Francuscy i hiszpańscy teoretycy kontrrewolucji
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2751-OG-FHTK |
Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0312) Politologia i wiedza o społeczeństwie
|
Nazwa przedmiotu: | Francuscy i hiszpańscy teoretycy kontrrewolucji |
Jednostka: | Wydział Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Wymagania wstępne: | Brak |
Rodzaj przedmiotu: | przedmiot fakultatywny |
Efekty uczenia się - wiedza: | Słuchacz wykładu ma pogłębioną wiedzę pozwalającą mu rozpoznać, zdefiniować i opisać fenomeny rewolucji oraz kontrrewolucji w ich aspektach społecznych, politycznych i kulturowych. |
Efekty uczenia się - umiejętności: | Słuchacz wykładu identyfikuje i interpretuje poglądy szkół, kierunków i autorów kontrrewolucyjnych oraz rozpoznaje co w ich doktrynach jest krytyką rewolucji, a co programem pozytywnym. |
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne: | Słuchacz wykładu posiada umiejętność wyrażania sądów co do rewolucyjnych, względnie kontrrewolucyjnych, aspektów rzeczywistości społeczno-politycznej, w której funkcjonuje. |
Metody dydaktyczne: | Metoda podająca problemowa |
Metody dydaktyczne podające: | - wykład problemowy |
Skrócony opis: |
Fenomen rewolucji i kontrrewolucji w ujęciu historycznym i teoretycznym. Rewolucja francuska jako archetyp i matryca wszelkiej rewolucji. Reaktywny charakter kontrrewolucji. Kontrrewolucja w praktyce i w teorii. Negatywne (krytyka rewolucjonizmu) i pozytywne (wizja ładu prawdziwego) aspekty doktryn kontrrewolucyjnych. Kontrrewolucja francuska i hiszpańska: podobieństwa i różnice. Pojęcie i enumeracja „Doktorów Kontrrewolucji”. |
Pełny opis: |
1. Antoine de Rivarol – kontrrewolucjonista sceptyczny. 2. Joseph de Maistre – prowidencjalistyczna metapolityka rewolucji. 3. Louis de Bonald – kontrrewolucyjna socjologia. 4. François-René de Chateaubriand – kontrrewolucjonista romantyczny. 5. Antoine Blanc de Saint-Bonnet – metafizyczny sens rewolucji i kontrrewolucji. 6. Juan Donoso Cortés – kontrrewolucyjna apokaliptyka. 7. Juan Vázquez de Mella – „Słowo Tradycji”. 8. Francisco Elías de Tejada – monarchia tradycyjna jako ukoronowanie „prawdziwej” kontrrewolucji. |
Literatura: |
1. Plinio Corrêa de Oliveira, Rewolucja i kontrrewolucja, Kraków 1995, 2007² 2. Czarna księga rewolucji francuskiej (red. Renard Escande), Dębogóra 2015 3. Jacek Bartyzel, „Umierać, ale powoli!” O monarchistycznej i katolickiej kontrrewolucji w Europie romańskiej 1815-2000, Kraków 2002, 2006² 4. Adam Wielomski, Filozofia polityczna francuskiego tradycjonalizmu 1789-1830, Kraków 2003 5. Jacek Bartyzel, Nic bez Boga, nic wbrew Tradycji. Kosmowizja polityczna tradycjonalizmu karlistowskiego w Hiszpanii, Warszawa 2015, 2019². 6. Jean Tulard, La Contre-Révolution : origines, histoire, postérité, Perrin, Paris 1990. 7. Thomas Molnar, The Counter-Revolution, Funk & Wagnalls, NY 1969. 8. J. Veríssimo Serrão, A. Bullón de Mendoza (Dir.), La contrarrévolución legitimista (1688-1876), Complutense, Madrid 1995. |
Metody i kryteria oceniania: |
Metody oceniania: - aktywność Kryteria oceniania: udokumentowana obecność na wykładzie. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.