Współczesne kierunki pedagogiczne

kanon (atrybut wycofany)

Godziny realizowane z udziałem nauczycieli (25 godz.)

- udział w konwersatorium – 15 godz.

- konsultacje przed egzaminem - 10 godz.

Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta (75 godz.):

- praca własna nad obowiązkowymi tekstami 45 godz.

- przygotowanie do zaliczenia końcowego i obecność na zaliczeniu –

30 godz.

W sumie 100 godz. = 4 ECTS

W_01, student zna kontekst funkcjonowania współczesnego pedagoga

W_02 student zna główne założenia systemów filozoficznych i ideologicznych, które ukształtowały współczesną myśl i praktykę edukacyjną

U_01 - student potrafi zrekonstruować współczesne nurty w pedagogice

K_01 - student docenia znaczenie współczesnych kierunków pedagogicznych oraz ich historycznych i filozoficznych uwarunkowań dla kształtowania nowatorskiego podejścia do procesów wychowania i kształcenia

Wykład konwersatoryjny

- wykład konwersatoryjny

Zapoznanie studentów ze współczesnymi kierunkami i nurtami w pedagogice. Nakreślenie mapy odmian myślenia o edukacji.

Po ukończeniu przedmiotu student zna podstawowe pojęcia pedagogiki oraz nabywa umiejętności posługiwania się językiem teorii wychowania do opisu rzeczywistości społecznej. Rekonstruuje założenia i porównuje główne współczesne kierunki i nurty w pedagogice. Dokonuje krytycznej analizy odmiennych koncepcji wychowania. Przyszli nauczyciele wykazują aktywność w samodzielnym konstruowaniu teoretycznych rozwiązań oraz potrafią wdrożyć innowacje do własnej praktyki edukacyjnej.

1. Analiza głównych systemów filozoficznych i ideologicznych, które ukształtowały myśl i praktykę edukacyjną.

2. Analiza wybranych, współczesnych kierunków, orientacji i nurtów w pedagogice

3. Znaczenie wybranych kierunków dla współczesnej refleksji o wychowaniu

4. Nakreślenie mapy współczesnych odmian myślenia o edukacji

Okoń W., Dziesięć szkół alternatywnych, Warszawa 1997.

Piekarski J., B.Śliwerski, Edukacja alternatywna. Nowe teorie, modele badań i reformy, Kraków 2000.

Śliwerski B., Pedagogika alternatywna, Łódź-Kraków 1995.

Śliwerski B., Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 1998.

Wołoszyn S. Nauki o wychowaniu w Polsce w XX wieku. Próba zarysu encyklopedycznego. Warszawa 1992.

Wołoszyn S. (red. i oprac.) Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, Tom III, księga pierwsza i druga, Kielce 1998.

Gutek G.L. Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji, Gdańsk 2003

Kwieciński Z. (red.), Alternatywy myślenia o/dla edukacji.

Piekarski J., B.Śliwerski, Edukacja alternatywna. Nowe teorie, modele badań i reformy, Kraków 2000.

Rutkowiak J., Kubinowski D., Nowak M., Edukacja . Moralność. Sfera publiczna, Lublin 2007.

Śliwerski B. Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 2015.

Śliwerski B., Nowe konteksty (dla) edukacji alternatywnej XXI wieku, Kraków 2001.

Śliwerski B., Pedagogika alternatywna. Postulaty, projekty i kontynuacje. Tom II. Innowacje edukacyjne i reformy pedagogiczne, Kraków 2008.

oraz fragmenty:

J. A. Brühlemeier, Edukacja humanistyczna, Kraków 1993.

R. Gloton, C. Clero, Twórcza aktywność dziecka, Warszawa 1988.

C. R. Rogers, Tworzenie klimatu wolności, [w:] K. Blusz (red.), Edukacja i wyzwolenie, Kraków 1992.

T. Gordon, Wychowanie bez porażek, Warszawa 1991.

I. Illich, Społeczeństwo bez szkoły, Warszawa 1976.

S. Neill, Summerhill, Katowice 1991.

T. W. Adorno, Wychowanie po Oświęcimiu, "Znak" 1978 nr 285

P. Freire, "Bankowa" koncepcja edukacji jako narzędzie opresji, [w:] K. Blusz (red.), Edukacja i wyzwolenie, Kraków 1992.

M. Foucault, Nadzorować i karać, Warszawa 1998.

E. Fromm, Wojna w człowieku. Psychologiczne studium istoty destrukcyjności, Warszawa 1994.

N. Postman, Technopol. Triumf techniki nad kulturą, Warszawa 2004.

H. Schoenebeck, Antypedagogika w dialogu, Kraków 1994. H. Schoenebeck, Antypedagogika [być i wspierać zamiast wychowywać], Warszawa 2007.

Egzamin ustny , próg zaliczenia 60 % , 61-70 % dostateczny plus, 71-80 % dobry, 81-90 % dobry plus, 91-100 % bardzo dobry

Brak