Neurobiologiczne podstawy niepełnosprawności
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2600-SIW-M3-NN-3-S1 |
Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(1014) Nauki o sporcie i kulturze fizycznej
|
Nazwa przedmiotu: | Neurobiologiczne podstawy niepełnosprawności |
Jednostka: | Wydział Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
4.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Wymagania wstępne: | podstawowe informacje z fizjologii człowieka |
Rodzaj przedmiotu: | przedmiot obowiązkowy |
Całkowity nakład pracy studenta: | 1. 30h wykład + 2h konsultacji tj. 32 godzin kontaktowych, 2. 40h praca indywidualna, 3. 28h czas wymagany do przygotowania w procesie oceniania, całkowity czas nakładu pracy studenta to 100h = 4 ECTS |
Efekty uczenia się - wiedza: | W1: Student posiada wiedzę na temat budowy i funkcji struktur mózgowych, a także zna i rozumie związek pomiędzy funkcjonowaniem mózgu i zachowaniem K_W01; K_W02 K_W03 K_W05 W:2 Student potrafi wymienić podstawowe jednostki chorobowe i zna podstawowe pojęcia z zakresu neurobiologicznych podstaw niepełnosprawności K_W05 W3: Student charakteryzuje zaburzenia psychiczne i neurodegeneracyjne - aspekty neurobiologiczne, neurochemiczne. K_W01; K_W05 W4: Student wyjaśnia mechanizmy plastyczności mózgu w zaburzeniach K_W03 W5: Student posiada wiedzę na temat neuropsychologicznych konsekwencji urazów mózgu, chorób naczyniowych, guzów mózgu, zaburzeń świadomości, chorób otępiennych. K_W03 K_W04 |
Efekty uczenia się - umiejętności: | U1: Korzysta ze źródeł informacji dotyczących zaburzeń psychicznych i neurodegeneracyjnych K_U03 U:2 Analizuje i interpretuje wyniki doniesień naukowych dotyczących zaburzeń psychicznych i neurodegeneracyjnych K_U03 U:3 Potrafi komunikować się z osobami dotkniętymi różnymi typami dysfunkcji K_U05 |
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne: | K1: Student jest świadomy problemów osób z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego i deficytami neuropsychologicznymi. K_K02 K2: Prezentuje postawy tolerancji wobec osób z deficytami neuropsychologicznymi K_K02 K3: Ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności w zakresie niepełnosprawności dzieci i dorosłych, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje oceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia. K_K03 |
Metody dydaktyczne: | wykład |
Metody dydaktyczne podające: | - wykład informacyjny (konwencjonalny) |
Skrócony opis: |
Celem przedmiotu jest przekazanie studentom podstawowych wiadomości na temat 1. neurobiologicznych podstaw niepełnosprawności; modelach zaburzeń, przyczynach i patomechanizmie zaburzeń. 2. relacji zachodzących pomiędzy mózgiem i zachowaniem, ze szczególnym uwzględnieniem wybranych zaburzeń wieku rozwojowego, funkcjonowania osób dorosłych z zaburzeniami psychicznymi i nabytym uszkodzeniem mózgu o zróżnicowanej etiologii |
Pełny opis: |
Treści szczegółowe: 1. Rozwój poglądów na związek mózg – zachowanie, organizacja funkcjonalna mózgu, mózgowa organizacja procesów psychicznych 2. Budowa i funkcje poszczególnych części mózgu. 3. Etiopatogeneza zaburzeń neurobehawioralnych 4. Zaburzenia komunikacji po uszkodzeniu mózgu Neuropsychologiczna charakterystyka zespołów otępiennych 5. Podstawowe procesy poznawcze i przykłady ich zaburzeń. 6. Zaburzenia podstawowych procesów psychicznych. Afazja. Apraksja. Amnezja. Agnozja. Zaburzenia uwagi. 7. Neurobiologiczne mechanizmy choroby Parkinsona, Alzheimera 8. Urazy mózgu, zaburzenia świadomości, choroby naczyniowe, choroby otępienne oraz ich neuropsychologiczne konsekwencje. 9. Objawy wczesnodziecięcych uszkodzeń ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego podstawy teoretyczne dotyczące zaburzeń napięcia mięśniowego. 10. Patogeneza, przebieg i skutki takich chorób jak: mózgowe porażenie dziecięce, autyzm, ADHD, padaczka 11. Mechanizmy kompensacyjne – plastyczność mózgowa |
Literatura: |
Brzyski M. i in. Mózg a zachowanie. PWN 1997; Kossut M. (red.). Mechanizmy plastyczności mózgu. PWN 1994 Bijak M., Lasoń W. Neuropsychofarmakologia, dziś i jutro. IFPAN, Kraków, 2000; Michałowicz R.: Mózgowe porażenie dziecięce. PZWL, Warszawa 2001 Sławek J. – „Spastyczność – od patofizjologii do leczenia” Via Medica, 2013 Jodzio K., Nyka W.M. (red.) (2008). Neuropsychologia medyczna. Wybrane zagadnienia (s. 13-66). Sopot: Wydawnictwo Arche. Walsh, K., Darby, D. (2008). Neuropsychologia kliniczna Walsha. GWP, Gdańsk Walsh K.W. (2001). Jak rozumieć uszkodzenia mózgu. Podstawy diagnozy neuropsychologicznej. IPiN, Warszawa Pąchalska, M. (2012). Neuropsychologia kliniczna. Urazy mózgu, t.1 i t.2. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa Domańska, Ł., Borkowska, A. (2011). Podstawy neuropsychologii klinicznej. Wydawnictwo UMCS, Lublin Herzyk, A. (2009). Wprowadzenie do neuropsychologii klinicznej. Wydawnictwo Scholar. Borkowska, A.R., Domańska, Ł. (2006). Neuropsychologia kliniczna dziecka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Kendall, P.C. (2004). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Lipowska, M. (2011). Dysleksja i ADHD – współwystępujące zaburzenia rozwoju. Neuropsychologiczna analiza deficytów pamięci. Warszawa: Wydawnictwo Scholar. Pisula, E. (2005). Małe dziecko z autyzmem. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Sęk, H. (2005) (red). Psychologia kliniczna. Tom 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN Bobkowicz -Lewartowska, L. (2011). Niepełnosprawność intelektualna. Diagnozowanie, edukacja, wychowanie. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia-Universalis. Inne materiały dostarczone przez wykładowcę |
Metody i kryteria oceniania: |
Kolokwium zaliczeniowe– W1-W5 Kryteria oceniania: wymagany próg na ocenę dostateczną - 55-60%, dostateczny plus - 61-70%, dobry - 71-80%, dobry plus 81-90%, bardzo dobry - 91-100% . |
Praktyki zawodowe: |
brak |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2023/24" (zakończony)
Okres: | 2023-10-01 - 2024-02-19 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ WYK
PT |
Typ zajęć: |
Wykład, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Justyna Rogalska | |
Prowadzący grup: | Justyna Rogalska | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: | Zaliczenie na ocenę |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.