Dzieje edukacji kobiet w Polsce

Posiadanie przez studentów ogólnej wiedzy historycznej.

przedmiot fakultatywny

student uzyskuje 4 pkt ECTS (100 godzin) na co składają się:

35 godzin kontaktowych (wykłady 30 godzin i konsultacje 5 godzin związane z przygotowaniem się studentów do egzaminów)

15 godzin pracy własnej na przyswojenie treści wykładów

25 godzin na zapoznanie się z treścią zalecanych lektur

25 godzin na przygotowanie prezentacji dotyczącej kariery edukacyjnej kobiety reprezentującej dziedzinę studiów słuchacza - wymaganej na egzaminie

W1: - student ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę na temat możliwości edukacyjnych kobiet w Polsce na przestrzeni wieków

U1:- student potrafi identyfikować role i funkcje społeczne przypisywane kobietom z poszczególnymi okresami historycznymi

U2:- potrafi wyjaśnić zależności pomiędzy sytuacją społeczną i kulturową danego okresu a istniejącym wówczas systemem wychowania i kształcenia kobiet

U3:-porównuje i uogólnia sytuację kształcących się kobiet w poszczególnych okresach historycznych

K1:-student jest wrażliwy na sprawy wychowawcze i edukacyjne

wykład problemowy

- wykład konwersatoryjny
- wykład problemowy

Zajęcia dotyczą dziejów edukacji kobiet w Polsce od średniowiecza do początków wieku XX. Problematyka zajęć obejmuje takie zagadnienia jak: przemiany roli i funkcji kobiety w społeczeństwie w poszczególnych okresach historycznych oraz ewolucja form wychowania i kształcenia kobiet.

Wykład prezentuje możliwości edukacyjne Polek w okresie od starożytności do wieku XX. Słuchacze poznają czynniki, które w poszczególnych epokach historycznych wywierały znaczący wpływ na zmiany w postrzeganiu roli i funkcji społecznej kobiet. Wykład przybliża też poglądy reprezentantów polskiej myśli pedagogicznej dotyczące możliwości nauczania dziewcząt. Problematyka zajęć obejmuje prezentację różnych form organizacyjnych kształcenia oraz szczebli edukacji dziewcząt ze szczególnym uwzględnieniem szkolnictwa średniego i wyższego. Studenci są też zaznajamiani z sylwetkami kobiet, które walczyły o równouprawnienie w dostępie do oświaty i aktywnie angażowały się w rozwój szkolnictwa żeńskiego.

Literatura- wybrane przykłady:

1. Dormus K., Kazimiera Bujwidowa 1867-1932. Życie i działalność społeczno-oświatowa, Kraków 2002.

2. Działalność kobiet polskich na polu oświaty i nauki, red. W. Jamrożek i D.Żołądź-Strzelczyk, Poznań 2003.

3. Chłosta-Sikorka A., Między propagandą a rzeczywistością. Mieszkanki Nowej Huty w latach 1956-1970, Kraków 2019.

4. Fidelis M., Kobiety, komunizm i industrializacja w powojennej Polsce, Warszawa 2010.

5. Hulewicz J., Walka kobiet polskich o dostęp na uniwersytety, Warszawa 1936.

6. Hulewicz J., Sprawa wyższego wykształcenia kobiet w Polsce w wieku XIX, Kraków 1939.

7. Klemensiewiczowa J., Przebojem ku wiedzy. Wspomnienia jednej z pierwszych studentek krakowskich z XIX wieku, Wrocław-Warszawa-Kraków 1961.

8. Kobylarczyk K., Kobiety Nowej Huty. Cegły, perły i petardy, Kraków 2020.

9. Ratajczak K., Edukacja kobiet w kręgu dynastii piastowskiej w średniowieczu, Poznań 2005.

10. Rola i miejsce kobiet w edukacji i kulturze polskiej, T. 1-2, red. W. Jamrożek i D. Żołądź-Strzelczyk, Poznań 1998-2001.

11. Stańczak-Wiślicz K., Perkowski P., Fidelis M., Klich -Kluczewska B., Kobiety w Polsce 1945-1989. Nowoczesność, równouprawnienie-komunizm, Kraków 2020.

12. Suchmiel J., Udział kobiet w nauce do 1939 roku w Uniwersytecie Jagiellońskim, Częstochowa 1994.

13. Suchmiel J., Polki w Uniwersytecie w Wiedniu ze stopniem doktora filozofii i medycyny 1897-1939, Częstochowa 2008.

14. Wałęga A., Między konserwatyzmem a emancypacją: dyskusje o modelu edukacji i wychowania kobiet na kartach galicyjskiej Szkoły (1868-1918), w: Zachować dla przyszłości, sprawy szkolnictwa, oświaty i opieki w przekazie prasowym XIX i początków XX wieku, pod red. I. Michalskiej i G. Michalskiego, Łódź 2018, s. 245-261.

15. Żołądź-Strzelczyk D., Jamrożek W., Studia z dziejów edukacji kobiet na ziemiach polskich, Poznań 2001.

Zaliczenie na podstawie egzaminu ustnego: obowiązuje znajomość treści wykładów i wybranych lektur - na podstawie tych lektur student przygotowuje wystąpienie dotyczące drogi edukacyjnej kobiet, które odniosły sukces w zakresie wybranego obszaru.

Na zaliczenie egzaminu składają się zatem dwa równorzędne elementy- opanowanie informacji przekazywanych przez wykładowcę (50 % oceny końcowej) oraz samodzielnie przygotowana prezentacja (50 % oceny końcowej).