Podstawy lobbingu
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2751-PL-S2-1-A-PL |
Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0312) Politologia i wiedza o społeczeństwie
|
Nazwa przedmiotu: | Podstawy lobbingu |
Jednostka: | Wydział Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie |
Grupy: |
POLITOLOGIA II STOPIEŃ - przedmioty SPECJALIZACYJNE |
Strona przedmiotu: | http://brak. |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Wymagania wstępne: | - przyjęcie na studia na kierunku Politologia (studia magisterskie) - wybór modułu zawodowego: Administracja i zarządzanie w instytucjach publicznych |
Rodzaj przedmiotu: | przedmiot fakultatywny |
Całkowity nakład pracy studenta: | 1. Godziny realizowane z udziałem nauczycieli: 30h*, 15h 2. Praca indywidualna: 30h*, 15h 3. Przygotowania do uzyskania zaliczenia: 30h*, 15h * dotyczy roku akademickiego 2018-19 |
Efekty uczenia się - wiedza: | 1) Student/-ka poznaje definicje zjawiska, strategie i metody rzecznictwa interesów, regulacje prawne w tym zakresie, kluczowe różnice występujące między systemami politycznymi w tej materii; 2) Student/-ka ma rozszerzoną wiedzę o aktualnym stanie zjawiska lobbingu w Polsce, w Unii Europejskiej i w USA. |
Efekty uczenia się - umiejętności: | 1) Student/-ka odróżnia różne modele i strategie lobbingu, dokonuje krytycznej ich oceny, potrafi dobrać właściwe metody rzecznictwa celem rozwikłania konkretnego problemu; 2) Student/-ka potrafi obronić swój punkt widzenia na forum grupy. |
Efekty uczenia się - kompetencje społeczne: | 1) Student/-ka doskonale rozumie potrzebę profesjonalnego i etycznego postępowania w działalności publicznej i pracy zawodowej; 2) Student/-ka potrafi przewidywać skutki określonych decyzji i działań. |
Metody dydaktyczne: | - referaty/prezentacje połączone z komentarzem prowadzącego (dotyczy roku akademickiego 2018-19) - dyskusja problemowa moderowana przez Prowadzącego (ocena ciągła); - pisemny test końcowy. |
Metody dydaktyczne podające: | - opis |
Metody dydaktyczne poszukujące: | - ćwiczeniowa |
Skrócony opis: |
Studenci dowiedzą się, jakie formy przybierać może rzecznictwo interesów w Unii Europejskiej, czym różni się lobbing europejski od amerykańskiego, jak prowadzi się działalność lobbingową w instytucjach unijnych, polskich i amerykańskich oraz jakie regulacje prawne normują tę sferę działalności. |
Pełny opis: |
Tworzenie prawa, czy to na poziomie państwa (np. Polska, Stany Zjednoczone) czy organizacji ponadnarodowej (np. Unia Europejska) wywiera ogromny wpływ na rzeczywistość, w której funkcjonować muszą różnego typu podmioty sektora publicznego, gospodarczego, społecznego, terytorialnego, czy wreszcie jednostki ludzkie. A skoro tak, to chcą one mieć realny wpływ na tworzenie tychże aktów prawnych. To prowadzi z kolei do rozwoju, w ostatnich kilkunastu latach bardzo dynamicznego, zjawiska lobbingu, często nazywanego także rzecznictwem interesów. Celem więc konwersatorium będzie odpowiedzenie na szereg pytań: Czymże jest lobbing? Jakie są korzenie współczesnego lobbingu? Czy i ewentualnie dlaczego zjawisko to jest ważne? Dlaczego budzi ono skrajne emocje? Jakie formy zjawisko to przybiera w instytucjach Unii Europejskiej, Polski i Stanów Zjednoczonych? Jakie działania są podejmowane, by zjawisko to umocować i uregulować prawnie? Czy są to inicjatywy wystarczające? Wreszcie, jakie perspektywy rysują się przed tym zjawiskiem? |
Literatura: |
1. Literatura podstawowa: - Jasiecki Krzysztof, Molęda-Zdziech Małgorzata, Kurczewska Urszula, Lobbing: sztuka skutecznego wywierania wpływu, Kraków 2006. - Kuczma Paweł, Lobbing w Polsce, Toruń 2010. -Kurczewska Urszula, Molęda-Zdziech Małgorzata, Lobbing w Unii Europejskiej, Warszawa 2002. - Kurczewska Urszula, Lobbing i grupy interesu w Unii Europejskiej. Proces konsolidacji systemu, Warszawa 2011. - Oświecimski Konrad, Grupy interesu i lobbing w amerykańskim systemie politycznym, Kraków 2012. - Piwowar Bogusław, Świeca Jacek, Lobbing. Biznes – Prawo – Polityka, Warszawa 2010. 2. Literatura uzupełniająca: - Benedikt Antoni, Podstawy lobbingu, Wrocław 2006. - Clamen Michel, Lobbing i jego sekrety, Warszawa 2005. - Czub Jarosław F., Lobbing grup biznesu w Unii Europejskiej, Warszawa 2012. - Geiger Andreas, EU lobbying handbook. A guide to modern participation in Brussels, Berlin 2006. - Graniszewski Leszek, Piatkowski Cezary, Grupy interesu w Unii Europejskiej, Warszawa 2004. - Greenwood Justin, Reprezentacja interesów w Unii Europejskiej, Łódź 2005. - MacGrath Conor, Lobbying in Washington, London, and Brussels, Lewiston 2005. - Machelski Zbigniew, Rubisz Lech (red.), Grupy interesu: teorie i działanie, Toruń 2003. - Nownes Anthony J., Interest Groups in American Politics. Pressure and Power, London-New York 2013. - Tanasescu Irina, The European Commission and Interest Groups, Brussels 2009. - Wiszowaty Marcin Michał, Regulacja prawna lobbingu na świecie. Historia, elementy, stan obecny, Warszawa 2008. - van Schendelen Rinus, Machiavelli w Brukseli: sztuka lobbingu w Unii Europejskiej, Gdańsk 2006. - Woszczyk Barbara, Lobbing w Unii Europejskiej, Toruń 2004. - Zetter Lionel, Lobbying: the art of political persuasion, Petersfield 2008. |
Metody i kryteria oceniania: |
Stopień końcowy z konwersatorium będzie wypadkową 1) obecności na zajęciach, 2) przygotowania i wygłoszenia dwóch prezentacji, 3) aktywnego uczestnictwa w zajęciach oraz 4) sukcesu na teście końcowym. 1. Obecność Dopuszczalny limit nieusprawiedliwionych nieobecności: 2. Ponadliczbowe nieobecności = konieczność ustnego zaliczenia tematu zajęć na dyżurze Prowadzącego (limit: 3-5). 6 nieobecności (i więcej) = ocena niedostateczna. 2. Prezentacje W toku zajęć każda osoba przygotuje i przedstawi 2 prezentacje dotyczące wybranego (przez siebie) tematu z zakresu podanego przez Prowadzącego. Powinny one być dziełem własnego autorstwa opierającym się o fachową literaturę. Po ich wysłuchaniu Prowadzący konwersatorium musi mieć bowiem wrażenie, że konkretna osoba przemyślała wszystko i potrafiła o tym ciekawie opowiedzieć. Koniecznie mają to być wystąpienia, a nie odczyty – ćwiczymy bowiem umiejętności miękkie! Prezentacje wygłaszamy w wyznaczonym terminie - wszelkie inne sytuacje należy konsultować z Prowadzącym. Gdy Student bez takiej konsultacji nie przyjdzie na zajęcia = konieczność wygłoszenia, w późniejszym terminie, dodatkowej "karnej" prezentacji. Uwaga: 3 najciekawsze, zdaniem Prowadzącego, prezentacje = ocena końcowa podwyższona o 1 stopień (warunek: ocena pozytywna z testu). 1 osoba = 1 tego typu bonus. 3. Aktywne uczestnictwo w zajęciach Studenci powinni przygotowywać się do zajęć i aktywnie w nich uczestniczyć, przez co należy rozumieć możliwie częste merytoryczne zabieranie głosu w dyskusjach. Może się to okazać niezwykle ważne przy wystawianiu ocen końcowych z kursu, gdyż stanowić może - lecz tylko w rozsądnych granicach!!! - podstawę do negocjacji. Minimum 6 aktywności = ocena końcowa podwyższona o pół stopnia (warunek: ocena pozytywna z testu). Minimum 12 aktywności = zwolnienie z testu końcowego z oceną bardzo dobrą Uwaga: jedna osoba może uzyskać podwyższenie oceny zarówno za aktywność jak i prezentację (warunek: ocena pozytywna z testu). 4. Test końcowy Po spełnieniu powyższych warunków studenci dopuszczeni zostaną do pisania testu końcowego. Test ten składać się będzie z 25 pytań jednokrotnego wyboru. Prowadzący nie przewiduje jakichkolwiek punktów ujemnych za udzielanie błędnych odpowiedzi, w związku z tym, gdy dojdzie do sytuacji, że ktoś czegoś nie wie, warto będzie „strzelać” - może się uda… Warunkiem podstawowym zaliczenia testu będzie uzyskanie minimum 16 punktów. 1 pytanie = 1 punkt Niepowodzenie na teście = „dwója” z konwersatorium (bez wyjątków!!!) Przybycie na wyznaczony termin pisania testu końcowego jest obowiązkowe - nie można samemu decydować, kiedy pisać! Jeżeli bez konsultacji z Prowadzącym Student nie przyjdzie na test = ocena niedostateczna w pierwszym terminie. |
Praktyki zawodowe: |
brak. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.