Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu - Centralny punkt logowania
Strona główna

Edycja źródeł i tekstów literackich

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 2506-s1POL1Z-EZITL
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (0229) Nauki humanistyczne (inne) Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Edycja źródeł i tekstów literackich
Jednostka: Wydział Humanistyczny
Grupy: Przedmioty specjalności edytorsko-wydawniczej - 11 - filologia polska s1 ED-WYD
Punkty ECTS i inne: 2.00 Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Rodzaj przedmiotu:

przedmiot obowiązkowy

Całkowity nakład pracy studenta:

Student za zaliczenie przedmiotu uzyskuje 2 punkty ECTS, odpowiadające nakładowi 50 godzin pracy, z tego:

1,5 punktu za udział w zajęciach i za konsultacje z osobą prowadzącą (37,5 godziny pracy).

0,5 punktu za pracę własną, przygotowanie do zajęć, pracę zaliczeniową (12,5 godziny pracy).


Efekty uczenia się - wiedza:

W1: Student/ka definiuje pojęcia związane z edytorstwem tekstów literackich, naukowych, publicystycznych i źródłowych, odróżnia zakres pracy tekstologa i edytora naukowego od zakresu pracy redaktora i korektora wydawniczego, rozpoznaje rozwiązania zastosowane przez tekstologów w konkretnej edycji. (K_W01).

W2: Student/la ma poszerzoną wiedzę o miejscu edytorstwa i tekstologii w systemie nauk oraz o jej przedmiotowych i metodologicznych powiązaniach z innymi dyscyplinami naukowymi (K_W02).


Efekty uczenia się - umiejętności:

U1: Student/ka potrafi przygotować edycję naukową tekstu źródłowego i literackiego (zależnie od jej typu), umie wyjaśnić cel zastosowania danych zasad do edycji, wie, jak porównywać ze sobą przekazy (np. autograf z pierwodrukiem), posiada umiejętności opracowania tekstów na poziomie redakcji merytorycznej (przypisy objaśniające) i językowej (modernizacja tekstów dawnych) (K_U07).

U2: Student/ka potrafi w sposób klarowny, spójny i precyzyjny wypowiadać się w mowie i na piśmie na tematy edytorskie, posiada umiejętność konstruowania rozbudowanych pisemnych uzasadnień na tematy dotyczące tekstologii (konstruowanie noty edytorskiej) (K_U11).


Efekty uczenia się - kompetencje społeczne:

K1: Student/ka ma świadomość roli tekstologa i edytora/wydawcy źródeł i tekstów literackich we współczesnej humanistyce, rozumie pluralizm kulturowy (K_K03).

K2: Student/ka wykazuje aktywność, podejmuje trud i odznacza się wytrwałością w realizacji indywidualnych i zespołowych działań profesjonalnych w zakresie edytorskiego opracowania tekstu (K_K06).


Metody dydaktyczne eksponujące:

- pokaz
- wystawa

Metody dydaktyczne podające:

- opis
- pogadanka
- wykład konwersatoryjny

Metody dydaktyczne poszukujące:

- ćwiczeniowa
- klasyczna metoda problemowa
- referatu
- studium przypadku

Metody dydaktyczne w kształceniu online:

- metody odnoszące się do autentycznych lub fikcyjnych sytuacji
- metody oparte na współpracy
- metody rozwijające refleksyjne myślenie
- metody służące prezentacji treści
- metody wymiany i dyskusji

Skrócony opis:

Celem zajęć jest analiza problemów związanych z opracowaniem tekstów literackich, naukowych, publicystycznych i źródłowych (dawnych i współczesnych) prowadząca do sformułowania zasad edycji naukowej. Zajęcia mają charakter praktyczny, kończą się samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego) w formie transliteracji i transkrypcji, z komentarzem i aparatem krytycznym.

Pełny opis:

Celem zajęć jest przyswojenie przez studenta postępowania badawczego związanego z samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego), wyznaczonego przez następujące etapy: 1) wybór podstawy wydania i ustalenie tekstu definitywnego, zapoznanie się z podstawowymi pojęciami z zakresu edytorstwa naukowego (edycja popularna, edycja krytyczna, dzieje tekstu, transkrypcja, transliteracja, kolacjonowanie przekazów, koniektura, emendacja, aparat krytyczny, pojęcie odmiany, modernizacja pisowni, przypisy objaśniające, nota edytorska); 2) transkrypcja tekstu; 3) modernizacja pisowni (zapoznanie się z metodami uwspółcześniania tekstów poetyckich, prozatorskich, naukowych, źródłowych i publicystycznych; przykłady form podlegających i niepodlegających modernizacji; analiza dyskusyjnych ustaleń tekstologów z zakresu modernizacji, poszanowanie właściwości języka autora, poetyki dzieła oraz dzisiejszych norm (kanonów wydawniczych) obowiązujących w edytorstwie; 4) opracowanie aparatu krytycznego i komentarza edytorskiego (omówienie celu, zawartości i zakresu objaśnień i komentarzy w edycji krytycznej).

Literatura:

1. Ł. Garbal, Edytorstwo: jak wydawać współczesne teksty literackie, Warszawa 2011 (fragmenty).

2. K. Górski, Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1975 i nast. wyd (fragmenty).

3. I. Klemensiewicz-Bajerowa, Modernizacja pisowni w tekstach z pierwszej połowy XIX wieku, „Pamiętnik Literacki” 1955, z. 3.

4. A. Kulecka, Indywidualizacja czy normalizacja? W poszukiwaniu modelu wydawnictw źródłowych XIX–XX wieku, „Studia Źródłoznawcze” 2002, t. 40.

5. R. Loth, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006 (fragmenty).

6. L. Marszałek, Edytorstwo publikacji naukowych, Warszawa 1986 (fragmenty).

7. J. Starnawski, Praca wydawcy naukowego, Wrocław 1992 (fragmenty).

Lektury nieobowiązkowe, zalecane:

1. S. Pigoń, Pokąd sięga granica swobody redaktorskiej, w: tenże, Miłe życia drobiazgi, Warszawa 1964.

2. M. Strzyżewski, Sztuka edycji – dziś (tezy do dyskusji), „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2011, nr 1: Dziewiętnastowieczne edycje.

3. Z. Goliński, Edytorstwo naukowe tekstów literackich. Stan obecny i potrzeby, w: Wiedza o literaturze i edukacja. Księga referatów Zjazdu Polonistów Warszawa 1995, red. T. Michałowska i in., Warszawa 1996.

Metody i kryteria oceniania:

1. Ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć), wykonywanie ćwiczeń praktycznych: K_K03; K_K06, K_W01; K_W02.

2. Samodzielne przygotowanie edycji tekstu dawnego lub współczesnego: KU_07; K_U11.

Praktyki zawodowe:

brak

Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2021/22" (zakończony)

Okres: 2021-10-01 - 2022-02-20
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Laboratorium, 30 godzin więcej informacji
Koordynatorzy: Aleksander Madyda, Mirosław Strzyżewski
Prowadzący grup: Aleksander Madyda
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Przedmiot - Zaliczenie na ocenę
Laboratorium - Zaliczenie na ocenę
Skrócony opis:

Celem zajęć jest analiza problemów związanych z opracowaniem tekstów literackich, naukowych, publicystycznych i źródłowych (dawnych i współczesnych) prowadząca do sformułowania zasad edycji naukowej. Zajęcia mają charakter praktyczny, kończą się samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego) w formie transliteracji i transkrypcji, z komentarzem i aparatem krytycznym.

Pełny opis:

Celem zajęć jest przyswojenie przez studenta postępowania badawczego związanego z samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego), wyznaczonego przez następujące etapy: 1) wybór podstawy wydania i ustalenie tekstu definitywnego, zapoznanie się z podstawowymi pojęciami z zakresu edytorstwa naukowego (edycja popularna, edycja krytyczna, dzieje tekstu, transkrypcja, transliteracja, kolacjonowanie przekazów, koniektura, emendacja, aparat krytyczny, pojęcie odmiany, modernizacja pisowni, przypisy objaśniające, nota edytorska); 2) transkrypcja tekstu; 3) modernizacja pisowni (zapoznanie się z metodami uwspółcześniania tekstów poetyckich, prozatorskich, naukowych, źródłowych i publicystycznych; przykłady form podlegających i niepodlegających modernizacji; analiza dyskusyjnych ustaleń tekstologów z zakresu modernizacji, poszanowanie właściwości języka autora, poetyki dzieła oraz dzisiejszych norm (kanonów wydawniczych) obowiązujących w edytorstwie; 4) opracowanie aparatu krytycznego i komentarza edytorskiego (omówienie celu, zawartości i zakresu objaśnień i komentarzy w edycji krytycznej).

Zajęcia będą odbywały się w czasie rzeczywistym na platformie Microsoft Teams.

Literatura:

1. Ł. Garbal, Edytorstwo: jak wydawać współczesne teksty literackie, Warszawa 2011 (fragmenty).

2. K. Górski, Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1975 i nast. wyd (fragmenty).

3. I. Klemensiewicz-Bajerowa, Modernizacja pisowni w tekstach z pierwszej połowy XIX wieku, „Pamiętnik Literacki” 1955, z. 3.

4. A. Kulecka, Indywidualizacja czy normalizacja? W poszukiwaniu modelu wydawnictw źródłowych XIX–XX wieku, „Studia Źródłoznawcze” 2002, t. 40.

5. R. Loth, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006 (fragmenty).

6. L. Marszałek, Edytorstwo publikacji naukowych, Warszawa 1986 (fragmenty).

7. J. Starnawski, Praca wydawcy naukowego, Wrocław 1992 (fragmenty).

Lektury nieobowiązkowe, zalecane:

1. S. Pigoń, Pokąd sięga granica swobody redaktorskiej, w: tenże, Miłe życia drobiazgi, Warszawa 1964.

2. M. Strzyżewski, Sztuka edycji – dziś (tezy do dyskusji), „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2011, nr 1: Dziewiętnastowieczne edycje.

3. Z. Goliński, Edytorstwo naukowe tekstów literackich. Stan obecny i potrzeby, w: Wiedza o literaturze i edukacja. Księga referatów Zjazdu Polonistów Warszawa 1995, red. T. Michałowska i in., Warszawa 1996.

Uwagi:

brak

Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2022/23" (zakończony)

Okres: 2022-10-01 - 2023-02-19
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Laboratorium, 30 godzin więcej informacji
Koordynatorzy: Aleksander Madyda, Mirosław Strzyżewski
Prowadzący grup: Aleksander Madyda
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Przedmiot - Zaliczenie na ocenę
Laboratorium - Zaliczenie na ocenę
Skrócony opis:

Celem zajęć jest analiza problemów związanych z opracowaniem tekstów literackich, naukowych, publicystycznych i źródłowych (dawnych i współczesnych) prowadząca do sformułowania zasad edycji naukowej. Zajęcia mają charakter praktyczny, kończą się samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego) w formie transliteracji i transkrypcji, z komentarzem i aparatem krytycznym.

Pełny opis:

Celem zajęć jest przyswojenie przez studenta postępowania badawczego związanego z samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego), wyznaczonego przez następujące etapy: 1) wybór podstawy wydania i ustalenie tekstu definitywnego, zapoznanie się z podstawowymi pojęciami z zakresu edytorstwa naukowego (edycja popularna, edycja krytyczna, dzieje tekstu, transkrypcja, transliteracja, kolacjonowanie przekazów, koniektura, emendacja, aparat krytyczny, pojęcie odmiany, modernizacja pisowni, przypisy objaśniające, nota edytorska); 2) transkrypcja tekstu; 3) modernizacja pisowni (zapoznanie się z metodami uwspółcześniania tekstów poetyckich, prozatorskich, naukowych, źródłowych i publicystycznych; przykłady form podlegających i niepodlegających modernizacji; analiza dyskusyjnych ustaleń tekstologów z zakresu modernizacji, poszanowanie właściwości języka autora, poetyki dzieła oraz dzisiejszych norm (kanonów wydawniczych) obowiązujących w edytorstwie; 4) opracowanie aparatu krytycznego i komentarza edytorskiego (omówienie celu, zawartości i zakresu objaśnień i komentarzy w edycji krytycznej).

Zajęcia będą odbywały się w czasie rzeczywistym na platformie Microsoft Teams.

Literatura:

1. Ł. Garbal, Edytorstwo: jak wydawać współczesne teksty literackie, Warszawa 2011 (fragmenty).

2. K. Górski, Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1975 i nast. wyd (fragmenty).

3. I. Klemensiewicz-Bajerowa, Modernizacja pisowni w tekstach z pierwszej połowy XIX wieku, „Pamiętnik Literacki” 1955, z. 3.

4. A. Kulecka, Indywidualizacja czy normalizacja? W poszukiwaniu modelu wydawnictw źródłowych XIX–XX wieku, „Studia Źródłoznawcze” 2002, t. 40.

5. R. Loth, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006 (fragmenty).

6. L. Marszałek, Edytorstwo publikacji naukowych, Warszawa 1986 (fragmenty).

7. J. Starnawski, Praca wydawcy naukowego, Wrocław 1992 (fragmenty).

Lektury nieobowiązkowe, zalecane:

1. S. Pigoń, Pokąd sięga granica swobody redaktorskiej, w: tenże, Miłe życia drobiazgi, Warszawa 1964.

2. M. Strzyżewski, Sztuka edycji – dziś (tezy do dyskusji), „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2011, nr 1: Dziewiętnastowieczne edycje.

3. Z. Goliński, Edytorstwo naukowe tekstów literackich. Stan obecny i potrzeby, w: Wiedza o literaturze i edukacja. Księga referatów Zjazdu Polonistów Warszawa 1995, red. T. Michałowska i in., Warszawa 1996.

Uwagi:

brak

Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2023/24" (zakończony)

Okres: 2023-10-01 - 2024-02-19
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Laboratorium, 30 godzin więcej informacji
Koordynatorzy: Aleksander Madyda, Mirosław Strzyżewski
Prowadzący grup: Aleksander Madyda
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Przedmiot - Zaliczenie na ocenę
Laboratorium - Zaliczenie na ocenę
Skrócony opis:

Celem zajęć jest analiza problemów związanych z opracowaniem tekstów literackich, naukowych, publicystycznych i źródłowych (dawnych i współczesnych) prowadząca do sformułowania zasad edycji naukowej. Zajęcia mają charakter praktyczny, kończą się samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego) w formie transliteracji i transkrypcji, z komentarzem i aparatem krytycznym.

Pełny opis:

Celem zajęć jest przyswojenie przez studenta postępowania badawczego związanego z samodzielnym przygotowaniem edycji tekstu dawnego (lub współczesnego), wyznaczonego przez następujące etapy: 1) wybór podstawy wydania i ustalenie tekstu definitywnego, zapoznanie się z podstawowymi pojęciami z zakresu edytorstwa naukowego (edycja popularna, edycja krytyczna, dzieje tekstu, transkrypcja, transliteracja, kolacjonowanie przekazów, koniektura, emendacja, aparat krytyczny, pojęcie odmiany, modernizacja pisowni, przypisy objaśniające, nota edytorska); 2) transkrypcja tekstu; 3) modernizacja pisowni (zapoznanie się z metodami uwspółcześniania tekstów poetyckich, prozatorskich, naukowych, źródłowych i publicystycznych; przykłady form podlegających i niepodlegających modernizacji; analiza dyskusyjnych ustaleń tekstologów z zakresu modernizacji, poszanowanie właściwości języka autora, poetyki dzieła oraz dzisiejszych norm (kanonów wydawniczych) obowiązujących w edytorstwie; 4) opracowanie aparatu krytycznego i komentarza edytorskiego (omówienie celu, zawartości i zakresu objaśnień i komentarzy w edycji krytycznej).

Zajęcia będą odbywały się w czasie rzeczywistym na platformie Microsoft Teams.

Literatura:

1. Ł. Garbal, Edytorstwo: jak wydawać współczesne teksty literackie, Warszawa 2011 (fragmenty).

2. K. Górski, Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1975 i nast. wyd (fragmenty).

3. I. Klemensiewicz-Bajerowa, Modernizacja pisowni w tekstach z pierwszej połowy XIX wieku, „Pamiętnik Literacki” 1955, z. 3.

4. A. Kulecka, Indywidualizacja czy normalizacja? W poszukiwaniu modelu wydawnictw źródłowych XIX–XX wieku, „Studia Źródłoznawcze” 2002, t. 40.

5. R. Loth, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006 (fragmenty).

6. L. Marszałek, Edytorstwo publikacji naukowych, Warszawa 1986 (fragmenty).

7. J. Starnawski, Praca wydawcy naukowego, Wrocław 1992 (fragmenty).

Lektury nieobowiązkowe, zalecane:

1. S. Pigoń, Pokąd sięga granica swobody redaktorskiej, w: tenże, Miłe życia drobiazgi, Warszawa 1964.

2. M. Strzyżewski, Sztuka edycji – dziś (tezy do dyskusji), „Sztuka Edycji. Studia Tekstologiczne i Edytorskie” 2011, nr 1: Dziewiętnastowieczne edycje.

3. Z. Goliński, Edytorstwo naukowe tekstów literackich. Stan obecny i potrzeby, w: Wiedza o literaturze i edukacja. Księga referatów Zjazdu Polonistów Warszawa 1995, red. T. Michałowska i in., Warszawa 1996.

Uwagi:

brak

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.
ul. Jurija Gagarina 11, 87-100 Toruń tel: +48 56 611-40-10 https://usosweb.umk.pl/ kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.2.0-1 (2024-03-12)