Retoryka i erystyka
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2401-D-S1-1-RiE |
Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0223) Filozofia i etyka
|
Nazwa przedmiotu: | Retoryka i erystyka |
Jednostka: | Instytut Badań Informacji i Komunikacji |
Grupy: |
Dziennikarstwo i komunikacja społeczna I rok s1 |
Punkty ECTS i inne: |
3.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Wymagania wstępne: | Pożądana wiedza o tym, co dzieje się w Polsce, Europie i na świecie. Ewentualne problemy językowe (ortografia, interpunkcja) to wyzwania podejmowane w formie samokształcenia. |
Całkowity nakład pracy studenta: | Student za zaliczenie przedmiotu otrzymuje 3 punkty ECTS, odpowiadające nakładowi ok. 75 g. pracy, z tego: 1 punkt ECTS za udział w zajęciach (30 g. pracy) 2 punkty ECTS za samodzielne lektury, przygotowania do końcowego sprawdzianu, permanentne śledzenie serwisów informacyjnych. |
Efekty uczenia się - wiedza: | Student: - zna wybraną terminologię retoryczną - ma wiedzę o miejscu retoryki dziennikarskiej i erystyki wśród innych przedmiotów studiów dziennikarskich - ma wiedzę o perswazji w jej wielorakich kontekstach (historycznych, politycznych, społecznych) - zna cechy perswazji wywieranej słowem mówionym i słowem pisanym - ma pogłębioną wiedzę na temat etyki mediów. |
Efekty uczenia się - umiejętności: | Student: - wyszukuje, analizuje i ocenia formy perswazji - wykorzystuje wiedzę teoretyczną w analizie oraz interpretacji form perswazji - potrafi przekonywająco ocenić wypowiedź medialną (podając argumenty przemawiające za jego oceną) - wskazuje wielorakie konteksty wypowiedzi medialnej - rozpoznaje manipulację - wykorzystuje techniki obrony przed manipulacją. |
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne: | Student: - ma świadomość znaczenia retoryki i erystyki tak wśród innych przedmiotów studiów dziennikarskich, jak też w praktyce medialnej - dokonuje samooceny własnych kompetencji - pogłębia i poszerza posiadane umiejętności - jest przekonany o konieczności przestrzegania zasad etyki mediów. |
Metody dydaktyczne: | Konwersatorium. |
Metody dydaktyczne eksponujące: | - pokaz |
Skrócony opis: |
Przepastna materia, jaką jest teoria i praktyka retoryczna, zostanie ograniczona do jedynie punktowego wskazania tego, co może okazać się przydatne dziennikarzowi jako temu, kto przekonuje medialne audytorium. |
Pełny opis: |
Kolejne tematy zajęć następują w porządku chronologicznym: od oralności pierwotnej do oralności wtórnej. 1. Wprowadzenie. 2. Oralność, piśmienność i media elektroniczne. 3. Teoria retoryczna a współczesne media. 4. Wzory pochwały władcy: Helena, Trajan, Stalin. 5. Humanizm jako „zabobon”. 6. Nowomowa i nowa nowomowa. 7. Język polityki po 1989 r. 8. Trzykroć manipulacja – praktycznie. 9. Manipulacja językowa – teoretycznie. 10. Język jako produkt kulturowy. 11. Słowo w mediach elektronicznych. 12. Lech Kaczyński: „przemysł pogardy” a „mowa nienawiści”. 13. Bronisław Komorowski: symetryczność pochwał i nagan. 14. Sprawdzian końcowy. 15. Podsumowanie. Najogólniejsze efekty nauczania są wręcz sprzężone: student potrafi przekonywać i zarazem jest świadomy tego, jak on sam może być wielorako przekonywany. Szczegółowymi efektami będzie osiągnięcie trzech celów: 1. Uświadomić, jak wielorakie postacie przyjmuje perswazja. 2. Uodpornić na manipulację w mediach. 3. Poszerzyć kompetencję medioznawczą i historyczną. Współczesna Polska może stać się przedmiotem spornych twierdzeń - przedmiotem ewentualnego oceniania będą nie owe twierdzenia, lecz ich argumentacja. |
Literatura: |
Literatura podstawowa: W. Pisarek, "Podstawy retoryki dziennikarskiej". W: "Dziennikarstwo i świat mediów". Red. Z. Bauer, E. Chudziński. Kraków 2008, s. 361-377. W. Pisarek, "Nowa retoryka dziennikarska". Kraków 2002. "Słownik terminologii medialnej". Red. W. Pisarek. Kraków 2006 (hasła: Retoryka + Argumentacja, Argumenty retoryki klasycznej, Erystyka, Demagogia, Retoryka dziennikarska). M. Rusinek, A. Załazińska, "Retoryka podręczna, czyli jak wnikliwie słuchać i przekonująco mówić". Kraków 2005. Literatura uzupełniająca: K. Obremski, "Retoryka dla studentów historii, politologii i dziennikarstwa". Toruń 2004 (wybór własny) "Retoryka codzienności. Zwyczaje językowe współczesnych Polaków". Red. M. Marcjanik. Warszawa 2006 (wybór własny). "Ćwiczenia z retoryki". Red. M. Barłowska, A. Budzyńska-Gaca, M. Załęska. Warszawa 2010 (wybór własny). |
Metody i kryteria oceniania: |
Zaliczenie na podstawie 1. obecności na zajęciach (jedna nieobecność – bez obowiązku zaliczenia; dwie i trzy – obowiązek zaliczenia wszystkich nieobecności; limit: trzy nieobecności) oraz 2. sprawdzianu końcowego (pisemnego – papier kancelaryjny w linię; pięć pytań; każde pytanie oceniane od 0 do 1 punktu; suma punktów daje ocenę końcową). Pytania mogą dotyczyć tego, co dzieje się w Polsce, Europie i na świecie. |
Praktyki zawodowe: |
Formalnie: nie dotyczy. Praktycznie: media z ich wieloraką sztuką perswazji dla każdego są dostępne 24 g. na dobę. |
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2021/22" (zakończony)
Okres: | 2022-02-21 - 2022-09-30 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CW
CZ CW
PT |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Marcin Lisiecki | |
Prowadzący grup: | Marcin Lisiecki | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia - Zaliczenie na ocenę |
|
Skrócony opis: |
Zajęcia poświęcone będą przybliżeniu studentom historii retoryki i erystyki od starożytności, aż po współczesność. Ponadto uwaga zostanie skupiona na najważniejszych problemach związanych z teorią retoryki i erystyki oraz jej praktycznym wymiarem. |
|
Pełny opis: |
Zajęcia będą poświęcone w kolejności: 1. Wprowadzenie do retoryki i erystyki jej przedmiotu 2. Retoryka i erystyka w starożytnej Grecji – Gorgiasz, Platon i Arystoteles 3. Retoryka i erystyka w cesarstwie rzymskim: Cyceron i Kwintylian 4. Retoryka późnej starożytności – św. Augustyn 5. Retoryka a retoryczność 6. Teoria retoryki i erystyka 7. Nowa retoryka i erystyka 8. Charakterystyka mówcy i słuchacza 9. Przygotowanie przemówienia 10. Wygłaszanie przemówienia |
|
Literatura: |
M. Korolko, Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990. M. Rusinek, A. Załazińska, Retoryka podręczna, czyli jak wnikliwie słuchać i przekonywająco mówić, Kraków 2005. S. Fish, Retoryka, [w:] S. Fish, Interpretacja, retoryka, polityka, Kraków 2002. Kwintylian, Kształcenie mówcy, Warszawa 2002. Arystoteles, Retoryka. Retoryka dla Aleksandra. Poetyka, Warszawa 2004. Św. Augustyn, O nauce chrześcijańskiej, Warszawa 1989. Obremski K., Retoryka dla studentów historii, politologii i dziennikarstwa, Toruń 2004. M. Meyer (red.), Historia retoryki od Greków do dziś, Warszawa 2010. A. Shopenhauer, Sztuka prowadzenia sporów |
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2022/23" (zakończony)
Okres: | 2023-02-20 - 2023-09-30 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT CW
CW
|
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Marek Szulakiewicz | |
Prowadzący grup: | Marek Szulakiewicz | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia - Zaliczenie na ocenę |
|
Skrócony opis: |
Zajęcia poświęcone będą przybliżeniu studentom historii retoryki i erystyki od starożytności, aż po współczesność. Ponadto uwaga zostanie skupiona na najważniejszych problemach związanych z teorią retoryki i erystyki oraz jej praktycznym wymiarem. |
|
Pełny opis: |
Zajęcia będą poświęcone w kolejności: 1. Wprowadzenie do retoryki i erystyki jej przedmiotu 2. Retoryka i erystyka w starożytnej Grecji – Gorgiasz, Platon i Arystoteles 3. Retoryka i erystyka w cesarstwie rzymskim: Cyceron i Kwintylian 4. Retoryka późnej starożytności – św. Augustyn 5. Retoryka a retoryczność 6. Teoria retoryki i erystyka 7. Nowa retoryka i erystyka 8. Charakterystyka mówcy i słuchacza 9. Przygotowanie przemówienia 10. Wygłaszanie przemówienia |
|
Literatura: |
M. Korolko, Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990. M. Rusinek, A. Załazińska, Retoryka podręczna, czyli jak wnikliwie słuchać i przekonywająco mówić, Kraków 2005. S. Fish, Retoryka, [w:] S. Fish, Interpretacja, retoryka, polityka, Kraków 2002. Kwintylian, Kształcenie mówcy, Warszawa 2002. Arystoteles, Retoryka. Retoryka dla Aleksandra. Poetyka, Warszawa 2004. Św. Augustyn, O nauce chrześcijańskiej, Warszawa 1989. Obremski K., Retoryka dla studentów historii, politologii i dziennikarstwa, Toruń 2004. M. Meyer (red.), Historia retoryki od Greków do dziś, Warszawa 2010. A. Shopenhauer, Sztuka prowadzenia sporów |
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2023/24" (w trakcie)
Okres: | 2024-02-20 - 2024-09-30 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT CW
CW
|
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Marek Szulakiewicz | |
Prowadzący grup: | Marek Szulakiewicz | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia - Zaliczenie na ocenę |
|
Skrócony opis: |
Zajęcia poświęcone będą przybliżeniu studentom historii retoryki i erystyki od starożytności, aż po współczesność. Ponadto uwaga zostanie skupiona na najważniejszych problemach związanych z teorią retoryki i erystyki oraz jej praktycznym wymiarem. |
|
Pełny opis: |
Zajęcia będą poświęcone w kolejności: 1. Wprowadzenie do retoryki i erystyki jej przedmiotu 2. Retoryka i erystyka w starożytnej Grecji – Gorgiasz, Platon i Arystoteles 3. Retoryka i erystyka w cesarstwie rzymskim: Cyceron i Kwintylian 4. Retoryka późnej starożytności – św. Augustyn 5. Retoryka a retoryczność 6. Teoria retoryki i erystyka 7. Nowa retoryka i erystyka 8. Charakterystyka mówcy i słuchacza 9. Przygotowanie przemówienia 10. Wygłaszanie przemówienia |
|
Literatura: |
M. Korolko, Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990. M. Rusinek, A. Załazińska, Retoryka podręczna, czyli jak wnikliwie słuchać i przekonywająco mówić, Kraków 2005. S. Fish, Retoryka, [w:] S. Fish, Interpretacja, retoryka, polityka, Kraków 2002. Kwintylian, Kształcenie mówcy, Warszawa 2002. Arystoteles, Retoryka. Retoryka dla Aleksandra. Poetyka, Warszawa 2004. Św. Augustyn, O nauce chrześcijańskiej, Warszawa 1989. Obremski K., Retoryka dla studentów historii, politologii i dziennikarstwa, Toruń 2004. M. Meyer (red.), Historia retoryki od Greków do dziś, Warszawa 2010. A. Shopenhauer, Sztuka prowadzenia sporów |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.