: |
Literatura podstawowa: • M. Krajnik: Holistyczna opieka nad chorym – nadzieja dla współczesnej medycyny? Med. Prakt. 2017 • B. Brożek, M. Łabuś-Centek, I. Damps-Konstańska, E. Jassem, M. Krajnik: Terapia wzmacniająca godność jako narzędzie odnajdywania nadziei i poczucia sensu u kresu życia chorych. Med. Prakt., 2018; 3: 122–124 • M. Łabuś-Centek, M. Krajnik: Dlaczego chory prosi o przyspieszenie swojej śmierci. Med. Prakt., 2019; 2: 128–133 • E. Johnston Taylor: Co powiedzieć? Jak rozmawiać z chorymi o duchowości. Wyd. WAM, 2008 Literatura uzupełniająca: • Ch.M. Puchalski: Uwzględnienie duchowości w opiece nad chorym – niezbędny element opieki zorientowanej na pacjenta. Med. Prakt., 2016; 5: 116–124. • Z. Płużek: Psychologia pastoralna. Wyd. ITKM, 2002 • M. B. Rosenberg: Porozumienie bez przemocy. O języku życia. Wyd. Czarna Owca, 2017 |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.