Socjologia instytucji i zrzeszeń

Brak.

kanon

1. Godziny realizowane z udziałem nauczycieli: 30

2. Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta/słuchacza/uczestnika kursu potrzebny do pomyślnego zaliczenia przedmiotu, tj. wcześniejsze przygotowanie i uzupełnienie notatek; zebranie i wybór odpowiednich materiałów do zajęć, wymagane powtórzenie materiału, pisanie prac, projektów, czytanie literatury, zapoznanie się z materiałami dydaktycznymi umieszczonymi na platformie e-learningowej, wykonanie zadań sprawdzających umieszczonych na tej platformie.- 60 h

3. Czas wymagany do przygotowania się do uczestnictwa w procesie oceniania (np. w egzaminach) – 30 h

4. Czas wymagany do odbycia obowiązkowej (-ych) praktyki (praktyk) – 0 h

W1 - posiada podstawową wiedzę o specyfice, tradycji i metodologii nauk społecznych oraz miejscu socjologii pośród innych dyscyplin w ramach nauk społecznych- K_W01

W2- posiada podstawową wiedzę na temat genezy i funkcjonowania struktur i instytucji społecznych w obszarze kultury, polityki, prawa i ekonomii oraz o relacjach między elementami składającymi się na te struktury (relacja między strukturą a działaniem społecznym)- K_W02

W3- posiada podstawową wiedzę w zakresie relacji miedzy mikro- mezo- i makro- strukturami zarówno w kontekście lokalnym, regionalnym, państwowym, ponadnarodowym i globalnym – K_W03

U1 - potrafi prawidłowo identyfikować i interpretować zjawiska społeczne z wykorzystaniem wiedzy socjologicznej; dysponuje „wyobraźnią socjologiczną” (rozpoznaje zamierzone/niezamierzone, natychmiastowe/skumulowane, bezpośrednie/pośrednie efekty działań podmiotów społecznych, ma świadomość ukrytych zasobów, barier strukturalnych i kulturowych wyznaczających szanse działań podmiotów, rozpoznaje dziedzictwo przeszłości w fenomenach społecznych, dostrzega zmienność struktur i instytucji, akceptuje różnorodność przejawów życia społecznego) – K_U01

U2 - potrafi wykorzystać podstawową wiedzę teoretyczną i pozyskiwać dane do analizy konkretnych procesów i fenomenów społecznych – K_U02

U3 - potrafi celnie wskazywać związki przyczynowo-skutkowe w obszarze konkretnych procesów i fenomenów społecznych z wykorzystaniem koncepcji i narzędzi właściwych dla socjologii - K_U03

K1 - prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wypełnianiem różnych ról w organizacji – K_K04

K2 - nie ogranicza się do korpusu wiedzy zdobytej podczas zajęć dydaktycznych ale systematycznie uzupełnia i doskonali nabytą wiedzę i umiejętności – K_K06

wykład

- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- wykład problemowy

Socjologia Instytucji i Zrzeszeń jest pośrednim członem socjologii, mieszczącym się między makrosocjologią (wielkie struktury społeczne, takie jak społeczeństwo, naród, państwo) a mikrosocjologią (małe struktury, takie jak rodzina). Alternatywna nazwa przedmiotu - mezosocjologia - pozwala zachować odniesienie do sfer makro- i mikro-. Wspólnota tematów nie oznacza całkowitej identyfikacji. Gdy przedmiot realizowany jest jedynie w oparciu o wykład lub gdy adresowany jest do wyspecjalizowanych grup studiów (polityka społeczna, PROWE) wystarczy nazwa "mezosocjologia". Jest to różnica w formie, a nie w treści zajęć. Mezosocjologia należy do kanonu socjologii, uwzględnia różne pośrednie formy organizacji życia społecznego, takie właśnie jak instytucje i zrzeszenia.

Wykład ukierunkowany jest na systematyczne przedstawienie następujących problemów: organizacja życia społecznego jako przedmiot badań; procesy instytucjonalizacji życia społecznego; instytucjonalizacja: władzy, wiary, wiedzy, opieki i rozrywki, gospodarowania; proces biurokratyzacji; funkcjonowanie administracji publicznej, zasada pomocniczości; autonomia i samorząd; model funkcjonalny instytucji: urząd, przedsiębiorstwo, instytucja totalna; dwa modele organizacji życia społecznego: porządek państwowy oraz ład społeczny; dualizm organizacji międzynarodowych; sektor nonprofit; model funkcjonalny fundacji; instytucjonalizacja zrzeszeń - systemy partyjne, związki zawodowe, spółdzielczość; tajne związki, ruchy kontrkulturowe i ekologiczne; organizacja sportu i turystyki; stowarzyszenia hobbystów i kolekcjonerów; stowarzyszenia twórców; wzory życia zakonnego; model funkcjonalny stowarzyszenia; kulturowe i psychospołeczne funkcje zrzeszeń; instytucje i zrzeszenia w świadomości społecznej; rozwój instytucji i zrzeszeń w społeczeństwie polskim; degradacja samorządu, stowarzyszeń i fundacji w systemie komunistycznym.

Przedmiot ten nie ma odpowiednika w literaturze przedmiotu w formie podręcznika czy też teoretyzującej syntezy. Ma ten brak zastąpić. Jest też ukierunkowany na wskazanie trendów rozwojowych bez analizy tła historycznego. W szczególności jednak operuje odwołaniami do funkcjonujących w Polsce, w przeszłości i dziś, struktur organizacyjnych.

Zadaniem ćwiczeń jest dopełnienie wykładanych treści o analizę literatury przedmiotu, zgodnie ze szczegółowymi wskazaniami programowymi. Do tego ćwiczenia mają przygotować studentów od strony rzeczowej i merytorycznej do końcowego egzaminu.

Kazimierz Z. Sowa "Wstęp do socjologicznej teorii zrzeszeń", wyd. 2, Warszawa 1988.

Ferdinand Tonnies "Wspólnota i stowarzyszenie. Rozprawa o komunizmie i socjalizmie jako empirycznych formach kultury", Warszawa 1988.

Antoni Mączek "Rządzący i rządzeni. Władza i społeczeństwo w Europie wczesnonowożytnej", Warszawa 1986.

Irena Borowik "Procesy instytucjonalizacji i prywatyzacji religii w powojennej Polsce" Kraków 1997.

Tadeusz Alek-Kowalski "Instytucjonalizacja nauki", wyd. 2, 1998.

Ewa Leś "Od filantropii do pomocniczości. Studia porównawcze rozwoju i działalności organizacji społecznych", Warszawa 2000.

Michel Crozier "Biurokracja - anatomia zjawiska", Warszawa 1967.

Herbert A. Simon "Działanie administracji. Procesy podejmowania decyzji w organizacjach administracyjnych" Warszawa 1976.

Dorota Ilczuk, „Sektor nonprofit w kulturze. Analiza instytucjonalno-finansowa fundacji i stowarzyszeń”, Warszawa 1995.

Piotr Gliński, „Polscy Zieloni. Ruch społeczny w okresie przemian”, Warszawa 1996.

Podstawową formą oceny jest egzamin, zdawany w formie ustnej. Gdy program studiów nie obejmuje ćwiczeń, student za wskazówkę egzaminacyjną ma zestaw pytań. Gdy wykład uzupełniany jest ćwiczeniami, student otrzymuje pytanie, którego wyjściową kwestią jest jedno z pojęć podstawowych dla danego tematu (patrz program). Ćwiczenia wymagają obecności aktywnej w formie udziału w dyskusji, której zaczynem jest referat studencki oraz teksty wskazane w fakultatywnej liście literatury. Znaczącym kryterium oceny jest nie tylko treść, ale i forma wypowiedzi ustnej, w szczególności logika wypowiedzi - przy wskazanej na znajomości tematu, opartej na materiale (notatki) z wykładów i ćwiczeń. Jeśli zdający wykazuje się niewiedzą - otrzymuje dodatkowe pytanie. Odpowiedź jest oceniana nie tylko stopniem, ale i komentarzem ze strony egzaminatora.

Nie dotyczy.