Dziennikarstwo specjalistyczne

Znajomość różnic pomiędzy dziennikarstwem informacyjnym a publicystyką. Umiejętność ich wskazania oraz transformowania tekstu informacyjnego na oceniający (i odwrotnie).

Znajomość gatunków dziennikarskich i umiejętność określenia ich przynależności do publicystyki bądź informacji.

Umiejętność wskazania i oceny adekwatności użytych w tekście środków językowych i literackich dla podejmowanej tematyki i zamierzonego celu.

Godziny realizowane z udziałem nauczycieli: 30h (1 ECTS).

Godziny, które student musi poświęcić na przygotowanie się do zajęć: 50 h (2 ECTS).

Godziny, które student musi poświęcić na napisanie pracy zaliczeniowej; 50 h (2 ECTS).

Ma rozszerzoną i uporządkowaną wiedzę z zakresu nauki o mediach i komunikacji społecznej, zna miejsce dyscypliny w systemie nauk i relacje wobec innych nauk (w szczególności politologii, socjologii, językoznawstwa, literaturoznawstwa, psychologii, kulturoznawstwa, filozofii, ekonomii).

Zna główne nurty kultury światowej i polskiej XX i XXI w., ma rozszerzoną wiedzę o budowie i funkcjach systemu kultury i mediów, zna specyfikę relacji kultura – komunikacja.

Dysponuje wiedzą o współczesnych stosunkach międzynarodowych, w szczególności o procesach integracyjnych, konfliktach, organizacjach międzynarodowych, współczesnej polityce światowej, procesach zachodzących w międzynarodowym życiu gospodarczym.

Ma wiedzę o różnych rodzajach więzi społecznych i występujących między nimi prawidłowościach, pogłębioną w odniesieniu do obszaru mediów tradycyjnych, nowych mediów oraz komunikacji społecznej.

Ma rozszerzoną wiedzę o człowieku jako twórcy kultury, pogłębioną w odniesieniu do jego aktywności w obszarze mediów tradycyjnych, nowych mediów oraz komunikacji społecznej.

Ma rozszerzoną i ugruntowaną wiedzę o procesach komunikowania, ze szczególnym uwzględnieniem komunikacji językowej i wizualnej, komunikowania interpersonalnego, interpersonalno-medialnego, masowego, komunikacji marketingowej. Ma wiedzę o procesach komunikacji międzynarodowej i międzykulturowej.

Ma ugruntowaną wiedzę o projektowaniu i prowadzeniu badań, dysponuje pogłębioną znajomością metod, technik i narzędzi badawczych właściwych dla medioznawstwa i komunikologii oraz wiedzą o metodach i narzędziach właściwych dla dyscyplin pokrewnych, których implementacja jest możliwa na gruncie dziennikarstwa i komunikacji społecznej.

Ma pogłębioną wiedzę z zakresu teorii komunikowania masowego, zna etapy rozwoju badań nad komunikowaniem masowym.

Ma pogłębioną wiedzę o regułach prawa, normach etycznych i koncepcjach organizacyjnych dotyczących obszaru nowych mediów.

Zna w poszerzonym zakresie przepisy prawa autorskiego, zna i rozumie konieczność zarządzania zasobami własności intelektualnej.

Posiada pogłębioną wiedzę o systemach mediów lokalnych w Polsce i na świecie, zna koncepcje organizacyjne mediów lokalnych.

Zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form przedsiębiorczości, zwłaszcza podmiotów funkcjonujących na rynku mediów i w dziedzinie komunikacji społecznej. Rozumie prawa i zasady funkcjonowania rynku informacyjnego jako sfery gospodarki.

Potrafi prawidłowo interpretować i wyjaśniać zjawiska kulturowe, polityczne, prawne, ekonomiczne i wszelkie inne przynależące do sfery fenomenów społecznych. Interpretuje i wyjaśnia wzajemne relacje między zjawiskami społecznymi.

Posiada umiejętność wykorzystania wiedzy teoretycznej do opisu i analizowania przyczyn i przebiegu procesów i zjawisk społecznych; formułuje własne opinie, zachowując krytycyzm w doborze danych i metod analizy.

W oparciu o właściwie zanalizowane przyczyny i przebieg procesów i zjawisk społecznych, formułuje własne opinie, stawia hipotezy badawcze i weryfikuje je.

Wykorzystując metody i narzędzia właściwe nauce o mediach i komunikacji społecznej, potrafi prognozować i modelować złożone procesy społeczne oraz ich praktyczne skutki obejmujące zjawiska z różnych obszarów życia społecznego.

Sprawnie posługuje się normami i regułami (prawnymi, zawodowymi, etycznymi) w celu rozwiązania konkretnych problemów z zakresu dziennikarstwa i komunikacji społecznej; dysponuje ww. umiejętnościami w rozszerzonym zakresie w odniesieniu do obszaru nowych mediów.

W sposób krytyczny, w zróżnicowanej formie i zakresach, wykorzystuje wiedzę z obszaru medioznawstwa i nauki o komunikowaniu.

Samodzielnie proponuje rozwiązania konkretnego problemu z zakresu dziennikarstwa i komunikacji społecznej, posiada umiejętność przeprowadzenia procedury podjęcia rozstrzygnięć w tym zakresie.

Rozumie i analizuje zjawiska z obszaru dziennikarstwa i komunikacji społecznej, oceniając je z uwzględnieniem teoretycznej i metodologicznej podbudowy; stosuje metodę badawczą.

Posiada pogłębioną umiejętność przygotowywania różnych prac pisemnych w języku polskim i angielskim, właściwych dla obszaru mediów i komunikacji społecznej lub w obszarze łączącym perspektywy różnych dyscyplin naukowych.

Posiada pogłębioną umiejętność przygotowania wystąpień ustnych w języku polskim i angielskim, właściwych dla obszaru mediów i komunikacji społecznej lub w obszarze łączącym perspektywy różnych dyscyplin naukowych.

Ma umiejętności językowe w zakresie dziennikarstwa, nauki o mediach i komunikacji społecznej, zgodne z wymaganiami określonymi dla poziomu B2+ Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego.

Posiada umiejętność integrowania wiedzy z różnych dyscyplin naukowych, przynależących do obszaru nauk społecznych i humanistycznych, oraz zastosowania jej w nietypowych sytuacjach profesjonalnych.

Umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności profesjonalne oraz podejmować autonomiczne działania zmierzające do rozwijania zdolności i kierowania własną karierą w obszarze dziennikarstwa i komunikacji społecznej.

Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, zwłaszcza poprzez lekturę literatury fachowej, czasopism i portali branżowych, uczestnictwo w konferencjach specjalistycznych, członkostwo i udział w pracach stowarzyszeń branżowych. Inspiruje i organizuje proces uczenia się innych osób.

Samodzielnie i krytycznie uzupełnia wiedzę, doskonali umiejętności i poszerza ich spektrum, wzbogacając je o wymiar interdyscyplinarny.

Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role, także status i zadania lidera.

Potrafi określić priorytety służące realizacji zadania, określonego przez siebie lub przez innych.

Prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z zawodową rolą dziennikarza i/lub specjalisty z zakresu komunikowania.

Odgrywa aktywną rolę w społeczeństwie, ma potencjał stymulowania opinii społecznej i formowania postaw.

Uczestniczy w przygotowaniu, planowaniu, wdrażaniu i zarządzaniu projektami społecznymi, przewidując wielokierunkowe skutki swojej działalności.

Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy.

Każde konwersatorium poprzedzone lekturą tekstu wprowadzającego w daną odmianę dziennikarstwa specjalistycznego oraz 1 - 2 artykułów realizujących tę odmianę.

Podczas zajęć omawiane są teksty wybitnych dziennikarzy, laureatów Grand Press z ostatniego dziesięciolecia.

Podstawową metodą dydaktyczną jest więc wykład konwersatoryjny prowadzony równolegle z metodą problemową i metodą ćwiczeniową.

Aktywny udział w dyskusji.

- wykład konwersatoryjny

- klasyczna metoda problemowa
- seminaryjna

Przedmiot pokazuje przyszłym dziennikarzom możliwe ścieżki kariery, przybliżając warsztat pracy dziennikarzy specjalizujących się w określonej tematyce. Ukazuje różnice wynikające z realizacji konkretnej tematyki w różnych rodzajach mediów. Mobilizuje do indywidualnego rozwoju, ustawicznego kształcenia.

Warsztat pracy dziennikarza (prasowego, radiowego, telewizyjnego, internetowego) specjalizującego się w określonej tematyce.

Różne, wybrane odmiany dziennikarstwa specjalistycznego:

dziennikarstwo sportowe

dziennikarstwo kulinarne

dziennikarstwo podróżnicze

dziennikarstwo naukowe

dziennikarstwo medyczne

dziennikarstwo motoryzacyjne

dziennikarstwo wojenne

dziennikarstwo śledcze

publicystyka religijna

Literatura przedmiotowa:

A. Skworz, A. Niziołek, Biblia dziennikarstwa, Kraków 2010.

Made in Poland. Antologia reporterów Dużego Formatu, red. W. Nowak, M. Burchart, Warszawa 2013.

M. Chyliński, S. Russ Mohl, Dziennikarstwo, Warszawa 2007.

Ocena ciągła (aktywność), prezentacja odmiany dziennikarstwa specjalistycznego w trakcie zajęć, zadania praktyczne, tekst własny, mieszczący się w dowolnej odmianie dziennikarstwa specjalistycznego.

nie dotyczy