Antropologia Karnawału [1401-OG-AKR-L-DX]
Semestr letni 2022/23
Wykład,
grupa nr 1
plan zajęć przedmiotu| Przedmiot: | Antropologia Karnawału [1401-OG-AKR-L-DX] |
| Zajęcia: |
Semestr letni 2022/23 [2022/23L]
(w trakcie)
Wykład [WYK], grupa nr 1 [pozostałe grupy] |
|
Termin i miejsce:
|
każdy czwartek, 13:30 - 15:00
sala 3 Wydział Sztuk Pięknych - Instytut Artystyczny (Sienkiewicza 4) jaki jest adres? |
|
Terminy najbliższych spotkań:
Kliknij w datę by zobaczyć tygodniowy plan z zaznaczonym spotkaniem. |
Wszystkie zajęcia tej grupy już się odbyły - pokaż terminy wszystkich spotkań. |
| Liczba osób w grupie: | 22 |
| Limit miejsc: | 30 |
| Zaliczenie: | Zaliczenie na ocenę |
| Prowadzący: | Marcin Jaworski |
| Literatura: |
Literatura wymagana (obowiązkowa) Agamben G. (2006). Pochwała profanacji. (w:) G. Agamben, Profanacje. Warszawa: PIW Balbus S. (1975). Wstęp. Sformułowanie problemu. (w:) M. Bachtin Twórczość Franciszka Rabelais’go a kultura ludowa średniowiecza i renesansu. Kraków: Wydawnictwo Literackie. 55-116 Caillois R. (1973). Żywioł i ład. Warszawa: PIW Dudzik W. (2005). Karnawały w kulturze. Warszawa: Wydawnictwo Sic! Eco U. (2002). Komizm-„wolność”-karnawał (w:) Konteksty nr 3-4 132-136 Huizinga J. (1985). Homo Ludens. Zabawa jako źródło kultury. Warszawa: Czytelnik Kołakowski L. (2002). Kapłan i błazen (Rozważania o teologicznym dziedzictwie współczesnego myślenia) (w:) L. Kołakowski (red.) Pochwała niekonsekwencji. Pisma rozproszone sprzed roku 1968, t.2. Londyn: Wydawnictwo Puls 263-293 Wołkow S. (2016). Czarodziejski chór. Historia kultury rosyjskiej od Tołstoja do Sołżenicyna. Wydawnictwo Sic!159-213 Żabski T. (1997). Słownik literatury popularnej. Wrocław: Towarzystwo Przyjaciół Polonistyki Wrocławskiej Filmy dokumentalne: A. Bucchetti, „Dreaming by Numbers” – Włochy 2006 – film dokumentalny P. Pawlikowski, „Z Moskwy do Pietuszek z Wieneditktem Jerofiejewem”, Wielka Brytania 1990 – film dokumentalny Literatura zalecana (uzupełniająca) Agamben, G. (2019). Pulcinella, czyli Rozrywka dla dzieci. Warszawa: Fundacja Augusta Hrabiego Cieszkowskiego Barańczak S. (2007). Fioletowa krowa. Antologia angielskiej i amerykańskiej poezji niepoważnej. Kraków: a5 Barnard A. (2021). Antropologia. Zarys teorii i historii. Warszawa: PIW Burke P. (2009). Kultura ludowa we wczesnonowożytnej Europie. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego Drozdowski R. (2009). Obraza na obrazy. Strategie społecznego oporu wobec obrazó dominujących. Poznań: Zyski S-ka Wydawnictwo Eco U. (2008). Superman w literaturze masowej. Powieść popularna: między retoryką a ideologią. Kraków: Znak Goff Le J. (2007). Czy Jezus się śmiał? (w:) J. Le Goff, Długie średniowiecze. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 197-202 Jerofiejew W. (2000). Dzieła prawie wszystkie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 411-434 Lewis B. (2009). Śmiech i młot. Historia komunizmu w dowcipach. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie Prudowski, L., Jerofiejew, W. (2000). Wariatem można być w każdym wieku (409-434), (W:) W. Jerofiejew: Dzieła prawie wszystkie, Kraków: Wydawnictwo Literackie Rabelais F. (1973). Gargantua i Pantagruel, t.1. Warszawa: PIW. s.41-44, 61-64, 110-112 Schindler N. (2002). Ludzie prości, ludzie niepokorni… Warszawa: Wiedza Powszechna Słowiński M. (1993). Błazen. Dzieje postaci i motywu. Warszawa: Prolog Szyłak J. (1998). Komiks: świat przerysowany. Gdańsk: słowo/obraz słowo/obraz terytoria Thompson E. (2019). Zrozumieć Rosję. Święte szaleństwo w kulturze rosyjskiej. Warszawa: Teologia Polityczna Wołkow S. (2006). Szostakowicz i Stalin. Warszawa: Wydawnictwo Książkowe Twój Styl |
| Zakres tematów: |
1. Antropologiczna i kulturowa genealogia ludyczności. 2. Kulturotwórcze znaczenie karnawału (teoria karnawalizacji Michaiła Bachtina) 3. Kulturotwórcze funkcje gry i zabawy (żywioł gry i zabawy w teorii Rogera Caillois) 4. Człowiek zabawy w teorii Johana Huizingi 5. Zabawa jako instrument profanacji w ujęciu Giorgio Agambena 6. Historia karnawału w kulturze: przednowoczesnej (sakralne korzenie karnawału w starożytności, „wojna postu z karnawałem” w kulturze średniowiecza), w nowoczesnej (racjonalizacja i dyscyplinowanie zabawy karnawałowej), w ponowoczesnej (konsumpcyjne uprzedmiotowienie idei zabawy) 7. Błazen jako „nosiciel” idei karnawału 8. Od Bertolda do Bustera Keatona (uniwersalny charakter i żywotność tradycji błazeńskiej w kulturze Zachodu) 9. Śmiech jako wyraz oporu, buntu i emancypacji: (śmiech jako narzędzie demaskacji fałszywej powagi władzy, opresji i przemocy, śmiech jako nośnik ambiwalencji w jednowymiarowym świecie ideologii, idea twórczego oporu poprzez śmiech, wspólnotowy wymiar śmiechu, karnawał obywatelski) 11. Śmiech i presja ideologiczna: (problem instrumentalizacji śmiechu w kontekście presji ideologii totalitarnych) 12. Idea karnawału i ludyczności w kulturze popularnej: (problem niejednoznaczności kultury popularnej; między ideologią konsumpcji a tradycją ludyczno - karnawałową). |
| Metody dydaktyczne: |
Metody dydaktyczne eksponujące: pokaz Metody dydaktyczne podające: wykład informacyjny (konwencjonalny), opis. Metody dydaktyczne poszukujące: ćwiczeniowa, seminaryjna. Metody dydaktyczne w kształceniu online: metody służące prezentacji treści, metody wymiany i dyskusji. W razie sytuacji wyjątkowych np. pandemicznych) zajęcia mogą być prowadzone zdalnie na platformie MS Teams |
| Metody i kryteria oceniania: |
Wymagania dotyczące zaliczenia zaliczenie semestru (roku) polega na realizacji zadania w postaci pracy pisemnej na zadany temat na ocenę składa się: obecność na zajęciach oraz ocena ze wspomnianej pracy. dopuszcza się formy zaliczenia on-line - w przypadku systemu pracy online podstawą do zaliczenia przedmiotu jest opracowanie wypowiedzi pisemnej na zadany temat |
| Uwagi: |
zajęcia ogólnouniwersyteckie |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.
