Wprowadzenie do językoznawstwa zewnętrznego

Brak.

przedmiot fakultatywny

Godziny realizowane z udziałem nauczycieli (39 godz.):

godziny z udziałem nauczyciela - 30 godzin

konsultacje na dyżurach i drogą elektroniczną - 9 godzin

Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta (37 godz.):

- przygotowanie do wykładu – 7 godzin

- czytanie literatury- 18 godzin

- przygotowanie do egzaminu - 12 godzin

Łącznie: 76 godz. (3 ECTS)

Po zakończeniu kursu student:

W1 - wymienia obszary zainteresowań językoznawstwa zewnętrznego – K_W01

W2 - charakteryzuje podstawowe narzędzia oraz terminy stosowane przez językoznawstwo zewnętrzne

W3 - zna podstawowe opracowania za kresu poznawanej dyscypliny – K_W01

W4 - opisuje w sposób spójny i klarowny podstawowe problemy badawcze językoznawstw a zewnętrznego – K_W11

Po zakończeniu kursu student:

U1 – identyfikuje podstawowe problemy badawcze subdyscyplin językoznawstwa zewnętrznego

U2 – dobiera odpowiednie procedury analityczne do rozwiązywania głównych problemów badawczych subdyscyplin językoznawstwa zewnętrznego – K_U12

U3 - charakteryzuje miejsce językoznawstwa zewnętrznego na tle innych paradygmatów naukowych – K_U12

U4 – znają podstawowe procedury analizują tekstów pod kątem socjolingwistycznym, neurolingwistycznym itp.

Po zakończeniu kursu student:

K1 - ma świadomość złożonej natury językoznawstwa zewnętrznego oraz jego powiązań z innymi dziedzinami wiedzy, jak również charakteryzuje miejsce nauki o języku w różnych paradygmatach naukowych

K2 - umie samodzielnie pracować analitycznie w zakresie wybranych badań językoznawczych – K_K01

Metody dydaktyczne eksponujące:

- pokaz

Metody dydaktyczne podające:

- wykład informacyjny (konwencjonalny)

-wykład konwersatoryjny

Metody dydaktyczne poszukujące:

- obserwacji

- studium przypadku

Metody dydaktyczne w kształceniu online:

- metody rozwijające refleksyjne myślenie

- metody służące prezentacji treści

- pokaz

- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- wykład konwersatoryjny

- obserwacji
- studium przypadku

- metody rozwijające refleksyjne myślenie
- metody służące prezentacji treści

Celem kursu jest zapoznanie studentów z zagadnieniami dotyczącymi związków języka (i lingwistyki) ze zjawiskami pozajęzykowymi, będącymi przedmiotem badań takich subdyscyplin językoznawstwa i nauk pokrewnych jak: socjolingwistyka i socjologia języka, psycholingwistyka, pragmalingwistyka, ekolingwistyka, glottodydaktyka i in.

Klasyczny podział na językoznawstwo wewnętrzne i zewnętrzne temu ostatniemu przypisuje badania na pograniczu dyscyplin. W wykładzie zawarte są zarówno informacje teoretyczne, jak i przykłady badań prowadzonych w ramach socjolingwistyki i socjologii języka, psycholingwistyki, pragmalingwistyki, ekolingwistyki, glottodydaktyki i innych dziedzin pokrewnych.

1. Założenia teoretyczne i celowość badań "zewnętrznych".

2. Cechy wspólne paradygmatów w językoznawstwie, innych naukach humanistycznych oraz naukach społecznych.

3. Perspektywy w interdyscyplinarnych badaniach języka i związków języka i rzeczywistości pozajęzykowej.

4. Socjolingwistyka i socjologia języka.

5. Psycholingwistyka.

6. Pragmalingwistyka. Język jako narzędzie stosowane do osiągania celów społecznych.

7. Ekolingwistyka i ekologia języka. Wymiar deskryptywny i stosowany.

8. Przyswajanie języka i glottodydaktyka.

9. Czy dialektologia jest językoznawstwem zewnętrznym?

10. Przykłady problemów badawczych i ich rozwiązań.

K. Adams, G.J. Galanes, Komunikacja w grupach, Warszawa 2008.

B. Bernstein, Odtwarzanie kultury, Warszawa 1990.

Z. Bokszański, Tożsamość, interakcja, grupa, Łódź 1989.

Z. Bokszański, A. Piotrowski, M. Ziółkowski – Socjologia języka, Warszawa 1977.

M. Bugajski, Język w komunikowaniu, Warszawa 2007.

F. de Saussure, Kurs językoznawstwa ogólnego, Warszawa 1961.

E. Durkheim, Co to jest fakt społeczny?, w: J. Szacki, Durkheim, Warszawa 1964, s. 129-141.

J. Fisiak, 1975, Wstęp do współczesnych teorii lingwistycznych, Warszawa.

S. Grabias, Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1997.

K. Handke, Socjologia języka, Język kobiet i mężczyzn, Warszawa 2009, s. 134-219 [134-147, 166-173, 180-185].

M. Lewandowski, Sociolects and Registers – a Contrastive Analysis of Two Kinds of Linguistic Variation,INVESTIGATIONES LINGUISTICAE VOL. XX, 2010, s. 60-79.

M. Misiak, W kręgu badań nad mniejszościami etnolingwistycznymi w Europie, Wrocław 2006.

G. Orwell , Zasady nowo-mowy, w: Nowomowa, J. Rokoszowa (red.), Londyn 1985.

K. Polański (red.), Encyklopedia językoznawstwa ogólnego. Wrocław -Warszawa-Kraków 2003.

K. Riley, Language Socialization, In: Bernard Spolsky & Francis M. Hult (eds.), Handbook of Educational Linguistics, Blackwell 2008, s. 398-410.

E. Sapir. Język. Wprowadzenie do badań nad mową, Kraków 2010.

E. Sapir, Kultura, język, osobowość, Warszawa 1978.

A. Szulc, Podręczny słownik językoznawstwa stosowanego, Warszawa 1984.

B. L. Whorf, Język, myśl i rzeczywistość, Warszawa 1982.

Podstawą zaliczenia jest aktywne uczestnictwo w zajęciach oraz ustny egzamin końcowy na zakończenie wykładu.

Zakładane efekty kształcenia są weryfikowane w następujący sposób:

Egzamin ustny - W1, W2, W3, W4, U1, U2, U3, U4;

Aktywne uczestnictwo - K1, K2.

nie dotyczy.