Edycja źródeł i tekstów literackich
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2506-s1POL1Z-EZITL |
Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0229) Nauki humanistyczne (inne)
|
Nazwa przedmiotu: | Edycja źródeł i tekstów literackich |
Jednostka: | Wydział Humanistyczny |
Grupy: |
Przedmioty specjalności edytorsko-wydawniczej - 11 - filologia polska s1 ED-WYD |
Punkty ECTS i inne: |
2.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | przedmiot obowiązkowy |
Całkowity nakład pracy studenta: | Student za zaliczenie przedmiotu uzyskuje 2 punkty ECTS, odpowiadające nakładowi 50 godzin pracy, z tego: 1,5 punktu za udział w zajęciach i za konsultacje z osobą prowadzącą (37,5 godziny pracy). 0,5 punktu za pracę własną, przygotowanie do zajęć, pracę zaliczeniową (12,5 godziny pracy). |
Efekty uczenia się - wiedza: | W1: Student/ka definiuje pojęcia związane z edytorstwem tekstów literackich, naukowych, publicystycznych i źródłowych, odróżnia zakres pracy tekstologa i edytora naukowego od zakresu pracy redaktora i korektora wydawniczego, rozpoznaje rozwiązania zastosowane przez tekstologów w konkretnej edycji. (K_W01). W2: Student/la ma poszerzoną wiedzę o miejscu edytorstwa i tekstologii w systemie nauk oraz o jej przedmiotowych i metodologicznych powiązaniach z innymi dyscyplinami naukowymi (K_W02). |
Efekty uczenia się - umiejętności: | U1: Student/ka potrafi przygotować edycję naukową tekstu źródłowego i literackiego (zależnie od jej typu), umie wyjaśnić cel zastosowania danych zasad do edycji, wie, jak porównywać ze sobą przekazy (np. autograf z pierwodrukiem), posiada umiejętności opracowania tekstów na poziomie redakcji merytorycznej (przypisy objaśniające) i językowej (modernizacja tekstów dawnych) (K_U07). U2: Student/ka potrafi w sposób klarowny, spójny i precyzyjny wypowiadać się w mowie i na piśmie na tematy edytorskie, posiada umiejętność konstruowania rozbudowanych pisemnych uzasadnień na tematy dotyczące tekstologii (konstruowanie noty edytorskiej) (K_U11). |
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne: | K1: Student/ka ma świadomość roli tekstologa i edytora/wydawcy źródeł i tekstów literackich we współczesnej humanistyce, rozumie pluralizm kulturowy (K_K03). K2: Student/ka wykazuje aktywność, podejmuje trud i odznacza się wytrwałością w realizacji indywidualnych i zespołowych działań profesjonalnych w zakresie edytorskiego opracowania tekstu (K_K06). |
Metody dydaktyczne eksponujące: | - pokaz |
Metody dydaktyczne podające: | - opis |
Metody dydaktyczne poszukujące: | - ćwiczeniowa |
Metody dydaktyczne w kształceniu online: | - metody odnoszące się do autentycznych lub fikcyjnych sytuacji |
Skrócony opis: |
Celem zajęć jest analiza problemów związanych z opracowaniem tekstów literackich, naukowych, publicystycznych i źródłowych (dawnych i współczesnych) prowadząca do sformułowania zasad edycji naukowej. Zajęcia mają charakter praktyczny, kończą się samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego) w formie transliteracji i transkrypcji, z komentarzem i aparatem krytycznym. |
Pełny opis: |
Celem zajęć jest przyswojenie przez studenta postępowania badawczego związanego z samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego), wyznaczonego przez następujące etapy: 1) wybór podstawy wydania i ustalenie tekstu definitywnego, zapoznanie się z podstawowymi pojęciami z zakresu edytorstwa naukowego (edycja popularna, edycja krytyczna, dzieje tekstu, transkrypcja, transliteracja, kolacjonowanie przekazów, koniektura, emendacja, aparat krytyczny, pojęcie odmiany, modernizacja pisowni, przypisy objaśniające, nota edytorska); 2) transkrypcja tekstu; 3) modernizacja pisowni (zapoznanie się z metodami uwspółcześniania tekstów poetyckich, prozatorskich, naukowych, źródłowych i publicystycznych; przykłady form podlegających i niepodlegających modernizacji; analiza dyskusyjnych ustaleń tekstologów z zakresu modernizacji, poszanowanie właściwości języka autora, poetyki dzieła oraz dzisiejszych norm (kanonów wydawniczych) obowiązujących w edytorstwie; 4) opracowanie aparatu krytycznego i komentarza edytorskiego (omówienie celu, zawartości i zakresu objaśnień i komentarzy w edycji krytycznej). |
Literatura: |
1. Ł. Garbal, Edytorstwo: jak wydawać współczesne teksty literackie, Warszawa 2011 (fragmenty). 2. K. Górski, Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1975 i nast. wyd (fragmenty). 3. I. Klemensiewicz-Bajerowa, Modernizacja pisowni w tekstach z pierwszej połowy XIX wieku, „Pamiętnik Literacki” 1955, z. 3. 4. A. Kulecka, Indywidualizacja czy normalizacja? W poszukiwaniu modelu wydawnictw źródłowych XIX–XX wieku, „Studia Źródłoznawcze” 2002, t. 40. 5. R. Loth, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006 (fragmenty). 6. L. Marszałek, Edytorstwo publikacji naukowych, Warszawa 1986 (fragmenty). 7. J. Starnawski, Praca wydawcy naukowego, Wrocław 1992 (fragmenty). Lektury nieobowiązkowe, zalecane: 1. S. Pigoń, Pokąd sięga granica swobody redaktorskiej, w: tenże, Miłe życia drobiazgi, Warszawa 1964. 2. M. Strzyżewski, Sztuka edycji – dziś (tezy do dyskusji), „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2011, nr 1: Dziewiętnastowieczne edycje. 3. Z. Goliński, Edytorstwo naukowe tekstów literackich. Stan obecny i potrzeby, w: Wiedza o literaturze i edukacja. Księga referatów Zjazdu Polonistów Warszawa 1995, red. T. Michałowska i in., Warszawa 1996. |
Metody i kryteria oceniania: |
1. Ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć), wykonywanie ćwiczeń praktycznych: K_K03; K_K06, K_W01; K_W02. 2. Samodzielne przygotowanie edycji tekstu dawnego lub współczesnego: KU_07; K_U11. |
Praktyki zawodowe: |
brak |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2021/22" (zakończony)
Okres: | 2021-10-01 - 2022-02-20 |
Przejdź do planu
PN LAB
LAB
WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Laboratorium, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Aleksander Madyda, Mirosław Strzyżewski | |
Prowadzący grup: | Aleksander Madyda | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Laboratorium - Zaliczenie na ocenę |
|
Skrócony opis: |
Celem zajęć jest analiza problemów związanych z opracowaniem tekstów literackich, naukowych, publicystycznych i źródłowych (dawnych i współczesnych) prowadząca do sformułowania zasad edycji naukowej. Zajęcia mają charakter praktyczny, kończą się samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego) w formie transliteracji i transkrypcji, z komentarzem i aparatem krytycznym. |
|
Pełny opis: |
Celem zajęć jest przyswojenie przez studenta postępowania badawczego związanego z samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego), wyznaczonego przez następujące etapy: 1) wybór podstawy wydania i ustalenie tekstu definitywnego, zapoznanie się z podstawowymi pojęciami z zakresu edytorstwa naukowego (edycja popularna, edycja krytyczna, dzieje tekstu, transkrypcja, transliteracja, kolacjonowanie przekazów, koniektura, emendacja, aparat krytyczny, pojęcie odmiany, modernizacja pisowni, przypisy objaśniające, nota edytorska); 2) transkrypcja tekstu; 3) modernizacja pisowni (zapoznanie się z metodami uwspółcześniania tekstów poetyckich, prozatorskich, naukowych, źródłowych i publicystycznych; przykłady form podlegających i niepodlegających modernizacji; analiza dyskusyjnych ustaleń tekstologów z zakresu modernizacji, poszanowanie właściwości języka autora, poetyki dzieła oraz dzisiejszych norm (kanonów wydawniczych) obowiązujących w edytorstwie; 4) opracowanie aparatu krytycznego i komentarza edytorskiego (omówienie celu, zawartości i zakresu objaśnień i komentarzy w edycji krytycznej). Zajęcia będą odbywały się w czasie rzeczywistym na platformie Microsoft Teams. |
|
Literatura: |
1. Ł. Garbal, Edytorstwo: jak wydawać współczesne teksty literackie, Warszawa 2011 (fragmenty). 2. K. Górski, Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1975 i nast. wyd (fragmenty). 3. I. Klemensiewicz-Bajerowa, Modernizacja pisowni w tekstach z pierwszej połowy XIX wieku, „Pamiętnik Literacki” 1955, z. 3. 4. A. Kulecka, Indywidualizacja czy normalizacja? W poszukiwaniu modelu wydawnictw źródłowych XIX–XX wieku, „Studia Źródłoznawcze” 2002, t. 40. 5. R. Loth, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006 (fragmenty). 6. L. Marszałek, Edytorstwo publikacji naukowych, Warszawa 1986 (fragmenty). 7. J. Starnawski, Praca wydawcy naukowego, Wrocław 1992 (fragmenty). Lektury nieobowiązkowe, zalecane: 1. S. Pigoń, Pokąd sięga granica swobody redaktorskiej, w: tenże, Miłe życia drobiazgi, Warszawa 1964. 2. M. Strzyżewski, Sztuka edycji – dziś (tezy do dyskusji), „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2011, nr 1: Dziewiętnastowieczne edycje. 3. Z. Goliński, Edytorstwo naukowe tekstów literackich. Stan obecny i potrzeby, w: Wiedza o literaturze i edukacja. Księga referatów Zjazdu Polonistów Warszawa 1995, red. T. Michałowska i in., Warszawa 1996. |
|
Uwagi: |
brak |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2022/23" (zakończony)
Okres: | 2022-10-01 - 2023-02-19 |
Przejdź do planu
PN LAB
LAB
WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Laboratorium, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Aleksander Madyda, Mirosław Strzyżewski | |
Prowadzący grup: | Aleksander Madyda | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Laboratorium - Zaliczenie na ocenę |
|
Skrócony opis: |
Celem zajęć jest analiza problemów związanych z opracowaniem tekstów literackich, naukowych, publicystycznych i źródłowych (dawnych i współczesnych) prowadząca do sformułowania zasad edycji naukowej. Zajęcia mają charakter praktyczny, kończą się samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego) w formie transliteracji i transkrypcji, z komentarzem i aparatem krytycznym. |
|
Pełny opis: |
Celem zajęć jest przyswojenie przez studenta postępowania badawczego związanego z samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego), wyznaczonego przez następujące etapy: 1) wybór podstawy wydania i ustalenie tekstu definitywnego, zapoznanie się z podstawowymi pojęciami z zakresu edytorstwa naukowego (edycja popularna, edycja krytyczna, dzieje tekstu, transkrypcja, transliteracja, kolacjonowanie przekazów, koniektura, emendacja, aparat krytyczny, pojęcie odmiany, modernizacja pisowni, przypisy objaśniające, nota edytorska); 2) transkrypcja tekstu; 3) modernizacja pisowni (zapoznanie się z metodami uwspółcześniania tekstów poetyckich, prozatorskich, naukowych, źródłowych i publicystycznych; przykłady form podlegających i niepodlegających modernizacji; analiza dyskusyjnych ustaleń tekstologów z zakresu modernizacji, poszanowanie właściwości języka autora, poetyki dzieła oraz dzisiejszych norm (kanonów wydawniczych) obowiązujących w edytorstwie; 4) opracowanie aparatu krytycznego i komentarza edytorskiego (omówienie celu, zawartości i zakresu objaśnień i komentarzy w edycji krytycznej). Zajęcia będą odbywały się w czasie rzeczywistym na platformie Microsoft Teams. |
|
Literatura: |
1. Ł. Garbal, Edytorstwo: jak wydawać współczesne teksty literackie, Warszawa 2011 (fragmenty). 2. K. Górski, Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1975 i nast. wyd (fragmenty). 3. I. Klemensiewicz-Bajerowa, Modernizacja pisowni w tekstach z pierwszej połowy XIX wieku, „Pamiętnik Literacki” 1955, z. 3. 4. A. Kulecka, Indywidualizacja czy normalizacja? W poszukiwaniu modelu wydawnictw źródłowych XIX–XX wieku, „Studia Źródłoznawcze” 2002, t. 40. 5. R. Loth, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006 (fragmenty). 6. L. Marszałek, Edytorstwo publikacji naukowych, Warszawa 1986 (fragmenty). 7. J. Starnawski, Praca wydawcy naukowego, Wrocław 1992 (fragmenty). Lektury nieobowiązkowe, zalecane: 1. S. Pigoń, Pokąd sięga granica swobody redaktorskiej, w: tenże, Miłe życia drobiazgi, Warszawa 1964. 2. M. Strzyżewski, Sztuka edycji – dziś (tezy do dyskusji), „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2011, nr 1: Dziewiętnastowieczne edycje. 3. Z. Goliński, Edytorstwo naukowe tekstów literackich. Stan obecny i potrzeby, w: Wiedza o literaturze i edukacja. Księga referatów Zjazdu Polonistów Warszawa 1995, red. T. Michałowska i in., Warszawa 1996. |
|
Uwagi: |
brak |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2023/24" (zakończony)
Okres: | 2023-10-01 - 2024-02-19 |
Przejdź do planu
PN LAB
LAB
WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Laboratorium, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Aleksander Madyda, Mirosław Strzyżewski | |
Prowadzący grup: | Aleksander Madyda | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Laboratorium - Zaliczenie na ocenę |
|
Skrócony opis: |
Celem zajęć jest analiza problemów związanych z opracowaniem tekstów literackich, naukowych, publicystycznych i źródłowych (dawnych i współczesnych) prowadząca do sformułowania zasad edycji naukowej. Zajęcia mają charakter praktyczny, kończą się samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego) w formie transliteracji i transkrypcji, z komentarzem i aparatem krytycznym. |
|
Pełny opis: |
Celem zajęć jest przyswojenie przez studenta postępowania badawczego związanego z samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego), wyznaczonego przez następujące etapy: 1) wybór podstawy wydania i ustalenie tekstu definitywnego, zapoznanie się z podstawowymi pojęciami z zakresu edytorstwa naukowego (edycja popularna, edycja krytyczna, dzieje tekstu, transkrypcja, transliteracja, kolacjonowanie przekazów, koniektura, emendacja, aparat krytyczny, pojęcie odmiany, modernizacja pisowni, przypisy objaśniające, nota edytorska); 2) transkrypcja tekstu; 3) modernizacja pisowni (zapoznanie się z metodami uwspółcześniania tekstów poetyckich, prozatorskich, naukowych, źródłowych i publicystycznych; przykłady form podlegających i niepodlegających modernizacji; analiza dyskusyjnych ustaleń tekstologów z zakresu modernizacji, poszanowanie właściwości języka autora, poetyki dzieła oraz dzisiejszych norm (kanonów wydawniczych) obowiązujących w edytorstwie; 4) opracowanie aparatu krytycznego i komentarza edytorskiego (omówienie celu, zawartości i zakresu objaśnień i komentarzy w edycji krytycznej). Zajęcia będą odbywały się w czasie rzeczywistym na platformie Microsoft Teams. |
|
Literatura: |
1. Ł. Garbal, Edytorstwo: jak wydawać współczesne teksty literackie, Warszawa 2011 (fragmenty). 2. K. Górski, Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1975 i nast. wyd (fragmenty). 3. I. Klemensiewicz-Bajerowa, Modernizacja pisowni w tekstach z pierwszej połowy XIX wieku, „Pamiętnik Literacki” 1955, z. 3. 4. A. Kulecka, Indywidualizacja czy normalizacja? W poszukiwaniu modelu wydawnictw źródłowych XIX–XX wieku, „Studia Źródłoznawcze” 2002, t. 40. 5. R. Loth, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006 (fragmenty). 6. L. Marszałek, Edytorstwo publikacji naukowych, Warszawa 1986 (fragmenty). 7. J. Starnawski, Praca wydawcy naukowego, Wrocław 1992 (fragmenty). Lektury nieobowiązkowe, zalecane: 1. S. Pigoń, Pokąd sięga granica swobody redaktorskiej, w: tenże, Miłe życia drobiazgi, Warszawa 1964. 2. M. Strzyżewski, Sztuka edycji – dziś (tezy do dyskusji), „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2011, nr 1: Dziewiętnastowieczne edycje. 3. Z. Goliński, Edytorstwo naukowe tekstów literackich. Stan obecny i potrzeby, w: Wiedza o literaturze i edukacja. Księga referatów Zjazdu Polonistów Warszawa 1995, red. T. Michałowska i in., Warszawa 1996. |
|
Uwagi: |
brak |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.