Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu - Centralny punkt logowania
Strona główna

13. Moduł: Duchowość w medycynie

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 1600-LekM5DMEDY-J
Kod Erasmus / ISCED: 12.1 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0912) Medycyna Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: 13. Moduł: Duchowość w medycynie
Jednostka: Katedra Opieki Paliatywnej
Grupy:
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.
Język prowadzenia: polski
Wymagania wstępne:

Znajomość elementów nowego podejścia do holistycznej opieki me-dycznej nad chorym. Poznanie potrzeb duchowych. Wiedza o współ-czuciu i praktykowanie tej umiejętności w opiece nad osobą cierpiącą

Rodzaj przedmiotu:

przedmiot obowiązkowy

Całkowity nakład pracy studenta:

1.Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi:

- udział w seminariach: 4 godziny

- udział w ćwiczeniach: 8 godzin

- konsultacje: 0,5 godziny

Nakład pracy związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich wynosi 12,5 godziny


2. Bilans nakładu pracy studenta:

- udział w seminariach: 4 godziny

- udział w ćwiczeniach: 8 godzin

- konsultacje: 0,5 godziny

- przygotowanie do ćwiczeń (w tym czytanie wskazanej literatury): 2 godziny

- przygotowanie do zaliczenia i zaliczenie: 0,5+0,5=1 godzina

Łączny nakład pracy studenta wynosi 15,5 godzin


3. Nakład pracy związany z prowadzonymi badaniami naukowymi:

- nie dotyczy


4. Czas wymagany do przygotowania się i do uczestnictwa w procesie oceniania:

- przygotowanie do zaliczenia i zaliczenie: 0,5+0,5=1 godzina

5. Bilans nakładu pracy studenta o charakterze praktycznym:

- udział w ćwiczeniach 8 godzin

6. Czas wymagany do odbycia obowiązkowej praktyki:

nie dotyczy


Efekty uczenia się - wiedza:

W1: Omawia społeczny wymiar zdrowia i choroby, wpływ środowiska społecznego (rodziny, sieci relacji społecznych) i nierówności

społecznych oraz społeczno-kulturowych różnic na stan zdrowia, a także rolę stresu społecznego w zachowaniach zdrowotnych i

autodestrukcyjnych (D.W1.)

W2: Określa społeczne czynniki wpływające na zachowania w zdrowiu i w chorobie, szczególnie w chorobie przewlekłej (D.W2.)

W3: Charakteryzuje formy przemocy, modele wyjaśniające przemoc w rodzinie i przemoc w wybranych instytucjach, społeczne uwarunkowania różnych form przemocy oraz rolę lekarza w jej rozpoznawaniu (D.W3.)

W4: Opisuje postawy społeczne wobec znaczenia zdrowia, choroby, niepełnosprawności i starości, konsekwencje społeczne choroby i

niepełnosprawności oraz bariery społeczno-kulturowe, a także koncepcję jakości życia uwarunkowaną stanem zdrowia (D.W4.)

W5: Wyjaśnia zasady i metody komunikacji z pacjentem (doświadczającym cierpienia duchowego) i jego rodziną, które służą budowaniu empatycznej, opartej na zaufaniu relacji (D.W5.)

W6: Omawia znaczenie komunikacji werbalnej i niewerbalnej w procesie komunikowania się z pacjentem oraz pojęcie zaufania w interakcji z pacjentem (D.W6.)

W7: Określa psychospołeczne konsekwencje hospitalizacji i choroby przewlekłej (D.W7.)

W8: Opisuje funkcjonowanie podmiotów systemu ochrony zdrowia i społeczną rolę lekarza (D.W8.)

W9: Rozpoznaje podstawowe psychologiczne mechanizmy funkcjonowania człowieka w sytuacji cierpienia duchowego (D.W9.)

W10: Określa rolę rodziny pacjenta w procesie leczenia (D.W10.)

W11: Podejmuje problematykę adaptacji pacjenta i jego rodziny do choroby jako sytuacji trudnej oraz do związanych z nią wydarzeń, w tym umierania i procesu żałoby rodziny (D.W11.)

W12: Stosuje zasady motywowania pacjenta do prozdrowotnych zachowań i informowania o niepomyślnym rokowaniu (D.W15.)

W13: Odtwarza główne pojęcia, teorie, zasady etyczne służące jako ogólne ramy właściwego interpretowania i analizowania zagadnień

moralno-medycznych (D.W16.)

W14: Opisuje prawa pacjenta (D.W17.)

W15: Wyjaśnia zasady pracy w zespole (D.W18.)

W16: Określa kulturowe, etniczne i narodowe uwarunkowania zachowań ludzkich (D.W19.)


Efekty uczenia się - umiejętności:

U1: Rozpoznaje stany, w których czas dalszego trwania życia, stan funkcjonalny lub preferencje pacjenta ograniczają postępowanie

zgodne z wytycznymi określonymi dla danej choroby (E.U21.)

U2: Prawidłowo ocenia i opisuje stan somatyczny oraz psychiczny pacjenta cierpiącego duchowo (E.U13.)

U3: Stosuje komunikowanie się ze współpracownikami oraz udzielanie informacji zwrotnej i wsparcia duchowego (D.U12.)

U4: Zaleca przestrzeganie wzorców etycznych w działaniach zawodowych (D.U13.)


Efekty uczenia się - kompetencje społeczne:

K1: Wykazuje świadomość własnych ograniczeń i umiejętności stałego dokształcania się (K.K1.)

K2: Wykazuje umiejętność działania w warunkach niepewności, a czasem i stresu (K.K2.)

K3. Stosuje umiejętności nawiązania i utrzymania głębokiego i pełnego szacunku kontaktu z chorym (K.K3.)

K4. Wykorzystuje umiejętność kierowania się dobrem chorego, stawiając je na pierwszym miejscu (K.K4.)

K5. Posiada zdolność do okazania szacunku wobec pacjenta i zrozumienia dla różnic światopoglądowych oraz kulturowych (K.K5.)

K6. Wykazuje umiejętność przestrzegania tajemnicy lekarskiej i wszelkich praw pacjenta (m.in. prawa do informacji, do intymności, do świadomej decyzji i do godnej śmierci) (K.K6.)

K7. Nabywa umiejętność współpracy z przedstawicielami innych

zawodów w zakresie ochrony zdrowia (K.K7.)

K8. Posiada nawyk i umiejętności stałego dokształcania się (K.K8.)


Metody dydaktyczne:

Seminaria:

• Mini - wykład informacyjny z wykorzystaniem techniki i narzędzi edukacyjnych w zakresie zdalnego kształcenia

• Mini - wykład problemowy z wykorzystaniem techniki i narzędzi edukacyjnych w zakresie zdalnego kształcenia

• Mini - wykład konwersatoryjny z wykorzystaniem techniki i narzędzi edukacyjnych w zakresie zdalnego kształcenia

• Analiza przypadków z wykorzystaniem techniki i narzędzi edukacyjnych w zakresie zdalnego kształcenia

Ćwiczenia:

• Dyskusja dydaktyczna

• Ćwiczenia kliniczne

• Analiza przypadków

• Uczenie wspomagane komputerem


Metody dydaktyczne eksponujące:

- inscenizacja
- pokaz
- symulacyjna (gier symulacyjnych)

Metody dydaktyczne podające:

- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- wykład problemowy

Metody dydaktyczne poszukujące:

- ćwiczeniowa
- giełda pomysłów
- klasyczna metoda problemowa
- seminaryjna
- studium przypadku
- sytuacyjna

Skrócony opis:

Poznanie potrzeb duchowych pacjenta i ich uwzględnienie w procesie terapeutycznym. Współczująca opieka nad pacjentem cierpiącym jako główny cel relacji lekarz-pacjent.

Pełny opis:

Proponowane studentom zajęcia z duchowości w medycynie obejmują zagadnienia umiejętności udzielania wsparcia i rozmowy z pacjentem doświadczającym cierpienia duchowego. Poniższe treści są poruszane zarówno na seminariach i ćwiczeniach z wykorzystaniem różnych form pracy i metod dydaktycznych. Wśród najważniejszych należy wyróżnić następujące:

- Wzmacnianie chorego, jego poczucia, że jest „niepowtarzalny”.

- Otwartość lekarza na pomoc w poszukiwaniu sensu cierpienia duchowego.

- Prowadzenie dialogu nastawionego na znalezienie niezaspokojonych potrzeb duchowych chorego.

- Rozpoznawanie kryzysu duchowego pacjenta i umiejętność wsparcia.

- Interwencje w zakresie: „wewnętrznego uzdrawiania” w procesie umierania w aspekcie duchowym - rola przebaczenia, dziękowania, ujawniania miłości, pożegnania.

- Korzystanie z metod interwencji i wsparcia: „Porozumienia bez przemocy”, Terapii wzmacniającej godność, budowania nadziei i innych.

Literatura:

Literatura podstawowa:

• M. Krajnik: Holistyczna opieka nad chorym – nadzieja dla współczesnej medycyny? Med. Prakt. 2017

• B. Brożek, M. Łabuś-Centek, I. Damps-Konstańska, E. Jassem, M. Krajnik: Terapia wzmacniająca godność jako narzędzie odnajdywania nadziei i poczucia sensu u kresu życia chorych. Med. Prakt., 2018; 3: 122–124

• M. Łabuś-Centek, M. Krajnik: Dlaczego chory prosi o przyspieszenie swojej śmierci. Med. Prakt., 2019; 2: 128–133

• E. Johnston Taylor: Co powiedzieć? Jak rozmawiać z chorymi o duchowości. Wyd. WAM, 2008

Literatura uzupełniająca:

• Ch.M. Puchalski: Uwzględnienie duchowości w opiece nad chorym – niezbędny element opieki zorientowanej na pacjenta. Med. Prakt., 2016; 5: 116–124.

• Z. Płużek: Psychologia pastoralna. Wyd. ITKM, 2002

• M. B. Rosenberg: Porozumienie bez przemocy. O języku życia. Wyd. Czarna Owca, 2017

Metody i kryteria oceniania:

Zaliczenie pisemne obejmujące treści prezentowane podczas seminariów i ćwiczeń.

Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2021/22" (zakończony)

Okres: 2021-10-01 - 2022-09-30
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Koordynatorzy: Małgorzata Krajnik
Prowadzący grup: (brak danych)
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Zaliczenie
Skrócony opis:

Poznanie potrzeb duchowych pacjenta i ich uwzględnienie w procesie terapeutycznym. Współczująca opieka nad pacjentem cierpiącym jako główny cel relacji lekarz-pacjent.

Pełny opis:

Proponowane studentom zajęcia z duchowości w medycynie obejmują zagadnienia umiejętności udzielania wsparcia i rozmowy z pacjentem doświadczającym cierpienia duchowego. Poniższe treści są poruszane zarówno na seminariach i ćwiczeniach z wykorzystaniem różnych form pracy i metod dydaktycznych. Wśród najważniejszych należy wyróżnić następujące:

- Wzmacnianie chorego, jego poczucia, że jest „niepowtarzalny”.

- Otwartość lekarza na pomoc w poszukiwaniu sensu cierpienia duchowego.

- Prowadzenie dialogu nastawionego na znalezienie niezaspokojonych potrzeb duchowych chorego.

- Rozpoznawanie kryzysu duchowego pacjenta i umiejętność wsparcia.

- Interwencje w zakresie: „wewnętrznego uzdrawiania” w procesie umierania w aspekcie duchowym - rola przebaczenia, dziękowania, ujawniania miłości, pożegnania.

- Korzystanie z metod interwencji i wsparcia: „Porozumienia bez przemocy”, Terapii wzmacniającej godność, budowania nadziei i innych.

Literatura:

Literatura podstawowa:

• M. Krajnik: Holistyczna opieka nad chorym – nadzieja dla współczesnej medycyny? Med. Prakt. 2017

• B. Brożek, M. Łabuś-Centek, I. Damps-Konstańska, E. Jassem, M. Krajnik: Terapia wzmacniająca godność jako narzędzie odnajdywania nadziei i poczucia sensu u kresu życia chorych. Med. Prakt., 2018; 3: 122–124

• M. Łabuś-Centek, M. Krajnik: Dlaczego chory prosi o przyspieszenie swojej śmierci. Med. Prakt., 2019; 2: 128–133

• E. Johnston Taylor: Co powiedzieć? Jak rozmawiać z chorymi o duchowości. Wyd. WAM, 2008

Literatura uzupełniająca:

• Ch.M. Puchalski: Uwzględnienie duchowości w opiece nad chorym – niezbędny element opieki zorientowanej na pacjenta. Med. Prakt., 2016; 5: 116–124.

• Z. Płużek: Psychologia pastoralna. Wyd. ITKM, 2002

• M. B. Rosenberg: Porozumienie bez przemocy. O języku życia. Wyd. Czarna Owca, 2017

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.
ul. Jurija Gagarina 11, 87-100 Toruń tel: +48 56 611-40-10 https://usosweb.umk.pl/ kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.2.0-1 (2024-03-12)