Wstęp do filozofii w kognitywistyce

Brak wstępnych wymagań.

kanon

(1) liczba godzin realizowanych z udziałem prowadzących zajęcia: 60 godzin obejmujących 30 godz. pracy z wykładowcą na wykładzie oraz 30 godz. pracy kierowanej na ćwiczeniach;

(2) czas poświęcony na pracę indywidualną studenta: 60 godz. (pracy systematycznej);

(3) nakład zaś pracy wymaganej do opanowania materiału w procesie oceniania ( zdania egzaminu) może być indywidualnie zróżnicowany, gdyż zależy m.in. od sposobu pracy studenta w ciągu semestru, jak i od indywidualnych zdolności, przy wcześniejszej pracy systematycznej przeciętnie oszacowuje się na 30 godz.

łącznie 150

W1. Student zna podstawowe pojęcia z filozofii i nauk humanistycznych w nawiązaniu do nauk społecznych , K_W02,

W2. Student zna i odróżnia podstawowe podejścia do problematyki kognitywnej: K_W07, K_W14

W3 Student rozumie główne stanowiska zajmowane w sporach filozoficznych i przełożenie tych problemów na debaty prowadzone w kognitywistyce: K_W11, K_W16

U1. Student potrafi opisać problemy filozoficzne dotyczące różnych obszarów badawczych w kognitywistyce: K_U14, K_U16

U2. Student potrafi samodzielnie stawiać problemy i (przynajmniej w pewnym stopniu) odnosić się krytycznie do omawianych zagadnień:K_UO1, K_UO5

U.3 Potrafi integrować wiedzę z zakresu filozofii oraz z obszaru psychologii, kognitywistyki i neuronauk K_U04

K1. Student dostrzega te problemy stawiane w odniesieniu do natury człowieka, moralności, umysłu, które mają znaczenie społeczne: K_K08, K_K03

K2. Student potrafi dostrzec i ocenić stopień powiązania problematyki teoretycznej z praktyką: K_K08, K_KO1

Chętnie dzieli się zdobytą wiedzą podczas konwersatoriów i własnych prezentacji w ramach ćwiczeń K_K08

Wykład informacyjny (konwencjonalny) łączony z klasycznym wykładem problemowym

Na ćwiczeniach przygotowanie prezentacji, omawianie, dyskusja. Przygotowanie pracy pisanej.

- pokaz

- opis
- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- wykład konwersatoryjny
- wykład problemowy

- ćwiczeniowa
- klasyczna metoda problemowa

Wykład prowadzony jest z pozycji filozofii eksperymentalnej i osadzonej empirycznie. Jednocześnie ukazuje zasadnicze problemy filozoficzne, ich źródła i stojące za nimi intuicje. Przybliża sylwetki wielkich filozofów. Jest wprowadzeniem w zasadnicze dyskusje filozoficzno-kognitywistyczne. Celem wykładu jest pokazanie zapoznanie studentów z fundamentalnymi kwestiami i problemami filozoficznymi, których rozwinięcie lub dalsza eksploracja odbywa się także w kognitywistyce.

Semestralny cykl wykładów rozpoczyna wykład wprowadzający, w którym zarysowane są kluczowe zagadnienia filozoficzne, które w dzisiejszej debacie w ramach kognitywistyki są tematami szeroko dyskutowanymi. W tym wykładzie i kolejnych dąży się do pokazania, jak filozoficzna debata zasila ideami i hipotezami badania empiryczne. Następnie, jak te rozwiązania filozoficzne prowadzą do badań kognitywnych i jak strategii badań empirycznych eksplorują dylematy filozoficzne. Kolejno więc omawiane są następujące zagadnienia: 1/ Dusza – nieśmiertelność duszy (wieczność) – w nawiązaniu do Platona; 2/Tożsamość osobowa w nawiązaniu J. Locke’a; 3/Umysł – dualizm w nawiązaniu do Kartezjusza; 4/ Emocje – namiętności duszy w nawiązaniu do Kartezjusza i Spinozy; 5/ Wiedza, dwa pnie poznania, przewrót kopernikański w nawiązaniu do Kanta; 6/ Natura ludzka, charakter, pesymizm w nawiązaniu do Schopenhauera, Hobbesa, Rousseau; 7/ Moralność i Etyka w nawiązaniu do Arystotelesa i Nietzsche’ego; 8/ Ja, Jaźń, Poznanie samego siebie w nawiązaniu do Sokratesa i Husserla; 9/ Poznanie Innych, Drugi, Obcy w nawiązaniu do Bubera, Sartre’a Ingardena

K. Jaspers, Wprowadzenie do filozofii, Wrocław 1995

R. Dawkins, Ślepy zegarmistrz, przeł. S. Hoffman, Warszawa 1986

Kartezjusz, Rozprawa o metodzie, część druga (wydanie dowolne).

Kartezjusz, Medytacje o pierwszej filozofii (dowolne wydanie) [rozdziały: „Medytacja pierwsza: O czym można wątpić”, „Medytacja druga: O naturze umysłu ludzkiego. Że jest on bardziej znany niż ciało”].

I. Kant, Krytyka czystego rozumu, przeł. M. Żelazny, D. z., t. 2, Toruń 2013 [fragmenty].

F. Nietzsche, O prawdzie i kłamstwie w pozamoralnym sensie, [w:] tegoż, Pisma pozostałe 1862-1875, Kraków 1993.

J. J. Rousseau, Rozprawa o pochodzeniu i podstawach nierówności między ludźmi, [w:] Trzy rozprawy z filozofii społecznej, Warszawa 1956 [fragmenty].

W. Dilthey, Uzupełnienia z rękopisów, [w:] Pisma estetyczne, Warszawa 1982.

T. Nagel, Co to wszystko znaczy?

M. Scheler, Człowiek i historia, [w:] tegoż Pisma z antropologii filozoficznej i teorii wiedzy, Warszawa 1987, s. 150–190.

A. Anzenbacher, Wprowadzenie do filozofii, przeł. j. Zychowicz (dowolne wydanie).

- J. Hospers, Wprowadzenie do analizy filozoficznej, przeł. B. Chwedeńczuk, Warszawa 2001. - J. Wojtysiak, Filozofia i życie, Kraków 2007.

- B. Russell, Problemy filozofii, Warszawa 2004.

D. Chalmers, Swiadomość i jej miejsce w naturze, w: Analityczna metafizyka umysłu, red. M. Miłkowski, R. Poczobut, Warszawa: IFiS PAN 2008, s. 442-494;

B. Chwedeńczuk, red. Filozofia umysłu, Warszawa: Aletheia, Wyd. Spacja 1995 [wybr. teksty do tematów omówionych na wykładzie];

D. Davidson, Zdarzenia mentalne, w: tenże, Eseje o prawdzie, języku i umyśle, Warszawa: PWN 1992, s. 162-193;

D. Dennett, Natura uysłów, Warszawa: CiS 1997;

J. Searle, Umysł na nowo odkryty, Warszawa: PIW 1999;

Wykład łączy podejście problemowo-historyczne (zawierające analizę pojęć, przedstawienie argumentów) z syntetycznym i całościowym ujęciem omawianego zagadnienia, włączenia go w system badań, pokazania powiązań z strategiami w innych naukach.

Wykład kończy się przygotowaniem eseju oraz egzaminem ustnym.

Na egzamin wymagana jest znajomość zagadnień omówionych na wykładzie i ćwiczeniach (również w oparciu o wybrane lektury). Od studenta wymaga się poprawnego operowania fachową terminologią, umiejętności dostrzeżenia problemów w omawianych koncepcjach.

Kryterium oceny stanowi uzyskanie opisanych efektów kształcenia w zakresie zdobytej wiedzy (oznaczonych symbolicznie jako K_W02, K_W07, K_W14, K_W11, K_W16).

nie dotyczy