Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu - Centralny punkt logowania
Strona główna

Podstawy lobbingu

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 2751-PL-S2-1-A-PL
Kod Erasmus / ISCED: (brak danych) / (0312) Politologia i wiedza o społeczeństwie Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Podstawy lobbingu
Jednostka: Wydział Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie
Grupy: POLITOLOGIA II STOPIEŃ - przedmioty SPECJALIZACYJNE
Strona przedmiotu: http://brak.
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Wymagania wstępne:

- przyjęcie na studia na kierunku Politologia (studia magisterskie)

- wybór modułu zawodowego: Administracja i zarządzanie w instytucjach publicznych

Rodzaj przedmiotu:

przedmiot fakultatywny

Całkowity nakład pracy studenta:

1. Godziny realizowane z udziałem nauczycieli: 30h*, 15h

2. Praca indywidualna: 30h*, 15h

3. Przygotowania do uzyskania zaliczenia: 30h*, 15h


* dotyczy roku akademickiego 2018-19


Efekty uczenia się - wiedza:

1) Student/-ka poznaje definicje zjawiska, strategie i metody rzecznictwa interesów, regulacje prawne w tym zakresie, kluczowe różnice występujące między systemami politycznymi w tej materii;


2) Student/-ka ma rozszerzoną wiedzę o aktualnym stanie zjawiska lobbingu w Polsce, w Unii Europejskiej i w USA.

Efekty uczenia się - umiejętności:

1) Student/-ka odróżnia różne modele i strategie lobbingu, dokonuje krytycznej ich oceny, potrafi dobrać właściwe metody rzecznictwa celem rozwikłania konkretnego problemu;


2) Student/-ka potrafi obronić swój punkt widzenia na forum grupy.

Efekty uczenia się - kompetencje społeczne:

1) Student/-ka doskonale rozumie potrzebę profesjonalnego i etycznego postępowania w działalności publicznej i pracy zawodowej;


2) Student/-ka potrafi przewidywać skutki określonych decyzji i działań.

Metody dydaktyczne:

- referaty/prezentacje połączone z komentarzem prowadzącego (dotyczy roku akademickiego 2018-19)


- dyskusja problemowa moderowana przez Prowadzącego (ocena ciągła);

- pisemny test końcowy.

Metody dydaktyczne podające:

- opis
- pogadanka
- wykład konwersatoryjny

Metody dydaktyczne poszukujące:

- ćwiczeniowa
- referatu
- studium przypadku

Skrócony opis:

Studenci dowiedzą się, jakie formy przybierać może rzecznictwo interesów w Unii Europejskiej, czym różni się lobbing europejski od amerykańskiego, jak prowadzi się działalność lobbingową w instytucjach unijnych, polskich i amerykańskich oraz jakie regulacje prawne normują tę sferę działalności.

Pełny opis:

Tworzenie prawa, czy to na poziomie państwa (np. Polska, Stany Zjednoczone) czy organizacji ponadnarodowej (np. Unia Europejska) wywiera ogromny wpływ na rzeczywistość, w której funkcjonować muszą różnego typu podmioty sektora publicznego, gospodarczego, społecznego, terytorialnego, czy wreszcie jednostki ludzkie. A skoro tak, to chcą one mieć realny wpływ na tworzenie tychże aktów prawnych. To prowadzi z kolei do rozwoju, w ostatnich kilkunastu latach bardzo dynamicznego, zjawiska lobbingu, często nazywanego także rzecznictwem interesów. Celem więc konwersatorium będzie odpowiedzenie na szereg pytań: Czymże jest lobbing? Jakie są korzenie współczesnego lobbingu? Czy i ewentualnie dlaczego zjawisko to jest ważne? Dlaczego budzi ono skrajne emocje? Jakie formy zjawisko to przybiera w instytucjach Unii Europejskiej, Polski i Stanów Zjednoczonych? Jakie działania są podejmowane, by zjawisko to umocować i uregulować prawnie? Czy są to inicjatywy wystarczające? Wreszcie, jakie perspektywy rysują się przed tym zjawiskiem?

Literatura:

1. Literatura podstawowa:

- Jasiecki Krzysztof, Molęda-Zdziech Małgorzata, Kurczewska Urszula, Lobbing: sztuka skutecznego wywierania wpływu, Kraków 2006.

- Kuczma Paweł, Lobbing w Polsce, Toruń 2010.

-Kurczewska Urszula, Molęda-Zdziech Małgorzata, Lobbing w Unii Europejskiej, Warszawa 2002.

- Kurczewska Urszula, Lobbing i grupy interesu w Unii Europejskiej. Proces konsolidacji systemu, Warszawa 2011.

- Oświecimski Konrad, Grupy interesu i lobbing w amerykańskim systemie politycznym, Kraków 2012.

- Piwowar Bogusław, Świeca Jacek, Lobbing. Biznes – Prawo – Polityka, Warszawa 2010.

2. Literatura uzupełniająca:

- Benedikt Antoni, Podstawy lobbingu, Wrocław 2006.

- Clamen Michel, Lobbing i jego sekrety, Warszawa 2005.

- Czub Jarosław F., Lobbing grup biznesu w Unii Europejskiej, Warszawa 2012.

- Geiger Andreas, EU lobbying handbook. A guide to modern participation in Brussels, Berlin 2006.

- Graniszewski Leszek, Piatkowski Cezary, Grupy interesu w Unii Europejskiej, Warszawa 2004.

- Greenwood Justin, Reprezentacja interesów w Unii Europejskiej, Łódź 2005.

- MacGrath Conor, Lobbying in Washington, London, and Brussels, Lewiston 2005.

- Machelski Zbigniew, Rubisz Lech (red.), Grupy interesu: teorie i działanie, Toruń 2003.

- Nownes Anthony J., Interest Groups in American Politics. Pressure and Power, London-New York 2013.

- Tanasescu Irina, The European Commission and Interest Groups, Brussels 2009.

- Wiszowaty Marcin Michał, Regulacja prawna lobbingu na świecie. Historia, elementy, stan obecny, Warszawa 2008.

- van Schendelen Rinus, Machiavelli w Brukseli: sztuka lobbingu w Unii Europejskiej, Gdańsk 2006.

- Woszczyk Barbara, Lobbing w Unii Europejskiej, Toruń 2004.

- Zetter Lionel, Lobbying: the art of political persuasion, Petersfield 2008.

Metody i kryteria oceniania:

Stopień końcowy z konwersatorium będzie wypadkową 1) obecności na zajęciach, 2) przygotowania i wygłoszenia dwóch prezentacji, 3) aktywnego uczestnictwa w zajęciach oraz 4) sukcesu na teście końcowym.

1. Obecność

Dopuszczalny limit nieusprawiedliwionych nieobecności: 2. Ponadliczbowe nieobecności = konieczność ustnego zaliczenia tematu zajęć na dyżurze Prowadzącego (limit: 3-5). 6 nieobecności (i więcej) = ocena niedostateczna.

2. Prezentacje

W toku zajęć każda osoba przygotuje i przedstawi 2 prezentacje dotyczące wybranego (przez siebie) tematu z zakresu podanego przez Prowadzącego. Powinny one być dziełem własnego autorstwa opierającym się o fachową literaturę. Po ich wysłuchaniu Prowadzący konwersatorium musi mieć bowiem wrażenie, że konkretna osoba przemyślała wszystko i potrafiła o tym ciekawie opowiedzieć. Koniecznie mają to być wystąpienia, a nie odczyty – ćwiczymy bowiem umiejętności miękkie!

Prezentacje wygłaszamy w wyznaczonym terminie - wszelkie inne sytuacje należy konsultować z Prowadzącym. Gdy Student bez takiej konsultacji nie przyjdzie na zajęcia = konieczność wygłoszenia, w późniejszym terminie, dodatkowej "karnej" prezentacji.

Uwaga: 3 najciekawsze, zdaniem Prowadzącego, prezentacje = ocena końcowa podwyższona o 1 stopień (warunek: ocena pozytywna z testu). 1 osoba = 1 tego typu bonus.

3. Aktywne uczestnictwo w zajęciach

Studenci powinni przygotowywać się do zajęć i aktywnie w nich uczestniczyć, przez co należy rozumieć możliwie częste merytoryczne zabieranie głosu w dyskusjach. Może się to okazać niezwykle ważne przy wystawianiu ocen końcowych z kursu, gdyż stanowić może - lecz tylko w rozsądnych granicach!!! - podstawę do negocjacji.

Minimum 6 aktywności = ocena końcowa podwyższona o pół stopnia (warunek: ocena pozytywna z testu).

Minimum 12 aktywności = zwolnienie z testu końcowego z oceną bardzo dobrą

Uwaga: jedna osoba może uzyskać podwyższenie oceny zarówno za aktywność jak i prezentację (warunek: ocena pozytywna z testu).

4. Test końcowy

Po spełnieniu powyższych warunków studenci dopuszczeni zostaną do pisania testu końcowego. Test ten składać się będzie z 25 pytań jednokrotnego wyboru. Prowadzący nie przewiduje jakichkolwiek punktów ujemnych za udzielanie błędnych odpowiedzi, w związku z tym, gdy dojdzie do sytuacji, że ktoś czegoś nie wie, warto będzie „strzelać” - może się uda…

Warunkiem podstawowym zaliczenia testu będzie uzyskanie minimum 16 punktów. 1 pytanie = 1 punkt

Niepowodzenie na teście = „dwója” z konwersatorium (bez wyjątków!!!)

Przybycie na wyznaczony termin pisania testu końcowego jest obowiązkowe - nie można samemu decydować, kiedy pisać! Jeżeli bez konsultacji z Prowadzącym Student nie przyjdzie na test = ocena niedostateczna w pierwszym terminie.

Praktyki zawodowe:

brak.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.
ul. Jurija Gagarina 11, 87-100 Toruń tel: +48 56 611-40-10 https://usosweb.umk.pl/ kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.2.0-1 (2024-03-12)