Translatoryka I (specjalistyczny język niemiecki II)

Brak

przedmiot obowiązkowy

70 godzin, w tym około 35 godzin kontaktowych. Pozostała godziny obejmują wykonywanie zadanych tłumaczeń (15 godzin), studiowanie zadanej literatury (10 godzin), przygotowanie się do kolokwium zaliczeniowego 7 godzin, przygotowanie krótkich sprawozdań z wykonanej pracy 3 godziny.

Ma pogłębioną wiedzę o wybranych językach specjalistycznych obszaru niemieckojęzycznego;

Zna gramatykę i leksykę w stopniu zaawansowanym;

Ma pogłębioną wiedzę o powiązaniach filologii z innymi naukami, przede wszystkim z tymi, które wiążą się z wybranymi językami specjalistycznymi.

Ma pogłębioną wiedzę o terminologii wybranych języków specjalistycznych i metodach tłumaczenia tekstów specjalistycznych;

Potrafi tłumaczyć teksty specjalistyczne o zaawansowanym stopniu trudności z języka polskiego na niemiecki i niemieckiego na polski;

Posiada umiejętność integrowania wiedzy z różnych dyscyplin i ją stosować w procesie przekładu;

Potrafi krytycznie analizować i interpretować różnego rodzaju teksty;

Ma świadomość poziomu swojej wiedzy w zakresie tłumaczeń tekstów specjalistycznych i rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i rozwoju;

Zna i potrafi stosować etyczne i profesjonalne normy postępowania tłumacza tekstów specjalistycznych.

W zależności od prowadzącego. Najczęściej występują: metody podające i pouczające, a spośród ostatnich ćwiczeniowa, projektu, studium przypadku, giełda pomysłów oraz klasyczna metoda problemowa.

- opis
- opowiadanie
- pogadanka

- ćwiczeniowa
- giełda pomysłów
- projektu
- referatu
- studium przypadku

Celem zajęć jest zapoznanie studentów ze specyfika przekładu tekstów specjalistycznych o różnym stopniu trudności. Teksty, będące przedmiotem tłumaczenia są autentyczne i były wcześniej przedmiotem zlecenia, więc obrazują fragment rzeczywistego rynku tłumaczeniowego. Ich dobór jest taki, by z jednej strony następował progres trudności, z drugiej zaś, by reprezentowały wycinki wybranych obszarów specjalistycznych (prawo cywilne, prawo handlowe, prawo karne, ekonomia).

Zajęcia składają się z:

1. Krótkiego wprowadzenia teoretycznego do problematyki tłumaczeń tekstów specjalistycznych, a w szczególności tekstów prawnych i prawniczych oraz do tłumaczeń poświadczonych;

2. Części ćwiczeniowej, obejmującej przekład co najmniej 14 stosunkowo krótkich tekstów (do 2700 znaków) o różnym stopniu trudności i różnym nasyceniu terminologicznym, wykonanych głównie samodzielnie (poza zajęciami), i omówionych szczegółowo na zajęciach.

3. Zaliczenia polegającego na przetłumaczeniu dwóch tekstów na zajęciach (jeden na język polski, drugi na niemiecki) z wykorzystaniem wszelkich dostępnych źródeł o objętości do 1500 znaków każdy.

Groot de, Gerard-Rene: Rechtsvergleichnung als Kerntätigkeit bei der Übersetzung juristischer Terminologie, w: Haß-Zumkehr, Ulrike (red.)Sprache und Recht, Berlin-New York 2002, s. 222-239;

Kierzkowska, Danuta: Tłumaczenie prawnicze, Warszawa 2007;

Kubacki, Artur, Dariusz: Tłumaczenie poświadczone. Status, kształcenie, warsztat i odpowiedzialność tłumacza przysięgłego, Warszawa 2012;

Pieńkos, Jerzy: Podstawy przekładoznawstwa. Od teorii do praktyki, Zakamycze 2003.

Kryterium główne: ocena kolokwium zaliczeniowego.

Metoda oceniania podobna do metody oceniania stosowanej przy egzaminie na tłumacza przysięgłego (taka sama liczba punktów za każdy tekst) z podwyższeniem liczby punktów o pięć za zgodność treści z oryginałem i wyłączeniem kryterium znajomości formalnych zasad wykonywania tłumaczeń poświadczonych)

Pozostałe kryteria ustalają każdorazowo prowadzący zajęcia.,