Biomarkery w medycynie

przedmiot obowiązkowy

Godziny zajęć z udziałem nauczycieli:

- seminaria – 30 godzin;

-konsultacje – 1 godzina

-egzamin – 2 godziny

Godziny studiów obejmujące indywidualną pracę studenta:

- przygotowanie do seminariów – 2 godziny,

Razem: 35 godzin (1 ECTS)

W1: Posiada aktualną i szeroką wiedzę z zakresu podstaw nauk medycznych i biomedycznych. (K_W01)

W2: Zna dobre praktyki laboratoryjne (K_W06)

W3: Ma świadomość oczekiwań społecznych związanych z badaniami naukowymi (K_W10)

U1: Potrafi omówić dowolny temat związany z jego badaniami i dyscyplinami pokrewnymi (K_U08)

U2: Potrafi podjąć samokształcenie (KU13)

K1: Potrafi wyszukiwać, wybierać i krytycznie recenzować artykuły naukowe (K_K01)

K2: Potrafi w sposób twórczy i krytyczny określić zakres badań i ich cel, w tym badania interdyscyplinarne. Potrafi zastosować odpowiednie narzędzia do weryfikacji hipotez (K_K04)

Metody nauczania:

- wykład konwersacyjny

- wykład problemowy

- dyskusja

- pokaz

- wykład informacyjny (konwencjonalny)

- ćwiczeniowa
- klasyczna metoda problemowa
- seminaryjna

- metody służące prezentacji treści
- metody wymiany i dyskusji

Biomarkery znajdują szerokie zastosowanie w wielu dziedzinach medycyny. Kliniczne zastosowanie biomarkerów w praktyce klinicznej powinno umożliwić: wczesne wykrycie choroby bezobjawowej lub subklinicznej lub wykrycie ryzyka tej choroby, zróżnicowanie stanu ostrego i przewlekłego, stratyfikację ryzyka, monitorowanie choroby i odpowiedź na leczenie oraz wybór odpowiedniej metody terapeutycznej. Seminaria obejmują 30 godzin, podczas których studenci zapoznają się zarówno z markerami o udokumentowanej wysokiej użyteczności klinicznej, jak i z nowymi markerami w diagnostyce laboratoryjnej.

Biomarkery znajdują szerokie zastosowanie w wielu dziedzinach medycyny. Kliniczne zastosowanie biomarkerów w praktyce klinicznej powinno umożliwić: wczesne wykrycie choroby bezobjawowej lub subklinicznej lub wykrycie ryzyka tej choroby, zróżnicowanie stanu ostrego i przewlekłego, stratyfikację ryzyka, monitorowanie choroby i odpowiedź na leczenie oraz wybór odpowiedniej metody terapeutycznej. Idealny biomarker powinien mieć następujące cechy: być powszechnie dostępny, odtwarzalny, szybki do określenia i stosunkowo tani. Zastosowanie biomarkerów o udokumentowanej wartości diagnostycznej powinno przyczynić się do poprawy opieki nad pacjentem. Seminaria obejmują 30 godzin, podczas których studenci zapoznają się zarówno z markerami o udokumentowanej wysokiej użyteczności klinicznej, jak i nowymi markerami w diagnostyce laboratoryjnej. Seminaria mają na celu zapoznanie się z rolą rutynowych i specjalistycznych badań laboratoryjnych, zarówno manualnych, jak i automatycznych w diagnostyce, monitorowaniu, prognozowaniu i profilaktyce zaburzeń narządowych i ogólnoustrojowych oraz kryteriach doboru badań laboratoryjnych i zasadach ich interpretacji zgodnie z dobrą praktyką kliniczną.

Główne podręczniki:

1.Tietz Textbook of Clinical Chemistry and Molecular Diagnostics (5th edition) Burtis CA, Ashwood ER, Bruns DE.

2.Marshall WJ. Bangert SK. Clinical chemistry, 6th edition 2008. Mosby.

Dodatkowe podręczniki:

1.Tietz Fundamentals of Clinical Chemistry and Molecular Diagnostics ) Burtis CA, Bruns DE.

2.Cardiac Biomarkers. Expert Advice for Clinicians. Maisel AS.

Zakres materiału wymaganego do zaliczenia końcowego obejmuje treści prezentowane na seminariach i zawarte w zalecanej literaturze. Zaliczenie końcowe ma formę testu jednokrotnego wyboru składającego się z 40 pytań. Test – W1-W3, U01, U2, K1, K2

Oceny są przyznawane na podstawie procentu poprawnych odpowiedzi, zgodnie z poniższą tabelą:

Odsetek poprawnych odpowiedzi Ocena

>92% 5 (bardzo dobra)

84-91% 4+ (dobra plus)

76-83% 4 (dobra)

68-75% 3+ (dostateczna plus)

56-67% 3 (dostateczna)

0-55% 2 (niedostateczna)

Nie dotyczy.