Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu - Centralny punkt logowania
Strona główna

Kształcenie ruchowe i metodyka nauczania ruchu

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 1800-F1-KRIM-N1L
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (1014) Nauki o sporcie i kulturze fizycznej Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Kształcenie ruchowe i metodyka nauczania ruchu
Jednostka: Katedra i Zakład Podstaw Kultury Fizycznej
Grupy:
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Rodzaj przedmiotu:

przedmiot szczegółowy

Skrócony opis:

Przedmiot jest realizowany w ramach zajęć wykładowych (40 godz.) i ćwiczeń (110 godz.). Wkłady obejmują zagadnienia z zakresu kultury fizycznej i ludzkiej motoryczności. Ćwiczenia są realizowane w ramach zajęć teoretycznych z zakresu metodyki nauczania ruchu oraz zajęć praktycznych obejmujących: podstawowe formy ludzkiej aktywności ruchowej, gimnastykę, zespołowe gry sportowe, pływanie i lekkoatletykę. Podczas zajęć jest wykorzystywana wiedza z zakresu nauk o kulturze fizycznej, anatomii człowieka, biochemii, fizjologii, pedagogiki oraz podstaw fizjoterapii. Przedmiot ma bezpośredni związek z kinezyterapią i zawartym w niej obszarem adaptowanej aktywności ruchowej oraz sportem osób niepełnosprawnych. Rozszerzają go zajęcia odbywane w realizowane trakcie obozu letniego i zimowego. W realizacji przedmiotu niezbędne są umiejętności ruchowe określone programem szkolnego wychowania fizycznego oraz odpowiedni stan zdrowia i sprawności fizycznej.

Pełny opis:

Metody kształcenia obejmują: wykład multimedialny, dyskusję, pracę w zespołach, metaplan, filmy szkoleniowo-metodyczne, materiały multimedialne, pogadankę, dyskusję, obserwację, korzystanie z materiałów źródłowych, nabywanie umiejętności praktycznych metodami reproduktywnymi, proaktywnymi i kreatywnymi.

Wykłady mają zadanie przekazanie niezbędnej wiedzy z zakresu nauk o kulturze fizcznej pozwalającej na poznanie podstaw ludzkiej motoryczności, jej przemian, struktury i uwarunkowań oraz zasad, metod i narzędzi wkorzystwanch w kierowaniu pracą nad jej rozwojem.

· Sprawność fizyczna, motoryczność człowieka – pojęcia podstawowe i jej filogenetyczne przemiany.

· Zarys historii wychowania fizycznego – rola w kształceniu umiejętności ruchowych.

· Struktura motoryczności ludzkiej – jej rozwój w ontogenezie człowieka.

· Sprawność fizyczna jako jedna ze sfer zdrowia – koncepcje jej pojmowania.

· Endogenne i egzogenne uwarunkowania rozwoju sprawności motorycznej.

· Cele kształcenia ruchowego, wychowania fizycznego w perspektywie kultury fizycznej.

· Motywacje oraz ich znaczenie w procesie nauczania ruchu.

· Metodyka edukacji fizycznej z punktu widzenia umiejętności postrzegania aktów ruchowych w ujęciu rozwojowym warunkującym efektywność procesu usprawniania na każdym etapie rozwoju ontogenetycznego.

· Role zawodowe fizjoterapeuty (wychowawcy fizycznego), style kierowania pracą.

· Prakseologiczny model kształcenia ruchowego – diagnoza, prognoza, planowanie, realizacja i analiza skuteczności.

· Zasady nauczania, uczenia się, doboru treści i organizacji kształcenia ruchowego.

· Kinezjologia edukacyjna w procesie terapii ruchem.

· Metody nauczania, wychowania, realizacji zadań oraz zdobywania i przekazywania wiadomości.

· Indywidualizacja i jej stosowanie w doborze zadań, odpowiednich metod oraz form organizacji.

· Proces praktycznego działania w ujęciu kaskadowym od celu wynikającego z diagnozy do konkretnych czynności i obserwacja efektów.

· Monitorowanie, sprawdzanie i ocena skuteczności kształcenia ruchowego, wnioskowanie i wprowadzanie zmian.

· Testy sprawnościowe – ich ewolucja (HRF).

· Monitorowanie i pomiar sprawności fizycznej osób zdrowych i niepełnosprawnych.

· Przejawy zdolności hybrydowych i koordynacyjnych – metody ich kształtowania.

· Przejawy zdolności kondycyjnych – metody kształtowania.

· Rodzaje uczenia motorycznego ich cele i etapy – kształtowanie nawyku ruchowego.

· Uwarunkowania i możliwości motorycznej edukacji i reedukacji – symetryzacja ruchu.

· Realizacja czynności ruchowych w warunkach ograniczenia niepełnosprawnością.

· Wybrane formy rehabilitacji – rekreacja, sport, obozy i turnusy rehabilitacyjne.

· Cechy indywidualne fizjoterapeuty, odpowiedzialność i etyka zawodowa.

Ćwiczenia są poświęcone nabywaniu umiejętności planowania i realizacji monitorowania i analizy efektów procesu nauczania ruchu oraz usystematyzowaniu i doskonaleniu aktów ruchowch powszechnie stosowanych w procesie usprawniania ruchowego o charakterze utylitarnym, rekreacyjnym, a także sportowm.

· Postawa ciała i jej monitorowanie w procesie aktywności fizycznej.

· Chód jako podstawowa forma lokomocji człowieka, technika chodu sportowego.

· Strething – jego statyczne i dynamiczne odmiany formą dbałości o sprawność ciała.

· Bieg jako przejaw zwiększonej aktywności fizycznej, doskonalenie techniki biegu.

· Praktyczne aspekty ćwiczeń fizycznych opartych o wybrane dyscypliny sportowe realizowane z osobami zdrowymi i ograniczonymi niepełnosprawnością w terenie, boiskach, salach sportowych i basenie (tym: pływanie i ratownictwo wodne 30 godz.).

· Ćwiczenia siłowe statyczne i dynamiczne o różnej intensywności.

· Diagnoza osobnicza, grupowa i środowiskowa oraz metody, narzędzia w analizie, wnioskowaniu i wyznaczaniu celów kształcenia ruchowego.

· Planowanie – rodzaje planów: roczny, cyklu tematycznego i jednostki ćwiczebnej.

· Toki zajęć ruchowych, ich rodzaje i budowa – czynności uczestników procesu kształcenia ruchowego oraz ich miejsce w planowaniu jednostki dydaktycznej.

· Modyfikacja toków zajęć w zależności od rodzaju dysfunkcji i warunków środowiskowych.

· Metody nauczania ruchu, realizacji zadań, wychowania i przekazywania wiadomości, ich rodzaje i zastosowanie w pracy fizjoterapeuty.

· Znaczenie metod w pobudzaniu aktywności wewnętrznej i samodzielności na rzecz dbałości o zdrowie fizyczne i rozwoju osobistej kultury fizycznej.

· Organizacja zajęć i jej znaczenie dla efektywności oraz unikania zakłóceń w pracy.

· Narzędzia monitorowania, sprawdzania i oceny skuteczności pracy własnej oraz podmiotu oddziaływania, ich stosowanie niezbędne w analizie i wnioskowaniu oraz wprowadzaniu zmian.

· Obserwacja i analiza szkolnych zajęć ruchowych z wychowania fizycznego, wychowania fizycznego specjalnego i gimnastyki korekcyjnej.

· Opracowywanie w zespołach fragmentów planów metodycznych zajęć i analiza z punktu widzenia założeń metodycznych, przygotowanie do samodzielnego opracowania planu całej jednostki dydaktycznej.

· Planowanie i samodzielne prowadzenie wybranych form aktywności fizycznej (zabawy, gry ruchowe, ćwiczenia ogólnorozwojowe, ćwiczenia kształtujące) zgodnie z metodyką naucznia.

· Analiza samodzielnie opracowanych planów metodycznych zajęć (trafność doboru zadań w odniesieniu do formułowanych celów, cele operacyjne, metody nauczania ćwiczeń, realizacji zadań i inne, organizacja i zastosowane przybory oraz sprzęt).

· Metody i narzędzia monitorowania oceny sprawności motorycznej osób zdrowych i ograniczonych niepełnosprawnością.

· Metodyka techniki poruszania się na wózkach.

· Metodyka techniki posługiwania się laską w warunkach niedowidzenia.

· Korzystanie z basenu pływackiego w warunkach ograniczenia niepełnosprawnością.

· Praktyczne zastosowanie metod i form nauczania wybranych dyscyplinach sportowych na poziomie rekreacyjnym oraz niekonwencjonalne formy ruchu nakierowane na utrzymanie zdrowia.

Literatura:

Literatura obowiązkowa:

Bartkowiak E., Sportowa technika pływania. Biblioteka Trenera, Warszawa 1995.

Bielski J.; Metodyka wychowania fizycznego i zdrowotnego. OW Impuls, Kraków 2005.

Dąbrowski A. (red) Zarys teorii rekreacji ruchowej. ALMAMER, Warszawa, 2006.

Demel M.; Szkice krytyczne o kulturze fizycznej. SiT, Warszawa 1973.

Demel M. Skład A.; Teoria wychowania fizycznego. PWN, Warszawa 1970.

Dziedzic J., Remplewicz J.; Kultura fizyczna w szkołach i zakładach dla niewidomych i niedowidzących. 1980.

Grabowski H.; Teoria fizycznej edukacji. WSiP, Warszawa 1999.

Grabowski H.; Co koniecznie trzeba wiedzieć o wychowaniu fizycznym. OW IMPULS, Kraków 2000.

Jezierski R., Rybicka A.; Gimnastyka – teoria i praktyka. WAF Wrocław 1995.

Łatyszkiewicz L. i wsp.; Piłka ręczna, koszykówka i piłka siatkowa. Warszawa 1999.

Nowotny J. i wsp.; Edukacja i reedukacja ruchowa. Kasper, Kraków 2003.

Osiński W.; Antropomotoryka. AWF Poznań 2003.

Strzyżewski S.; Proces kształcenia i wychowania w kulturze fizycznej. Warszawa 1996.

Wroczyński R.; Powszechne dzieje wychowania fizycznego i sportu. ZNIO, 1979.

Sozański H.; Podstawy teorii treningu sportowego. COS, Warszawa 1999.

Stawczyk Z.; Gry i zabawy lekkoatletyczne. AWF Poznań 1996.

Talaga J.; Technika piłki nożnej. RCM-SKFiS, Warszawa 1996.

Tasiemki T.; Urazy rdzenia kręgowego – trening samoobsługi i techniki jazdy wózkiem inwalidzkim. FAR, Warszawa 2000.

Śmiglewska M., A. Lewandowski O procesie nauczania ruchu. OW MW, Bydgoszcz 2009.

Śmiglewska M. Program wychowania fizycznego. Klasy IV-VI, szkoła podstawowa. Bea-Bleja, Toruń 1999.

Śmiglewska M., Program wychowania fizycznego. Klasy I-III, gimnazjum. Bea-Bleja, Toruń 1999.

Literatura uzupełniająca:

Biniakiewicz B.; Kształcenie, zawód i praca magistrów rehabilitacji ruchowej. AWF Poznań 1994.

Bolach E.; Sportowe gry zespołowe dla osób niepełnosprawnych. AWF Wrocław 1986 .

Drozdowski Z.; Antropologia a kultura fizyczna. AWF Poznań 1996.

Lipoński W.; Olimpizm dla każdego. AWF Poznań 2000.

Nowotny J. i wsp.; Kształcenie umiejętności ruchowych. Śląska A. M. 2002.

Osiński W.; Zarys teorii wychowania fizycznego. AWF, Poznań 2002.

Pawłucki A.; Osoba w pedagogice ciała. OSW, Olsztyn 2005.

Perkowski K.; Metodyczne podstawy treningu sportowego. COS, Warszawa 1998.

Pilawska A., Pilawski A., Perliński W.; Zarys teorii i metodyki rekreacji ruchowej. Wydawnictwo GWSH, Katowice 2003.

Sieniek B.; Przepisy indywidualnych i zespołowych gier sportowych. Tarnów 1999.

Śniadecki J.; O fizycznym wychowaniu dzieci. AWF, Kraków 2002.

Trześniowski R.; Zabawy i gry ruchowe. WSiP, Warszawa 1999.

Wilczyński J.; Estetyka w reedukacji posturalnej. W: Kultura Fizyczna 1999, nr 9

Efekty uczenia się:

Po ukończeniu przedmiotu student:

a) identyfikuje własne przekonania, postawy i zachowania z normami przyjętymi w naukach o zdrowiu i kulturze fizycznej,

b) opisuje współczesne kierunki kształcenia ruchowego opartego na pedagogice kultury fizycznej i metodyce edukacji fizycznej,

c) modyfikuje rekreacyjno-sportowe formy i środki stosowane w fizjoterapii,

d) wyjaśnia postrzeganie aktów ruchowych w ujęciu rozwojowym warunkującym efektywność procesu usprawniania według indywidualnych potrzeb,

e) stosuje prakseologiczny model pracy niezbędny w diagnostyce, planowaniu, realizacji, monitorowaniu i ocenie skuteczności przygotowywania zajęć oraz wprowadza zmiany optymalizujące kształcenie ruchowe osób zdrowych i ograniczonych niepełnosprawnością,

f) porównuje role zawodowe fizjoterapeuty (wychowawcy fizycznego) oraz wyjaśnia potrzebę dostosowania stylów kierowania do potrzeb procesu usprawniania ruchowego,

g) nazwa, wyjaśnia i demonstruje podstawowe ćwiczenia ruchowe przydatne w procesie usprawniania objęte programem edukacyjnym oraz posługuje się sprzętem sportowo-rekreacyjnym i przyborami, dobierając je do rodzaju realizowanej aktywności ruchowej oraz możliwości ćwiczącego,

h) stosuje i interpretuje podstawowe zasady organizacji i realizacji (przepis) dyscyplin oraz konkurencji sportowych.

Metody i kryteria oceniania:

Podstawą zaliczenia ćwiczeń jest aktywne uczestnictwo w zajęciach(zgodnie z regulaminem studiów) i pozytywna ocena z umiejętności ruchowych (obejmujących podstawowe ćwiczenia gimnastyczne i elementy techniczne zespołowych gier sportowych oraz uzyskanie wyznaczonych norm sprawności motorycznej i umiejętności pływania), realizowanych w trakcie ćwiczeń. Uzyskanie powyżej 50% możliwych do zdobycia punktów z trzech kolokwiów (możliwe dwie poprawy w terminie wyznaczonym przez prowadzącego). Nieobecności w zajęciach nie mogą przekroczyć norm wyznaczonych regulaminem studiów. Usprawiedliwienia lekarskie lub inne (dziekańskie i urzędowe) należy przedstawić nie później niż 2 tygodnie po zakończeniu czasu nieobecności zachowując terminowość uzupełnienia zaległych zaliczeń (nie później niż dwa tygodnie - 1 termin poprawkowy i pod koniec semestru - drugi termin poprawkowy). W przypadku braku możliwości odbycia zajęć w innym niż planowaniem terminie formę zaliczenia niezrealizowanej części materiału wyznacza prowadzący ćwiczenia (pisemne opracowania, praktyczna znajomość ćwiczeń, teoretyczna znajomość materiału).

Podstawą końcowego zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie powyżej 50% możliwych do zdobycia punktów z egzaminu obejmującego treści wykładów.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.
ul. Jurija Gagarina 11, 87-100 Toruń tel: +48 56 611-40-10 https://usosweb.umk.pl/ kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.2.0-1 (2024-03-12)