Komunikacja z osobami z dysfunkcjami słuchu i wzroku

brak

przedmiot obowiązkowy

Podczas realizacji przedmiotu student uzyskuje 2 punkty ECTS

w następującym układzie:

1) Godziny realizowane na zajęciach przy bezpośrednim udziale nauczyciela akademickiego - 15 godzin, za które student uzyskuje 1,25 punktu ECTS;

2) Godziny w trakcie konsultacji przy bezpośrednim udziale nauczyciela akademickiego – 5 godzin (0,25 ECTS);

3) Godziny konieczne do przygotowania się do zajęć i sprawdzianu - 10 godzin (0,5 ECTS).

ŁĄCZNIE 30 godzin = 2 ECTS

Po zakończeniu kursu student/ka:

W1: ma uporządkowaną wiedzę na temat wychowania i kształcenia ogólnodostępnego i specjalnego – K_W02;

W2: ma podstawową wiedzę o strukturze i funkcjach systemu edukacji, w tym edukacji specjalnej i integracyjnej – K_W02.

Po zakończeniu kursu student/ka:

U1: ocenia przydatność typowych metod komunikacyjnych w pracy z osobami z dysfunkcjami – K_U01;

U2: potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania, interpretowania oraz projektowania strategii działań komunikacyjnych – K_U11.

Po zakończeniu kursu student/ka:

K1: ma przekonanie o sensie, wartości i potrzebie podejmowania działań komunikacyjnych – K_K01.

Prowadzący wykorzystuje w trakcie zajęć różne metody podające, eksponujące i poszukujące.

- pokaz

- opis
- pogadanka
- wykład konwersatoryjny

- ćwiczeniowa
- doświadczeń
- klasyczna metoda problemowa
- projektu
- referatu

Na zajęciach studenci zapoznają się ze sposobami komunikacji interpersonalnej między osobami z dysfunkcjami słuchu a słyszącymi i osobami z dysfunkcjami wzroku a widzącymi w celu świadomego wyboru drogi komunikacji.

W ramach zajęć podejmowane są następujące szczegółowe zagadnienia:

1. Istota i rodzaje dysfunkcji zdrowotnych; klasyfikacja osób z dysfunkcją wzroku i słuchu ze względu na stopień uszkodzenia narządów wzroku i słuchu;

2. Znaczenie pedagogiki specjalnej dla uczenia się i prawidłowego funkcjonowania osób z dysfunkcjami wzroku i słuchu;

3. Wpływ obniżonej sprawności sensorycznej na sprawność komunikacyjną; komunikacja językowa i niejęzykowa (wspomagająca i alternatywna);

4. Dwa aspekty skutecznego porozumienia się z osobami z dysfunkcjami wzroku i słuchu – rozumienie oraz bycie rozumianym;

5. Wybrane systemy komunikacji alternatywnej: Pictogram Communication Symbols (PCS), system gestów Makaton, system alternatywnej komunikacji Blissa (Blissymbolics), system fonogestów, PIC ‐ Symbole (Pictogram Ideogram Communication), system obrazkowy ALADIN (komputerowy słownik komunikacyjny), język migowy, system Braille'a.

6. Inicjatywy kulturalne i społeczne promujące włączanie osób niepełnosprawnych do społeczeństwa.

W tym cyklu dydaktycznym zajęcia mogą odbywać się zdalnie - synchronicznie na platformie Microsoft Teams i asynchronicznie na platformie Moodle (adres wyżej).

Błeszyński J. (red.), Alternatywne i wspomagające metody komunikacji, Kraków 2008.

Hendzel J. K., Słownik polskiego języka migowego, Warszawa 1995.

Kurcz I., Pamięć, uczenie się, język, Warszawa 1995.

Maciejska-Roczan K., Osoby słyszące i my, „Świat Ciszy”, 1999, nr 4.

Sękowska Z., Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej, Warszawa 1998.

Słownik symboli Blissa, Centrum Rozwoju Komunikacji. Ośrodek Szkoleniowy BLISS (niedatowany) , Warszawa.

Szczepankowski B., Wyrównywanie szans osób niesłyszących: optymalizacja komunikacji językowej, Siedlce 1998.

Szczepankowski B., Komunikowanie się z osobami z uszkodzonym słuchem, Warszawa – Katowice 2000.

Von Tetzchner, S., Martinsen H., Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się, Stowarzyszenie Mówić bez słów, Warszawa 2002.

Zabłocki J., Psychologiczne i społeczne aspekty funkcjonowania osób niepełnosprawnych, Warszawa, 1992.

Zaorska M., Komunikacja alternatywna i głuchoniewidomych, Toruń 2005.

Aktywność na zajęciach i wykonywanie ćwiczeń od kierunkiem nauczyciela akademickiego – W1, W2, U1, U2.

Referat - W1, W2, U1, U2, K1

Końcowy sprawdzian – W1, W2, U1, U2, K1.

brak