Historia czasopiśmiennictwa dla dzieci i młodzieży

Posiadanie przez studentów ogólnej wiedzy historycznej.

- 35 godzin kontaktowych (wykłady 30 godzin i 5 godzin konsultacji związanych z przygotowaniem się studentów do egzaminu),

-15 godzin pracy własnej na przyswojenie treści wykładów,

-25 godzin na zapoznanie się z treścią zalecanych lektur,

-25 godzin na przygotowanie prezentacji dotyczącej prasy dziecięcej i młodzieżowej w Polsce.

Łącznie: 100 godz. (4 ECTS)

W1: - student ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę na temat historii czasopiśmiennictwa dla dzieci i młodzieży w Polsce

U1:- student potrafi identyfikować rolę czasopism pod względem kształtowania postaw moralnych i estetycznych młodych odbiorców

U2:- potrafi wyjaśnić zależności pomiędzy sytuacją społeczną i kulturową danego okresu a przekazem płynącym z piśmiennictwa dla dzieci i młodzieży

U3:-porównuje i uogólnia rolę czasopism w poszczególnych okresach historycznych

K1: student jest wrażliwy na sprawy wychowawcze i edukacyjne

wykład problemowy

- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- wykład konwersatoryjny
- wykład problemowy

- metody służące prezentacji treści

Wykład prezentuje historię czasopiśmiennictwa dla dzieci i młodzieży w Polsce i obejmuje zarówno początki kształtowania się prasy dziecięcej i młodzieżowej, lata największego rozwoju tego rodzaju prasy, jak również ukazuje najważniejsze tendencje występujące po 1980 roku.

Czasopisma dla dzieci i młodzieży odgrywały ważną rolę zarówno pod względem kształtowania postaw moralnych i estetycznych młodych odbiorców, jak i formowania nowego modelu literatury dla tej grupy odbiorców. Z drugiej strony periodyki te umożliwiały start wielu młodym pisarzom specjalizującym się w tego rodzaju literaturze. Czasopiśmiennictwo dla dzieci i młodzieży oddziaływało na szerokie rzesze odbiorców, jak również przygotowywało zarówno odbiorców innych, poważniejszych treści literackich, jak i do rozumienia ówczesnej problematyki wychowawczej. Warto także podkreślić, że redakcje tych pism chętnie włączały się w proces realizacji programów szkolnych i reagowały na bieżące potrzeby społeczne. Początek XX wieku to czas wzmożonego powstawania pism dla tej kategorii wiekowej odbiorców. Wykład obejmuje zarówno początki kształtowania się prasy dziecięcej i młodzieżowej w Polsce, jak również ukazuje najważniejsze tendencje występujące po 1980 roku.

1. Bialek, J.Z. Literatura dla dzieci i młodzieży w latach 1918-1939. Zarys monograficzny. Materiały. Warszawa 1979.

2. Ejsmont M., Wartości w prasie adresowanej do młodzieży, w: U progu wielkiej zmiany? Media w kulturze XXI wieku: nurty, kategorie, idee, pod red. M. Sokołowskiego, Olsztyn 2005, s. 635-644.

3. Encyklopedia wiedzy o prasie, pod red. J. Maślanki, Wrocław 1976.

4. Falkowska J., Czasopiśmiennictwo dla dzieci i młodzieży w Polsce : stan badań i perspektywy badawcze, "Acta Universitatis Nicolai Copernici. Pedagogika" 2021, Z. 42 nr 2, s. 95-116.

5. Falkowska J., Rola czasopisma "Płomyk" w propagowaniu idei wychowania patriotycznego w okresie międzywojennym, w: Sto lat polskiej oświaty (1918-2018), pod red. H. Markiewiczowej i I. Czarneckiej, Warszawa 2019, s. 257-268.

6. Falkowska J., Nauczyciele edukacji narodowej : program twórców "Mojego Pisemka" (1902-1936), w Nauczyciele : zasłużeni - niedocenieni - zapamiętani , pod red. W. Szulakiewicz, Toruń 2018, s. 239-255.

7.Jarowiecki J., Czasopisma dla dzieci i młodzieży oraz prasa młodzieżowa w Polsce w latach 1918–2000, Wrocław 2016.

8.Kaniowska-Lewańska I., Literatura dla dzieci i młodzieży do roku 1864. Zarys monograficzny. Materiały. Warszawa 1980.

9.Kuliczkowska K. Literatura dla dzieci i młodzieży w latach 1864-1918. Zarys monograficzny. Materiały. Warszawa, 1981

10. Papuzińska J., Tradycje społeczno-wychowawcze polskiej prasy dziecięcej, w: Pół wieku przyjaźni z dzieckiem i szkołą, Warszawa 1972.

11.Papuzińska J., Wychowawcza rola prasy dziecięcej, Warszawa 1972.

12.Rogoż M., Czasopisma dla dzieci i młodzieży Instytutu Wydawniczego „Nasza Księgarnia” w latach 1945-1989, Kraków 2009.

13.Sokół, Z. Prasa dziecięco-młodzieżowa w Polsce po roku 1980, „Poradnik bibliotekarza” 1996, nr 6, s. 3-6.

14.Szylerowska B., „Świerszczyk” czasopismem edukującym młode pokolenie, „Wychowanie na co Dzień” 2002, nr 2/3, s. 9-12.

Zaliczenie na podstawie wypowiedzi ustnej: obowiązuje znajomość treści wykładów - na ich podstawie student przygotowuje wystąpienie (np. w formie prezentacji) dotyczące wybranego przez siebie czasopisma dla dzieci i młodzieży.

Na zaliczenie składają się zatem dwa równorzędne elementy- opanowanie informacji przekazywanych przez wykładowcę (50 % oceny końcowej) oraz samodzielnie przygotowana prezentacja (50 % oceny końcowej).